ในหลวงของเรา

เนื้อเรื่อง

ความสุขของพระมหากษัตริย์

หนึ่งปีที่ผ่านมา......

เราใส่ เสื้อเหลือง

เราใส่ สาย รัดข้อมือสีเหลือง

        คนนับแสน ไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆหน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระ บาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาที

        วันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเชื่อศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์ จงรักภักดีต่อราชวงศ์จักรีและพระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคน ไทย

.....สิบสองปีที่ผ่านมา......

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป
        ในขณะ เดียวกันสมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่น กัน

        เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยม พระราชชนนีไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดให­่ถวายพระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระ อุระ และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือม้วนแผนที่กรุงเทพฯเพราะน้ำกำลังท่วม กรุงอยู่

ยังจำกันได้ ไหม?

..... 34 ปีที่ผ่านมา.....

      วัน ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516  เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด

        วันนั้นนิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้น ตำรวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการเกิดกลียุคทุกหย่อมห­้า คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง

        คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า “คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน”

และ ทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน

หลังจากนั้นไม่นานมีฝรั่งคนหนึ่ง มาถามผมว่า “เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้ง ประเทศได้อย่างนั้น?”

        ผมไม่ได้ ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่  มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้ สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น "SOUL OF THE NATION"  หรือ “จิตวิ­­าณของคนไทยทั้งชาติ”

ยังจำกัน ได้ ไหม?

 แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?

เราสร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด

เราโกง ทุก ครั้งที่มีโอกาส

เราเรียก ร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ “ สิทธิ” แต่ลืมคำว่า “ หน้าที่”

เรากำลัง ฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้

เรา สร้าง “กฎหมู่” ให้เหนือ “กฎหมาย”

เราเดิน ขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย

 เราก้าว ร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน

และทั้งโลกกำลัง จับตามองเราอยู่

เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราจะทรงเสียพระทัยเพียงใด?

        80 ชันษา ของ พระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ ได้รับการดูแล และ ระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก หรือกระทบกระเทือนใจ แต่ อย่างใด

        แต่กลับ เป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษา ของ พระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวาย การ ดูแลของคณะแพทย์

พระองค์ต้องรับ ทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ

ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์ นี้ ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังให­่โตสวยงาม แห่ล้อมด้วยข้าราช บริพาร

        หากแต่ ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคี กัน รู้จักความพอเพียง และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง

แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?

หรือนี่คือการ แสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา?

************************************************ **************************

ช่วยกันเตือนสติคน ทั้งประเทศด้วยกันเถอะนะคะ..