รินรัก

ความจำเป็นหรือเปล่าที่ทำให้เรา...รักกัน

ความรู้สึกผิดหรือเปล่าที่ทำให้เรา...ห่างกัน

และเป็นเพราะเขาหรือ...ที่ทำให้เรา...หมดรักกัน

“เพราะคน ๆ นั้นหรือคะ…ที่ทำให้เราเป็นแบบนี้” ดวงตาเจ็บปวดฉายออกมาอย่างไม่ปิดบัง

 “อย่าโทษคนอื่นเลย...ในเมื่อหัวใจรินไม่เคยมีผม” คำพูดแสนเฉยชาเหมือนน้ำแข็งที่กรีดเข้าหัวใจเธอ มันทั้งเย็นและชา การินตัวสั่น เธอไม่ปฏิเสธหรือยอมรับ รัณฤทธิ์จึงเดินขึ้นบ้านไปหลีกหนีประโยคสนทนาที่แสนเบื่อ

“ที่ผ่านมามันพิสูจน์อะไรไม่ได้เลยหรือคะ!” เธอตะโกนไล่หลังเขา ร่างที่กำลังก้าวขึ้นบันไดชะงักเพียงครู่เดียวก็ก้าวเดินต่ออย่างไม่สนใจ

มันคงสายแล้วสินะ...รักที่เธอแสดงให้เขารู้ ตอนนี้...มันคงสายไปแล้ว