จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ

ตอนที่ 12 : ตอนที่ 11 : จุดเริ่มต้น & แจ้งข่าว

ตอนที่ 11 

จุดเริ่มต้น

-เมฆ-

   

ผมตัดสินใจโทรไปหาพี่เชษฐ์เมื่อคิดจะเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ แต่ไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางควรเป็นที่ไหนดี

   

“ผมถามอะไรหน่อยสิพี่”

   

“ถามมาสิ”

“ดอยที่พี่เอารูปให้ผมดูคราวก่อนชื่อดอยอะไรนะ อยู่จังหวัดไหน”

“ดอยไหนวะ”

“ที่พี่ถ่ายทางช้างเผือก”

“อ๋อ ดอยเสมอดาวอยู่จังหวัดน่าน ทำไม? เอ็งจะไปเหรอ”

“ก็ว่าจะไปผมกำลังตัดสินใจอยู่ ลังเลระหว่างไปน่านกับไปแม่ฮ่องสอน”

“สวยทั้งสองที่ แต่แม่ฮ่องสอนเอ็งเคยไปแล้วไม่ใช่เหรอวะงั้นไปน่านดีกว่า” 

“น่าสน”

“เชื่อข้ารับรองเอ็งจะชอบ”

“ได้พี่ ขอบคุณมาก”

ผมวางสายจากพี่เชษฐ์ ยังไม่ตัดตัวเลือกใดทิ้ง ผมยังไม่เคยไปน่านก็จริงแต่ผมก็คิดถึงปางอุ๋ง อยากกลับไปนอนที่นั่นอีกสักครั้ง 

“ไอ้เมฆ เอ็งจะไปน่านเมื่อไหร่วะ”

ไม่ถึงอาทิตย์พี่เชษฐ์โทรกลับมาหาผม ถึงตอนนั้นผมก็ได้คำตอบแล้วว่าผมจะไปแม่ฮ่องสอน 

“ผม..”

“พอดีรุ่นน้องข้าจะไปน่านเหมือนกัน”

“รุ่นน้อง?” 

“ไอ้หญ้า เพื่อนรุ่นเดียวกับเอ็งไง”

“หญ้าจะไปน่านเหรอพี่” น้ำเสียงของผมเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ลืมที่คิดจะปฏิเสธไปสิ้น

“เออ ข้าก็พูดอยู่นี่ไง เผื่อพวกเอ็งบังเอิญเจอกันจะได้มีเพื่อน”

“ผมไปศุกร์หน้า”

“จองตั๋วหรือยังวะ แล้วเอ็งจะไปกี่วัน”

“ยังพี่ ผมกะจะไปสักอาทิตย์หนึ่ง”

“งั้นเหรอ จะฝากข้าจองตั๋วไหมต้องจองให้ไอ้หญ้าอยู่แล้ว”

“ดีเลยพี่ ผมฝากด้วย” 

“งั้นเอาข้อมูลเอ็งมา”

ผมบอกทุกอย่างที่พี่เชษฐ์จำเป็นต้องใช้ก่อนวางหู ตั๋วเครื่องบินไปแม่ฮ่องสอนวางสงบนิ่งอยู่บนโต๊ะ ผมตัดสินใจที่จะทิ้งมันทันทีโดยไม่ลังเล

• • • • •

ใบหน้าคุ้นตาก้าวขึ้นมาบนรถไฟ ในมือหญ้ามีกระเป๋าใบใหญ่ เจ้าตัวไล่สายตาไปเรื่อยๆ จนเจอที่นั่งของตัวเอง ผมรอจนหญ้าวางของเรียบร้อย รอจนรถไฟออกจากสถานีแล้วจึงเดินไปหา

“หญ้า”

หญ้ามองผมด้วยสายตาประหลาดใจ ทำให้รู้ว่าพี่เชษฐ์ไม่ได้บอกอะไรอีกฝ่ายเลย

“ไง” คำตอบรับแสนสั้น

“ไม่คิดเลยว่าจะเจอนายที่นี่ เป็นไงบ้างสบายดีไหม” ผมนั่งลงตรงข้ามหญ้า โชคดีที่ไม่มีใครนั่ง

“สบายดี เมฆล่ะ”

“สบายดี มาคนเดียวเหรอ”

“อืม”

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางครั้งนี้

• • • • •

“น่าอยู่มาก เมฆเข้าใจเลือก” หญ้าหันมาบอกผมเมื่อเดินเข้าไปในบ้านพักของรีสอร์ท ผมตัดสินใจขับรถมาบ่อเกลือ เลือกที่พักติดริมธาร จากหน้าบ้านสามารถเดินลงไปเล่นน้ำได้เลย

   

“หญ้าบอกว่าอยากพักผ่อนอยู่ในรีสอร์ทไม่ใช่เหรอ ผมเลยเลือกที่นี่จะได้ไม่เบื่อ” 

   

“เปลี่ยนใจแล้ว” ผมมั่นใจว่าตาของผมไม่ได้ฝาดไป ผมเห็นสีแดงจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหญ้า

   

“ทำไมถึงเปลี่ยนใจ”

   

“ก็แค่เปลี่ยนใจ”

   

“ไม่บอกเหตุผลหน่อยเหรอ” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หญ้าผงะหนีจนหลังชนเข้ากับโต๊ะตัวยาว ผมใช้แขนทั้งสองข้างคร่อมหญ้าไว้กับโต๊ะไม่ให้หนีไปไหนได้

   

“จะบอกไม่บอก”

   

“เล่นเป็นเด็ก” คนพูดไม่ยอมสบตา หันหน้าไปมองทางอื่น

   

“ผมไม่เด็กนะ ถ้าหญ้าไม่เชื่ออยากลองพิสูจน์ไหม”

   

ผมต้องซ่อนรอยยิ้มเอาไว้เมื่อเห็นใบหน้าแดงซ่านของหญ้า คราวนี้ไม่ต้องคาดเดาอีกแล้วว่าตาฝาดไปหรือไม่

   

“ผมจะพิสูจน์ไปทำไม ผู้ชายเหมือนกัน”

   

ผมถอยตัวออกห่างเล็กน้อย แต่ยังไม่ยอมปล่อยแขนที่กางกั้น ใช้สายตาสำรวจอีกฝ่าย

   

“ไม่เหมือนมั้ง ผมว่าหญ้าตัวเล็กกว่าผม ผอมกว่าด้วย” ผมปล่อยมือจากขอบโต๊ะมาแตะที่เอวของหญ้าแทน

   

“เอวแทบจะโอบรอบได้แล้ว”

   

“พูดเฉยๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องจับ”

   

“ไม่จับแล้วจะรู้เหรอว่าพูดถูก”

   

“ผมจะออกไปเดินเล่นข้างนอก” หญ้าเดินหนีผมอย่างรวดเร็ว จึงไม่เห็นสายตาวาววับของผม หนีได้ก็หนีไป

“ระวัง” ผมเตือนเมื่อหญ้าก้าวถอยหลังโดยไม่หันมามอง หินในลำธารค่อนข้างลื่นผมจึงเป็นห่วงอีกฝ่าย

“ไม่เป็น...เฮ้ยย!”

ไม่ทันขาดคำหญ้าก็ลื่นจนเกือบหงายหลัง ดีที่ผมรับเอาไว้ได้ ผมก้มหน้าเหนือใบหน้าของหญ้าพอดี อีกฝ่ายกลืนน้ำลายลงคอ จ้องตาผมนิ่ง

“ไง”

“มันลื่น”

หญ้ารีบขยับตัวขึ้นยืนจนเกือบเซไปข้างหน้า ผมอดหัวเราะขำไม่ได้ ดูเหมือนหญ้ากำลังทำอะไรไม่ถูก

“ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าวันนี้หญ้าดูแปลกๆ"

"ไม่เห็นแปลกตรงไหน" คนทำตัวแปลกปฏิเสธเสียงแข็ง

"แปลก แต่น่ารัก"

"เลิกล้อผมเล่นได้แล้ว ผมจะถ่ายรูปเดี๋ยวแสงหมด" หญ้าหันหลังให้ผม ยกกล้องในมือขึ้นบังใบหน้า

"หญ้า"

"หือ?" เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากที่ผมยอมยืนดูเงียบๆ หญ้าก็กลับมามีสมาธิอีกครั้ง

"จีบได้ไหม"

กล้องในมือขาวเกือบร่วง เจ้าตัวหันมามองผมด้วยดวงตาเบิกกว้าง

"อะ!..อะไรนะ!"

"หญ้าได้ยินแล้ว" ผมมองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายด้วยดวงตากรุ่มกริ่ม

"ผม..ผมว่าวันนี้เมฆนั่นแหละแปลก หาเรื่องแกล้งผมได้ทั้งวัน"

เห็นได้ชัดว่าหญ้าพยายามหลบสายตาผม

"ไม่เชื่อก็ตามใจ" 

"ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ผมจะไปถ่ายรูปตรงโน้น" หญ้าชี้ไปทางต้นน้ำ "ห้ามเล่นแบบนี้อีกนะ ถ้ากล้องผมตกน้ำผมจะแช่งให้ดู"

"แช่งอะไรดี" ผมพูดด้วยน้ำเสียงปนขำ "แช่งให้มีแฟนเป็นผู้ชายดีไหม"

"ขำตาย" หญ้าพูดพึมพำอยู่ในคอ เดินดุ่มๆ ไปทางต้นน้ำโดยไม่หันมามอง 

ผมยิ้มพึงใจแม้อีกฝ่ายจะดูหงุดหงิด อย่างน้อยก็แปลว่าหญ้าไม่ได้เฉยชากับสิ่งที่ผมพูดออกไป นั่นหมายความว่าผมยังพอมีความหวัง มันทำให้รู้สึกครึ้มอกครึ้มใจขึ้นมา

“อยากเดินหนีก็ตามใจ เพราะนี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง”

:::: ♥ TBC ♥::::

(ตอนนี้สั้นๆ เพื่อตัดจบพาสที่เป็นย้อนเรื่องในอดึตนะคะ ตอนหน้าก้อนเมฆจะลุยแล้ว ^^ )

ขออนุญาตแจ้งข่าวนะคะ

เปิด Pre-Order “Gravity Series เพราะรักดึงดูด”

สั่งจองได้ตั้งแต่วันที่ 30 ก.ค. – 31 ส.ค. 2562

จัดส่งให้แล้วเสร็จภายในวันที่ 30 กันยายน 2562

:: หนังสือจากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ

• จำหน่ายหน้า 304 หน้า

• ราคา 280 บาท

• ตอนพิเศษ 5 ตอน

สั่งซื้อ : >>กดที่นี่ได้เลยค่ะ<<

• • • • •

SERIES ชุดนี้ประกอบไปด้วยนิยายสามเรื่องจากสามนักเขียนนะคะ 

ตัวเนื้อเรื่องไม่มีความเกี่ยวข้องกัน เป็นการบอกเล่าในธีมเดียวกันเท่านั้นค่ะ

รายละเอียดสินค้า

สั่งได้ที่ : >>กดที่นี่ได้เลยค่ะ<<

:: Box Set ราคา 1150 บาท

• แถมฟรี! ชุดการ์ดใสพร้อมแพ็กเกจ

 :: ชุดหนังสือ 3 เล่ม ราคา 890 บาท

• แถมฟรี! ชุดการ์ดใสพร้อมแพ็กเกจ

:: หนังสือแยกเล่ม

• จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ ราคา 280 บาท

• เพราะรักยิ้มคุณ ราคา 330 บาท

• เสมอเส้นขอบฟ้า ราคา 280 บาท

:: ชุดการ์ดใส ราคา 89 บาท

เมื่อซื้อหนังสือแบบใดแบบหนึ่ง โดยไม่มีค่าจัดส่งเพิ่มเติม

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม : >> HAPPY WORDS BOOKS <<

ขอบคุณมากค่ะ ^^

-Darin-