รักแรก...

ข้อมูลเบื้องต้น

รักแรก...

โรงเรียนมัธยมต้นแห่งหนึ่ง

ส้ม:ปาย ฉันถามแกจริงๆเถอะ แกทำแบบนี้เพื่อช่วยมัน แกเจ็บมั๊ย

ส้มถามฉันถามคำถามที่ฉันไม่อยากจะตอบมันคือคำถามที่ทำให้ฉัน...

ตอนป.5

ครูสอนคณิต:เธอนี่โง่จริงๆ หาผลหารแค่นี้ยังทำไม่ได้ แล้วต่อไปจะไปทำอะไรกิน

ครูปากร้ายด่าฉันอีกแล้ว หารนะไม่ใช่กินลูกอมจะได้แกะเปลือกแล้วเอาเข้าปาก

ส้ม:แกนี่มันจริงๆเลย มานี่ๆฉันสอน

ส้มบอกับฉัน ไม่เห็นอยากเรียนเลย

ฉัน:ไม่เอาอ่ะเรียนไปก็ไม่เข้าใจอยู่ดี =_=

ครูสอนคณิต:เธอนี่เก่งจริงเลยวิน ทำไม่ผิดสักข้อ เอางี้ดีกว่า

ฉันหูพึ่งหลังจากได้ยินชื่อวิน

ครูสอนตณิต:ใครที่ทำหารเป็นยื่นขึ้น

ทุกคนที่ทำเป็นยื่นกันเกือบทั้งห้อง เฮ้อ รู้สึกเหมือนตัวเองโง่มาก

ครูสอนคณิต:พวกเธอที่ทำเป็นเลือกเพื่อนที่ทำไม่เป็นไปสอนหนึ่งคน ถ้าคู่ไหนทำได้จะได้คะแนนพิเศษ

ให้ตายสิยัยครูปากร้ายฉันโง่คณิตจะตายใครจะมาอยากคู่ว่ะ ไม่เป็นไรยังมีส้ม

วิน:ผมเลือกปายครับ

นั่นไงว่าแล้ว ฮะ! วินเลือกฉันหรอ ดีใจยิ้มจนแก้มจะปริแตกแล้วนะ

ฉัน:สอนเราหรอ? แน่ใจหรอ

ฉันถามวิน วินยิ้มพร้อมกับพูดประฑยคหนึ่ง

วิน:แน่ใจสิ แกคงไม่ทำให้ะราอดคะแนนนะ

นึกว่าจะชมอะไรเราสักอย่าง สุดท้ายทำเพราะคะแนน

ครูสอนคณิต:ครูให้เวลาอาทิตย์หนึ่งนะ แล้วครูจะสอบ ถ้าคู่เธอผ่านก็จะได้คะแนนไป

วิน:เราจะสอนแกตอนพักเที่ยงนะ โอเค

ยิ้มให้ทำเอาจะละลาย

พักเที่ยง

วิน:แายไม่เข้าใจตรงไหน เดี๋ยวเราช่วย

ฉัน:ไม่เข้าใจตั้งแต่แรกอ่ะ สอนทั้งหมดเลยล่ะกันนะ

วิน:ฮึๆ ได้ๆเราสอนให้

วินสอนเรื่องการหารแบบละเอียดยิบให้ฉัน ไม่รู้ทำไมตอนส้มจะสอนฉันถึงไม่อยากเรียน แต่พอเป็นวินสอนกลับตั้งใจ ฟังและไม่อยากทำให้วินไม่ได้คะแนน

วิน:ปายเข้าใจยัง

ฉัน:เข้าใจแล้วๆ

วิน:งั้นลองทำข้อนี้สิ ลองดู

วินหยิบกระดาษไปเขียนอะไรไม่รู้ก่อนยื่นมาให้ฉัน ตายล่ะโจทย์นี่หว่า!

ฉัน:เออ ... คือ..

วิน:ค่อยๆทำเดี๋ยวเราช่วยดูให้ มาเริ่มกันเลยนะ เริ่มจาก ... บลาๆ..

ฉัน:เย้!เสร็จแล้ว ถูกมั๊ย

ฉันถามพร้อมยื่นกระดาษที่มีร่องลอยการคิดเต็มไปหมดให้วิินที่นั่งอยู่ข้างๆดู

วิน:ถูกๆ ก็ทำได้นี่ แล้วทำไมตอนทำการบัานทำไม่ได้

ฉัน:ก็ตอนนั้นไม่เข้าใจนี่ ครูสอนงง

วิน:ฮึๆ งั้นพรุ่งนี้เรามาทำโจทย์อีกนะ ทำจนกว่าจะสอบ

ฉัน:ได้สิ >//<

วันรุ่งขึ้น

ส้ม:ฟิล์มแมร่งกลับมาแล้วนะ

ฟิล์มคือเพื่อนของฉันเองเมื่อก่อนเราสนิทกันแต่ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยมีคนชอบและต้องไปเรียนที่อื่นเพราะพ่อต้องย้ายไปทำงานเลยทำให้หลายคนรวมถึงวินเองไม่ค่อยรู้จัก แต่สำหรับฉันกับส้มรู้จักดี

ฉัน:หรอ แล้วมันกลับมาทำไมอ่ะ

ฉันถามส้ม

ส้ม:ไม่รู้ อยากรู้ก็ถามมันสิ

ฉัน:ไม่ถามอ่ะ ไม่อยากคุยกับมัน

วิน:ปาย นั่นใครอ่ะ

โหมองแบบนี้แปลกๆนะ

ฉัน:คนนั้นอ่ะนะ เคยอยู่โรงเรียนเรามาก่อน แต่ย้ายไป แล้วตอนนี้ก็กลับมาใหม่ ชื่อฟิล์ม งงมั๊ย

วิน:ไม่งง

แล้ววินก็เดินไปคุยเล่นอะไรไม่รู้กับกลุ่มพวกผู้ชาย

ส้ม:แกชอบวินใช่มั๊ย

ฉัน:เบาๆสิ เดี๋ยวก็มีคนได้ยินหรอ อย่าบอกใครนะ

ส้ม:เออๆไม่บอกใครหรอกน่า

วันต่อมา

วิน:ปายทำข้อนี้ให้ดูหน่อย ทำไปนะ เราไปเล่นกับพวกนั้นก่อนเดี๋ยวเรามาตรวจ

ทิ้งกันเฉย ห่วงเล่นไม่ยอมสอน ฟ้องครู

ส้ม:แกชอบวินแกก็บอกไปสิ จะเก็บไว้ทำไม

ฉัน:ไม่เอา ฉันไม่กล้า

วิน:ปายทำเสร็จยัง มาให้ราตรวจหน่อย

ฉันยื่นกระดาษที่คิดให้วิน แต่ไม่ทันที่วินจะพูดอะไร ก็...

ตึง..ตึ่ง...ตึีง.. นักเรียนชั้น ป. 5 ทุกคนพบครูประจำชั้นที่ห้องเรียนด้วยค่ะ

วิน:เดี๋ยวค่อยตรวจ ไปห้องกัน

ครูประจำชั้น:เดือนหน้าเราจะมีงานโรงเรียน ครูจะให้เต้นจินตลีลา ใครจะไม่เต้นบ้างมั๊ย?

ฉัน:หนูคะ คุณย่าไม่ให้เต้น มันเป็นงานตอนกลางคืนไม่มีคนมาส่ง

ฉันอธิบาย

ส้ม:หนูก็ไม่คะ หนูไม่มีคนแต่งหน้าแต่งตัวให้

และอีกประมาณสามสี่คนพูดเหตุผลที่เต้นไม่ได้

วิน:วันงานผมผมต้องไปต่างจังหวัดกับพ่อ ผมคงเต้นด้วยไม่ได้

ครูประจำฉัน:ไม่เป็นไรจ่ะ คนที่เต้นตามครูมานะ เราจะไปซ้อมกัน

คาบว่าง

มีคนที่ไม่เต้นอยู่ไม่กี่คนแต่ที่ฉันดีใจคือ วินก็ไม่เต้น แต่นั่งเล่นอะไรไม่รู้อยู่ข้างหลังกับเพื่อนอีกคน เหมือนจะร้องเพลง แต่มีอยู่ท่อนหนึ่งที่วินร้องแล้วชี้นิีวมาที่ฉัน

ฉัน:ไอบ้า เดี๋ยวเถอะ

ฉันทำหน้าโมโห ก็ไอเพลงที่ร้องมันเป็นเพลงล้อเลียน มันน่ามั๊ย

วิน:ล้อเล่นๆ เรามาเล่นเกมกันมั๊ย

ส้ม:เกมไร

วิน:ก็แบ่งเแ็นกลุ่มแล้วถ้าพูดอักษรตัวไหนแล้วในชื่อมีก็ให้ลุกขึ้นไง ถ้าไม่ลุกแพ้

ฉัน:แล้วมันจะสนุกมั๊ยเนี่ยทเอาเถอะๆเล่นๆ

เล่นไปเล่นมาสนุกซะงั้น เล่นกันจนกลับบ้าน

วิน:พรุ่งนี้สอบ ตั้งใจนะ

ฉัน:>///<

ส้ม:ชอบก็บอกเขาไปสิ ปีหน้าเขาก็ไม่อยู่โรงเรียนนี้แล้วนะ

ฉัน:จริงหรอ ทำไมอ่ะ

ส้ม:แกก็รู้ว่าวินไม่ชอบครูจิ๋ว จะอยู่ทำไม รีบไปบอกซะนะ

ตอนกลางคืน

ฉัน:วันสอบเสร็จวันสุดท้ายฉันจะบอกแกว่าฉันชอบแก

วันรุ่งขึ้น

วิน:ทำให้ได้นะ ก็เหมือนที่สอนอ่ะ

ฉัน:อืม!

พักเที่ยง

ซ้อมเต้นกันอีกแล้วแถมบังคับให้มานั่งดูอีก แต่ฉันดูก็เหมือนไม่ดูนั่งคยกับส้ม และบ้างครั้งก็หันไปเล่นกับวิน

วิน:ส้มบอกปายเล่นงัดข้อเก่ง มาเล่นกัน

ฉันหันขวับไปมองส้ม จะบ้าหรือไงเล่นเป็นที่ไหน แต่ก็เอาเหอะได้จับมือวินด้วย >///<

ฉัน:ไม่เป็นหรอก แต่ก็อยากลองดู

ไม่ต้องถามหรือเดา ฉันแพ้ แต่มีความสุขก่อนกลับไปสอบ

ส้ม:วันนี้อย่าล้างมือนะ เก็บไว้เจ็ดวันค่อยล้าง

ฉัน:ก็กะว่าจะไม่ล้างอยู่ บ้าหรอ

วันรุ่งขึ้น

ส้ม:แกจะบอกชอบวินวันนี้ใช่มั๊ย

ฉัน:อืม ตอนเย็นอ่ะ

สีม:โชคดีนะ

ตอนเย็น

วิน:ปาย เรามีอะไรจะบอก

ตุบๆๆ

ฉัน:มีรัยหรอ

วิน:เราชอบฟิล์มอ่ะ เราอยากให้ปายช่วย

ฉันพูดอะไรไม่ออกอุส่าจะมาบอกชอบแท้ๆแต่ทำไมถึงเจอแบบนี้

ฉัน:ช่วยอะไรอ่ะ

วิน:เราเขียนโน๊ตบอกชอบฟิล์มแล้วใส่กระเป๋าฟิล์มไว้ ปายไปบอกให้ฟิล์มเปิดอ่านด้วยนะ เรากลัวฟิล์มเอาทิ้ง

ฉัน:อือ เดี๋ยวเราบอกให้

วิน:ขิบคุณนะ

ฉันเดินมึนๆไปหาฟิล์มที่น่งรอรถอยู่

ฉัน:ฟิล์ม วินเขียนโน๊ตแล้วใส่กระเป๋าฟิล์มไว้ อ่านด้วยนะ

ฉันถึงกลับน้ำตาคลอเบ้า

ฟิล์ม:หรอ

ฟิล์มรีบลื้อกระเป๋าแล้วก็หยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน มันเขียยนว่า "เราชอบฟิล์ม" ไม่บอกก็รู้ว่าของใคร ของวิน ไอบ้านั่นคนที่ฉันกำลังจะไปบอกชอบ

ฟิล์ม:ขอบคุณนะที่มาบอก

ไม่ต้องมายิ้ม ถ้าวินไม่ขอไม่มีวันทำหรอก

ฉัน:อืม

ฉันเดินกลับไปในโรงเรียนเพื่อไปคุยกับส้ม แต่ว่าเจอวินกลางทาง

วิน:ปายบอกฟิล์มยัง

โหย้ำจัง

ฉัน:บอกแลัว ฟิล์มอ่านแล้ว

วิน:ขอบคุณนะ เราไปหาฟิล์มก่อนนะ

บอกทำไม ยิ่งพูดก็ยิ่งน้ำตาคลอ

ฉัน:ส้ม วินแมร่งชอบฟิล์ม เมื่อกี้บอกให้ฉันไปบอกฟิล์ม

ส้ม:แล้วแกไปบอกมั๊ย

ฉัน:บอกสิ วินดีใจมากที่ฟิล์มอ่านโน๊ต

ส้ม:แล้วจะำปช่วยมันทำไม

ฉัน:ไม่รู้สิ

ส้ม:ปาย ฉันถามแกจริงๆแกทำแบบนี้เพื่อช่วยมัน แกเจ็บมั๊ย?

ฉัน:เจ็บดิ กำลังจะบอกชอบวินก็พูดว่าชอบฟิล์มต่อหหน้าเลย ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว

ส้ม:แล้วทีนี้ทำไง

ฉัน:ก็คงต้องเลิกชอบ

ส้ม:แต่ถ้าทำไม่ได้ล่ะ

ฉัน:ก็คงแอบ ชอบต่อไป

หลายปีผ่านไปจนฉันขึ้นม.ต้น ลุงไปรับฉุนกลับจากเข้าค่ายแล้วแวะไปที่ทำงาน ที่นั่นฉันเจอคนคนหนึ่ง

พ่อวิน:เราอยู่โรงเรียนนี้หรอ เมื่อก่อนลูกชายลุงก็อยู่

ฉัน:คะ ใครหรอค่ะ

พ่อวิน:วินไง (ชื่อจริง) จำได้มั๊ย น่าจะอยู่ห้องเดียวกัน

ฉัน:จำได้คร่ะ

(ไม่ใช่จำได้ แต่เพราะไม่เคยลืมต่างหาก เพราะเป็นรักแรก และเป็นการแอบชอบที่ทรมานที่สุด )