ยัยเหมียวตัวร้าย กับ เจ้านายตัวเเสบ

" เมล่อน ~ "

เสียงแสนหวานของเจ้านายสุดหล่อ 'เอล' ที่กำลังเรียกสัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของเขา 'เมล่อน' น้องแมวสีขาว ขนเป็นประกาย ดวงตาสีฟ้าราวกับสีน้ำทะเลในมหาสมุทร ปลอกคอสีแดงเเละกระดิ่งเล็กๆที่เเกว่งไปมา นั่นคือ 'ฉันเอง' ค่ะ(><)

 

"เหมี๊ยว ว ว ว ~ "
ฉันร้องเรียกกลับเเล้วกระโดดเข้าไปในอ้อมกอดอุ่นๆของเจ้านายอันเป็นที่รักที่สุดของฉัน
"วันนี้ผมจะพาเมล่อนไปเดินเล่นนะครับ^^ จะไปไหนดีเอ่ย ?"
เอลยิ้มหวานในขณะที่ฉันยังจ้องหน้าอันหล่อเหลาของเขาตาเป็นมัน (=w=)
"ไปที่ไหนก็ได้ค่ะ ถ้าเค้าได้อยู่กับเอลคุงล่ะก็นะ >////<"
ถึงฉันจะพูดยังไง มันก็พูดได้เเค่คำว่า 'เหมี๊ยว' แต่ฉันก็ไม่ใส่ใจหรอก ถึงเอลจะไม่รู้เรื่อง แต่เขาก็พอจะเข้าใจฉันบ้าง และฉันก็เข้าใจเอลทุกเรื่องยิ่งกว่าพวกผู้หญิงที่มาตีสนิทกับเอลซะอีก (ฮุ ฮุ ~)
"งั้น....ผมพาไปสวนสาธรณะแล้วกันนะครับ^^"
"ค่า ~"
แล้วเอลก็พาฉันไปสวนสาธรณะโดยรถส่วนตัวของเขา ในขณะที่เขาขับรถ ฉันก็ยังนั่งจ้องเขาอยู่ตรงเบาะหลังไม่ละสายตาแม้แต่นิดเดียว
"รักเอลนะคะ เมล่อนรักเอลที่สุด ^w^"
ฉันบอกรักเอล(ในภาษาเเมวนะ)เเต่เอลก็ไม่หันกลับมา(เพราะไม่รู้เรื่อง) น่าเศร้าจัง ที่เอลไม่เคยเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด เลยไม่รู้ว่า ฉันรักเอลมากแค่ไหน  เฮ้อ....อยากลองเป็นผู้หญิงจัง ไม่สิ....อยากเป็นหญิงสาวอย่างถาวรมากกว่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง -.-"
พอถึงสวนสาธรณะ
"เจ๊ๆ ดูนั่นสิ ใครมา."
แมวคู่ปรับของฉัน 'พริ้นดี้' ตัวสีเทา ลายดำ เป็นทางยาวหัวจรดหาง ตาสีน้ำตาล เเละแมวอายุมากกว่าฉันกันพริ้นตี้ 'เจ๊ทาท่า'  ตัวสีขาวอมชมพู มีจุดสีดำเล็กๆที่ปลายหาง ดวงตาดำธรรมดา ทั้งสองตัวนั่งคู่กัน เหมือนแม่กับลูก(ความจริงคือพี่กับน้อง)
"อุ๊ยตาย! คุณหนูไฮโซมาเดินสวนสาธรณะอีกแล้วหรอจ๊ะเนี้ย ไม่กลัวเล็บเท้าอันสวยงามจะเลอะเทอะโคลนหรอจ๊ะ คุณหนูตกกระป๋อง ~"
เจ๊ทาส้วม(ทาท่า)หัวเราะเยาะอย่างสะใจ
"ของคุณที่เป็นห่วงนะคะ คุณเจ๊ทาส้วม !"
"กรี้ด ~ ยัยคุณหนูตกกระป๋อง แกล้อเลียนชั้นเรอะ !"
เจ็ทาส้วม(ทาท่า)ท่าทางโมโหอย่างหนัก
"ยัยคุณหนูตกกระป๋อง อย่ามาล้อเลียนเจ๊ของชั้นนะ !!"
ยัยโคโยตี้(พริ้นตี้) พร่าม...
"หุบปากไปเลย ยัยโคโยตี้"
ฉันตะโกนใส่หน้างามๆของยัยโคโยตี้(พริ้นตี้)
"กรี้ด ด ด ด  !  ตบมันเลยไหมคะ อะเจ๊ "<พริ้นตี้
"เอาเลยค่ะ คุณน้อง"<ทาท่า
ฟ่อ ! . . .. . . .. . . . .
ฉันเริ่มส่งเสียงขู่ดังๆ เป็นการเปิดสงครามระหว่างแมว แต่...เอลก็มาดึงตัวฉันขึ้นก่อนทันที
"ไม่ได้นะครับ อย่าทะเลาะกันสิ."
เอลพูด ทำให้ ยัยโคโยตี้(พริ้นตี้)เเละเจ๊ทาส้วม(ทาท่า) ต้องหยุดชะงัด
"เชอะ ! ฝากไว้ก่อนเถอะ นี่เห็นว่าเจ้านายเเกหล่อนะ ไม่งั้นแกโดนตบไปนานแล้ว !"
เจ๊ทาส้วม(ทาท่า) บ่น (อีกครั้ง - -)
"เฮ้อ...ผมอยากให้ เมล่อน มีความสุขนะครับ ไม่ใช่มาเจ็บตัวอย่างนี้.."
เอลถอนหายใจเเล้วมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าที่เศร้าสลดมากๆ
"เอล..."
ฉันมองไปที่เอลเเล้วกอดเขาอย่างอ่อนโยน มือเล็กๆโอบไหล่เอลทั้งสองข้าง สายตาของเอล ทะลุมายังสายตาของฉัน มองมายังกันเเละกัน(อยากทำอย่างงี้มานานเเล้วอ่า >///<)
"ขอบคุณนะครับ ที่ปลอบใจผม ^ ^~"
เอลเริ่มยิ้มเหมือนรู้ว่าฉันกำลังปลอบใจอยู่ (ก็กอดซะขนาดนั้น ไม่รู้ได้ไง ><")
"เอล....หวัดดี"
ชายคนหนึ่งโบกมือมาที่เอลก่อนที่จะหันมามองฉัน
"หวัดดี แซน มาทำอะไรแถวนี้หรอ ? "
หนุ่มหน้าตาดี (แต่ไม่เท่าเอล ><) ชื่อ 'แซน' นี่เอง
"มาเดินเล่นน่ะ แล้วนี่แมวนายหรอ ? "
แซนชี้นิ้วตรงมาที่ฉัน(- -...)
"ครับ แมวของผมเอง เธอชื่อ เมล่อน น่ะ"
เอลพูดเเล้วลูบหัวฉันเบาๆ ////
"ตัวขาวอย่างกะกระดาษเลย หัดลงสีมั่งดิ เพื่อน ~ "
ไม่ทันไร นายนี้ก็ปล่อยหมาออกจากปากทันที  อะไรกันเนี้ย เจ้าบ้านี่เป็นใครกัน อยู่ดีๆมาว่าฉันเหมือนกระดาษA4 (เกี่ยวไหมนิ - -")
"ไม่เห็นจะนิสัยดีเลยสักนิด ชิส์ !! "
ฉันว่าไปทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่รู้เรื่อง
"..."
เเซนนิ่งเเล้วมองมาที่ฉันเหมือนรู้ว่าฉันกำลังนินทา ว่าร้าย เขาอยู่ (เฮ้ย 0_o)
"สงสัย เมล่อน ของนายจะไม่ชอบกน้าชั้นสักเท่าไหร่นะ "
แซนพูดถูก ฉันเกลียดขี้หน้านายเข้าไส้แล้วด้วย รู้ไว้ซะ !!
"อืม แต่อย่าลืมที่สัญญากับผมไว้นะครับ "
"เออ...รู้แล้วน่า "
เอลกับแซน ตกลงอะไรกันไว้น่ะ ทำไมฉันไม่รู้เรื่องเลยอะ 0_o
หลังจากที่อีตาแซนปากสุนัขไปแล้ว เอลก็พาฉันกลับบ้าน พอถึงบ้านก็ค่ำพอดี
"เมล่อน ขึ้นมานอนกับผมไหม ^ ^ "
เอลใช้มือตบเตียงเรียกให้ขึ้นมานอนด้วย ว้าว ~ ครั้งแรกเลยอะ ><  วันนี้เป็นวันดีจริงๆเลย ได้นอนกับเอลด้วย >////<

ขอบคุณที่(ฝืนใจ)อ่านนะ ^ ^
ตอนต่อไป คงจะต้องใช้เวลานานนิสนึง เนื่องจากไม่ค่อยมีเวลาได้เเต่งค่ะ
Night !