ยูริน...ยัยตัวร้าย

ข้อมูลเบื้องต้น

            ยูรินเองค่ะ


นัตสึโมโร่  เคนดะ

เนื้อเรื่อง

ยูริน...ยัยตัวร้าย

       วันนี้ในห้องเรียนฉันนั่งฟุบกับโต๊ะกะจะหลับสักงีบหนึ่งก่อนอาจารย์จะเข้า    เพราะเมื่อคืนออกไปแดนซ์กับยัยมินาจนเกือบกลับบ้านไม่ทันฟ้าสว่างแต่ยัยนางางิ   โมมิ ก็ทำเรื่องฮือฮาแต่เช้า จนเพื่อนในห้องต่างส่งเสียงกรี้ดกร๊าดกันใหญ่
       “นี่พวกเธอหุบปากกันซะบ้างซิ” ฉันทนไม่ไหวเงยหน้าตะโกนด่ายัยพวกนั้น   พวกนั้นก็เงียบเพราะรู้ดีว่าถ้าฉันโมโหมีเจ็บตัวแน่ แต่ยัยโมมิกลับเดินมานั่งเก้าอี้ตัวข้างหน้าฉันแล้วก็พูดว่า
    “เธอนี้ไม่รู้อะไรเลยนะ   รู้ไหมว่าทุกคนเค้ากำลังยินดีกับฉันที่พี่นัตสึโมโร่ เคนดะเขาให้ดอก กุหลาบฉันมาด้วยล่ะ” ยัยโมมิหยิบดอกกุหลาบขึ้นมาหอมอย่างชื่นใจ
      “ใครกันนายคนนั้น คงจะตาถั่วแน่ๆเลยจริงไหมมินา” ฉันพูดดูถูกยัยโมมิอย่างสะใจ                โมมิถึงกับลุกขึ้นยืนชี้หน้าฉัน   แต่ฉันก็ทำหน้ากวนโอ๊ย ยัยนั้นเต็มที่    แต่มีเพื่อนตะโกนเสียก่อนว่าอาจารย์มา
     “วันนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยยูริน” ยัยโมมิพูดจบก็เดินหนีไป
    “ฉันจะรอยะ” ฉันตะโกนบอกเธออย่างท้าทาย       ยัยโมมิเป็นคู่กัดฉันตั้งแต่สมัยประถมจนถึงปัจจุบัน ก็ยังแข่งกันแถบทุกอย่าง และทุกอย่างฉันเหนือกว่าอยู่แล้ว   หว่าอาจารย์เข้าแล้ว ฉันยังหลับไม่เต็มอิ่มเลย
     “เอ๋!...นัตสึโมโร่ เคนดะ เป็นใครนะ  คงจะเป็นหนุ่มหล่อ  หน้าตาดีที่พร้อมทุกอย่าง  ยัยโมมิถึงดี๊ด๊าซะขนาดนี้   อยากรู้จังหมอนี้เป็นใคร”
      หลังจากเลิกเรียนฉันก็รีบไปชมรมถ่ายรูป  เพื่อถามเรื่องนายนัตสึโมโร่  เคนดะ
      “หวัดดีจ๊ะ เรียวคุง..สุดที่รัก” ฉันทักทายงานาตะ เรียว อย่างคุนเคนในฐานะแฟนเก่า
      “ไงยูริน…หายไปนานเลย มีเรื่องอะไรให้แฟนเก่าอย่างฉันช่วยอีกล่ะ” เรียวถามอย่างรู้ทัน
     “ก็แค่อยากรู้เรืองนาย นัตสึโมโร่   เคนดะ นิดหน่อย”
    “นี่เธอจะจีบหมอนี่หรอไง” เรียวถามอย่างแปลกใจ
    “ฉันก็อยากรู้อยู่นี่ไง ว่าหมอเนี่ยเป็นคนแบบไหน น่าสนใจหรือเปล่า”
  “เธอมัวทำอะไรอยู่เนี่ยโรงเรียนก็มาทุกวัน…ถึงไม่รู้เรื่องหมอนั้น   อ้าวเนี่ยรูปถ่ายหมอนั้น” เรียวหยิบรูปที่เพิ่งล้างเสร็จให้ฉันดู
  “หน้าตาใช้ได้นี่   อยู่ห้องไหนเนี่ย” ฉันหยิบรูปมาดู
   “ปี2 ห้อง1 ลงสมัคประธานนักเรียนปีนี้ด้วย   หมอนี่เพิ่งย้ายมาได้ 4 เดือนเอง คงเป็นช่วงที่เธอปิดหูปิดตาตัวเองอยู่ ในห้องเพื่อหลับกลางวันล่ะ มั้ง นายเคนดะเนี่ยนอกจากหน้าตาดีแล้ว ยังเรียนเก่ง เป็น สปอตร์แมนอีกด้วย ตอนนี้กำลังเป็นหนุ่มฮอตฮิตที่สาวๆในโรงเรียนให้ความสนใจ เพราะยังไม่มีแฟน แถมฐานะทางบ้านรวยใช่เล่น นายเคนดะอยู่ชมรมบาสเกตบอลช่วงนี้ฉันไม่ค่อยว่างนะ เธอคองตัวอยู่แล้วนี่ เรื่องแค่นี้สืบเองได้ซินะ อะนี่ให้ยืม”เรียวหยิบกล้องให้ฉันยืม หลังจากเล่าประวัติหมอนั้นจบ
   “ขอบใจจ๊า เรียวคุงสุดหล่อ” ฉันรับกล้องแล้วขอบใจ
   “ไม่เป็นไร วันนี้ฉันมีนัดไปก่อนน่ะ   แล้วเจอกัน หวังว่าเธอคงได้ข้อมูลเพียบนะ”
เรียวพูดจบก็เดินออกไปทันที  คงจะมีนัดกับแฟนมั้ง
 ฉันก็เช่นกันไม่อยากปล่อยเวลาให้ว่างเปล่า  ฉันจึงไม่รอช้ารีบตรงดิ่งไปชมรมบาสเกตบอลทันที  ฉันชักหงุดหงิดขึ้นมาทันควันกับเสียงกรี๊ดดังลั้น  มาจากสาวที่ยืนเชียร์ติดขอบสนามบาส   เพราะวันนี้คงมีการแข็งขันในรอบเดือน  เท่าที่ฉันได้ยินมาว่า  ชมรมบาสเกตบอลจะมีการแข็งขันทุกเดือนเพื่อคัดตัวจริง  วันนี้ก็คงก็คงจะเป็นวันแข็งซินะ   และก็คงจะเป็นโอกาสของพวกผู้หญิงพวกนั้นจะมากรี๊ดกร๊าด   หนุ่มหล่อสุดเท่ ในสนามที่โชว์กีฬาการเลี้ยงลูกและท่าชูดทุดเท่  คงมีแต่ฉันที่ทำหน้าบึงไม่กล้าเหยียดกลายเข้าไกล้สนามบาส    แต่เอ๋หนึ่งในพวกนั้นก็คือยัยโมมินี่
     “สงสัยจะมากรี๊ด นายนัตสึโมโร่ เคนดะ   แต่หมอนั้นอยู่ไหนกันล่ะ...อ๋อนั้นไง...ว้าว!..ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกแฮะ” ฉันยิ้มออกมา เพราะทึ่งในความหล่อเหล่าของหมอนั้น
  “หล่ออย่างนี้ชินะ ยัยโมมิถึงคลั่งไคลมากขนาดนี้ เชอะแต่หมอนั้นก็งั้งๆแหละ” ฉันรู้สึกว่าไม่ค่อยถูกชตากับหมอนั้นเท่าไรนัก
   และหลังจากหมอนั้นแข็งเสร็จ  ผลคือได้เป็นตัวจริงเหมือนเดิม  เพราะเล่นเก่งซะด้วย   หมอนั้นแข่งเสร็จก็กลับบ้านทันที  ที่ฉันรู้ดีอย่างนี้เพราะแอบย่องตามไปจนได้เห็นบ้านหมอนั้น   ใหญ่ชะมัดเลย(แต่ก็ใหญ่กว่าบ้านฉันนิดเดียว) พอหมอนั้นเข้าบ้านไป  เสียงสั่นของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพอดี   ฉันจึงรับสาย
    “มินาหรอมีอะไรหรอเปล่าจ๊ะ” ฉันถามมินา แต่ในใจก็รู้ว่าเธอจะพูดเรื่องอะไร
“(เราเปลี่ยนร้านกันเถอะ ฉันไปเจอคลับอยู่ที่หนึ่งพวกไวรุ่นชอบไปกัน เดียวฉันไปรับที่บ้านแล้วไปกันนะ)”