หากมีวาสนา ก็ไม่อิจฉาเทพเซียน

“ที่ข้าเรียกเจ้ามา เพราะอยากจะบอกเจ้าว่า แม่สื่อกัวหาคนมาหมั้นกับเจ้าได้แล้ว”

‘หาได้แล้วงั้นหรือ!?’ ซิงอีแทบไม่เชื่อหูตนเอง นี่เขาฟังผิดไปหรือไม่ ที่ผ่านมาไม่เคยไม่มีใครไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามเขา และไม่มีใครอยากแต่งกับเขาเช่นกัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้รู้สึกคาดหวัง ตรงข้ามกลับเศร้าหมองและฉงน

“เร็วๆนี้นางคงมาบอกฤกษ์…ในที่สุดเจ้าก็จะมีเรื่องดีๆมาให้ข้าสักที ซิงอี” บิดาเขากล่าวอย่างอารมณ์ดี แต่คนเป็นบุตรกลับไม่ยินดี

‘ไม่ ข้าไม่ได้ชอบนาง’ ซิงอีประท้วงก้องในใจ

“…ไม่” ซิงอีรำพึง

“หือ? เจ้าพูดอะไร?”

“…ข้าไม่อยาก” เขาพยายามเค้นเสียง

“พูดดังๆหน่อย”

“ข้าว่า ข้าไม่อยากแต่งงาน!” สิ้นคำนั้น โจวซีฮันก็ชะงัก อารมณ์ก่อนหน้าหายไปสิ้น จนเข้าใจความหมายนั้นก็ฟาดมือบนใบหน้าด้านซ้ายอีกฝ่ายเต็มแรง

เพี๊ยะ !