(bts) sf/os - how yoongi survive when- (vga/kookga/etc)

ลำดับตอนที่ #1 : os/ how yoongi survive when he has a toothache?

© themy butter

title : os - How Yoongi survive when he has a toothache? | ยุนกิปวดฟัน ♡
paring : V x Suga
note : เหตุเกิดเพราะเพื่อนบอกว่าปวดฟัน กับการอยากเวิ่นเว้อความน่ารักของพิกิค่ะ T_T แอร่ก

 

                จากประสบการณ์การเล่นโซเซี่ยลเน็ตเวิร์คของเขา ใครต่อใครก็บอกว่าการที่เมียเป็นเมนส์ เป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุดในโลก

                คงจะใช่ คิมแทฮยองคิด เขาเองก็เคยมีเพื่อนสาว ยัยนั่นเหวี่ยงเป็นบ้าเป็นหลังเลยล่ะเมื่อถึงช่วงเวลานั้นของเดือน แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเขาเท่าไหร่นักเพราะเขาไม่ได้ต้องตัวติดกับเจ้าตัวนี่นา แค่ไม่ต้องเข้าไปยุ่งกับเจ้าตัวก็จบ อ๋อ ไม่ต้องพูดถึงแฟนสาวหรอก เขาใช่คนที่คบกับใครเกินหนึ่งเดือนซะเมื่อไหร่ มาเหวี่ยงใส่ วีนใส่ ขอบอกพร้อมกับใบหน้าหล่อๆดีกรีอดีตเดือนคณะเลยนะครับว่าแทฮยองไม่ทนหรอก

                ใช่! คิมแทฮยองไม่ชอบคนขี้เหวี่ยงขี้วีน นิสัยแบบนั้นมันไม่น่ารักอะไรซักนิด โคตรจะไม่น่ารักเลยแหละ เขาไม่เห็นว่าการเหวี่ยงเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมันเป็นการกระทำที่น่าทำที่ไหน

                แล้วคุณเคยได้ยินคำว่า ทุกอย่างในโลกนี้มักมีข้อยกเว้นมั้ยครับ?

            "ไม่กิน! ก็บอกว่าไม่กินไง!"

                เสียงทุ้มแหบที่เจ้าตัวภูมิใจนักหนาว่าสาวๆกรี๊ดพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้เมื่อครู่อย่างสุดใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคิมแทฮยองก็คงจะเผยยิ้มแล้วไม่อดที่จะคิดในใจหรอกนะว่าคนตัวขาวตรงหน้าแม่งโคตรน่ารักเลย แต่เพราะอาการต้านอาหารกลางวันสุดฤทธิ์ทำให้เขาค่อนข้างหงุดหงิดแล้วล่ะ

                "ยุนกิ พี่อย่าดื้อได้ปะวะ!"

                แทฮยองพูด น้ำเสียงติดจริงจังทำให้มินยุนกิถอนหายใจออกมา มือขาวถูกยกขึ้นมากอดอกพร้อมๆกับแทฮยองที่เอาช้อนที่เต็มไปด้วยโจ๊กหมูที่อุส่าต์เป่าให้เย็นลงกับถ้วยใบเก่า แทฮยองแทบจะไม่ใจร้ายกับแฟนหรอก เขาพูดจริง เพราะทุกครั้งที่เขาใจร้ายใส่ นั่นหมายถึงการเลิกรา และจะไม่มีการหงุดหงิดเป็นครั้งที่สอง

                และนี่คือข้อยกเว้นที่หนึ่ง เขาจะหงุดหงิดใส่คนตัวเล็กเฉพาะตอนที่เจ้าตัวไม่ดูแลตัวเอง หลายครั้งด้วย

                มินยุนกิอายุมากกว่าเขาแต่กลับตัวเล็กกว่าเป็นไหนๆ มันน่าหงุดหงิดไม่ใช่หรอเมื่อเห็นคนตัวบางๆนี่ไปทำอะไรเกินตัว เล่นบาสกลางฝนบ้างล่ะ บิดมอไซค์แบบผิดกฎหมาย และล่าสุด ไม่ยอมอะไรเลยนอกจากนมมาแล้วสองวัน! ให้ตายเถอะ ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะยุนกิตัวเล็กนะทำให้เขาเป็นห่วง แต่ยุนกิเป็นคนของเขาปะวะ ต่อให้พรุ่งนี้ยุนกิสูงสองเมตรขึ้นมาเขาก็เป็นห่วงเหมือนเดิมนั่นแหละ

                ก็ตราบใดที่อายุไม่มีผลกับเรื่องบนเตียง ส่วนสูงก็ด้วยแหละน่า คิมแทฮยองเก่งจะตาย

                และเพราะการไม่กินอะไรเลยนอกจากนมนั่นแหละทำให้วันนี้แทฮยองที่พึ่งกลับมาจากการเข้าค่ายของคณะแทบลมจับ ให้ตายสิ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ติดต่อกับยุนกิเมื่อสองวันก่อนนะ ก็เพราะเจ้าตัวนั่นแหละที่ไม่ยอมกดรับวิดิโอคอล บอกว่าเพื่อนของเขาชอบแซวมั่งแหละ (เออ อันนี้ยอมรับ แซว และแซวหนักมากด้วย) และอีกเหตุผลนึงคือเจ้าตัวอาบน้ำอยู่ พระเจ้า มินยุนกิคิดจริงๆหรอว่าเหตุผลนั่นทำให้เขาเลิกความพยายามจะวิดิโอคอลน่ะ

                และเพราะการที่เจ้าตัวไม่ยอมให้เขารับรู้ถึงอาการของตัวเองทำให้เขาต้องไปอ้อนวอนคุณนายคิมถึงวิธีทำโจ๊กหมู คิมแทฮยองเกือบจะได้ทิ้งร้างครัวที่ติดมากับคอนโดของตัวเอง อันที่จริงไม่เรียกร้างหรอก เขาก็ต้มรามยอนบ้างตามวิถีนักศึกษา จากการลองผิดลองถูกมานานก็ได้โจ๊กถ้วยนี้นี่แหละที่ยุนกิไม่สนใจที่จะกินซักนิด

                "มึงไม่เข้าใจกูอ่ะแทฮยอง มึงไม่เข้าใจอ่ะ"

                ยุนกิส่ายหน้ารัวๆ ใช่ ยุนกิใช้สรรพนามกู-มึงกับเขาในขณะที่เขาแทนตัวเองว่าผมนี่แหละ และน่าตลกที่พอมันหลุดออกมาจากปากของคนตรงหน้าแล้วมันน่ารัก  ไม่หรอก ยุนกิไม่ได้ใช้คำพูดน่ารักเลยซักนิด ประโยคชวนทะเลาะนั่นกลับถูกพูดออกมาในขณะที่คนตัวเล็กเริ่มใช้น้ำเสียงอ่อนลง

                เหยดแม่

                โคตรจะดีใจที่ไม่ล้มเลิกที่จะจีบพี่เขาตั้งแต่สมัยเฟรชชี่เลยโว้ย!

                "ยุนกิต้องกินนะรู้มั้ย ถ้าเป็นอะไรไปอีกผมจะอยู่ยังไง" น้ำเสียงทุ้มของแทฮยองอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เอาเหอะ ใครจะด่าเขาหลงเมียก็ช่างแม่ง ก็มันเป็นเรื่องจริงอ่ะ ให้ตายเหอะ สาบานว่ายุนกิไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากการใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงกับการกัดริมฝีปากล่างเล็กๆด้วยความขัดใจเนี่ย

                "ตลก มึงตัวติดกับกูไง้?"

...

                อารมณ์โรแมนซ์หายไปอย่างง่ายดายเพราะมินยุนกิ เอาเถอะ คิมแทฮยองชินแล้วล่ะ อย่างยุนกิน่ะ พูดอย่างเดียวไม่ได้หรอก ต้องทำจริงๆเจ้าตัวถึงได้รู้ซึ้ง และแทฮยองโคตรจะเต็มใจที่จะทำเลย

                "งั้น.. อยากลองตัวติดกับผมมั้ยล่ะ?"

                นิ้วกลางของคนตรงหน้าส่งให้กันอย่างไม่มีเขินอาย สาบานเลยว่าถ้าเขาเจอคนอื่นที่ไม่ใช่ยุนกิโชว์นิ้วกลางด่าเรื่องคงไม่จบด้วยการพูดคุยหรอก ไม่เขาก็มันที่หน้าแหกไปข้าง แต่แก้มขาวๆของคนตรงหน้าที่เปื้อนสีชมพูนี่สิทำให้แทฮยองคิดอะไรไม่ดีได้ตลอด

                "ไม่อยากตัวติดกับผมก็กินซะ มันจะไม่ยากตรงไหนเนี่ย"

                แทฮยองพูด ก่อนนั่งลงที่โซฟาข้างๆ หยิบถ้วยโจ๊กหมูที่วางตรงหน้าขึ้นมาบนตักในขณะที่มินยุนกิเริ่มเปลี่ยนท่านั่งจากการนั่งขัดสมาธิเป็นการหย่อนขาลงที่พื้น มองตรงไปที่โทรทัศน์ตรงหน้าที่ฉายการ์ตูนแต่ไม่ได้เปิดเสียงไว้ พร้อมกับทำหน้าตาที่ต่อต้านกับคำพูดของเขาหนักหนา

                "ก็มันปวดฟันอ่ะ!"

                ครับ ยุนกิปวดฟัน

                เจ้าตัวบอกนอนไม่ได้หลายคืนแล้วเพราะไอ้อาการบ้าบอนี้แหละ ยุนกิบอกว่าพยายามไปหาหมอมาแล้วครั้งนึง แต่คนตัวเล็กกลับบอกว่าคิดถึงพ่อแม่ได้ก่อนเลยไม่ตัดสินใจไปรักษาเพราะการถูกสปอยล์ว่าการเจ็บผ่าฟันคุดแม่งเจ็บยิ่งกว่าโดนแฟนสาวทิ้งไปมีเมียใหม่ซะอีก

                และแน่นอนว่าเขาไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนี้หรอก หลังจากทางข้าวเขาก็จะพายุนกิไปหาหมอนี่แหละ และเพราะความดื้อของเจ้าตัวที่ไม่ยอมให้เขาดูอาการอะไรซักนิดเพราะกลัวจะเป็นฟันคุดอย่างที่คิดทำให้แทฮยองไม่รู้ว่าเจ้าตัวปวดเพราะเป็นอะไรกันแน่

                "ยุนกิ มันก็แค่โจ๊กน่า พี่ดื่มมันยังได้เลย"

                "ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา"

                ยุนกิปฏิเสธอีกครั้ง ใบหน้าหวานทำท่าทางเจ็บปวดของจริงทำให้แทฮยองถอนหายใจ หรือเขาควรจะพาคนตัวเล็กไปหาหมอฟันเลยดีวะ แต่ยิ่งไปรักษายุนกิก็ยิ่งไม่ทานข้าวเพราะมีเหตุผลอ้างนี่สิ

                แทฮยองวางช้อนลงไปที่ถ้วยโจ๊ก วางมันไว้บนโต๊ะตรงหน้า ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ให้คนข้างๆหันมาคุยกับเขา มินยุนกิเม้มปากอีกแล้ว ใบหน้าอ้อนวอนที่ไม่ได้ตั้งใจมันยั่วยวนมากกว่านิตยสารเพลย์บอยที่เขาตามสมัยมัธยมซะอีก

                "นะ แทฮยอง มึงไม่เคยปวดฟันหรอวะ ตอนนอนกูก็นอนไม่ได้อ่ะ ต้องเอาลิ้นไปสะกิดแม่งตลอด แบบเนี้ย ซี้ด"

                ยุนกิพูด ก่อนจะเอาลิ้นไปสะกิดกับส่วนที่เจ็บและเผลอร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เออ เพราะความไม่ได้ตั้ังใจนั่นแหละทำให้ใบหน้าขาวบูดเบี้ยว นี่เขายังไม่ได้พูดถึงน้ำเสียงแหบที่อ่อนลงเหมือนกับการอ้อนเขาของเจ้าตัวอีกนะ

                "..."

                "เนี้ย มึงดูดิ กูเจ็บจะตายแล้วนะ ฮือ"

                ยุนกิพูด ก่อนจะอ้าปากนิดหน่อยแล้วชี้นิ้วขาวๆของตัวเองที่ริมฝีปากล่าง และมันจะไม่ทำให้คิมแทฮยองหนักใจเลยถ้าเสื้อที่ยุนกิใส่อยู่มันไม่ใช่ของของเขา แถมยังคอกว้างจนทำให้ไหล่ขาวของคนตรงหน้าโพล่ออกมานิดหน่อยเพราะการขยับของเจ้าตัว

                "เอ่อ พี่"

                "มึงไม่ต้องมาเงียบ เห็นมั้ยว่ากูเป็นบ้าแค่ไหน ปวดก็ปวด แฟนแม่งก็ไม่อยู่อีก ไปค่ายห่าเหวไรไม่รู้ เสือกมีค่ายตอนที่กูปวดฟัน หงุดหงิดชิบหาย นอนก็นอนไม่หลับ พอกูนอนกับมึงนี่ อยากนอนแค่ไหนก็ไม่ได้นอน แม่งเอ้ย"

                ข้อยกเว้นที่สอง เขาปล่อยให้ยุนกิบ่นเขาได้ตามที่ตัวเองต้องการโดยไม่นึกหงุดหงิด เอ่อ แต่รอบนี้คงไม่เรียกว่าเป็นหนึ่งในข้อยกเว้นเท่าไหร่นัก และแทฮยองไม่แน่ใจว่าบนโลกนี้มีวันขอโทษเมียไหม ถ้ามีเขาคงต้องหาซื้อของโปรดของเจ้าตัวไปหลายๆอย่างเลยล่ะ เขายอมรับเลยว่าริมฝีปากสีสดนั่นขยับตามคำพูดของยุนกิที่เขาแทบจะไม่ได้สนใจมันเลยซักนิด

                อาการหลงเมีย is following กูเอง

                "เนี่ย มึงดู มึงดูเลย เพราะมึงอ่ะแหละชวนกูไปกินนู่นนี่อ่ะ"

                ยุนกิพูด แถมยังดึงคอเสื้อของเขาให้เข้ามาใกล้ โอเค พี่เขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าต่อให้เขาอยู่ไกลจากยุนกิไปสามเมตร เขาก็ยังรู้สึกเป็นบ้าเพราะริมฝีปากนั่น ไม่ต้องพูดถึงการกระทำที่ไม่ได้ตั้งใจสุดๆของพี่เขาเมื่อซักครู่หรอก

                โคตรอยากทำโทษเลยเถอะ

                "หืม? สรุปเรื่องนี้ผมผิด?"

                "เออ! ชวนกูไปดูหนังครั้งก่อนไง รู้ก็รู้ว่ากูง่วงยั-"

                เสียงแหบห้าวที่เจ้าตัวสุดแสนจะภูมิใจหายไปเมื่อเขาแนบริมฝีปากลงไปทับ ยุนกิดูตกใจ ใช่ มือเล็กๆที่เริ่มออกกำลังกับเขาด้วยการทุบแผ่นอกนั่นแสดงออกได้ดี การจูบในขณะที่ยุนกิต้องการจะพูดทำให้เขาสอดลิ้นเข้าไปได้ง่ายกว่าครั้งไหนๆ การสัมผัสกันของลิ้นนั่นมันเหมือนกับไฟช็อต ยุนกิลดมือจากการทุบเขาลง ดวงตาสุกใสค่อยๆหลับตาพริ้ม

                แม่เอ้ย! ขอเหตุผลที่เขาไม่ควรย่ำยีคนตรงหน้าที

                ถ้าหาคำมาอนุมานสิ่งที่คิมแทฮยองจะทำ เขาก็คงบอกว่าตัวเองโคตรจะเหมือนสัตว์ป่ามารุมทำร้ายกระต่ายตัวขาวชัดๆ ริมฝีปากอิ่มดูดกลีบปากล่างของคนตรงหน้าก่อนที่มือหนาจะดึงข้อมือขาวขึ้นมาผาดไว้กับไหล่ของตัวเอง ชิบหาย สาบานเลยว่าแทฮยองไม่กล้ากระพริบตาเลยสักวินาทีเดียว เขาเสียดายเงินกับนิตยสารผู้ชายสมัยม.ปลายจริงๆ การดูส่วนโค้งของผู้หญิงในนิตยสารยังไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเท่ากับการนั่งมองริมฝีปากของยุนกิในขณะที่กำลังพ่นด่าเขาเลยเหอะ ให้ตายสิ

                เสียงเฉอะแฉะของน้ำลายทำให้ยุนกิเลือดขึ้นหน้า คนตัวเล็กเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่จูบกัน ไม่อยากจะอวดเลยด้วยซ้ำว่าเขาเป็นจูบแรกของคนคนนี้ เมื่อตอนนั้นเขาก็อยากรู้ว่ายุนกิใช้ชีวิตตลอดยี่สิบกว่าปีมาได้ยังไงวะ

                แต่ตอนนี้เขาห่วงตัวเองมากกว่าว่าจะเลิกคิดอะไรลามกกับยุนกิได้ยังไง เมื่อเขากดคนตัวเล็กลงไปนอนราบที่โซฟาแล้วนี่สิ

                ชิบ...

                "..."

                ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกแม้ว่าแทฮยองจะผละริมฝีปากออกจากคนตรงหน้าแล้ว ใบหน้าคมของแทฮยองกับอาการอึดอัดไปทั่วตัวนั่นทำให้ยุนกิพูดอะไรไม่ออก ไม่ออกจริงๆเพราะเขารู้สึกมันได้เองจากการเบียดเข้าหากันอย่างมากเกินไปของไอ้เด็กตรงหน้า

                งานงอก งานงอกแล้วมั้ยล่ะ!

                แทฮยองอยากจะเป็นบ้า โอเค คุณอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงต้องสบถกับตัวเองขนาดนี้ ถ้ายุนกิเชื่อเขาแล้วกินโจ๊กไปดีๆเขาคงไม่ต้องปวดช่วงล่างเพราะการยั่วยวนโดยไม่ได้ตั้งใจของคนอายุมากกว่า และอาการนั่นทำให้เขากดยุนกิจนแผ่นหลังเล็กแนบกับโซฟาแล้วมีเขาที่เป็นเหมือนหมาป่าพร้อมมาขย้ำคนตรงหน้านี่สิ แถมยังปฏิเสธความหวังดีของเขาที่(อุส่าต์)หยุดเพื่อให้คนข้างล่างได้ขัดขืนด้วยการหยุดนิ่งด้วยการกัดริมฝีปากล่างอย่างชั่งใจ

                ถ้าคุณมีแฟน ผมขอบอกเลยนะ ว่าการที่แฟนใส่เสื้อโคร่งๆของตัวเอง แม่งเป็นความน่าทำร้ายที่สุดในโลก

                ยุนกิจะรู้ตัวไหมว่ากลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มที่เขาโคตรจะคุ้นเคยผสมกับกลิ่นเฉพาะตัวของคนตรงหน้าทำให้เขาเป็นบ้าขนาดไหน เสื้อยืดตัวโคร่งตรงหน้านั่นทำให้เขาอยากกระชากมันออกไปแม้ว่าจะเป็นของของตัวเอง ริมฝีปากที่เขาแอบมองถูกขบด้วยฟันซี่เล็กที่เขามักจะใช้ลิ้นสัมผัสมันบ่อยๆ แถมยังเป็นมือขาวๆที่ไม่ยอมละออกจากไหล่ของเขา

                "..ถ้าพี่ไม่ห้าม ผมก็จะไม่หยุดแล้วนะ"

                แทฮยองพูด เขาเองก็ตกใจกับน้ำเสียงกระเส่าของตัวเองมากเหมือนกัน และมันจะเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆตั้งแต่รู้จักมินยุนกิ ใบหน้าขาวเริ่มขึ้นสีอีกครั้ง เปลี่ยนจากการกัดปากเป็นการเม้มริมฝีปากล่างแทน โอเค ไม่ยั่วยวนเท่า แต่ก็โคตรน่าถะนุถนอมชิบหาย บางทีมินยุนกิอาจจะต้องการให้เขาตายๆไปจากโลก

                "หืม สรุปยังไงครับคนดี"

                "..ไม่"

                แทฮยองเงียบไป ให้ตายเถอะ ถ้าเพื่อนของเขารู้ว่ามีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับคิมแทฮยองคงโดนล้อไปแปดชาติได้ และเขาก็มั่นใจว่าตอนนี้เขาคงทำหน้าตาตลกมาก โคตรอึดอัด แต่เพราะรักมากนี่ไงทำให้เขาคิดที่จะตัดสินใจที่จะผละออกจากคนตรงหน้า การเข้าห้องน้ำช่วยได้ บางทีการจินตนาการก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นัก

                "ไม่.. เจ็บได้มั้ย?"

                มันไม่ใช่เสียงของเขา และคงไม่ใช่เสียงของแอพลิเคชั่นหน้าไหนทั้งนั้นที่จะดัดเสียงแหบเหมือนยุนกิได้ขนาดนี้ ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงจัดมากกว่าเดิมซะอีกเมื่อพูดคำคำนั้นออกมา อาการปวดหนักขึ้นมาอีกระลอกเมื่อคนตรงหน้าดันตัวขึ้นมาจุ้บกับริมฝีปากของเขาเร็วๆ หนึ่งครั้ง ก่อนที่ร่างนั้นจะไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากสิ่งที่เขาอยากให้คนอื่นได้รับรู้

                และข้อยกเว้นสุดท้าย เขาไม่เคยมีความอดทนกับสิ่งมีชีวิตที่ชื่อมินยุนกิได้ซักทีนี่สิ!

(END)

talk

สวัสดีค่า T/\T

เริ่มเรื่องมาก็เปรี้ยวเลย ฮือ ข่นบว้า พี่วี่นบว้า

โดยส่วนตัวแล้วเราชอบคาแรคเตอร์ยุนกิแบบนี้มากๆเลยค่ะ ซังนัมจาตามสไตล์พี่เค้า ฮือๆๆๆๆๆ

ดูซังนัมจา แล้วก็ดูโคตรทอม ให้ตายสิ! (ทำท่าตามพิวี)

ไม่ต้องถึงขุ๋นแทฮยองหรอกจ้า แค่กูก็ไม่ทนแล้ว พูดเลย *ตบปาก*

ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ 55555555555555555555 ฮือๆๆๆ > #วิธีเอาตัวรอดของมินยุนกิ ค่า ♥

ขอบคุณทุกการสนใจนะคะ / แอบเห็นเฟบฟิคแล้วหนึ่งตอนทำหน้าบทความ ใครคะ สารภาพมาดีๆ เดี๋ยวให้ฟิคฟรีเล่มนึง 

(ถ้ามันหนาพอได้ตีพิมพ์อ่ะนะคะ ซึ่งน่าจะเป็นแค่ความฝัน 555555555555555555555555555)

♥