รอยรัก...แรงปรารถนา

ผู้เขียนขอเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น
รอยรัก...แรงปรารถนา ค่ะ 

ปลายปากกา ชายาพระจันทร์

สิบหกปีหลังโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่เหลือเพียงความบอบช้ำของใครหลายๆ คน แม้บาดแผลแห่งความรักจะได้รับการเยียวยาไปตามกาลเวลา แต่สำหรับใครบางคนการรอคอยช่างแสนทรมานเหลือเกิน เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ราวกับเมื่อวานนี้เขาเพิ่งหลุดออกมาจากฝันร้ายที่สร้างความเจ็บร้าวให้กับหัวใจ

“ความรักที่พร่างพรมมาพร้อมกับความแค้น เขาทอดทิ้งเธอหรือเธอลืมเลือนเขา หรือเพราะพรมลิขิตขีดเส้นให้ทุกชีวิตต้องพลัดพรากและเจ็บปวด”  

“นายเชื่อใจพี่ไหมโยริ?” วาคาสะถามออกไปเพราะอยากรู้ว่าน้องชายคิดอย่างไร

“ผมเชื่อใจพี่มาตลอดจนถึงนาทีนี้” โยริทากะเว้นช่วงเอาไว้ก่อนจะเอ่ยต่อ “แต่ตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่ารู้จักพี่ชายตัวเองดีแค่ไหน”

ดวงตาภายใต้กรอบแว่นไหววูบเมื่อได้ฟัง ยิ่งวาคาสะพูดน้อยเท่าไรกลับยิ่งลดทอนความเชื่อถือของอีกฝ่ายน้อยลง เพราะดูเหมือนพี่ชายจะพูดจะคลุมเครือเหลือเกิน

“นายไม่เชื่อใจคนที่ทำเพื่อนายมาตลอดอย่างนั้นเหรอ?” นานจนโยริทากะแทบทนไม่ไหว กว่าวาคาสะจะพูดอะไรออกมาแต่กลับเป็นคำถามที่ทำให้ใจเขาขุ่นมัวมากขึ้น

“แบบไหนเหรอครับที่ทำเพื่อผม ด้วยการไปหามายาในตอนที่พี่มีปัญหากับภรรยาหรือตอนที่ไปหามายาตอนที่ผมไม่อยู่?” เสียงของคนถามดังขึ้นเล็กน้อย วาคาสะซ่อนยิ้มในหน้าด้วยรู้จักนิสัยของน้องชายดี ว่าแบบนี้แหละคือโยริทากะ

วันเวลาเปลี่ยนใจคนได้จริงหรือ...




 

ขอสงวนลิขสิทธิ์งานเขียนเรื่อง รอยรักแรงปรารถนา ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้ผู้ใดทำซ้ำ คัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง ตีพิมพ์เผยแพร่ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียน มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายที่บัญญัติไว้สูงสุด