not a friend คำว่าเพื่อนไม่มีอีกแล้ว

บทนำ

วันจบการศึกษาชั้น ป.6

ในขณะที่เพื่อนๆทุกคนในห้อง ป.6/1 กำลังปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนานแต่ก็มีบางส่วนกำลังร้องที่ต้องจากกับเพื่อนไป ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินออกมาจากในห้องนั้น

 “นี่...บราวน์ เวลามันผ่านไปเร็วจังเลยนะ...”เด็กหญิงกล่าว

“นั่นสิ”

“เอ็อ...เรารู้จักกันมาก็ตั้ง10ปีแล้วสินะ”

“หรอ...ยังทารกอยู่เลยนะนั้น 555”

“555 แต่...พอจะต้องจากกันก็ใจหายเหมือนกันนะ”บรรยากาสดูแย่ลงถนัด เสียงผู้หญิงเริ่มสั่น ซึ่งนั่นทำให้ฝ่ายชายรู้ทันที แต่ถ้าเป็นคนอื่นหน่ะหรอ..เหอะ คงไม่รู้หรอก  แต่ที่เขารู้ก็เพราะเขารู้จักเธอมานานกว่าใคร บางเรื่องที่แม่เธอไม่รู้เขายังรู้เลย

“อย่าทำเสียงแบบนั้นได้มั้ย ฉัน...รู้สึกไม่ดีเลยนะ แล้วก็อย่าร้องนะ”

“แล้วจะให้ฉันทำไงหล่ะ ฮึก! จะจากกันแล้ว..ความทรง...”

ฟึ่บ(กอด)

“บะ...บราวน์!!!!! O//////O”

“ถ้าเธอเสียใจฉันก็จะเสียใจตามเธอ แต่ถ้าเธอดีใจฉันก็จะพลอยดีใจไปด้วย”

“นาย..ต้องการจะสื่ออะไร”

“ก่อนจะจากกันฉันอยากจะพูดให้แน่ใจไป ฉันไม่อยากปิดเธออีกแล้ว”

“เรื่อง?”

“ฉันรักเธอนะ..ฉันรักเธอ..ได้ยินมั้ยฉันรักคนที่ชื่อคิตตี้ รักมาตลอดด้วย!!”

“O///O”หน้าของฝ่ายหญิงร้อนผ่าว

ผู้ชายคนนั้นหรือบราวนี่ได้เดินออกมาจากจุดๆนั้น ทิ้งให้ฝ่ายสาวที่ตนนั้นสารภาพรักไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยให้งุนงง(และกำลังเขิน)ให้อยู่ตรงนั้นตามลำพังโดต่ ตอนนี้เริ่มมีหยดน้ำออกมาตาของเด็กสาว เด็กสาวคนนั้นพยายามขุดค้นคำพุดที่อยู่ในใจออกมาแล้วตะโกนออกไปว่า“ฉันก็รักนาย!บราวน์”พร้อมสลบไปและหวังให้สิ่งนั้นเป็นเพียงความฝันไป จนเหมือนมีหยดน้ำเย้นๆหยดลงมาโดนเปลือกตาของเธอและเมื่อเธอตื่นขึ้น เธอก็พยายามรื้อฟื้นความคิดของเธอแต่ก็ไม่ได้ นั้นหมายความว่าความทรงจำวันนี้ที่เธอได้พูดไว้กับบราวน์และที่บราวน์พูดกับเธอตอนท้าย ไม่สิเธอแทบไม่รู้ว่าบราวน์เป็นใคร เธอลืมได้แม้แต่ผู้ชายคนนั้นคนที่เธอรักและรักเธอ

ม.1

“=[]=”

“-*-“คนคนนี้เป็นใครจ้องฉันทำไมและเขาต้องการอะไร??

“คิตตี้....”อะเร๊ะ เขารู้จักฉันด้วย??

“นายคือใคร รู้จักฉันได้ยังไง

“ฉันบราวนี่ไง”

“อ่อ!บราวนี่อร่อยนะ –ของโปรดฉันเลย=w=”

“เธอแกล้งฉันหรอ”

“ปล่าว นายเป็นใครฉันไม่รู้จัก!!!”

“อะไร(ฟ่ะ)”

“....”

“แต่ไม่ว่าอย่างไร คิตตี้ ฉันก็จะต้องทำให้เธอจำฉันให้ได้เลย”

เอาซะแล้ว ความทรงจำครั้งใหม่กำลังจะจะเริ่มแล้ว