คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Episode 17 : งานแถลงข่าวเกือบจะวุ่นวายเพราะสกิลการตอบของฮารุ
Episode 17
: งานแถลงข่าวเกือบจะวุ่นวายเพราะสกิลการตอบของฮารุ
แชะ แชะ แชะ
“ กัปตันเอนโดครับ ญี่ปุ่นชนะรอบคัดเลือกโซนเอเชียแล้วได้เข้าสู้การแข่ง FFI ระดับโลก — มีประเทศไหน ที่อยากเจอเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ ”
นักข่าวถามคำถามกับกัปตันเอนโด มาโมรุ เจ้าตัวรับไมค์มาแล้วก้มลงมองพื้นด้วยท่าทางตื่นเต้น สมาชิกทีมอินะสึมะเจแปนก็ลุ้นว่าเขาจะตอบว่าอะไร
“ ที่จริงแล้วผมก็อยากเจอกับทุกทีมเลยครับ แต่ว่า — ทีมแรกที่ผมอยากที่จะเจอจริง ๆ คือสเปนครับ ”
คำตอบไม่ต่างจากที่คาดคิดเอาไว้เท่าไหร่ บางทีฮารุก็นึกแอบจิ้นระหว่างคุณเอนโดกับคุณคลาริโอนะ อีกฝ่ายอยากเจออีกฝ่ายก็อยากแข่งด้วย เนี่ย ! ไม่ใช่แฟนแล้วจะเป็นอะไรกันได้ล่ะ
แต่เอ้ะ — ลืมไปว่าคุณเอนโดยังมีคุณคิโดกับคุณโกเอนจิอีก อ่ะ ชงเก่งเหลือเกินตัวเรา กร้ากกกกก
“ ผมได้ยินมาว่าโชคิงอุนถอนตัวจากทีมญี่ปุ่นไปด้วยเหตุผลบางอย่าง ถ้างั้นแสดงว่าคุณคุโดขึ้นมาเป็นโค้ชแทนรึเปล่าครั — ” ยังไม่ทันสิ้นคำถามของนักข่าวก็มีเสียงหัวเราะอันคุ้นเคยดังแทรกขึ้นมา
“ โฮะ ๆๆๆ ผมก็อยู่ตรงนี้ตลอดแหละครับ ”
นักข่าวมองซ้ายมองขวากันใหญ่เมื่อได้ยินเสียงของโค้ชตัวอ้วนกลมดังอยู่ใกล้ ๆ แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาอยู่ตรงไหน จนโค้ชคุโดที่ยืนข้างคุณเอนโดถอดหน้ากากออกมา
เชี่ยยยยยยย
ฮารุนึกอุทานในใจเมื่อตัวของโค้ชคุโดเริ่มปริออกมาจนกลายร่างเป็นโค้ชโช คิงอุนเต็มตัว โอ้ — เห็นแล้วเธอก็รู้สึกอยากล้างตาขึ้นมาเลยแฮะ
“ ยินดีด้วยนะครับที่ผ่านเข้ารอบสุดท้ายและได้ไประดับโลก ! ” ไม่ว่าเปล่ายังมีการเล่นจานหมุนและทำท่ากายกรรมไปด้วย
งานแถลงข่าวเริ่มวุ่นวายเมื่อเขาปรากฎตัวขึ้นมาโดยไม่มีใครคาดคิดมาก่อน คนอื่นในทีมถึงกับตะลึงแต่สำหรับฮารุที่เป็นคนเส้นตื้นนั้นก็แทบปิดปากขำแทบไม่ทัน
“ อุ๊บ คิก ๆๆๆๆๆๆ ” อีกอย่างก็คือฮารุเป็นคนขำแล้วจะชอบโยกตัวไปมาไม่ก็ชอบเอาหน้าไปซุกไหล่คนข้าง ๆ ด้วยความเคยชินแล้วเธอก็ซบหน้าลงกับไหล่คนด้านข้างแล้วกลั้นขำจนตัวสั่น
“ ขำอะไรของเธอฮะ ยัยบ๊อง !? ” อ่ะ แล้วคนที่เธอซบก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คนที่กัดกับเธอทุกวันนั่นแหละ
“ เปล๊า ไม่ได้ขำเลย อุ๊บ ฮ่า ๆๆ ” มือตบไหล่คนข้างตัวสองสามทีอย่างแรง นอกจากจะตัวโยกไปมากับเอาหน้าไปซุกแล้วยังชอบตีด้วย
“ เจ็บนะเว้ย ยัยนี่หนิ !! ” ฮิโรโตะเอี้ยวไหล่หลบเด็กสาวแล้วกุมหัวไหล่เอาไว้
ระหว่างที่กำลังหยอกล้อกับคนข้างตัวอยู่นั้น ก็มีนักข่าวสาวหน้าสวยเดินมาจากกลุ่มฝูงสื่อมวลชนที่อยู่ตรงหน้ามาหาเธอแล้วขออนุญาตถามคำถามกับเธอ
เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร
“ ฮารุจังรู้สึกยังไงบ้างคะที่ได้ผ่านเข้าสู่รอบระดับโลก ? ”
เธอรับไมค์มาจากนักข่าวแล้วยิ้มให้กับกล้องหนึ่งที สมาชิกในทีมก็ลุ้นกันว่าเธอจะตอบว่าอะไร แต่ก็ต้องกุมขมับอีกเป็นรอบที่ล้านแปดเมื่อคำตอบที่เอ่ยออกมาจากปากของเด็กสาวบ่งบอกถึงสไตล์ของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี
“ รู้สึกสวยค่ะ ! ”
—
งานแถลงข่าวจบลงไปด้วยความกระอั่กกระอ่วน เมื่อนักข่าวสาวได้ยินคำตอบของฮารุก็ถึงกับไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียว จนนักข่าวต้องเปลี่ยนคำถามไปถามคำถามอื่นยกตัวอย่างเช่น
“ เอ่อ — แล้วฮารุจังเกิดที่ญี่ปุ่นหรือที่อังกฤษหรอคะ มีแฟน ๆ หลายคนเขาถามมาค่อนข้างเยอะเลย ” สิ้นเสียงของนักข่าวสาวฮารุก็ตอบเธอไปตามความจริง
โอ้ว เธอมีแฟนคลับด้วยหรอเนี่ย !?
“ คือฉันเกิดที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ ” และก็เกิดอาการเดดแอร์
นั่นแหละ นักข่าวสาวเลยยิ้มแห้งแล้วไม่ถามอะไรต่อ สงสัยเธอจะกวนเขามากเกินไป ก็นะ สกิลการกวนตีนนักข่าวของเธอมีมาตั้งแต่อยู่ทีมอันแทนเกิลละ
“ ทุกคนครับ สิ่งที่รอเราอยู่ที่การแข่งขัน FFIระดับโลกไม่ได้มีแค่ทีมคู่แข่งเท่านั้นนะครับ ”
“ แต่หมายถึงทั้งองค์กรโอไรออนสินะครับ ” โนซากะพูดต่อ
“ ครับ พวกเธอคงรู้อยู่แล้วว่ามีสาวกโอไรออนที่ผสมกับตัวแทนทีมชาติในการแข่งระดับโลก ซึ่งความสามารถด้านฟุตบอลของพวกเขาสูงมากจนเทียบกับผู้เล่นเอเชียไม่ได้เลย ” ทุกคนเริ่มทำหน้าเครียด
“ และฝ่ายตรงข้ามพร้อมจะทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายพวกเรา ”
สำหรับฮารุแล้วเธอคิดว่าการไปรัสเซียซึ่งเป็นสถานที่ที่มีความเสี่ยงมากสำหรับทุกคนและตัวเธอด้วย แต่ถ้าจะไปช่วยเจย์กับหม่าม้านั้นก็ต้องไปที่รัสเซียอยู่ดีสินะ
ถ้าให้เลือกระหว่างชีวิตตัวเองกับคนอื่นเธอยอมเลือกที่จะช่วยคนอื่นและยอมสละชีวิตตัวเองดีกว่า
รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องของลอง !
✵
@สนามบินโตเกียว , ญี่ปุ่น
สามหนุ่มของทีมอันแทนเกิลยืนรอบุคคลที่กำลังทำธุระหนักอยู่ในห้องน้ำนานนับครึ่งชั่วโมงได้จนลูคัสเริ่มทนไม่ไหวจึงเดินปึงปังเข้าไปในห้องน้ำ
ปัง ปัง ปัง
“ ไอ้ฮาแกน เมื่อไหร่จะขี้เสร็จห้ะ ! ฉัน แดเนียล แมทธิวรอแกจนรากจะงอกแล้วนะเว้ย ! ”
นับเป็นโชคดีที่ในห้องน้ำไม่มีใครไม่งั้นทั้งคนที่ทำธุระหนักอยู่ในห้องน้ำคงอายน่าดู
“ เสร็จแล้วโว้ย ! ขอเช็ดตูดแปป ” คนในห้องตอบออกมา จนผ่านไปประมาณ 3 นาทีประตูจึงเปิดออก
“ ไปกันได้แล้ว ป่านนี้คนที่มารับคงรอจนหน้าหงอแล้วมั้ง ! ” ไม่ว่าเปล่ายังลากคอออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบหิ้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เพื่อเดินออกจากเกท
“ นายเสียมารยาทมากนะรู้มั้ยที่ทำให้คนอื่นต้องรอ ” แดเนียลเตือนผู้รักษาประตูของทีมระหว่างที่เดินผ่านฝูงชน
“ บลาๆๆๆ ขี้บ่นจังแดเนียล แต่ก็ขอโทษละกัน ”
“ คนที่นายต้องขอโทษน่ะไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคนคนนัเนต่างหาก ” พอก้าวออกมาด้านนอกแล้วก็เจอชายหนุ่มใส่สูทสีน้ำตาลพร้อมกับสมาชิกของทีมสเปนอีก 4 - 5 คน
“ มากันครบแล้วสินะ ”
“ สวัสดีครับ ผมแดเนียล ลูอิสกัปตันของทีมอันแทนเกิลครับ รู้สึกเป็นเกียรติมากเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับคำเชิญให้มางานเลี้ยงกับทุกคนนะครับ ” แดเนียลเอ่ยอย่างสุภาพเรียบร้อยแล้วโค้งตัวลงตามที่ฮารุเคยสอนเมื่อนานมาแล้ว
“ ผมชินโจ ทาคุมะครับ ขอบคุณที่ยอมสละเวลาเดินทางมาเพื่อร่วมงานเลี้ยงที่ประเทศญี่ปุ่นนะครับ ” ทั้งสองคนจัลมือเชคแฮนด์กันตามมารยาท
“ ไม่เป็นไรลุงพวกผมรวย ตั๋วเครื่องบินแค่นี้ราคาจิ๊บ ๆ ” ฮาแกนตอบกลับอย่างร่าเริงแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเเดเนียลส่งสายตาอาฆาตมาให้จนเจ้าตัวเหงื่อตก
“ เอ่อ ... แล้วก็ขอโทษด้วยที่พวกเรามาสาย พอดีผมปวดท้องกะทันหันน่ะ แฮะ ๆ ” ชินโจโบกมือปัดเชิงไม่เป็นไรก่อนที่สมาชิกทีมอันแทนเกิลจะเริ่มแนะนำตัวทีละคน
“ ผมฮาแกน ไบรท์เน่ เป็นผู้รักษาประตูครับ ! ”
“ ส่วนผมชื่อลูคัส โพไซดอนเป็นคนหล่อครับ — แอ่ก ! ” ลูคัสร้องเสียงหลงเมื่อถูกฮาแกนตบหลังอย่างแรง
สงสัยฮารุเผยแผ่ลัทธิหลงตัวเองให้ลูคัส
“ แมทธิว อควาเรีย ” สั้น ๆ ได้ใจความ หนุ่มผมสีขาวแกมดำเอ่ยออกมาอย่างเรียบเย็น
“ ทุกคนพูดภาษาญี่ปุ่นคล่องมากเลยนะครับ ” คุณชินโจลื่นชมภาษาญี่ปุ่นของทั้งสามคน เพราะส่วนใหญ่คนต่างชาติถ้ามาพูดภาษาญี่ปุ่นสำเนียงมันจะออกแปร่ง ๆ แต่พวกเขาพูดได้ไหลลื่นราวกับเป็นเจ้าของภาษา
“ ขอบคุณครับ ”
“ ยัยเตี้ยฮารุมันสอนมาน่ะครับ ” ฮารุ ? เด็กคนนั้นสินะ ?
“ ไหน ๆ ก็มากันครับแล้วงั้นเราออกเดินทา — ”
“ โอ้ะ ! นายคนนั้น !!! ” จู่ ๆ ฮาแกนก็ร้องออกมาเมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นชายหนุ่มร่างกำยำ ผู้เป็นกัปตันของทีมสเปน เขารีบวิ่งไปหาแล้วจับมือของอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตรจนทำให้คลาริโองง
“ นายชื่อคลาริโอใช่ม้ะ ! ผมชื่อฮาแกนนะจำกันได้ป่าว ” ว่าไปพลางเขย่ามือเบา ๆ
“ นายคือ — คนที่เล่นเป็นผู้รักษาประตูเมื่อคราวนั้น .... สินะ ? ”
“ ใช่เลย ! ดีใจจังที่จำกันได้สงสัยเพราะหน้าตาผมดีเกินไปสินะ ฮ่าๆๆๆๆ ! อ๊าก — เจ็บ ๆๆๆ แดเนียลปล่อยผมนะ ! ” แดเนียลเดินไปลากคอฮาแกนที่ยืนพูดเจี๊ยวจ๊าวโดยลืมคุณทาคุมะไปซะสนิท
“ การพูดแทรกคนที่ยังพูดไม่จบนับเป็นการเสียมารยาทต่อผู้พูด ” แดเนียลลากตัวฮาแกนมาจนยืนอยู่หน้าคุณทาคุมะ ด้วยความสูงที่โดดเด่นจึงทำให้ชินโจต้องเงยหน้ามองอย่างงงงวย
“ เอ้า ขอโทษเขาซะ ”
โชคดีที่โค้ชเลือกแดเนียลมาคอยคุมฮาแกน ตอนแรกจับฉลากกันว่าใครจะได้มา สรุปจับได้ เซน ลูคัส ฮาแกนแล้วก็แมทธิว
ซึ่งสามตัวแรกขึ้นชื่อเรื่องเป็นตัวป่วนของทีมซึ่งแมทธิวก็ไม่ค่อยเป็นคนพูดก็อาจคุมไม่อยู่ โค้ชเลยให้แดเนียลเป็นตัวแทนหมู่บ้านมาควบคุมตัวป่วนทั้งหลายและโชคดีหน่อยท่ีวันนี้เซนต้องกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่บ้านเลยไม่สามารถมาได้
ก็เหลือพวกเขาแค่สี่คนอ่ะนะ สี่คน สี่คน สี่คนอ้ายมาสี่คน !
“ บู่ ขอโทษครับที่เสียมารยาท ! ”
“ ไม่เป็นไร — งั้นรีบออกเดินทางกัน พวกเธอจะได้มีเวลาแต่งหน้าทำผมแต่งตัวมากขึ้น ” ชินโจเดินนำพวกเขาไปยังรถบัสขนาดเล็กและเริ่มขนสัมภาระ
จะได้เจอกันแล้วนะ ฮารุ !
Tbc.
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากค่ะทุกคน 55555 แต่ตอนหน้ารับรองได้ถึงความวุ่นวายแน่ๆ มีทั้งลูคัสแล้วก็ฮาแกนแก๊งค์อนุบาลลูกเจี๊ยบกลับมารวมตัวกันอีกครั้งโดยขาดเจย์ ;—;
แล้วก็ไรท์แอบเพิ่มพระเอกมาด้วยอีกคน ถ้าอยากรู้ว่าเป็นใคร ย้อนกลับไปดูได้ที่แนะนำตัวละครได้เยย ~
ใครอยากถามคำถามอะไรถามได้เลยนะคะ ถ้าอยากรู้กติกาย้อนกลับไปอ่านที่กิจกรรม Answer For Question สามารถถามคำถามได้ไม่อั้นเลยค่ะ รีบถามก่อนที่มันจะหมดเขตน้า !
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ !
และไรท์ก็ได้เปลี่ยนปกฟิคแล้วนะคะ !
ต้องขอขอบคุณคุณเมโลดี้มาก ๆ ที่ยอมสละเวลามาวาดปกฟิคให้ ฮือ
ความคิดเห็น