HANCHUL .นายจะอยู่กับฉันตลอดไปมั้ย...?

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะทุกคนน ~
วันนี้เห็นว่าคิมฮีชอบ สุดสวยของเราได้ร้องไห้อย่างหนัก ที่ ปักกิ่ง !
มันทำให้ข้าพเจ้าได้นึกถึงฮันคยอง และ พ่อหนุ่มฮันก็มาจริงๆ
ดังนั้นข้าพเจ้าแอบจิ้นลึกๆไปกับฮันชอล . เลยนำเรื่องมาแต่งฟิคค่ะ (:

ออกแนวเศร้าเล็กน้อย มั้ง ! ?

ถ้าใครรับคู่นี้ไม่ได้ก็อย่าอ่านเลยนะคะ !

เนื้อเรื่อง

''ฮันคยอง ... นายอยู่ไหนน กลับมาหาชั้นได้มั้ย
อย่าหายไปแบบนี้ จากนายที่เคยอยู่กับชั้นตลอดเวลา
แต่นายกลับหายไปกับความว่างเปล่าวนัี่มันหมายความไงกัน?"

ผมพูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา วันแล้ววันเล่าาก็ยังพูดแบบนี้เหมือนเดิม พร้อมกับความเศร้าที่สุดในชีวิตของผม
ทำไม ทำไมกัน ! ;
คนที่รักที่สุดในชีวิตของผม คนที่บอกว่าจะทุ่มเท อยู่กับผม จะเคยช่วยเหลือผมทุกอย่างและจะไม่ทิ้งผม ไหน ไหน
เค้าอยู่ไหนแล้ว ?
เค้าหายไปกลับสายลมม ~ ? แบบนั้นหรออ
ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงเค้าสุดชีวิต รวมถึงผม ที่จะแถบบ้าคลั่ง .
ฮันคยอง ~ นายกลับมา กลับมาให้ชั้นสอนภาษาเกาหลีนายเถอะนะ !

;ตอนนี้ผมคิดว่าผมอยู่คนเดียวไปแล้ว ทุกคนก็ต่างออกไปทำงานหมด ที่จริงวันนี้ผมกะจะไปซื้ออะไรมากินซักหน่อย แต่ก็ต้ิองหมดอารมณ์ ~ เพราะคนที่จ่ายตังช่วยถือกระเป๋าข้าวของนั้น ไม่อยู่ซะแล้วว ...

''พี่ฮีชอล ~ ''
เสียงของใครบางคนเรียกพี่สาวอย่างเอ็นดู

'' OO'~ '' ตกใจกับเสียใครบางคน สงสัยมีคนเห็นเค้าคนนี้ร้องไห้เสียแล้วว

"พี่ฮีชอลร้องไห้ทำไมครับ คิดถึงเค้าคนนั้นหรอ ..." เสียผู้ชายคนนั้นพูดด

"อ๊ะ ! ซีวอนน ,, ก็ ก็ พี่แค่ปวดหัวนิดหน่อยไม่สบายจามตลอดเลยน้ำตาเลยไหล แ่ค่นั้นเอง แล้วนายล่ะ ไม่ไปกับคนอื่นๆหรอกหรอ นี่เค้าจะขึ้นรถไปแล้วนะ"

"ผมก็กำลังจะไปนะครับ แต่ผมห่วงพี่...."
"พี่อย่ามาโกหกผมเลย ผมรู้่พี่ห่วงพี่ฮันคยองมาก ผมห่วงพี่นะเรื่องนี้ พี่น่าจะหยุดคิดเรื่องนี้แล้วไปหาอะไรสนุกๆทำนะฮะ"


"โอเคๆ นายน่ะ ไปได้แล้วนะ !! "

"อ๊ากก ! ครับๆ >[]<~ ;; "

ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านแล้วสินะ ผมก็เพิ่งรู้ การออกไปไหนคนเดียวมันก็ .... สงบเหมือนกันผมก็ได้รู้ว่าการซื้อจ่ายเองมันก็ทำให้เงินในกระเป๋าหายไปเหมือนกัน _ _"~

.
.
.
.
.

.
.


อ๊าาา ~! เสร็จแล้วว ผมใช้เวลาซื้อของภายในสามสิบสองชั่วโมง เอ๊ยย ! ห้าชั่วโมงเอง ถ้านายนั่นอยู่ผมคงซื้อได้นานและเยอะกว่านี้ ;
ตอนนี้นายนั่นก็ทำอะไรให้ผมรู้ได้หลายอย่างกับการชีวิตมาเดินคนเดียวแบบนี้ ในระหว่างที่ผมเดินไป (ห้างฯไม่ไกลจากบ้านนัก) อยู่ๆน้ำตาของผมก็ไหลออกมา

"นายรู้มั้ยนะ ชั้นเกลียดสีครื้มๆมึดๆและสีดำ แต่ชั้นกลับซื้อของพวกสีดำมา นั่นมันเพราะใคร ?"

สิ่งที่ผมหลุดออกจากปากมา สงสัยมันคงอึดอัดมากสินะ คนอะไรหายไปโดยไม่บอกกล่าวขนาดหัวหน้าวงยังไม่รู้เล้ยย !!
พวกนี้หวังพึ่งไม่ได้จริงๆ -[]-' !!

ผมถึงบ้านแล้วว เมมเบอร์ทุกคนคงถึงกันแล้วสินะ

"ฮีชอล ~!" เสียงนางฟ้าไร้ปีกทึกกี้พูด
"หืมม ?"

"พรุ่งนี้วันที่เท่าไหร่ ? "
"ยี่สิบสาม มกราคม สองห้าสี่สาม"
"วันนี้เราต้องออกเครื่องที่จะไปปักกิ่งแล้วนะ !"

"หน่าาา ชั้นรู้ ว่าต้องมีคอน.ชั้นความจำดีไม่ลืมหรอกทึกกี้"

"ชั้นรู้ว่านายไม่ลืมหรอกฮีชอล แต่ชั้อยากให้นายลืมเรื่องของฮันคยองไปก่อนได้มั้ย?"

"นายนั่นเกี่ยวอะไรกับชีวิตชั้นด้วย นี่ตัวชั้น นายนั่นไม่มีสิทธิ์มาทำให้ชีวืตของชั้นต้องพังทลายได้หรอก ชั้นมีหัวใจนายนั่นเคยรู้บ้างไปนะ !!! " ผมพูดกับทึกกี้แต่น้ำตาผมก็ไหลออกมาอย่างมาก ไม่ใช่ทึกกี้คนเดียวที่เห็นแต่สมาชิกคนอื่นๆก็เช่นกัน

"นั่นไง ! ทำไมพี่เป็นคนแบบนี้นะ .." ไก่น้อยเหงือกบานหุบไม่ลงพูด ><

"ชีวิตของนาย ใช่! ชีวิตของนาย แต่ตอนนี้นายร้องไห้อยู่มันหมายความว่าไงล่ะ หืม? "
"ปะ ! เดี๋ยวชั้นพาขึ้นไปส่งห้องนอนเตรียมเสื้อผ้าได้แล้ว เราจะไปกันแล้วนะ"

"พี่ทึกครับบ ! เดี๋ยวผมไปส่งพี่ฮีชอลเอง ~ " ซีวอนพูด

"ไม่เป็นไรทุกคน ชั้นมีเท้า เดินเองได้ ! "




ณ คอน.ปักกิ่งอินเตอร์ >< 100123'~

"ตื่นเต้นๆจังเลยย" ฮยกอพูดอยู่หลังเวทีคอน.
"นี่ฮยอก หยุดทำท่านี้ได้แล้วนะ ไม่เจียมว่าตัวเองหน้าแก่ - -" ทงเฮพูดดด

"ไอ้ ไอ้ปลาหัวเน่าอย่ามายุ่งกับชั้นนะ"

และสองคนนั้นก็เทลาะกันต่อไปอ่างไร้สาระ(ที่สุด)





"นี่ ! ฮีชอลลืมเรื่องนั้นอย่างที่ชั้นบอกนะ"
"ชั้นยังลืมเรื่องเจ้าคังอินนั่นได้เลยย นายหมีนั่น อ๊ากกก "

"ชั้นจะเป็นแบบนายย ชั้นเก่งอยู่แล้วหละ"


"ชั้นหวังว่านายจะมาดูชั้นนะ ฮันคยอง ~.."


พวกเราทุกคนซุปเปอร์จูเนียร์ก็ขึ้นคอน.ที่ปักกิ่งอย่าเมามันส์ลั๊ลลากันอย่างสะใจ . ส่วนผมก็เต้นเหวี่ยงอย่างคนบ้า.เอาให้บ้า บ้าไปเลย ลืมเรื่องบ้าๆแบบนั้นด้วยย !!!

และผมก็วิ่งไปหาเอลฟ์ที่รักทุกคนน ทุกคนพร้อมใจกันตะโกน คิมฮีชอบ คิมฮีชอบ ซารางเฮ ~!!!
สิ่งนี้แหละเอลฟ์ทำเพื่อผม หลายๆประเทศก็เช่นกัน
สิ่งนี้ สิ่งนี้มันทำให้ผมไม่อยากจะคิดเรื่องนั้นอีกแล้วว ~

"พี่ฮีชอลเร็วๆสิครับ !! "
"อ๊ะ ! โอเคๆๆ "

ย๊ากกกกกกกกก ! ตุบบบ

"พี่ฮีชอลหลังผมหักแล้วนักจริงๆ " >[]<;;;;

"หนักหรอ ? ชั้นออกจะหุ่นดี โทษฐานที่นายว่าชั้น พาชั้นขี่รอบคอน.เดี่ยวนี้!!"

"โอเคครับ เป็นเรื่องที่ผมยินดี ~ "

หลังจากนั้นทุกคนก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาพร้อมที่จะร้องเพลงshining star ~

และผมก็เดินไปรอบๆคอน.อีกครั้ง
แต่ แต่แล้วววว ~! สิ่งที่ผมหวัง สิ่งที่ผมรอคอย สิ่งที่ผมยินดีที่จะเจอ มัน มันมาอยู่ตรงหน้าผมแล้วว
ฮันคยอง ~ นั่นนายจริงๆใช่มั้ยย ?

และตอนนี้ผมก็ร้องไห้ครั้งที่เท่าไหล่แล้วไม่รู้แต่หนักกว่าไหลายครั้ง ผมไม่เคยร้องไห้เท่านี้มาก่อน ผมจะดีใจหรือเสียใจดีนะที่นายนั่นมา ผมคิดว่าผมตาไม่ฝาดไปแน่ๆ

'เร็วๆแกทำเพื่อพี่ๆกัน' เสียงเอลฟ์คนนึง
และแล้วก็เกิดเสียงนี้เกิดขึ้น

"ฮันคยอง ฮันคยอง คัมมิ่ง !! ฮันคยองฮันคยอง อาร์เฮีย !! "

คำๆนี้มันทำให้ผมรู้สึกว่า ใช่ ! มันใช่แน่ๆ น้ำตาผมไหลไม่หยุดแล้วเอลฟ์ทุกคนก็เห็นเช่นกัน ฮันคยองอยู่แถงที่ผมนั่งด้วยย จริงๆ น้ำตาผม มันไหลแล้วหละ ~

"พี่ฮีชอลร้องไห้ทำไมครับ"
"ก็ ก็ TT .... ฮันคยองมา มาหาพวกเราจริงๆ"

"ยินดีด้วยนะครับพี่ฮีชอลอย่าร้องนะ"

และผมก็ไปนั่ง แล้วเอามือขึ้นมาทำท่าเหมือนจะตะโกน

"ฮันคยอง !! ถ้านายมาจริงๆ ฮึกก. นายพูดคำว่า 'พาโบ' สิ !! ฮึก."

แต่ตอนนั้นมีแต่เสียกรี๊ดด เอลฟ์คงกรี๊ดกับประโยคพูดของผม .. ฮึกกก


.
..
.

.
.
.
.
" พาโบ ' คิดฮีชอล ซารางเฮ!! "



เสียง
นั่นมันไม่ใช่เสียงใครนอกจากเค้า ฮันคยอง !
เค้าพูดประโยคนี้กับผมทุกวัน ~

"ฮึกก. นายมาทำไม นายจะมาให้ชั้นร้องไห้ทำไม ! ทำไมไม่ขึ้นมาบนเวที บอกชั้นสิบอกชั้น ! "


.
.
.
.
.
.
.
.
.

ณ หลังเวที


"ฮีชอล~ นายคงมีความสุขแล้วสินะ"
"ไม่ ชั้นไม่มีความสุข ถ้าชั้นมีความสุขคือ นายนั่นต้องกลับมาหาชั้นแล้วมาอยู่กับชั้น"

"พี่ฮีชอลครับบ..."

"ออกไปที่ไหนก็ได้ ได้มั้ยทุกคนน ตอนนี้ชั้นอยากอยู่คนเดียววว"

"อืมมม ! "



และตอนนี้ก็มีแต่ความเงียบบบ....


"ฮึก ๆๆๆๆ . ฮือออออ "

"ฮีชอล ~"
เสียง เสียง ฮันคยองอยู่ตรงหน้าผมแล้ววว

"นายย ! นายมาี่ที่นี่ทำไม TT"

"ผมมาหาคนของผมน่ะสิ"

"ทำไมนายไม่ขึ้นมาเล่นบนเวที . นายหายดีแล้วนิ หายแล้วใช่มั้ย?"

"หาย..."

"นายรู้มั้ย ชั้นคิดถึงนายแค่ไหน ! การที่ชั้นต้องอยู่คนเดียว ฮึกก. มันสะใจนายแล้วใช่มั้ย ? สัญญา.. ไง ว่าจะไม่ทิ้งชั้น
นายผิดสัญญากับชั้นทุกข้อ นายทำแบบนี้ทำไม !!!! การที่เห็นน้ำตาของชั้น นายสะใจแล้วใช่มั้ย ? "

"ผมต้องพักงานทุกอย่างเพราะไม่สบายจริงๆ สิ่งที่บอกฮีชอลไม่ได้นั้นเพราะว่า ผมป่วยกระทันหัน แถมมีคดีอะไรยุ่งอีก ต้องเก็บตัว และ การที่เห็นฮีชอลร้องไห้ ... มันทำให้ผม ผมรู้สึกเจ็บกว่าเดิมมจริงๆ ผมไม่อยากให้ฮีชอลอยู่คนเดียวหรกอนะ ผมไม่อยากทิ้งฮีชอลเข้าใจมั้ย ! "

"ก็... ! อุ๊บบ"

ฮันคยองจูบฮีชอบอย่างแผ่วเบาาา

"ลาก่อนนะฺฮีชอล .. ผมจะกลับมา กลับมาใหม่ให้คุณกอดผมทั้งวันน "
และเค้าก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ววว

ฮีชอลนั่นล้มลง ;

"นายทำแบบนี้กับชั้นทำไม !! ... ทำไมนะ "

"สัญญาก็คือสัญญานะฮันคยอง ~ นายจะกลับมาให้ชั้นกอดทุกวันเลยนะ ;"