ความทรงจำ ( ไม่อยากอ่านไม่ต้องเข้าก็ได้นะ ) - ความทรงจำ ( ไม่อยากอ่านไม่ต้องเข้าก็ได้นะ ) นิยาย ความทรงจำ ( ไม่อยากอ่านไม่ต้องเข้าก็ได้นะ ) : Dek-D.com - Writer

    ความทรงจำ ( ไม่อยากอ่านไม่ต้องเข้าก็ได้นะ )

    ก็ ไม่มีอาไร มาก เเค่อยากเล่า อยากเก็บไว้อ่าน ก่อนที่ จะลืมมัน ไป

    ผู้เข้าชมรวม

    129

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    129

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 ก.พ. 49 / 01:20 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



      จะ เอามาเล่าเเค่ส่วนที่จำได้เเค่นั้น พอนะครับ มันเป็นเรื่อง สมัย เด็ก ที่ผมอยาก

      จะเอามาเล่า เเล้วก็ ทบทวน เรื่อง ก่อนที่จะลืม คนๆ นั้นไป



      เวลา ประมาน 7:30 น. ของ โรงเรียน ประถมเเห่งหนึ่ง  เป็น วันเปิดเทอม วันเเรก


      วันนี้ทุกๆ คน จะ มาเช้าเป็นพิเศษ เพื่อ มาเลือก ที่นั่ง  เรียน 

      อยู่ เเล้วที่ กลุ่ม ผู้ชาย จะนั่ง รวมกัน เป็น กลุ่ม  ผม กับเพื่อน ผม นั่ง คุยกันได้ซักพัก


      ก็ เลือม ไปเห็น เเกะดำ !!!  นั่ง ก็คือ เด็ก ผู้ หญิง นั่นเอง  ถ้าทางหน้าจะเป็น

      เด็ก ใหม่ เพราะ ไม่เคย เห็นหน้ามาก่อน     ผม กับเพื่อนๆ ก็เริ่ม คุยกัน เกี่ยวกับเด็ก

      ผู้ หญิงคนนั้น   คุยไป คุยมา ผมก็ เปิด ฉาก ไล่ผู้ หญิง คนนั้นออกไป


      เห้ยๆ  มาไรเนี่ย ไปนั่ง ฝั่ง ผู้หญิงดิ ใคร ก็ไม่รู้ ไม่รู้ จัก มาทำไม ไป !

      เดก คนนั้น มองหน้าผม เเล้ว ก็ เดินไป นั่ง ที่นั่ง เกือบหลัง ห้อง

      ที่เกือบจะไม่มีคน เลย  เธอ ฟุบลงไปกับ โต๊ะ   ในใจ ผมรู้ ดีเลยว่าเธอ

      ร้องไห้เเน่ๆ  เเต่ก็คิดว่า ชั่ง มัน  ปล่อย ให้มัน ร้องไป  ตอนนั้น ถ้าจำไม่ผิด

      ผม อยู่ ป.4  นะ   เเต่นั้น ก็เป็น การเรียก ผู้หญิง กลุ่ม หนึ่ง เข้าไปหาเธอ 


      เเล้วผมก็นั่งคุย กับเพื่อนผม ต่อไป    เห้ยไอ คิม !!  ไปทำอะไรมันวะ มันร้อง

      ให้  ใหญ่เลย  ไปขอโทด  มันเลย !!  

      ผมก็ สงสาร + สำนึกผิด  เลยเดินไป หาเขา   เป็นไรปล่าว ร้องทำไม เเล้วชื่อไร หล่ะ


      ไม่มี ไรหลอก  เราชื่อ เล็ก   (ขอไม่บอกชื่อจริง)  หลัง จากวันนั้นมา เราก็ สนิท

      กันไปเรื่อยๆ  ตามประสา เด็ก ประถม จนเพื่อนๆ ในห้อง ล้อว่าเป็น เเฟน กัน


      ( คิดถึงตอนนั้นเเล้วก็เขินนะ )


      จนถึงวันนึง เล็ก เดินมาหา ผม  คิม  คุยไรด้วยหน่อยสิ เเต่สันญานะ จะไม่บอกใคร

      อืม มีไรบอกหรอ  ผมตอบ

      คือว่า เราชอบ  โชติ อร่ะ ( โชติคือ คน หล่อคนนึง จบ )

      ทำไม อร่ะ ทำไม ไปชอบ เขาหล่ะ  ตอนนั้น ผมรู้ สึก โมโห มาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน


      ก็  ตอนนั้น  ตอนที่เล่นปิงปอง กันอร่ะ โชติเขาจับมือเราด้วย  

      หรอ เเล้วไง อร่ะ  ( เริ่ม ไม่มี อารมจาพูดด้วย )  


      เเล้วผมก็เดินหนีมาเลย  พอขึ้นก็ถึงห้อง ผมก็จัดการ ป่าวประกาศ ทั้งห้อง เลย


      พอ เล็กเดิน ขึ้นมาบนห้อง ก็พบกับความอาย เพราะ โดนคนทั้งห้องล้อ


      หลัง จากนั้น เราก็ไม่ได้คุย กันอีก  จนถึง ปิดเทอม   ได้ประมาน 3 อาทิตย์            

      คิดถึงๆๆๆ ผมคิดในใจ

      เเล้ว ก็หยิบ มือถือ  มาโทรหาเล็ก เลย       โหล เล็กหรอ   

      อืม ทำไม คิม โทรมามีไร อร่ะ 

      ได้ยินเเค่นั้น ก็อุ่นใจเลย เพราะ รู้ว่าเล็ก หายโกรธ เเล้ว

      ปล่าว ไม่มีไรโทรหาเฉยๆ  เเค่นี้นะ  ผมวางโทรศัพ  รอ อีก 1 อาทิตย์ที่จะได้ เจอเล็ก



      เเต่รู้ สึกว่า  เราจะคุย กันน้อยลง น้อยลงมากๆ จากเพื่อนสนิท เป็นเพื่อน เเล้วก็

      เป็น เเค่คนรู้จัก  ไม่ได้คุยกันเลย   14  กุมภา   วันนั้น เป็นวันที่ผม เกบตังได้

      100 ก่าบาท ครั้ง เเรก  ดีใจมากๆ  เลยตัดสินใจไปชื้อ   หัวใจอันเล็กๆ ที่เขียนว่า 

      i love you  ให้เล็ก    อืมเราให้   เล็ก รับของไป ทำหน้าดีใจเล็กน้อย


      คิมเรามีไร จะบอก อร่ะ

      เรื่องโชติอีกอร่ะสิ  ( เริ่มฉุน )

      ปล่าว  เราจะบอกว่า เราจะ ย้าย บ้าน ไป ตจว.  นะ

      ย้าย วันไหน  ผมรีบถาม

      ย้าย วัน ปิด เทอม  อร่ะ  วันนั้นเลย          

      หรอ  งั้น  ขอเบอร์ โทรศัพ มือถือหน่อยสิ เผื่อ ไม่ได้เจอกันจะได้โทรคุยกันได้

      อืม  เล็ก หยิบ มือถือ ผม ไป เมม  ไว้


      เวลา ผ่านไปเร็วมาก ถึงสอบ ละ   วันนั้น เป็นวันสอบวันสุดท้าย

      ผมนัดกับเพื่อนไป เที่ยว   พอสอบเสร็จ  ผมก็เห็นเล็ก  อยู่กับเพื่อนเขา

      เเต่ผมไม่ได้ไปทักเขา  เพราะ ตอนนั้นรู้ สึกว่าอยาไป เที่ยวกับเพื่อน

      มากกว่า     คิม !!  ไอ้เล็ก มัน โกรธ เเกอร่ะ  ทำไรมันหรอ  เพื่อนเล็ก วิ่งมาถาม

      ผม     ไม่รู้  ไปหน่า กำลังรีบ  ผม  ตอบกับ เพื่อน เล็ก


      ผ่าน ไป  จนถึง  ปิดเทอม  ผม อดสงสัยไม่ได้  เล็ก  โกรธ ผมเรื่องอาไร

      ก็เลย จะไปหยิบ โทร ศัพ จะ โทร  หาเขาคุยด้วยหน่อย  เเต่ เอ๋

      โทร ศัพ  หายๆๆๆๆๆๆ     ไปไหนเเล้ว     ผมหา  ทั่ว บ้านเลย ร้องไห้เลย

      โทรศัพ เครื่อง เเรกของผม  หายไปไหน    มันหายไปเเล้ว


      ( คือว่ารู้ความจริง ตอนหลังว่า มีคน โขมยไปขาย)             


      เเล้ว ก็ ก็ไม่ได้คุยกัลเล็ก อีกเลย  โดยที่ยังไม่รู้ว่า วันสุด วันที่เธอ จะกลับ

      ต่างจังหวัด  เธอ  โกรธ  ผมเรื่องอะไร




      ถ้า เล็กได้อ่าน  อยากบอก ว่าคิดถึงมาก  คิดถึงสุดๆ  เวลาผ่านไป กว่า 5ปี เเล้ว

      ยังจำเล็กได้เสมอ  คิดุงนะ เเล้ว  ตะบอก เล็กว่า  เราชอบเธอมาก


      ถ้าทำได้อยากบอก เเค่นี้  เห้อ  คิดถึง ช่วงเวลานั้นจัง

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×