นางมารร้ายกับนายเทพบุตร

 "ลูกศร...เราเลิกกันเถอะ"  แฟนที่คบกันมาสองปี และยังรักกันหวานซึ้้งพูดแบบนี้ออกมาได้ไง
"อย่ามาอำหน่อยเลยน่า... ลูกศรไม่ขำนะ" ฉันว่าเค้าต้องล้อเล่นแน่เลย
"บอร์นไม่ได้พูดเล่นนะ บอร์นขอโทษ บอร์นมีผู้หญิงคนใหม่แล้ว" รู้สึกว่าตัวมันชาๆ มันเจ็บจี๊ดดดดดดดดดดดด ตรงหน้าอกข้างซ้าย
เหมือนน้ำตามันกำลังจะไหล นี่น่ะหรอ...อาการที่เขาเรียกว่า 'อกหัก' แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจับมือของบอร์น
"ลูกศร...เราขอโทษด้วยนะ เราไม่ได้ตั้งใจอ่ะ" หมายความว่ายังไงกัน แพร เพื่อนสนิทที่ฉันรัก หักหลังฉันอย่างนั้นหรอ 
"ไม่นะ มันไม่จริงใช่ไหม พวกเธอโกหกฉันใช่ไหม..." น้ำตาฉันไหลอาบแอ้ม ตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูกแล้ว..
"ลูกศร ฉันเสียใจ แต่เธอต้องยอมรับความจริง และทำใจให้ได้นะ " นี่น่ะเหรอ เพื่อนรักเค้าทำกันแบบนี้หรอ...TT
"เพื่อนกันเค้าไม่ทำแบบนี้หรอก ไม่ต้องมาตอแหล เธอไปอ่อยแฟนฉันอีท่าไหนห๊ะ " ฉันเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่...เลวจริงๆ
"ลูกศร ทำไมว่าฉันแบบนั้นล่ะ ฉันเสียใจจริงๆนะ" จะมาเสียใจทำไม แกไม่ใช่คนถูกทิ้ง แกไม่มีวันรู้หรอก
"เลียใจหรอ...หึหึ พวกแกมันเลว เลวกันทั้งคู่นั่นแหล่ะ .." แล้วฉันก็เงื้อมมือไปกะทบแก้มของยัยแพร
"โอ๊ย!.." บอร์นรีบเข้ามาผลักฉันล้มลง แล้วโอบยัยแพรไว้ในอ้อมแขน แขนที่เคยกอดฉัน...ฮือๆ TT
"ลูกศร! แพรเค้าเป็นเพื่อนเธอนะ  พอกันทีกับคนอย่างเธอ..." แล้วบอร์นก็โอบยัยนั่นเดินจากไป ฉันนั่งร้องไห้ ฟูมฟายอยู่ข้างทาง แล้วฝนก็ตกโปรยปรายลงมา ความรู้สึกเจ็บ เหงา โดดเดี่ยว อ้างว้าง ไม่เหลือใคร ถาโถมเข้ามา เหมือนคนใกล้จะตาย อกหักมันทรมานอย่างนี้นี่เอง ฮือๆ...