เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ - เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ นิยาย เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ : Dek-D.com - Writer

    เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

    เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

    ผู้เข้าชมรวม

    732

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    732

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  9 พ.ย. 50 / 21:24 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    อยากให้อ่าน ดีมาก (เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) : เพื่อน ๆ ช่วยอ่านข้อความนี้ดีมาก ชีวิตคนเรา คิดถึงความดีก็เมื่อใกล้ตาย หากมีลมหายใจแข็งแรงดีอยู่ ควรละเว้นทำบาป แกล้งผู้คน เพื่อหวังในความสนุกในใจของตัวเอง อย่าหลงเริงกับอำนาจในตำแหน่ง  หรือแม่ใครยังมีชีวิตอยู่ก็อย่ารอที่จะทำดีให้แม่   



    เครดิต โดย ฟอร์เวิร์ดเมล

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      อยากให้อ่าน ดีมาก (เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) : เพื่อน ๆ ช่วยอ่านข้อความนี้ดีมาก ชีวิตคนเรา คิดถึงความดีก็เมื่อใกล้ตาย หากมีลมหายใจแข็งแรงดีอยู่ ควรละเว้นทำบาป แกล้งผู้คน เพื่อหวังในความสนุกในใจของตัวเอง อย่าหลงเริงกับอำนาจในตำแหน่ง  หรือแม่ใครยังมีชีวิตอยู่ก็อย่ารอที่จะทำดีให้แม่  

       

      > >>> มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ
      > > >>> กระโดนชำนา­...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต..
      > > >>> แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6
      > > >>> คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร...
      > > >>>
      > > >>> วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ
      > > >>> แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า...เดินเข้าป่าไป...
      > > >>> อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ...คือแกงเนื้อลิง...
      > > >>>
      > > >>> พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก.
      > >
      >>> เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้..
      > > >>> แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง..
      > > >>>
      > >เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น...ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก
      > >ต้นไม้ทันที...
      > > >>>
      > >แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา...จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่
      > >น่าเป็นไปได้...
      > > >>> เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้
      > > >>> เป้าให­่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน...
      > > >>> ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง...ร้อง
      > > >>> โหยหวน...เสียงดังมาก... ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้
      > > >>> ๆ...
      > > >>> วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกัน
      หมด...
      > >
      >>> แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
      > > >>>
      > > >>> สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง... โยนวัตถุเล็ก
      > > >>> ๆ...สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด...
      > > >>> แล้วก็หล่นตุ๊บ...ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู...
      > > >>> ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง...
      > > >>> ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว...
      > > >>> คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี...
      > > >>> ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง...เธอกำลังให้นม
      ลูก...
      > > >>>
      > > >>> ลูกตัวน้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง..
      > > >>> ถ้าเป็นลิงตัวอื่น...
      > > >>> จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้..
      > > >>>
      แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้..
      > > >>>
      > >เพราะเธอยังมีภารกิจให­่หลวงที่ต้องทำ...คือ...รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้น
      > >อันตราย...
      > > >>> เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้...แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ...มองดูเลือดที่
      ไหลหยด
      > >เป็นทาง
      > > >>> ด้วยความตกใจ...พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด...
      > > >>> ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก...ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ..
      > > >>> แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ
      > > >>>
      > > >>> หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว..
      > > >>> แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว...จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา...ตาย..
      > > >>>
      > > >>> คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้...เพราะที่เบ้าตาลิง...มี
      หยด
      >
      >น้ำตาใส
      > > >>> ๆ.
      > > >>> กำลังไหลริน...คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง...
      > > >>> ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย...ตลอดชีวิต..
      > > >>>
      > > >>> และภาพความรักที่ยิ่งให­่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย...
      > > >>> เป็นแรงบันดาลใจ.
      > > >>> ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง...
      > > >>> ชื่อว่า...'ลิงทะโมน...'
      > > >>> เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก
      > > >>> *****************
      > > >>>
      > > >>> แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งให­่
      > > >>> คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร
      > > >>> คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
      > > >>>
      > > >>> คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม
      กลุ้มเรื่องทุกข์
      > > >>> คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา
      > > >>> คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
      > > >>> คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
      > > >>>
      > > >>> เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น
      > > >>> เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
      > > >>> เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
      > > >>> เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป
      > > >>>
      > > >>> เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
      > > >>> เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
      > > >>> เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ
      > > >>> จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี
      > > >>>
      > > >>> สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
      > > >>> พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
      > > >>> สิ่งล้ำค่า
      ใดใด ในปฐพี
      > > >>> จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย.
      > > >>>
      > > >>>

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×