คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 3 (1) รอยรักตรึงใจ [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานิยายนะคะ] 100
วาดดาวแอบมองเสี้ยวหน้าของคนที่นั่งอยู่เคียงข้าง
ซึ่งตอนนี้ชายหนุ่มกำลังทอดสายตามองถนนเบื้องหน้า
ขณะเดียวกันกับที่มือของเขากำกระชับและบังคับพ่วงมาลัยของรถสปอร์ตซีดานคันหรูอย่างคล่องแคล่ว
“แอบมองผมทำไม”
เสียงห้าวของคนถูกแอบมองเอ่ยขึ้น
และการพูดขึ้นมาของเขาทำให้วาดดาวเผลอสะดุ้งด้วยความตกใจ
เพราะคาดไม่ถึงว่าเขาจะรู้ตัว
“แล้วตอนนี้มันหวานมากขนาดนั้นเลยเหรอ
ทำไมคุณถึงได้ส่งผ้าผันคอหนาแบบนั้น”
“คือ...
ฉัน...” วาดดาวอึกอัก เป็นเหตุให้คนขับปรายตามองเธอแวบหนึ่ง
“มีอะไรรึเปล่า”
“พอดีว่าฉัน...
ไม่มีอะไรหรอกคะ”
ทันทีที่เธอพูดจบหน้ารถที่ตรงดิ่งตามทางก็ก็หักเข้าข้างทาง
ก่อนที่รถสปอร์ตคันหรูจะหยุดชะงักจอดตัวลง
“เกิดอะไรขึ้นวาดดาว”
เขาถามพร้อมกับเบี่ยงกายเล็กน้อยเพื่อจะมองเธออย่างเต็มตา “มีอะไรผิดปกติรึเปล่า”
ชายหนุ่มยิงเข้าตรงประเด็นจนวาดาวต้องรีบเสมองหลบตาเขา
“ไม่มีอะไรคะ”
“แล้วทำไมเวลาพูดถึงไม่มองหน้าผม
ทำไมต้องหลบตาผม
แล้วทำไมคุณต้องทำท่าเหมือนกลัวผมขนาดนั้นขนาดแค่บอกว่าจะมาส่งคุณยังทำท่าขวัญผวาจนผมต้องออกปากบังคับคุณถึงได้ยอมให้ผมมาส่ง”
แต่ยังไม่ทันที่วาดดาวจะได้เอ่ยอะไรออกมา
ผ้าผันคอไหมพรหมที่เธอผันคอเพื่อปกปิดร่องรอยบางอย่างก็ถูกดึงออกจากคอลำหงด้วยฝีมือของพลขับกิตติมศักดิ์ที่นั่งอยู่ข้าง
“นั่นมันอะไร!”
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยสุ้มเสียงตกใจ “นี้ใช่ไหมที่คุณพยายามแอบมันเอาไว้ จนขนาดใช้ผันผ้าผันคอบ้าๆ
นี้ผันคอตัวเองเอาไว้ ทั้งๆ ที่อากาศตอนนี้มันไม่ได้หนาวอะไรขนาดนั้น!”
“คือฉัน...”
วาดดาวตัดสินใจรวบรวมความกล้า และมองหน้าเขาด้วยแววตาหวาดระแวง “รอยพวกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อคืนตอนที่ฉันเมา
คุณไม่ใช่คนทำมันใช่ไหม”
“ทำไมคุณถึงได้ถามคำถามผมแบบนี้”
เขา ‘ตี’ สีหน้างุนงง ก่อนที่ชายหนุ่มจะ ‘แสร้ง’ ทำท่าทีราวกับไม่เข้าใจ
แล้วครู่ต่อมาสีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นตื่นตกใจระคนคาดไม่ถึงได้อย่างแนบเนียนราวกับการแสดงของนักแสดงมืออาชีพ
“นี่อย่าบอกนะวาคุณเข้าใจว่าผมทำคิสมาร์คบนตัวคุณ”
เธอไม่เอ่ยรับและแน่นอนว่าก็ไม่ได้เอ่ยปฏิเสธด้วย
แต่หญิงสาวเลือกที่จะเอ่ยให้เขารับรู้อย่างอ้อมๆ แทน
“แค่คุณช่วยยืนยันกับฉันมาว่าร่องรอยพวกนี้มันไม่ได้เกิดจากฝีมือของคุณก็พอค่ะ”
เธอเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงมีร่องรอยคาดคั่นอยู่ในที
“คุณเห็นผมเลวมากขนาดจะทำอะไรคนที่กำลังเมางั้นเหรอ”
เสียงของเขาเคร่งเครียด ขณะที่ชายหนุ่มปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว เพื่อที่จะหันมามองหน้าเธอให้ได้ถนัดมากขึ้น “ผมดูชั่วขนาดจะลักลับคนเมาเลยเหรอ”
“ฉัน...
ฉันไม่รู้ค่ะ รอยบนตัวฉันที่เกิดขึ้น มันดูเหมือนจะไม่มีความเป็นไปได้อย่างอื่นนอกจากรอยคิสมาร์ค”
บาสเตียนผ่อนลมหายใจหนักๆ
ออกมาหลังจากได้ยินสิ่งที่วาดดาวเอ่ย ขณะที่มองเธอด้วยแววตากึ่งฉุนเฉียวกึ่งสงสาร
“รอยพวกนี้มันเกิดขึ้นเพราะคุณแพ้ไวน์”
เขาเอ่ยเสียงหนักแน่น “เพื่อนผมบางคนที่แพ้แอลกกอฮอลล์
เวลากินแอลกอฮอล์เข้าไปถ้าไม่ผื่นขึ้นบางคนก็เกิดอาการขึ้นรอยช่ำรอยจ้ำแดงเหมือนอย่างคุณแบบนี้”
ชายหนุ่มโกหกหน้าตาย ยิ่งผสานสีหน้าและน้ำเสียงของเขาเข้าด้วยก็ยิ่งทำให้สิ่งที่เขาเอ่ยดูน่าเชื่อถือ
“คะ”
วาดดาวเบิกตาโตเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าว “แพ้ไวน์งั้นเหรอ”
“ใช่สิ
คุณน่ะแพ้แอลกอฮอล์ล์ถึงได้มีผื่นแดงช้ำขึ้นตามตัวแบบนี้”
สีหน้าของเขาน่าเชื่อถือจนคนมองแทบจะไร้ข้อกังขาใดๆ
“นี่มัน...
คือรอยแดงๆ พวกนี้มันเกิดขึ้นมาเพราะฉันแพ้แอลกอฮอล์งั้นเหรอคะ”
“ใช่
แล้วปกติเวลาผู้ชายที่คุณคบทำไว้รอยมันเหมือนแบบนี้ไหม” เขาอาศัยตอนเธอยังงงๆ
อยู่เพื่อหลอกถาม
“ไม่คะ...
ไม่รู้ ฉันไม่เคย”
“ไม่เคยงั้นเหรอ”
ชายหนุ่มหรี่ตาแคบลง “ไม่เคยยังไง”
กลีบปากอื่มเม้มแน่นเข้าหากันเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มที่ยังขึ้นชื่อว่าเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอเอ่ยถามเช่นนั้น
เมื่อเห็นว่าวาดดาวไม่ยอมตอบคำถาม
บาสเตียนก็เป็นฝ่ายยิงคำถามใส่เธอต่อ “คำถามเมื่อกี้ช่างมันเถอะ ว่าแต่จากท่าทางคุณคงคิดว่าผมลวงเกินคุณด้วยไหม
ผมเข้าใจถูกต้องไหม”
หญิงสาวยังคงเงียบ
“โอเค!
ได้เลย คนน้ำหน้าอย่างผมมันดูอดอยากขาดแคลนผู้หญิง
ดูท่าทางเลวมากสินะคุณถุงได้คิดว่าผมข่มขืนคุณ!”
เขากระแทกเสียงด้วยความหงุดหงิด...
ด้วยทักษะพรสวรรค์ทางการแสดงที่เป็นเลิศทำให้มันดูสมจริงมาก
จนวาดดาวไม่รู้ว่าท่าทีและอารมณ์ที่แฝงในทุกอณูของคำพูดมันเป็นการแสดง “ไหนคุณลองถามตัวเองดูวาดดาวว่าร่างกายของคุณมีอะไรที่ผิดปกติไปไหม”
“ยังไงคะ”
คนอ่อนต่อโลกสายความพิศวาสระหว่างชายหญิงถามตรงๆ ด้วยความไม่รู้จริงๆ
เขากรอกตาทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เธอบอก
“ผมหมายถึงในส่วนนั้น” เขาลากสายตาไปหยุดนิ่งตรึงมไว้ที่เป้ากางเกงของเธอ
“คุณรู้สึกอะไรไหมตอนตื่นมาเมื่อเช้า”
ใบหน้าของวาดดาวแดงซ่าน
ก่อนที่เธอจะขยับกระเป๋าสะพายที่วางไว้ข้างตัว มาปิดตักของตัวเองเอาไว้ เมื่อรู้สึกวูบในส่วนที่อยู่ภายในกางเกงยีนในบริเวณที่ถูกชายหนุ่มจ้องมองอยู่
“ฉัน...”
เธอหลับตาลงเพื่อค้านหาความผิดปกติที่เกิดขึ้นในร่างกายของตัวเอง
ก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อย “คิดว่าไม่รู้สึกอะไร”
“ก็ใช่ไง!”
เขากระชากเสียงตอบด้วยท่าที ‘ราวกับ’
คนกำลังไม่พอใจ “เพราะผมยังไม่ได้ร่วมรักกับคุณ เมื่อคืนผมไม่ได้เป็นไอ้ชั่วลักหลับคุณอย่างที่คุณเข้าใจยังไงล่ะ”
“ฉันขอโทษที่เข้าใจอะไรๆ
ผิดไปคะ” สีหน้าของเธอเริ่มแสดงชัดถึงความอึกอัดใจ
บาสเตียนสังเกตเห็นท่าทีของเธอ
แล้วกลัวว่าการแสดงของเขาจะ ‘ใหญ่’
ไปจนหญิงสาวขวัญเสีย เลยเป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่องเอง
“ช่างมันเถอะเรื่องนั้นนะ
คุณเองก็ไม่ต้องคิดมาก ขนาดคนถูกมองว่าเลวอย่างผมยังไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่เลย”
เขาเอ่ยเสียงแผ่วด้วยสุ้มเสียงตัดพ้อ
“แล้วถึงผมจะชอบคุณ
แต่ผมก็อยากให้เรื่องของเราค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปมากกว่า
ผมไม่คิดที่จะหักหาญน้ำใจคุณหรอก ต่อให้คุณไม่ใส่อะไรเลยผมก็จะไม่ล่วงเกินคุณ
ผมอยากให้ทุกอย่างระหว่างเราคือความพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย” เรื่องของชายหนุ่มดริฟต์แบบหักดิบแบบที่สร้างความ
‘ช็อค’ ยิ่งไปกว่าเดิมให้กับวาดดาว จนทำให้หญิงสาวรู้สึกมึนงงไปวูบหนึ่ง
ปากขยับเขยื้อนเพื่อบอก
ขณะเดียวกันกับที่ดวงตาคมกริบของเขาค่อยๆ ทอดร่อยรอยแดงเป็นจ้ำๆ ตามคอขาวเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากคอเสื้อ
และแน่นอนว่ายังมีอีกบางส่วนที่ถูกปกปิดเอาไว้ด้วยเสื้อที่วาดดาวสวมอยู่
ซึ่งแน่นอนว่าเขารู้ดีว่าตามเนินอกและเนินเนื้อเต่งตึงของเธอมีรอยอีกมากมายเพียงใดที่ปากของเขาฝากหลักฐานจากถือครองสิทธิ์ได้ฝากเอาไว้เมื่อคืนนี้
“เดี๋ยวนะคะ
เมื่อกี้... คุณบอกว่า... คุณ... เอ่อ...” วาดดาวเอ่ยถามเขาเมื่อดึงสติบางส่วนของเธอเอง หลังจากลองเรียบเรียงตีความสิ่งที่ ‘เจ้านาย’ ของเธอเอ่ยออกมาเมื่อครู่อย่างละเอียด
“ใช่ไง!
ผมชอบคุณ” เจ้าของเสียงทุ้มห้าวเอ่ยแทรก ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอื้อมมือของตนเองไปวางทาบทับบนหลังมือของหญิงสาวที่อยู่บนตักของเธอ
“แต่เราสองคนเพิ่งเจอกันเองแล้วคุณ”
วาดดาวจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเขา
ชายหนุ่มคลี่เรียวปากออกเป็นรอยยิ้มอบอุ่นแบบที่ทำให้คนมองใจเต้นรั่ว
ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามในสิ่งที่ทำให้หัวใจคนฟังกระตุกวูบ “คุณเชื่อในความประทับใจแรกพบรึเปล่า”
อารมณ์ลึกซึ้งที่พาดผ่านอยู่ในดวงตาของเขาทำให้หญิงสาวใบหน้าร้อนซู่
ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายหันหน้าออกไปมองข้างทาง
เพื่อหลบหลีกสายตามากความหวามของบาสเตียน
บาสเตียนยิ้ม
เมื่อท่าทางของหญิงสาวบอกให้รู้ว่าเธอกำลังสับสนและเขินอาย
แต่เธอกลับไม่ได้ต่อต้าน ซึ่งสังเกตได้ง่ายๆ จากการที่เธอยอมให้เขาแตะต้องตัวเธอโดยที่เธอไม่ได้ดึงฝ่ามือที่อยู่ในอุ้งมือของเขาหนี
ความคิดเห็น