เดือนแสงจันทร์

แสนจันทร์เป็นแม่เลี้ยงเดียวที่เลี้ยงลูกสองขวบเพียงลำพัง

เป็นเพราะเศรษฐกิจกำลังพัง เธอจึงถูกไล่ออกจากงาน

จึงคิดหมายหาอาชีพใหม่ที่เธอสามารถเลี้ยงลูกได้

สุดท้ายเธอก็พบว่า อาชีพนักเขียน เป็นอาชีพที่ดี

เธอจึงตั้งใจเขียนนิยายเรื่องแรกด้วยความตั้งใจ

หนทางหาเลี้ยงครอบครัวดูเหมือนจะได้ดีขึ้นเรื่อย

เมื่อนิยายของเธอได้รับคำชมจากคนอ่านมากมาย

แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ถูกนักเขียนรุ่นใหญ่กล่าวหาว่า

ลอกเลียนแบบนิยายของเธอ มีคนมารุมด่าประจานเธอมากมาย

หากแต่เธอเพียงพยายามถามถึงหลักฐาน

แต่อีกฝ่ายก็เอาทนายมาขู่อย่างเดียวแต่ไม่ส่งอะไรมาให้เลย

จนสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องยอมรับผิดเพียงเพราะไม่มีเงิน

ทั้งที่เธอไม่เคยอ่านนิยายของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

ผิดที่ตัวเธอไม่มีแรงสู้

ผิดที่ตัวเธอไม่มีเงินพอที่จะปกป้องอาชีพที่เธอเริ่มรักมัน

ผิดที่เธอทำให้คนข้างตัวตัองผิดหวัง

สายตามองไปยังคานไม้บนบ้านในมองไปยังค่าบ้านที่ค้างมาสามเดือน

จึงมองหาเชือกมาผูกไว้ข้างบนคิดหมายจะฆ่าตัวตาย

สองเท้าก้าวขึ้นเก้าอี้ไม้กลม เหยียบขึ้นไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย

สองมือจับเชือกแล้วคิดจะฆ่าตัวตาย จังหวะที่เชือกกำลังรัดคอนั้น

เสียงลูกสาวตัวน้อยก็ร้องดังขึ้นมา เธอที่กำลังจะตายเห็นแบบนั้น

น้ำตาก็ร่วงหล่นลงแก้มอาบหน้า ใช้เท้าผละเก้าอี้ตกเสียงดัง

เสียงเด็กน้อยร้องไห้ดังจนคนด้านนอกได้ยิน

จังหวะที่เธอคิดจะตายนั้น จู่ ๆ ก็มีผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งถีบประตูเข้ามา

จากนั้นก็ช่วยเธอหลุดพ้นจากความตาย....

และเขาก็คือแสงสว่างของเธอ ทนายหนุ่มข้างบ้านที่จะเข้ามาช่วยให้

สองคนแม่ลูกมีพ้นเจอแต่สิ่งที่สวยงาม

หัสดิน 

ทนายหนุ่มข้างบ้าน

แสนจันทรและลูกสาวลูกดาว

แม่เลี้ยงเดียว