นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
Soul Parasite: The dark ground forest(Spin-Off)
ผมได้รับภารกิจเป็นสปาย ระหว่างที่ผมแฝงตัวก็ได้รับภารกิจให้เข้าไปในเขตที่ไม่เคยมีคนรอดกลับมา
ผู้เข้าชมรวม
107
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
107
หมวด : ระทึกขวัญ / ผี
อัปเดตล่าสุด : 17 ก.ค. 63 / 17:55 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
หลังจากที่ผู้คนมีพลังพิเศษจากเหตุการณ์อุกกาบาตตก เหตุการณ์ค่อยๆกลับสู่ความสงบ แต่นักโทษดันหลุดออกมาจากคุกกันหมด ผม "เดน" เป็นทหารรักษาพระองค์ได้รับภารกิจเป็นสปายในกลุ่มนักโทษแหกคุก แต่ผมก็ได้รับภารกิจจากนักโทษในการสอดแนมเขตพื้นที่ที่ไม่เคยมีคนรอดกลับมาได้
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รายานบันทึภาริวันที่ 1: ผมเนรับ วามริือร้อยรีเนสััอทหารรัษาพระอ์ ปัุบันำลัทำหน้าที่สำัโยารเป็นสปายอยู่ในเัันเที่ 5 รับ หลัาเิเหุาร์อุาบาปริศนาใส่เที่ 1 ทุน็เริ่มใ้พลัประหลาันไ้ ทาเมือหลวไม่มีทาเลือเพื่อปป้อสถาบันษัริย์และุนนาเอาไว้ ึเลือที่ะปิั้นำแพออาเอื่นๆ แ่เหนือสิ่อื่นใ สิ่ที่ยัทำให้นั้นสูยัเป็นัวล็ือารที่มีนัโทษระับพิเศษาเ 5 มีพลัพิเศษและแหุออมาไ้ ทำให้เิารรวมลุ่มอพวนัโทษึ้นมา พวนั้นสูัวลเี่ยวับเรื่อที่พวนี้ิะทำันในอนาอันใล้ ึส่ผมปะปนไปับนัโทษเพื่อทำภาริแทรึม อยแอบส่้อมูลให้ับส่วนลาอย่าลับๆ วันนี้ยัไม่มีอะไรเป็นพิเศษ อบารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 41: เป็นเรื่อที่่อน้าน่าัวลเป็นอย่ามา ถึแม้ว่าลุ่มอนัโทษส่วนให่ะเป็นผู้ที่ไม่มีพลัพิเศษ แ่ทว่า พวนัโทษระับพิเศษหลายนลับมีพลัที่่อน้าร้ายามาเลยทีเียว พวเาใ้เวลาเพียแ่ 1 เือน็ัารวา้อนพวมีพลัในเที่ 4 ทั้หมไ้ ทำให้อนนี้พวเามีพื้นที่รอบรอทั้เ 5 และเ 4 ผมไ้ยินพวนัโทษลือันว่า่อไปะทำารบุเ 3 เพื่อามหาอาวุธบาอย่า ผมอยาะเ้าไปรวสอบมาริๆเลยว่าพวมันวาแผนั่วอะไรที่ะเ้าไปในเ 3 แ่ทว่าผมลับไ้รับภาริาพวมันะ่อน พวมันะัทีมไปทำภาริในเที่ 2 ผมเป็นหนึ่ในนั้น เราะออเินทาในอี 2 วัน ถ้ามีอะไรืบหน้าผมะเียนรายานเพิ่มเิม อบารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 43: วันนี้เป็นวันออเินทา เป็นเรื่อที่่อน้าหน้าใที่ในลุ่มทำภาริในเ 2 ที่พวมันัมามี้วยันเพียนธรรมาแ่ 4 นเท่านั้น ในะที่ในเ 3 ัไปเป็น 100 น ับนัโทษระับพิเศษ 1 น อาะเป็นเพราะเที่ 2 เป็นแ่เเพาะปลูพวนั้นเลยูถูอยู่รึเปล่านะ
แ่ว่านะลุ่มที่ผมทำาน้วยอนนี้พวเาสุภาพว่าที่ผมิมาูไม่เหมือนพวนัโทษเลย ในนั้น็ประอบ้วย เมลิน เธอเป็นผู้หิัวเล็ ผิวาว ผมสั้นสีำ เธอสุภาพและใีมาๆเป็นัวยืนในารทำอาหารเลย, บีบี เาเป็นผู้าย หัวล้านผิวล้ำร่าให่น่าลัวมีบาแผลเ็มัว แ่เอาริๆเาเป็นนเฮฮาและุยสนุมาเลยนะ บาแผลพวนี้ส่วนให่ไ้มาาารทำอาหาร ริๆแล้วพวนัโทษ็อาะมีนีๆอยู่บ้าเหมือนัน และ นิว เาสวมเสื้ออเ่าสีำาเายาวและแว่นาหนาเอะ ผมบ็อบเรียบๆ เาเป็นนแปลๆปิมัะเียบๆเล่นอมอยู่ลอเวลา แ่เาเป็นนที่มี้อมูลั้นีอยู่ในมือ่อน้าเยอะ
เาบอว่า่อนะเ้าไปในเ 2 เราำเป็นที่ะ้อผ่านป่ารทึบไป แ่ว่าเาไ้ยินว่าริๆแล้วเราไม่ใ่ทีมแรหรอที่ไ้รับภาริในารเ้ามาในเ 2 ทีม่อนที่เ้าไปไม่มีนลับออมาไ้ แ่พวผู้นำนัโทษปิ่าวไว้ แ่ไม่เป็นไรหรอ เพราะไม่ว่าะมีอะไรอยู่ในนั้น ถ้าสถานาร์ย่ำแย่มาริๆ ผมะใ้พลัพิเศษอผม “สมาธิั้นสู” ในารหลบหนีออมาเอ บารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 44: พวเราเ้าในป่าอเ 2 ไ้สำเร็ ที่นี่ไม่่าาป่าทั่วไปมานัในอนลาวัน พอลาืนพวเรา็นั่ล้อมวทำอาหารัน โยส่วนให่เมลินะเป็นนทำอาหาร บีบีเา็อยา่วยเหมือนัน แ่ทัษะารทำอาหารอเาอยู่ในระับอันรายเป็นอย่ามา แ่ถลหนัระ่ายเา็ทำมีหลุมือเือบปาอนิวะแล้ว เรื่อแผลบนร่าายที่เิาารทำอาหารท่าะเป็นเรื่อริ
หลัาทานอาหารเสร็ผมอัวไปิ้่อเล็น้อย ผมเินแหวพุ่มไม้ไปที่อี้าน ส่วนหนึ่็เพื่อมาแอบเียนรายานนี้ แ่ว่าระหว่าที่ผมำลัหาที่เียนีๆ็ไ้พบเ้าับเ็ผู้ายนหนึ่ เาสวมเสื้อยืสีเหลือ อายุน่าะราวๆ 8 วบนั่ร้อไห้อยู่แถวนั้น ผมเลยเินเ้าไปหา เหมือนเ็นนี้เาะหลทา ผมทิ้เ็เล็ๆไว้ในป่านเียวไม่ไ้เลยูมือเ็นนั้นลับไปที่แมป์อเรา้วย ผมแนะนำเ็นนี้ับทุน แ่ทุนลับสสัยว่าผมทำอะไรอยู่นเียว านั้นผมหันลับมามออีทีเ็นนั้น็ไม่อยู่แล้ว ทุนหัวเราะันให่ เ้าใว่าผมเล่นมุลบาอย่า แปลันะ หรือผมแ่ฝันลาวัน ิถึลูมาๆ รอ่อนนะ เี๋ยวพ่อะลับไปหา บารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 46: วันนี้เป็นวันที่น่าเศร้า ระหว่าที่เราำลั้ามลำลออยู่ ู่ระแสน้ำรุนแรึ้นพัร่าอนิวปลิวหายไป ผมพยายาม่วยเาอย่าสุีวิแล้ว แ่็ไม่สามารถทำอะไรไ้ เือบเอาีวิัวเอไม่รอ และผม็สูเสียบันทึรายาน่อนหน้านั้นไปับระแสน้ำทั้หม้วย
ลาืนผมเริ่มทำใไ้ึ้นมาแล้ว ผมเอไม่วระเอาใไปผูิับนที่นี่มานั ผมำลัทำภาริอยู่ วามสูเสียอศัรูไม่ไ้มีผลอะไรับพวเรา แ่ืนนั้นผมนอนไม่่อยหลับเลยออมาสูบรรยาาศ้านอ ผมเินเล่นผ่านป่า เินมแมไม้นานาพรร ่าสุนทรีย์ีเหลือเิน บภารินี้ผมน่าะเษียัวเอมาอยู่ในเ 2 ็ีไม่น้อย แ่ระหว่าที่ผมเินนระทั่ไปถึ้นไม้ให่ ผมเห็นบาอย่าห้อยอยู่รนั้น
ผมพยายามเพ่มอเ้าไปเพื่อหาำอบว่าืออะไร ทันทีที่เมที่บบัแสันทร์สีแไ้ผ่านไป แสันทร์ส่อระทบทำให้ผมเห็นร่าอเมลินห้อยอยู่รนั้น ลำออเธอถูเือรัเอาไว้นเลือไหลหยออมาาปา าอเธอเหลือึ้นไม่เห็นลูาำอเธอ ผมร้อใเป็นอย่ามา รีบวิ่ลับไปที่แมป์ เ้าไปปลุบีบีให้ลุึ้นมา แ่เสียเอะอะโวยวายอผมันไปปลุนที่อยู่อีเ็นท์นึ้วย
เมลิน เธอลุออมาาเ็นท์้วยท่าทาที่ัวเีย แ่ว่าผมนึว่าเธอายไปแล้วริๆนะ ผมพาทั้สอนไปูทีุ่เิเหุ แ่ว่าลับไม่พบอะไรเลย แม้ระทั่้นไม้้นนั่น พวเาึสรุปันว่าผมเพี้ยนาารเห็นนิวาย ผมอาำลัเพี้ยน็ไ้ บารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 53: นี่มันแปลมาริๆ าาราารอนิวผู้ล่วลับ ริๆเราวระใ้เวลาไม่เิน 4 วันวระผ่านไปไ้แล้ว แ่ยิ่เินป่า็ยิ่มืึ้นไปเรื่อยๆ ไม่ใ่แ่ผมที่หมำลัใในารเิน่อ นอื่นๆ็เริ่มแสอาารแล้วเ่นัน หลัาวันที่นิวาย ทุืนะมีนออไป้านอแมป์แล้ว็ลับมาพร้อมับท่าทีที่แื่น มีืนนึเมลินลับมาพร้อมบอว่าเธอเอบีบีำลัเอามีทำรัวปัย้ำๆที่อ เธอพยายามเ้าไปห้ามแ่็โนฟัน พอลับมาที่แมป์็เอบีบี นอนอยู่อย่าสบายี และแผลอเธอ็ไม่เยเิึ้น ส่วนบีบีเยเ้าไปเอเาำอนำลัทำอะไรัอย่าอยาในป่า แ่พอะเ้าไป พวเา็หายไปเหมือนไปเยมีใรอยู่รนั้น ผมรู้สึว่าพวเราไม่ไ้นอนอย่าเ็มอิ่มมาหลายืนแล้ว ผมรู้สึ่ว อบารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 55: พวเราระหนัันแล้วว่าป่านี้มันไม่ปิเลย พวเราัวลอย่ามาและพยายามเินทาลับและยอมให้ภาริล้มเหลว ในอนลาืนไม่มีใรล้าออไปาแมป์อีแล้ว แ่ในป่าลับมีเสียแปลๆ เหมือนใรบานำลัระิบัน เสียร้ออนถูทุบี เสียเรื่อบบาอย่า และเสียอะไรอีไม่รู้เยอะแยะมามาย แ่มันน่าสยสยอและน่ารำาทำให้พวเราไม่สามารถนอนหลับันไ้เลยแม้แ่ืนเียวหลัานั้น บารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 60: นี่มันเรื่อบ้าบออะไรันไม่ว่าเราะพยายามเินลับไปเท่าไหร่็ไม่เห็นทาอออป่าเลย เ็มทิศเอ็ไม่สามารถใ้ไ้ อนนี้ทุนูเริ่มะ่อยๆเสียสิแล้ว พวเราไม่สามารถแยลาวันออาลาืนไ้เพราะในป่า่ามืไปหม ภาพหลอนอนนี้แม้แ่ลาวัน็เิึ้นไ้้วย พวเราเห็นไโนเสาร์ัวเป็นๆ้วยหล่ะ เอ๊ะหรือมันป็นแ่ภาพหลอนนะ แ่ว่านะั้แ่อนไหนันนะ เหลือแ่ผมับบีบีแล้วสิ บารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 64: วันนี้มีเรื่อที่สิ้นหวัมาๆเิึ้น ผมเห็นบีบีพยายามะ่าัวายโยารเอามีปัอัวเอ แ่ยัไรั้นี้ผม้อไม่พลาในาร่วยีวิน ผมยื้อยุุระามีับบีบี แู่่ๆบีบี็่อยหน้าผมทำให้ผมไ้สิ แ่เอ๊ะ ผมเอามี่ออัวเอทำไมนะ ั่มันละัน บารรายาน
รายานบันทึภาริวันที่ 66: ผมไ้รู้วามริบาอย่าหล่ะ บีบีเอ็มีพลัพิเศษ เาเสโ่ออมาเส้นนึและมัแนผมเอาไว้ เพราะเาบอว่าผมะ่าัวาย ทั้ที่นที่ะทำแบบนั้นือเาแท้ๆ านั้นเา็เริ่มพูอะไรแปลๆ เาบอว่าเาเห็นเมลิน เธอเินหน้าผาไปแล้ว เาเห็นผมโนไม้ปัอายในป่า้วย และเาเห็นแม่ที่ายไปแล้วอี เา้อเสียสิไปแล้วแน่ๆ
เาเริ่มวัลูาัวเอออมา เาบอไม่อยาเห็นอะไรแล้ว
เาเอานิ้วเาะทะลุแ้วหูัวเอเพราะบอว่าไม่อยาไ้ยินเสียแล้ว
แ่ทันในั้นร่าเา็สลายไปับหมอลายเป็น่อนหิน่อนนึแทน แ่ แล้วลเ้าอยู่รนี้นถึเมื่อี้หรือผมเินมานเียวแ่แรแล้วันแน่นะ บรายาน
รายานบันทึวันที่ 72: ุ้อไม่เื่อแน่ๆผมเห็นระ่ายาวัวให่ยัษ์หล่ะ เาเิน 2 าเหมือนมนุษย์เลย แ่เาำลัหิ้วหัวอบีบีับเมลินไปที่ไหนันนะ อยารู้ัผมวรเินามเาไปูนะ ูเหมือนเาำลัทำอาหารอย่ามีวามสุอยู่เลย เาถลหนัอบีบี้วยมีหล่ะ โอ๊ะ มีมันระเ็นมาเือบปาอผมเลยหล่ะ ลัเลย ฮ่าๆๆๆๆ
รายานวันที่ 80: ผมพอแล้วับเรื่อบ้าๆนี่ ทุวันผมไ้เอับบ้านนม ้นไม้ลอยไ้ มัร อะไรไม่รู้อีเยอะแยะ ผมไ้สิึ้นมาอนที่เห็นเาำลาัวผมและรอบรัวเ้าไปหาไอ้ระ่ายนั่น ผมัสินใใ้พลัอผม มันทำให้ผมประเมินทุอย่าไ้ามวามเป็นริ แ่ิอีทีผมไม่น่าใ้มันเลยริๆ
ผมเห็นมัน ที่นี่ไม่ใ่ป่า ไม่เยเป็น้วย เท้าอผมเหยียบอยู่บนน้ำสีำๆ มีเาำนวนมาเาะแะบนร่าอผม ผมพยายามวิ่หนีอย่าสุีวิ ผมอยู่ในเ 2 แล้ว แ่ผม้อลับเ้าไปในป่า ผม้อลับบ้านๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เอาแล้วภาริบ้าบอเนี่ย
รายานวันที่ 99: ผมำลัฝืนใ้พลัเินผ่านป่ามาแ่สิ่ที่ผมพอเอือ เมลินายไปแล้วายไปบน้นไม้ผูอายั้แ่แรแลเวมั้ ส่วนบีบี็ายอยไหม็ไม่รู้ เาโนอไม่ปัทีอ ผมเินไปทาไหน็เอแ่ศพเิมไ่เ็มไปหม มีระ่ายป่ามาเ็บพวนีไปอนันเรื่อยๆเลย อ๊ะ นั่นผมนี่นา ไโนเสารลาัวผมไปล้ว ผมารึัวเหรอ ผมโบมือทัทาบมา้วย โบมือมัทายัวผมหน่อย เย้ เ็แฮน
ราบามวัมที 1010: ิ่หสิหืเหืิหทาสฟทอวสิหฝสเมทหฝเทหาิ่ทฟสิิหใทิเฟมทฟือ่ิทมอิ่าิหืฟำวรพฟำนพสเส่เฟสาทอฟวทอำิหสทิฟำสาทอฟาื่อฟทือฟทมืห่าฟสืทือฟสาทิฟมใทืฟิ่า้เฟยำนร้ะว่พไวสำฟำเฟสาหวสทิหทำพือาฟใทาใอฟทฟทิฟ่ำิเฟืิมฟืทิฟืมทิฟืทมืฟำทืฟำิฟทมเพสฟำใอืฟ่าเสฟ่ิ่าสำพ่าเอฟาสอ่ฟำพสิ่ฟืทอมฟิ่ฟำพเอฟมทอำื่เฟำมทืฟ่าพเพ่ะเวฟำพสาเวฟำพสฟำวพส่าเฟวส่าฟาสพเฟส่าฟพฟาพเหทืฟำใพหเทฟำใพเฟเฟใหทอฟำพา
“มีนลับมาาเ 2 ไ้ั้นเหรอ เป็นไปไ้ไ”
“ะเรียว่าลับมาไม่ถูะทีเียว หลัาที่พวเาเ้ไปไ้ 3 วัน ็รอออมาไ้นนึ แ่หมอนั่นบ้าไปแล้ว”
“แล้วอี 2 นล่ะ ายไปแล้วเหรอ”
“น่าะอย่านั้นเห็นหัวหน้าบอว่าพวสปายน่ะ ายไป็ไม่เป็นไร”
“แล้วอีนอาารเป็นยัไ”
“เาเอาแ่นั่พึมพัมอยู่ในห้อัว่า (ทาอออยู่ไหน)”
ผลงานอื่นๆ ของ LockedSoul ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ LockedSoul
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น