ยอดดวงใจของอารัญ

ปานทิพย์มองเถ้ากระดูกพ่อและแม่ที่ลอยไปตามสายน้ำของแม่น้ำคงคา

ความแค้นนี้เธอจะชำระให้พวกเขาให้จงได้

แต่เธอจะเริ่มจากตรงไหนในเมื่อเธอไม่รู้จักใครเลย

มองไปยังคนที่เริ่มทยอยมากันเยอะกว่าตอนแรกเธอจึงรีบขยับตัวลุกขึ้น

ความรู้สึกเหมือนมีคนสะกดรอยตาม

เธอจึงต้องหนี!

เพียงลืมตาขึ้นเธอก็พบว่าตัวเองกำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน

โดยที่เธอไม่รู้ว่าเจ้าบ่าวคือใคร! 

"คุณจะเดินไปเดินมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวในห้องไม่ได้"

"ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อห้องนี้ของผม ผมจะเดินแก้ผ้าก็ยังได้"

บ้าไปแล้ว ! ปานทิพย์หันมองอารัญที่กำลังจับที่ผ้าขนหนู

เขาจะถอดจริงๆ ใช่ไหม