ความเน่าของความรัก

เนื้อเรื่อง

การได้รักเป็นเพียงความว่างเปล่า การถูกรักเป็นเพียงแค่บางสิ่งบางอย่าง
ส่วนการได้รักและการถูกรัก นั้นเป็นทุกอย่าง

ความรักที่แท้จริงก็เหมือนกับเกมจิ๊กซอร์ ชิ้นส่วนทั้งหมดจะสามารถค้นพบตัวเองได้
ก็ต่อเมื่อแต่ละชิ้นสามารถหาชิ้นที่ "ใช่"สำหรับตัวมันเอง

อันความรักไม่ใช่เรื่องยากที่จะได้มา และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ที่จะรักษาความรักนั้นให้อยู่เป็นนิรันดร์

คนเดียวที่คิดถึง คือเธอ
คนที่ฉันรักมาเสมอ คือเธอ คนนี้
โลกใบใหญ่ แต่ไม่เท่าใจที่มี
หากขาดเธอคนดี สิ่งใดในโลกนี้ ไม่สำคัญ
ฝนตก... ฤา น้ำตาฉันจะไหลท่วมโลก
ความเศร้าโศก สถิตใน หัวใจฉัน
ที่สุดคือ ไม่มีเธอ เหลือแต่ความเงียบงัน
ทุกสิ่งในวันนั้น ไม่สำคัญอีกต่อไป
...ฉันยังคง คิดถึงเธอ
และหลอกตัวเองเสมอ ว่าเธอไม่จากไปไหน
แต่เมื่อลืมตา พบว่า ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
ปวดปร่าที่ใจ ..ฉันคงไม่มีค่าอะไร บนโลกใบนี้

ความรักไม่มีตัวตน เสมือนกับลมที่ทำให้เปลวไฟติดหรือดับได้ รักก็สามารถทำให้คนอ่อนแอหรือเข้มแข็งได้เช่นกัน

ความรักก็เหมือนเม็ดทราย เมื่อใดที่รีบคว้ามันไว้ เม็ดทรายนั้นจะไหลออกทางร่องนิ้ว
แต่เมื่อค่อยๆ ประคองมันไว้ มันก็จะอยู่ในมือของคุณ และถ้าคุณถนุถนอมความรัก มันก็อยู่ในทุกช่องว่างในหัวใจ เช่นเดียวกับเม็ดทรายที่อยู่ในกำมือ

ความรักเป็นทั้งแสงสว่างและความมืด แต่สิ่งเดียวที่คุณรู้...คือนิยามความรักของตัวเอง

เมื่อประตูแห่งความรักบานใดบานหนึ่งได้ปิดลง อีกบานก็เปิดขึ้นมา แต่เรามัวแต่มุ่งความสนใจไปที่บานที่ปิดลงนั้นมากจนเกินกว่าจะได้เห็นประตูใหม่ ที่เปิดขึ้น

ถ้าหากคุณไม่เคยอกหัก คุณก็ยังไม่รู้จักความรัก

ความรักเปรียบเสมือนนาฬิกาทราย ที่เติมเต็มไปด้วยความรัก และมีแค่รักเท่านั้น

ความรักไม่สามารถเห็นได้ด้วยด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยใจ

ใช่ความรักไหม ที่เธอคอยมาวนเวียนอยู่ใกล้-ใกล้แบบนี้ ความรู้สึกหวั่นไหว เป็นเเพราะหัวใจเริ่มมี ความรู้สึกเกินพอดี มากกว่าที่เพื่อนพึงมีให้กัน

เมื่อคุณรักใคร...ทุกสิ่งรอบๆ ตัวคุณดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นแห่งรักนั้น

จริงหรือเปล่าที่เธอรู้สึก อย่าปล่อยในฉัน นึกไปคนเดียวนะ ... คราวนี้ ถ้าเธอรักฉัน ก็รีบ-รีบมาผูกพัน อย่ารอรี รู้ไหมว่าใครคนนี้ -- แอบเปิดหัวใจรอคนดี..มาตั้งนาน

ก็รักเพราะรัก ไม่เคยวาดหวังปรารถนา ไม่กลัวเจ็บปวดหรือเสียน้ำตา อย่างน้อยก็ภูมิใจได้ว่า ความสุขเล็กน้อย ที่ได้กลับมา เกิดจากการรู้จัก รักใครด้วยใจจริง

อยากจะบอกความนัยใจให้เธอรู้ อยากจะอยู่ใกล้-ใกล้ให้ได้เห็น อยากจะรักอย่างนี้อย่างที่เป็น ไม่ซ่อนเร้นความรู้สึกที่มีเลย

ชอบรอยยิ้มที่น่ารัก ชอบเสียงทายทักที่สดใส ชอบเสียงเรียกขานที่ออกมาจากใจ ชอบอะไร อะไร ที่เป็นเธอ

วันต้องจาก...จากลา...ต้องมาถึง
วันเคยซึ้ง...วันสุขใจ...ต้องไกลห่าง
วันเคยยิ้ม...ทุกข์ถมทับ...กลับร้าวบาง
วันเดินทาง...คือวันพราก...ต้องจากกัน

บนเส้นทาง...ยาวไกล...ให้ย่างก้าว
มีเรื่องราว....ร้อยหวัง...พลังฝัน
ทั้งน้ำตา...หลากปัญหา...สารพัน
เราร่วมปัน...กำลังใจ...ให้สู้ทน

อุปสรรค...โถมท้า...พาเธอฉัน
พร้อมฝ่าฟัน...ทุกเวลา...ท้าลมฝน
ทุกข์จะยิ้ม...ล้มจะยืน...คืนค่าคน
บอกตัวตน...ยังมีกัน...ไม่หวั่นเกรง

จุดทางแยก....ใช่แยกนาม...ความเป็นเพื่อน
แท้ย้ำเตือน...ความจริงใจ...ไม่ข่มเหง
ประสมศิลป์....สื่อประสาน....ผ่านบทเพลง
เพื่อบรรเลง...ไฟศรัทธา...คว้าหลักชัย

แล้วจะพบ...มิตรภาพ...อาบปลายฟ้า
เชื่อมดวงตา....เชื่อมความดี...ต่างมีให้
ณ ที่นั่น...มีเธอฉัน....มั่นหัวใจ
เราอยู่ใกล้...แม้กายห่าง...อย่างยินดี