คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Episode 18 : งานเลี้ยงส่งกับลูกหมาตกน้ำ ( 1/2 )
Episode 18
: งานเลี้ยงส่งกับลูกหมาตกน้ำ ( 1/2 )
@Dressing Room ( Women )
“ เฮ้อ — ”
ฮารุยืนมองสภาพของตัวเองอยู่ในกระจกพลางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ภาพสะท้อนในกระจกเผยภาพของเด็กสาวที่สวมชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวพร้อมกับปลอกแขนตาข่ายสีพีชหวานแหววที่สวมใส่อยู่บนตัวของเธอพร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตาอยู่ตอนนี้
ให้ตายสิเธอเกลียดกระโปรง !
แล้วก็ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ นานนับครั้งเลยที่เธอใส่ชุดกระโปรงหวานแหววแบบนี้ ตั้งแต่เป็นเด็กแล้วเธอมักจะใส่เสื้อผ้าที่ค่อนข้างไม่เหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่จนปะป๊าทิ้งชุดพวกนั้นแล้วซื้อชุดกระโปรงฟูฟ่องสีหวานแหววคล้ายกับเจ้าหญิงมาแทนทำเอาเธอแทบจะเป็นลม
เป็นเด็กผู้หญิงก็ต้องใส่กระโปรง ไม่ใช่ใส่กางเกงเป็นเด็กผู้ชายแล้วมาเตะบอลแบบนี้ !
ปะป๊าของเธอเขาว่ามางี้อ่ะ เนี่ย — พูดแล้วก็น้ำตาจะไหล ลูกขอโทษที่แมนแต่เด็กคือถ้าให้แต่งตัวแนวผู้หญิงแบบใส่กระโปรงสีชมพูฟูฟ่องเหมือนเจ้าหญิงไรงี้คือเธอไม่สามารถจริง ๆ
“ ฮารุจังไปกันเถอะ ”
“ อื้ม ! ”
จะว่าไปงานเลี้ยงนี่จัดบนเรือสินะ ? แถมเธอยังได้ยินมาว่าเรือจะเล่นออกจากท่าเรือแล้วล่องเรือไปสู่ท้องทะเลอันมืดมิดในยามค่ำคืนนี้
เดี๋ยวนะ — ทะเลงั้นหรอ ?
กึก —
ฮารุหยุดเดินพลางกุมหัวตัวเอง อาการปวดหัวแล่นจี๊ดเข้าสู่โสตประสาทจนเธอต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ตัวของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ความทรงจำในอดีตมันย้อนกลับมาฉายในหัวของเธออีกแล้ว
“ อึก ! ” ให้ตายสิ
ไม่ชอบเลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้
มือเรียวยกกำปั้นทุบหัวตัวเองเบา ๆ เพื่อให้ภาพเหล่านั้นหายไป เสียงลมหายใจเริ่มถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ความรู้สึกแน่นหน้าอกจนรู้สึกหายใจไม่ออกทำให้ริมฝีปากบางเริ่มเผยอออกแล้วกอบโกยอากาศให้ได้มากที่สุด
อยากกรีดร้องแต่ก็เปล่งเสียงออกมาไม่ได้ —
มันทรมานนะ
“ ฮารุจังเป็นอะไรรึเปล่า ? ”
แรงเขย่าจากเบา ๆ คุณสุคึชิทำให้ฮารุเริ่มได้สติ นัยน์ตาที่ดูหม่นหมองเมื่อครู่เริ่มกลับมาสดใสราวกับมีน้ำมาหล่อเลี้ยงอีกครั้ง เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาทุกคน สายตาของทุกคนฉายแววความเป็นห่วงออกมาทำให้เธอรู้สึกผิด
ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะยิ้มแล้วบอกกับพวกเธอว่า “ ไม่เป็นอะไรค่ะ ”
ไม่อยากทำให้ใครเป็นห่วงอีกต่อไปแล้ว —
—
งานเลี้ยงสุดแสนจะอลังการจัดบนเรือยอร์ชขนาดใหญ่จัดขึ้นเพื่อแสดงความยินดีให้กับทีมอินะสึมะเจแปนโดยเฉพาะอาหารที่สามารถทานได้ไม่อั้นทำให้สมาชิกในทีมถึงกับตาลุกวาวในความเล่นใหญ่อลังการงานสร้าง
“ รอนานมั้ยคะ ~ ”
สิ้นเสียงร่าเริงของคุณสุคุชิ สมาชิกคนอื่นก็หันมามองเมเนอเจอร์สาวสามคนกับเด็กสาวผมสีชมพูพาสเทลที่กำลังเดินลงบันไดซินเดอเรลล่าที่ถูกปูทับด้วยพรมแดงอีกที
ทุกสายตาจับจ้องมายังพวกเธอ บางคนถึงกับอ้าปากค้างไปเลยก็มี บางคนก็ถึงกับพูดไม่ออกทำเอาพวกเธอรู้สึกประหม่าหน่อย ๆ แต่โชคดีที่โนซากะทำให้บรรยากาศอึกอักนั้นคลายลง
“ ทุกคนดูงดงามมากเลยครับ ”
“ ขอบคุณนะจ้ะ ”
เมื่อทุกคนมาครบกันหมเงานเลี้ยงก็ได้เริ่มต้นขึ้น ! ฮารุเริ่มตระเวนหาของกินเพื่อจะได้ไม่ต้องคิดมากเรื่องที่ตัวเธอกำลังลอยอยู่ท่ามกลางทะเล แค่เห็นของกินเธอก็ลืมหมดทุกอย่างแล้ว
“ ฮารุจังกินนี่มั้ย ๆๆๆ ” จู่ ๆ อิชิโฮชิที่วิ่งมาจากทางไหนไม่รู้ยื่นจานมาให้เธอพร้อมกับอาหารที่เธอชอบทั้งนั้นจนฮารุอยากจะลงไปกราบเท้าอิชิโฮชิสักสิบล้านรอบ
เนี่ย ใส่ใจเก่ง !
“ ขอบใจนะ ! ฮิคารุคุง ” เธอรับจานมาแล้วยิ้มให้กับเจ้าตัวก่อนที่ตัวเขาจะวิ่งเอาจานไปให้คุณโนซากะและตามด้วยคุณนิชิคาเงะอีกคน
พยายามน่าดูเลยนะ ฮิคารุคุง
“ โอ้ ฮารุ ! มาถ่ายรูปกัน !!! ” ยังไม่ทันจะได้อ้าปากกินคำแรกก็ถูกคุณทัตสึยะดึงมาถ่ายรูปด้วย
สภาพก็คือเธอยืนอยู่ตรงกลางพร้อมกับถือจานอาหารเอาไว้ในมือ
เคเลย
“ กินเยอะเหมือนเดิมเลยนะยัยบื้อ ” คนหัวบะหมี่เอ่ยขึ้นเมื่อถ่ายรูปเสร็จ ฮารุที่กำลังจะจิ้มเยื้อเข้าปากถึงกับชะงัก
“ แบ่ะ ๆๆ ! รุ่นพี่ไม่เคยได้ยินหรอว่าเราต้องกินเพื่ออยู่ ! ”
“ อย่างเธอเรียกว่าอยู่เพื่อกินมากกว่ายัยบ้า !! ” ไม่ว่าเปล่ายังยกกำปั้นขึ้นมาเขกหัวเธอเบา ๆ
“ รุ่นพี่พูดมากอ่ะ เอานี่ไปกินไป๊ ! ” ฮารุยัดเนื้อในจานใส่ปากฮิโรโตะแล้วก็จิ้มเนื้อใส่ปากตัวเองต่อ
“แบร่ ! ”
แชะ แชะ
เสียงถ่ายรูปดังขึ้นทำให้ฮิโรโตะกับฮารุหันไปมองตามเสียงก็พบกับคุณสึคุชิที่ยืนถือกล้องโทรศัพท์แล้วถ่ายรูปตอนที่เธอเอาเนื้อยัดปากฮิโรโตะไปเมื่อตะกี้
“ แฮะ ๆ ฉันเห็นว่าพวกเธอสองคนน่ารักกันดีน่ะเลยอยากเอาถ่ายไว้ ” ฮารุกับฮิโรโตะแทบจะกระอักเลือดออกมาเมื่อสึคุชิบอกว่าเขาและเธอน่ารัก
น่ารักตรงไหนถามจริง ?
“ ถ้าฮารุน่ารักอ่ะว่าไปอย่าง ส่วนฮิโรโตะนี่ — ”
“ ฉันมันทำไมฮะ ทัตสึยะ !!! ” ฮิโรโตะแว้ดขึ้นเมื่อเจ้าตัวยิ้มกริ่ม
“ ก็เปล๊า ”
รุ่นพี่ฮิโรโตะก็เลยหันไปโวยวายใส่คุณทัตสึยะที่เจ้าตัวพูดไม่เคลียร์ ฮารุที่กินหมดแล้วก็ไปเดินหาของกินต่อและสุดท้ายเธอก็ไปยืนเม้าท์มอยกับคุณยูมะ ฮิคารุแล้วก็คุณนิชิคาเงะ
“ ตอนนี้เรากำลังจะจับฉลากทีมที่ 3 ในกลุ่ม A ครับ จะเป็นทีมไหนกันน้า ~ ” ภาพจอมอนิเตอร์ฉายบนจอขนาดใหญ่ปรากฏร่างของชายหนุ่มที่กำลังยืนจับฉลาก “ อ่ะ ออกมาแล้วครับ ! ญี่ปุ่นอยู่กลุ่ม A ครับส่วนคู่แข่งในรอบแรกก็คือ .... ”
“ ทีมสเปนครับ ! ”
โอ้โห ตามคำที่คุณเอนโดเคยพูดเอาไว้เลยแฮะ นี่พี่แกเขาเป็นนักดูดวงรึไงกันนะ ! แม่นมากเลยค่ะ ! ขอนับถือ
“ สเปนงั้นหรอ — ตัวเต็งเลยนี่นา ” ฮารุพูดออกมาเบา ๆ ก่อนจะดูทีมผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดที่ฉายบนจอ
ทีม A : สเปน ญี่ปุ่น อเมริกา และรัสเซีย
ทีม B : ฝรั่งเศส อังกฤษ อิตาลี บลาซิล
อยู่คนละสายกันสินะกับทีมอังกฤษน่ะ นับว่าเป็นโชคดีของเธอเพราะเธอก็ไม่อยากจะสู้กับพวกเขาซักเท่าไหร่ ก็นะ — คนเคยซ้อมด้วยกันมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้ความสามารถของพวกนั้นบ้างล่ะ
“ การได้เจอคู่แข่งที่เก่ง ๆ ก่อนก็ถือว่าโชคดีเหมือนกันล่ะนะ ” คุณฟุบุคิพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนเริ่มมีกำลังใจ
“ ไม่ว่ายังไงทีมสเปนก็ต้องชนะ ”
เสียงมาดแมนของชายหนุ่มดังขึ้นมำให้สมาชิกในทีมอินะสึมะเจแปนหันไปมองกันระนาวก็พบกับสมาชิกทีมสเปน 4 คนและผู้ชายหน้าหล่ออีก 4 คนที่มากับลุงชินโจ
หน้าตาคุ้น ๆ นะเราน่ะ
“ โห — ไฟแรงมากลูกพี่ , เอาเถอะ ! ยังไงเราก็อยู่กันคนละสายอ่ะนะ ” ฮาแกนตบบ่าคนข้างกายอย่างสนิทสนม
“ คลาริโอนายมาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะ แล้วพวกนายอีก 4 คนคือ — ? ” คุณเอนโดจำหน้าของคนที่มาเล่นเป็นผู้รักษาประตูคราวนั้นได้ส่วนอีก 3 คนพวกเขาไม่คุ้นหน้าเลย “ ใครกัน ? ”
“ ผมแดเนียล ลูอิสครับ เป็นกัปตันทีมของทีมอังกฤษครับ ส่วนพวกเขาคือผู้เล่นของทีมอันแทนเกิล ลูคัส แมทธิวและฮาแกน , ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ” แดเนียลแนะนำตัวอย่างสุภาพนอบน้อมจนฮารุเริ่มเหงื่อตก
พวกมันมาได้ยังง้ายยยยย !!!!
“ ฉันเป็นคนเชิญพวกเขามาเองแหละ เป็นแขกพิเศษสำหรับงานเลี้ยงส่งครั้งนี้น่ะ ” ลุงชินโจอธิบายให้กับทุกคนฟังแต่ก็ต้องฉงนคิ้วอย่างสงสัยเพราะมีบางคนที่ยังไม่รู้จักเขา
“ โอ้ะ นั่นฮารุนี่ ! ฮารุ — แอ่ก แค่ก ๆ ! ” ลูคัสที่กำลังจะวิ่งเข้ามาหาฮารุไอค่อกแค่กเมื่อถูกกัปตันทีมอย่างเเดเนียลล็อกคอเอาไว้
“ เฮ้อ — ทำตัวดี ๆ หน่อยจะได้มั้ย ? ” แดเนียลถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับตัวแสบของทีม
“ แดเนียลล อย่าล็อกคอผ้มมมม ผมยอมแล้ว ๆๆๆๆๆ !! ” ลำแขนเเกร่งเริ่มคลายออกเมื่ออีกคนเริ่มหยุดดุ๊กดิ๊ก แทนที่จะได้อยู่เฉย ๆ ก็ต้องวิ่งไปลากคออีกคนที่วิ่งไปนู่นแล้ว
“ คุณเอนโด ! ผมชื่อฮาแกนเป็นแฟนคลับคุณนะ — การแข่งที่ผ่านมาคุณเซฟได้ดีมาก ๆๆๆ ผมแบบนับถือคุณเลย !! ” ฮาแกนจับมือของคุณเอนโดแล้วเขย่า ๆ ก่อนจะขอก่อนหนึ่งที
“ ฮาแกน ! ”
ใครบอกว่าทีมอันแทนเกิลเป็นทีมรวมคนมีสติบอกเลยว่ามีแต่ลูกลิง !
✵
และความวุ่นวายจบลงโดยที่ฮาแกนกับลูคัสก็โดนแดเนียลเทศน์ไปตามนะเบียบ แล้วคุณชินโจก็เริ่มเข้าเรื่องก่อนที่จะมีคนพาออกนอกเรื่องไปมากกว่านี้
“ ฉันชินโจ ทาคุมะครับ — มาที่นี่ในฐานะตัวแทนของท่านประธานกินิคานัน ”
โอ้ ลุงชินโจ !
เขาพูดทักทายอิชิโฮชิแล้วเดินไปยังเวทีพร้อมกับอธิบายเกี่ยวกับองค์กรโอไรออนเฉพาะในด้านที่ดีอ่ะนะ — แต่เธอก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าทำไมเขาถึงเชิญทีมสเปนกับเพื่อนในทีมของเธอมาด้วย ? คิดได้ดังนั้นเธอเลยยกมือขึ้นตอนที่คุณชินโจพูดจบลง
“ ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ ? ” ทุกคนจ้องมองมาที่เธอ จนฮาแกนที่มายืนอยู่ข้างเธอเมื่อไหร่ไม่รู้ก็แทบจะคว้ามือเด็กสาวลงไม่ทัน
“ อืม ว่ามาสิ ”
“ คือนี่เป็นงานเลี้ยงส่งทีมญี่ปุ่นใช่มั้ยล่ะคะ — แล้วทำไมถึงมีทีมสเปนกับทีมอังกฤษมาด้วยล่ะ ? ” คนอื่นที่ได้ฟังก็เริ่มเอะใจว่านี่คือความบังเอิญหรือว่าคือความตั้งใจ “ หรือว่า .... ”
“ ที่คุณเชิญพวกเรามาก็เพราะตั้งใจจะให้คนที่คิดต่อต้านโอไรออนมารวมตัวกันที่นี่อย่างนั้นหรอ ? ” พอแดเนียลพูดจบทุกคนก็เบิกตาโพลง
[ ฉลาดดีนี่ แดเนียลคุง ตอบได้ดีสมกับเป็นกัปตันของทีมอังกฤษ ]
จู่ ๆ ภาพบนจอมอนิเตอร์ก็ปรากฏภาพของชายสูงอายุผู้ขึ้นชื่อว่าเป็น ประธานกิริคานัน ที่คุณชินโจพูดถึงเมื่อครู่พร้อมกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกายของเขาทำให้ฮารุพึมพำออกมาเบา ๆ
“ ปะป๊า ... ”
ดวงตาสีแดงชาดฉายแววเรียบเฉยไร้อารมณ์เหมือนกับครั้งสุดท้ายที่เธอเจอเขาสบตาเธอสักพัก ฮาแกนกับลูคัสที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอก็หันมาสบตากันอย่างรู้ทัน
[ พวกเธอรู้ใช่มั้ยว่าฟุตบอลมันมีกฎ และเป้าหมายของโอไรออนก็คือทำให้โลกมีความสมบูรณ์แบบโดยที่มีกฎคอยควบคุมทุกอย่าง แน่นอนว่าพวกเธอจะต้องทำตาม หากคิดจะต่อต้านละก็ .... ]
[ พวกเธอจะสูญเสียทุกอย่าง ]
ก่อนหน้าจอจะค่อย ๆ ดับไป ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งคือตอนนี้ทุกคนไม่มีอารมณ์ที่จะปาร์ตี้กันต่อแล้ว ชินโจก็เลยบอกให้ทุกคนเริ่มงานปาร์ตี้กันต่อโดยไม่ต้องสนเหตุการณ์เมื่อกี้
พูดมันง่ายแต่การกระทำมันยาก !!!!
“ เอาล่ะ ๆ ทุกคนไม่ต้องเครียดแล้วมาปาร์ตี้กันต่อเถอะ ! ”
“ โอ้ ! ”
✵
ฮารุขอแยกปลีกตัวออกมารับลมบนระเบียงชั้นบนเพื่อมาสงบสติอารมณ์ ฮาแกนก็พอเข้าใจว่าตอนนี้เธออยากอยู่คนเดียวเลยไม่ได้ตามมาและปาร์ตี้อยู่กับทีมญี่ปุ่นเหมือนกับเป็นคนในทีม
“ หายากแฮะ — ที่ฮารุจะทำหน้าเครียดแบบนี้ ” น้ำเสียงทะเล้นติดขี้เล่นดังขึ้นทกให้ฮารุหันมามองผู้มาเยือนใหม่ เจ้าตัวก็เดินมายืนข้าง ๆ เธอแล้วเท้าคางมองไปยังบนท้องฟ้าที่มีดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
“ เครียดเรื่องพ่อหรอ ? ”
“ ก็ไม่เชิง ”
อาจเป็นเพราะเธอรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าพ่อของเธอทำงานให้กับโอไรออนเลยไม่ได้ตกใจมากเท่าไหร่ แต่มันก็พูดไม่ถูกเกมือนกันแฮะที่ตอนนี้เธอกับพ่อเหมือนเป็นศัตรูกัน แต่เธอเครียดเรื่องที่เขาพูด
ถ้าคิดจะต่อต้านละก็พวกเธอจะสูญเสียทุกอย่าง
แสดงว่าอาจหมายถึงเจย์แล้วก็แม่ของเธอด้วยงั้นหรอ ?
“ แล้วนี่ไม่ไปปาร์ตี้สังสรรค์ข้างล่างหรอลูคัส ? ” เธอเอ่ยถามชายผมดำอย่างสงสัย
“ ไม่อ่ะ ไม่มีฮารุแล้วไม่สนุกเลยอ่าาา ~ ” คนข้างตัวเธองอแงเป็นเด็ก ๆ
“ นายก็ไปคุยเล่นกับคนอื่นสิ ”
“ โห่ ! ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวถ้าเกิดพูดอะไรไม่เข้าหูแดเนียลอีกคงโดนบ่นอีกแน่ ”
ฮารุกับลูคัสยืนขำกันอยู่บนระเบียงระหว่างคุยเล่นไปเรื่อยเปื่อย จนสายตาของเธอเหลือบไปเห็นเพื่อนหัวน้ำเงินของเธอกับลุงชินโจยืนคุยอยู่ข้างล่าง
กำลังปรับความเข้าใจกันละมั้ง ?
จู่ ๆ บอลที่พุ่งมาจากทางไหนก็ไม่รู้ทำให้ฮารุตะโกนเตือนออกมาอย่างดังแต่ยังไม่เร็วเท่ากับตัวเธอที่กระโดดพุ่งลงไปจากระเบียงนั่นทำให้เพื่อนผมดำที่ยืนอยู่ข้างตัวเธออุทานออกมาอย่างตกใจ
“ ลุงระวัง !!! ”
“ เฮ้ย — ฮารุ !!! ”
ให้ตายเถอะนี่เพื่อนของเขาใส่กระโปรงอยู่นะ ! ไหงได้กระโดดลงไปข้างล่างโดยไม่สนความเรียบร้อยเลยล่ะ ! , บอลได้ถูกเตะออกไปก่อนที่จะมันถึงตัวชายหนุ่มทำให้เธอถึงกับโล่งอก
พรืด —
“ เอ๊อะ — ”
ร่างของฮารุที่ร่วงลงมาเหยียบบนท่อนเหล็กแถวระเบียงแต่ด้วยความลื่นจึงทำให้เธอพลาดท่าตกลงไปในทะเลก็ยิ่งทำให้ลูคัสตาโตเท่ากับไข่ห่าน
ตู้ม —
“ กรี้ดดดดด ไม่นะ — ฮารุตกลงไปในทะเลแล้ว !!!!!!!!!!!!! ” เสียงกรี้ดแต๋วแตกของลูคัสดังขึ้นทำเอาคนรอบข้างหันมามองอย่างตกใจ เขารีบกระโดดลงจากระเบียงเเล้วยื่นหน้าลงไปมองร่างของเด็กสาวที่ตกลงไปในทะเล
ชิบหายแล้วฮารุตกทะเล !!!!!
Tbc .
แฮร่ มาอัพแล้วนะคะ แล้วก็เปลี่ยนเนื้อเรื่องอีกแล้วค่ะ ( ตอนที่ 9 ไรท์เปลี่ยนเป็นโค้ชบอกฮารุว่าพ่อตัวเองทำงานให้กับโอไรออนแล้วนะคะย้อนกลับไปอ่านได้ ) ก็คือฮารุรู้อยู่แล้วนะคะว่าพ่อตัวเองทำงานให้โอไรออนเลยไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่
แล้วก็น้องฮารุมีปมเกี่ยวกับทะเลค่ะ ที่ลูคัสตกใจออกหน้าออกตาขนาดนั้นเพราะเขารู้ว่าน้องมีความหลังที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับทะเลค่ะ 555555
แล้วก็เราเพิ่มพระเอกอีกคนแล้วนะคะแวะไปเช็คกันได้ที่ประวัติของน้องนะ !
ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ ! อย่าลืมเม้นให้กำลังใจด้วย !
ความคิดเห็น