World of Soul

ข้อมูลเบื้องต้น

ค่อย ๆลืมตา… เห็นท้องฟ้า สีน้ำเงินอมแดงมันคือ ยามค่ำคืน ผมกำลังนั่งอยู่ริมน้ำที่มีสายลมพัดผ่านความรู้สึกเย็นที่ไหลผ่านจมูก และความชุ่มชื้นของละอองน้ำที่ปนมากับอากาศทำให้ผม หายใจไม่ค่อยสะดวก ทั้งปากที่แห้งและคอที่เจ็บรู้สึกเหมือนกระหายน้ำ หน้าและร่างกายของผม รู้สึกหนาวเย็น เพราะร่างกายที่เปียกน้ำ

“ ‘นี่มันเกิดบ้าอะไรกับฉันวะ ?’ แค่ ผู้หญิงคนเดียวฉันสามารถทำได้ขนาดนี้เลยหรือยังไง ” มันเป็นเรื่องงี่เง่าที่สุดที่ฉันเคยทำแน่ๆเลยว่ะ

 ฉับพลัน ! ปรากฏตัวหนังสือ อยู่ที่กองหญ้าตรงหน้า มองเห็นมันอยู่ไม่ไกลนี้ สีของตัวอักษรเป็นเหมือนสีถ่าน ที่กำลังลุกไหม้แต่ไม่มีเปลวไฟมากมายนัก พอให้เห็นในความมืดได้ 

‘อักษรได้ปรากฏ’ ลืมสิ่งที่เจ้ารู้ไปทั้งหมดซะ สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงแค่เปลือกนอก นายรู้ตัวดีว่าลึกๆแล้วตัวเจ้ายังต้องเดินทางอีกยาวไกล. 

นี่แกกำลังพูดกับฉันเหรอ ?

‘อักษรได้ปรากฏ’ 

มีเพียง เจ้า เท่านั้นที่สามารถเห็น ข้อความนี้ได้. 

แกเป็นอะไรกันแน่ ? 

‘อักษรได้ปรากฏ’

เราคือวิญญาณ Soul , Spirit หรือสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีร่างเนื้อ พวกเราเคยเป็นมนุษย์เคยมีร่างกาย เคยเหมือนกับพวกเจ้าทุกอย่าง แต่บางสิ่งเปลี่ยนเรา ให้คงไว้ซึ่ง อัตลักษณ์นี้. 

จะเป็นตัวอะไรก็ช่าง แต่แกต้องการอะไรจากฉัน ?

‘อักษรได้ปรากฏ’

ต้องการงั้นเหรอ? นายต้องการฉัน มากกว่าที่นายรู้ ฉันจะให้นายดู..แค่ครั้งเดียว 

สิ้นภาพอักษรที่ปรากฏ สารพัดเหตุการณ์ก็ไหลเข้ามาอย่างฉับไว

‘หลังจากแสงสีขาวดับลง’

 ผมมองเห็นคนมากมายใส่ชุดทหาร ทุกสายตาได้มองมาหาผม ที่ตอนนี้กำลังนั่ง ที่ที่ผมอยู่

ไม่เหมือนสถานที่ทั่วไปมันเหมือนโรงงานอะไรสักอย่าง ที่ทำจากเหล็กหรืออลูมิเนียมสีขาวเงิน

มีไฟ ให้แสงสว่างจากบนหลังคา มากพอที่จะทำให้ผมเห็นเลือดที่เปรอะเปื้อนร่างกายของผม

กลิ่นเหล็กที่ผสมในอากาศและความอับในพื้นที่ที่มีคนเยอะ

และไม่ได้มีอากาศถ่ายเททำให้ หายใจอึดอัด

ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกันในหูของฉันมันดัง วิ้ง……. อย่างเดียว

ปากของฉันมีรสขมและเค็ม…หิวน้ำเหลือเกิน

ร่างกายของฉันรู้สึกชา ผสมกับความปวดและเจ็บเป็นจุดๆ

ตึก.ตัก ตึก..ตัก ตึก…ตัก ตึก… เสียงหัวใจและค่อยๆเงียบ 

 “ ‘ความรู้สึกเมื่อกี้มันอะไรกัน’ มันรู้สึกเหมือนจริงเหมือนฉันอยู่ที่นั่นจริงๆ“

‘อักษรได้ปรากฏ’

ถูกต้องแล้วล่ะเจ้าอยู่ที่นั่นจริงๆ.

ไอ้คนพวกนั้นมันเป็นใครบอกฉันมานะ !

‘อักษรได้ปรากฏ’ 

เรื่องนั้นมันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเรา เจ้าจะสามารถเอาความทรงจำของ เจ้ากลับคืนมาได้ต่อเมื่อได้สัมผัสคนที่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเจ้า หวังว่าต่อไปนี้เจ้าจะเดินเองได้นะเด็กน้อยอย่าได้รบกวนข้าอีก

นี่มันบ้าอะไรกันวะ! “ ‘มีแต่ เรื่องที่ผมไม่รู้ทั้งนั้นเลย’ช่างเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว กลับบ้านก่อนดีกว่า”

…..

‘2 ข้างทางที่ผมกำลังเดินมีบ้านคนเรียงรายมากมาย บางร้านก็เป็นร้านตัดผมบางร้านก็ร้านอาหารและซุปเปอร์มาร์เก็ต‘ 

ใกล้จะถึงแล้ว 

‘นี่สินะ ที่ผมเรียกว่าบ้าน บ้าน 2 ชั้นที่ติดกันตามสไตล์บ้านในเมืองใหญ่ มีป้าข้างบ้านดูนิสัยเหมือนเป็นคนสอดรู้สอดเห็นรดน้ำต้นไม้ยามค่ำคืนคอยมองนู่นมองนี่อยู่ใกล้ๆนี้ ร้านมอเตอร์ไซค์โรงรับจำนำแม้แต่ร้านเบเกอรี่กับร้านกาแฟ ก็อยู่ใกล้ๆกับบ้านเท่าที่จำได้ บ้านของผมไม่ได้ใช้ประโยชน์หน้าบ้านในการทำการค้า คุณพ่อเป็นคนหาเงินหลักของครอบครัวส่วนคุณแม่มีหน้าที่ทำงานบ้านและกับข้าวดูแลเรื่องภายในบ้าน’ 

ปึ้ง!...เสียงเปิดประตู

‘ผม’

คุณแม่​ คุณพ่อ​ ผมกลับมาแล้ว​ 

‘คุณแม่’

ตายแล้ว!!  ทำไมกลับดึกแบบนี้ล่ะรู้ไหมนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ปกติไม่เป็นอย่างนี้นี่ชักเหลวไหลใหญ่แล้วนะเราอ่ะ​ 

‘คุณพ่อ’

ใช่ ! แม่พูดถูก ลูกทำให้ทุกคนเป็นห่วง พ่อโทรไปหาที่โรงเรียนเขาบอกว่าเด็กทุกคนเลิกหมดแล้ว หายไปอยู่ที่ไหนมา

‘คุณแม่’

ช่างเถอะไหนๆ ก็กลับมาแล้วกินอะไรยังลูก แล้วทำไมมอมแมมแบบนั้นดูสิตัวเปียกหมดเลยฝนก็ไม่ตกนะ

​’ผม’

ขอโทษครับ ที่ทำให้เป็นห่วง พอดีผมไปอยู่บ้านเพื่อนมาแล้วกำลังเดินกลับลื่นตกน้ำเลยตัวเปียก ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนอาหารผมไม่กินนะพอดีกินกับเพื่อนมาแล้ว

‘คุณแม่’

 รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ตัวเปียกหมดแล้วเดี๋ยวก็เป็นหวัดนะ

ลูกยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ นี้ก็ใกล้จะสอบแล้ว​ 

‘ภายนอกบ้านอาจจะดูใหญ่แต่ภายในคับแคบและมีพื้นที่ค่อนข้างจำกัด การตกแต่งสไตล์ทั่วไป มองไปสุดตาผมเห็นห้องครัวอยู่ปลายสุดของห้อง ต่อจากห้องครัวคือห้องน้ำตรงข้ามกันมีบันไดอยู่ ผมอยู่ใกล้ชั้นวางรองเท้า ตรงไปอีกหน่อยจะเห็นห้องรับแขก,ห้องนั่งเล่น,ห้องกินข้าวและห้องนอน คุณพ่อ คุณแม่ ซึ่งอยู่ในห้องเดียวกัน ผมรู้สึกทึ่งมากที่พวกท่านใช้งานห้องทั้งหมดได้เกิดประโยชน์สูงสุด’

‘ผม’ ครับ

ตึก… ตึก… ตึก… เสียงเดินขึ้นบันได

ข้างบนมีตู้เสื้อผ้าอยู่หลายตู้ และ มีห้องน้ำ ข้างหลังตู้เสื้อผ้าเป็นพื้นที่ว่างว่างพอที่จะให้คนนอนได้ 1 คน ส่วนประตูที่ติดหน้าต่างมีเครื่องซักผ้า 

ปึ้ง!...เสียงเปิดประตูห้อง ขนาดห้อง 3x3 M ที่ไม่สามารถจะไว้อะไรได้เลยนอกจากโต๊ะทำการบ้านที่มีคอมพิวเตอร์กับที่นอนอันคุ้นเคยได้ถูกวางอย่างเป็นระเบียบและมีหน้าต่าง 3 บาน

‘ถึงร่างกายนี้จะคุ้นเคยกับที่นี้ดีแต่ตัวฉันเองรู้สึกตรงกันข้าม’

กำลังถอดเสื้อผ้าที่เปียก และ เตรียมอาบน้ำ 

‘เรื่องราวของผมวันนี้มันหนักจริงๆเลยนะ ทั้งเรื่องที่โดนสาวที่ตัวเองชอบปฏิเสธรักแรก

นั้นไหนยังจะมีการทำสัญญา กับ วิญญาณ แล้วต้องมาเห็นตัวเองตายแบบ 6 มิติอีก ไม่มีโรงหนังที่ไหนทำได้หรอก‘

กำลังเช็ดตัว แล้วใส่ชุดนอน

​’เอาเถอะ  นอนก่อนดีกว่าถ้าเรื่องในวันนี้เป็นไม่ใช่ เรื่องจริงก็คงดี’

หลับ…….ไป

ข้าพึงพอใจ กับจิตเครียดแค้นของเจ้า เพื่อเป็นการตอบแทน ข้าจะดึงวิญญาณของเจ้า เข้าร่างใหม่

อ่า…ตื่นจากฝันและหายใจอย่างเร็ว

กริ่ง..กริ่ง..กริ่ง..กริ่ง  เสียงนาฬิกาปลุก ได้เอามือไปปิดนาฬิกาปลุก

“ ‘ร่างไหม่?’ อย่างนั้นหรอ…เรื่องที่เกิดเมือวานกับความฝันในวันนี้มันต้องเกี่ยวข้องกันเเน่ๆ ” 

ลุกออกจากที่นอน ในขณะที่กำลังเดินก็ถอดเสื้อผ้าไปห้องน้ำ 

“ ‘ร่างกายนี้ ดูอ่อนแอจริงๆ’  มือเล็กเหมือนผู้หญิง เหมาะกับคนที่ทำงานสบายหรือคนทำเครื่องประดับ แขนที่ยาวและร่างกายมีกล้ามเนื้อค่อนข้างน้อยเป็นเพราะไม่ค่อยชอบออกกำลัง แต่ขาเรียวยาวและ ค่อนข้างมีกล้ามเนื้อ แสดงว่าเป็นคนที่ใช้ขาเป็นหลักในการเดิน ผิวสีเหลืองทองออกขาว น่าจะเป็นคนที่อยู่ในร่มเป็นหลัก เมื่อคืนผมไม่ได้สังเกต ทั้งห้องมีแต่การ์ตูน ”

ปึ้ง!… เสียงเปิดประตูห้องน้ำ 

ซื่อ...ซ่า เสียงฝักบัว

‘เย็นจังเลยแฮะ’

‘ทหาร 7 คนนั้นที่ยืนต่อหน้าเราในนิมิตรพวกนั้นเป็นใครกันแน่  หรือจะเป็นคนที่ทำให้เราต้องเจอโศกนาฏกรรม ฉันจะเริ่มสืบ จากพวกแก’  

อี๊ด…เสียงปิดฝักบัว 

 

ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตู 

‘คุณแม่’

เจมส์ตื่นหรือยังลูก เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก เร็ว! รีบแต่งตัวแล้วลงมากินข้าว 

‘ผม’

ตื่นแล้วครับผมขอ 5 นาที 

มองตัวเองในกระจกเพื่อแต่งตัว

 กางเกงขายาวสีดำ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว เนคไทสีดำ พับแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอก เพื่อความคล่องตัว ผมสีดำลองทรง คิ้วหนา ตาตี่หางตาตก จมูกโด่งพอประมาณ ปากเล็กและอวบอิ่ม สีชมพูอมสีเนื้อนิดๆ ใบหน้ารูปไข่ หน้าผากกว้างแต่ไม่ถึงกับเถิก มีกระขึ้นที่หน้านิดหน่อย

‘คุณแม่’

เจมส์โอ้โห! เสร็จหรือยังมัน เลย5นาทีแล้วเนี่ยลงมาได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันกินข้าว 

‘ผม’

ไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ 

ผมรีบรูดเนคไทเพื่อจบ การแต่งกาย 

ตึ้ง…ตึ้ง…ตึ้ง เสียงลงบันได

‘คุณแม่’
มาเร็วกินข้าวซะ เดี๋ยวจะไปโรงเรียน สาย 

ห้อง ทานอาหารเป็นโต๊ะแบบญี่ปุ่นสามารถเก็บได้ พื้นเป็นกระเบื้องเงาและลื่น ทำความสะอาดได้ง่าย อาหารเช้าวันนี้คือข้าวต้มกุ้ง ที่ประดับไปด้วยผักตั้งโอ๋ กระเทียมเจียว หมูบดเล็กน้อย

คุณพ่อกำลังดื่มกาแฟกลับขนมครัวซองและนั่งดูข่าว  คุณแม่ดื่มน้ำส้มคั้นสดดูข่าวกับพ่อ

“ ‘ผม’ ใช้เวลากินไม่นานนัก“

‘ผม’

ผมอิ่มแล้วครับ..ผมไปแล้วนะ 

‘คุณแม่’

ตั้งใจเรียนนะเจมส์ 

พยักหน้ารับ ตอบโต้ 

ปึ้ง!… เสียงเปิดประตู

โรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก ประมาณ 7 กิโลเมตร 

ปีน.. ปีน.. เสียงรถสองแถว เป็นรถกระบะสีขาวน้ำเงิน คาดน้ำเงิน ที่ติดตั้งที่นั่งและโครงเหล็กเพื่อกันลมให้ผู้โดยสาร ฝาท้ายถูกเอาออก และแทนที่ด้วยเหล็ก ที่ทำให้เป็นเหมือนบันได ราวจับนอกรถสามารถยืนได้ 2 คนแต่ในความเป็นจริงแล้วคนก็เยอะมากจนต้องโหนออกมาจากรถ 

‘อย่างน้อยผมก็ไม่ได้ไปสายคนเดียวมีเพื่อนร่วมทางตั้งคันรถนึง’ -_-

ด้วยรถที่ไม่ได้ใหญ่มากแต่จำนวนคนที่นั่งและยืนล้นออกมา 

‘อืม…ผมพอจะสามารถเกาะได้’

“ ‘ผม’ บอกผู้โดยสาร ”

ผมขอไปด้วยนะครับ 

คนเล่านั้นพยายามเขยิบที่ให้พอจะมีที่ว่างอีกหนึ่ง 

“ ‘ผม’พูดเบาๆ ”

ขอบคุณครับ

หลังจากที่ขึ้นมา รถสองแถวคันนี้ ได้ขับไปต่อ รถที่บรรทุกคนเยอะมากๆจนล้นออกมาเหมือนกับรถบรรทุกอ้อยที่ยางแทบจะระเบิด 

2 ข้างทางที่ขับผ่าน แต่ละบ้านก็เตรียมที่จะเปิดร้านของคนพนักงานกวาดถนน 

พระที่เดินบิณฑบาตพร้อมลูกศิษย์และหมาวัด

แสงอาทิตย์สาดส่องทะลุ ทะลุผิวเมฆสีทองผ่องอำไพ ปะทะคนในรถ แสงยามเช้านั้นไม่ร้อนแรงมากนัก แต่ไม่พอที่จะให้ความอบอุ่น มากพอกว่า รถที่วิ่งด้วยความเร็ว 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

อากาศยามเช้าในหน้าหนาวเย็นพอสบายๆ กลิ่นปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ช่างเข้ากัน และหมูปิ้งกับข้าวเหนียว ลอยมาเข้าจมูก และอาหารเช้าอีกมากมาย

รถสองแถวได้หยุด…ไฟแดงเพื่ออำนวยความสะดวกให้ข้าราชการเพื่อเข้าทำงานในกองทัพ

เสียงคนในรถ บ่นงึมงำ 

‘คนในรถ A’

ทุกคนเขาก็ต้องไปทำงานกันหมดนั่นแหละพวกแกถือดีอะไรมามีอภิสิทธิ์เหนือพวกเรา =_=''

‘คนในรถ B’

ก็พวกเรายอมซะจนเคยตัวยังไงล่ะพวกมันอยากทำอะไรก็ทำมันเอาเฮลิคอปเตอร์มาบินบนบ้านฉันทุกวันฉันยังไม่คิดมากเลย -_-*

‘คนในรถ C’

ส่วนผม…มันหาว่าลูกผมรถผิดระเบียบขนส่ง ตอนนี้กำลังดำเนินการหาเงินมาจ่ายให้มันอยู่ไม่งั้นมันจะเอาลูกผมเข้าคุก  TOT

สิ้นเสียงคนพูดแล้วรถก็ออกตัว ขับไปตามทางมีต้นไม้รายล้อมอยู่ข้างทางทั้งเกาะกลางถนนและทางเท้าคนเดินดูเขียวชอุ่มและสดชื่น บางคนก็วิ่งออกกำลังกาย  บางคนก็กำลังรอรถไปทำงาน

บางคนอยากจะขึ้นรถคันเดียวกันแต่ก็ขึ้นไม่ได้เนื่องจากคนเต็ม รถสองแถวหยุดรับคนแต่ก็ไม่มีใครขึ้น 

ทุกคนในรถแตกต่างกัน มีคนทำงานสนามบิน คนเป็นแม่บ้าน พนักงานเงินเดือน นักศึกษา University แต่นักเรียนจะมีนักเรียนมากกว่าอาชีพอื่นๆ 

‘ผม’

เฮ้อ… ‘ถึงสักทีนะ’

อ๊อด ! เสียงกดเพื่อลงของรถสองแถว

ค่าโดยสาร 10 บาทตลอดสาย

โรงเรียน High School จากภายนอก เป็นสถาปัตยกรรมแบบอิตาเลียนผสมผสานกับศิลปะยุคเรอเนสซองส์ ต้นไม้ที่ปลูกรอบนอกและภายในโรงเรียนทำให้ดูสดชื่น อิฐแดงที่ถูกก่อเพื่อตกแต่งภายในและภายนอกตัดกับปูนที่ทาสีขาว และรั้วสีดำ  ชื่อโรงเรียน  growing tree Academy GTA ที่ถูกทำขึ้นจากหินอ่อนขัดเงา อักษรชื่อโรงเรียนทำจากสแตนเลสเงางาม

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดินของรองเท้าคัทชูกระทบพื้น 

หลังเดินเข้ามาในรั้วสีดำ

‘GTA งั้นหรอ ‘อะไรกันชื่อย่อที่ดู Savage อย่างนั้นหวังว่าข้างในคงไม่เลวร้ายนะ 

รอบๆภายในโรงเรียน มีต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกบนหญ้าและชุดม้านั่ง ที่ทำจากไม้ ตรงไปข้างหน้าเป็นถนนที่ทำจากหินกลมเกลี้ยงติดไปกับพื้นถนนยาวไปจนถึงในตัวของโรงเรียน 

ที่พื้นหญ้าและชุดม้านั่งมีนักเรียนจับกลุ่มกัน อยู่หลายกลุ่ม  อีโม,ฮิปสเตอร์,Hip-Hop,ชาวร็อค, 

เด็กเนิร์ด,ขาโจ๋,แก๊งสาวแซ่บ,แก๊งหนุ่มฮอต’,แก๊งสันติภาพ,และแก๊งยิบย่อยอีกต่างๆ 

‘แว่น’ชื่อจริงณัฐพลแต่เพื่อนเรียกเจ้าแว่น ชื่อเล่นเจฟ รูปร่างตัวผอมแต่สูง ผิวขาวเหลืองสัญชาติไทย 

ผมตรงตัดผมทรงกะลา คิ้วยาว  ตาตี๋ จมูกเล็ก ปากเล็ก หน้าสามเหลี่ยม อยู่ในกลุ่มหลักเด็กเนิร์ด

เจมส์เมื่อวานมึงหายไปไหนมาวะ ทำไมมึงไม่มาประชุมกลุ่มดิสคอร์ดเราเมื่อวาน  -_-*

‘หมิง’เป็นคนจีนชื่อจริง 娇命,เจียวมิ่ง เพื่อนเรียกหมิง รูปร่างสมส่วนความสูงพอดี ผิวขาวเหลือง ผมตรงทรงโมฮอก คิ้วยาวแต่บาง ตาตี่ จมูกยาว ปากยาวเป็นทรงรี สัญชาติเอเชีย อยู่ในกลุ่มหลักแก๊งขาโจ๋

นั่นดิวะกูอุตส่าห์ยกเลิกนัดกับสาวเลยนะเว้ย เพื่อมึงอ่ะ ‘กูก็พูดไปอย่างนั้นแหละถ้ามึงมากูก็ไม่อยู่ʕ ᵔᴥᵔ ʔ’

‘เบบี้’ ความจริงแล้วชื่อบ๊อบบี้ แต่เพื่อนสนิทเรียก เบบี้ รูปร่างหุ่นนักกีฬาอเมริกันฟุตบอล เป็นคนผิวดำ คิ้วหนาและยาว ตาสองชั้น จมูกใหญ่ ปากใหญ่  ผมทรงสกินเฮด  อยู่ในกลุ่มหลักแก๊งหนุ่มฮอต 

ใช่…

กริ่ง…………… เสียงกริ่งเข้าเรียน 

‘เบบี้’

เรายังคุยกันไม่จบเจมส์มึงต้องเล่าให้กูฟัง เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวานมึงได้ทำหรือเปล่า หรือจะปอดแหกต่อไป เจอกัน =_=*

‘  -_-''  เท่าที่จำได้พวกนั้นเป็นเพื่อนกับเจ้าร่างนี้เหรอจากที่แสดงคงสนิทกันมาก ’ 

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดิน

‘ครู’

นักเรียนทำไมยังไม่เข้าห้องอีก มันได้เวลาเปลี่ยนแล้วนะ 

‘ผม’

ขอโทษครับ ห้อง 11-B อยู่ที่ไหนครับ

‘ครู’

เรียกผิดแล้วนักเรียน ต้องเรียกว่า 11 ห้อง B ช่างเถอะ ผ่าน ตู้เก็บของ ขึ้นบันไดเลี้ยวขวา เดินไปสักหน่อย มองหาห้อง B11 รีบไปได้แล้ว !

‘ผม’

ครับ 

ทางเดินทำจากพื้นปูนขัดเงา 2 ข้างทางเต็มไปด้วยตู้ล็อคเกอร์ยาวที่สามารถไว้เก็บสิ่งของที่ไว้ใช้ในโรงเรียนเช่นหนังสืออุปกรณ์การกีฬาหรือต่างๆ ทางข้างหน้าเป็นบันไดทางขึ้น 

ตึก… ตึก… ตึก… เสียงเดินขึ้นบันได

มีกระจกเพื่อให้แสงสว่างสาดลงพื้น อีกฝั่งมีเลขห้อง A11  B11 C11 E11 D11 และ F11

‘ครู ห้องB11’

นักเรียนยืนทำอะไรหลงทางเหรอ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า.. เสียงคนหัวเราะในห้อง B11

‘ครู ห้องB11’

‘หันหน้าไปบอกเด็กในห้อง’ เงียบๆรักษามารยาทหน่อย ไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะ 

ว่ายังไงเธอจะไปไหนฉันจำได้ว่าเธออยู่ห้อง F11 นี่นา

‘ผม’

ขอโทษครับเมื่อวานผมอ่านหนังสือหนักไปหน่อย เลยรู้สึกเพลียครับ 

‘ครู ห้องB11’

เธอรีบไปได้แล้วนี่มันเลยเวลาเรียนมา 15 นาทีแล้วนะ

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดิน

ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนไม่รู้จักที่นี่ ทำไมคิดถึงแต่ห้องB11 หรือว่า….

‘ครู ห้องF11’

คุณจิตติพัฒน์ เข้าห้องได้แล้วมาสายประจำเลยนะ ^-^

‘ผม’

ขอโทษครับ - -''

‘ครู ห้องF11’

นักเรียนเปิดหนังสือไปที่หน้า………

กระดานไวท์บอร์ดครูที่สอนประจำฉัน 1 คนต่อ 1 ห้อง วิชาอื่นๆที่ครูประจำชั้นไม่สามารถสอนได้จะต้องไปเรียนห้องอื่นของโรงเรียน ทางขวาเป็นประตูข้างหน้าเป็นครูผู้สอนส่วนด้านซ้ายสนามกีฬาสนามหญ้าและ พื้นที่สำหรับกิจกรรม Outdoor 

‘เหลิม’วันเฉลิม เพื่อนเรียกเหลิม รูปร่างสมส่วนมีพุงนิดหน่อยไม่สูงมาก ผิวสีดำแดง คิ้วหนา ตาสองชั้น

ไว้ผมทรงเดทร็อค สัญชาติไทยลาว หนึ่งในกลุ่มหลักแก๊งสันติภาพ

เพื่อน…ข่อยขอยืมยางลบแน 

ส่งให้…- -^

‘ตั้ม’ชื่อสมภพ เพื่อนเรียกตั้ม รูปร่างอวบไม่อ้วนตัวไม่สูง ผิวดำแดง คิ้วหนา ตาเล็ก จมูกใหญ่ ปากเล็ก ผมทรงรองทรงสั้น ไม่มีกลุ่ม

เฮ้ย… มึงอ่ะ วันนี้ได้เอาเงินมาให้กูหรือเปล่า เรื่องที่มึงทำเมื่อวานแสบมากนะที่ไปขอสาวห้อง B เป็นแฟน เดี๋ยวตอนเย็นอย่าคิดหนีนะ เพราะถ้ามึงทำโดนหนักแน่ 

” ‘มันเป็นใครฟะ - -* พูดจาใหญ่โตน่าดูเลยนี่ ’ เดาว่าคงเป็นหัวโจกในห้องนี้ ”

‘ผม’

ได้สิ -_-

กริ่ง…………… เสียงกริ่งพักกลางวัน

นักเรียนทุกคนได้วิ่งไปอย่างบ้าคลั่งหลังจากเสียงกริ่งดัง 

‘ตั้ม’ได้ชี้หน้าผมและเดินไปกับกลุ่มเพื่อนของมัน

โรงอาหารขนาดใหญ่พื้นกระเบื้องสีขาว มานั่งที่ทำจากเหล็กขัดเงา นักเรียนที่นั่งจับกลุ่มกัน

และที่เดินไปเดินมาอย่างวุ่นวาย  กับข้าวในโรงอาหารนั้นมีหลากหลายให้เลือก ตักตามใจ ทั้งขนมปัง

ชีส เบคอน ไส้กรอก สลัดผัก และผลไม้ รวมถึงนมซึ่งส่วนใหญ่แล้วเขาไม่กินกัน 

‘หมิง’ ได้เดินเข้ามาแล้วพูดว่า 

เรื่องที่มึงทำโคตร…เจ๋ง เบบี้มันเล่าให้กูฟังหมดแล้ว กูก็นึกว่ามึงจะปอดแหกอ่านแต่หนังสือการ์ตูน 

ดีนะที่มันปฏิเสธมึงอ่ะ ดูเป็นโชคดีของมึงเลยรู้ป่ะ เพราะว่า อีแก้มอ่ะ คนทั้งโรงเรียนได้มันหมดแล้ว

 ‘แว่น’ เดินตามหลังเข้ามาเอานิ้วกลางดัน สันแว่นตรงจมูก

แต่กูว่าเรื่องที่มึงทำมันเป็นอะไรที่โคตรโง่เลย มึงไม่รู้หรอ ว่าแก้มอ่ะมันกำลังคบอยู่กับบาสที่เป็นหัวโจกห้อง A กูขอไม่ยุ่งเรื่องนี้ เพราะมันอยู่ห้องเดียวกับกู 

‘หมิง’ ทำหน้าผิดหวัง 

อย่าปอดแหกไปเลยน่า ไอ้แว่น เพื่อนกำลังเดือดร้อนนะเว้ย 

‘แว่น’ =_=''

มึงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับกูมึงก็พูดได้นี่ไอ้หมิง และอีกอย่างมันอยู่แก๊งเดียวกันกับมึงด้วย 

‘คนนึงในกลุ่มสาวฮอต’

ไงบ๊อบบี้ตรงนี้ยังว่างนะอยากมานั่งกับพวกเราไหม 

‘เบบี้’ พยักหน้าตอบรับก่อนที่จะ รีบเดินเข้ามาตรงหน้าเจมส์อย่างเร็ว 

ไม่ต้องอธิบายอะไร พวกมึงทุกคนรีบกินข้าวแล้วมาเจอกันที่เดิมภายใน 5 นาที  

‘ผม’พยักหน้ารับ 

หลังจากเบบี้พูดจบ ต่างคนต่างแยกย้ายเข้ากลุ่มของตนเอง มานั่งทุกตัวถูกทุกคนใช้งานจนเต็มไม่เหลือเหลือแต่ที่ว่าง 1 ที่ใกล้ถังขยะ ที่ทุกคนไม่อยาก จะเข้านั่ง นอกจากพวกไม่มีกลุ่มอยู่

นี่ฉันต้องไปนั่งตรงข้างถังขยะนั่นหรอ เงินที่จ่ายให้โรงเรียนไปเอาไปทำอะไรหมดเข้าใจเลือกที่นั่งให้พวกเราเหลือเกินนะ 

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดินไปนั่งมานั่งใกล้ถังขยะ

คนที่นั่งตรงนี้มีแต่คนที่ไม่มีกลุ่มเป็นพวกแปลกแยก loser 

หนึ่งในหัวโจกบาสได้มองเห็นคนที่กำลังเดินมาและได้เอาเท้าของตัวเองไปขวางทางเดินเพื่อให้คนนั้นสะดุดหกล้มอาหารเลอะกระจัดกระจาย

‘บาส’ ชื่อถิรคุณ ชื่อเล่นบาส รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้ากลม คิ้วหนา ตาโตตาสองชั้น จมูกใหญ่

ปากใหญ่ มีไฝตรงแก้ม ผิวสีดำแดง ตัดผมทรงสกินเฮด หนึ่งในกลุ่มหลักแก๊งขาโจ๋

เดินดูทางหน่อยสิ..ไอ้งี่เง่า 

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสียงหัวเราะจากเพื่อนในแก๊ง

ชายโชคร้ายคนนั้นกำลังลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ

‘บาส’ :)

ให้ช่วยไหม….‘ก่อนที่บาสจะถีบซ้ำเข้าไปทำให้ ชายหนุ่มคนนั้นล้มลงหน้าทิ่มดิน’

ครูได้ร้องตะโกน 

‘ครูเวรประจำวัน’ เห็นนักเรียนล้มเลยเดินเข้ามา

ทำอะไรกันสาวๆ บาสนี่แกอีกแล้วหรอ พ่อแก่เพิ่งจะมาคุยเรื่องที่แก เอาขวดแก้วฟาดหัวภารโรงเมื่อวานอยู่เลยนะ จะสร้างเรื่องวุ่นวายเพิ่มอีกหรอ ถึงจะมีเงินใช่ว่าตัวแกจะรอดไปได้ทุกครั้งนะ 

‘ครูพูดด้วยเสียงสีหน้าที่เลื่อมระเอือมระอา’ 

‘บาส’ :-o

โอ้ว…ไม่นะครับครูผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเห็นคนนี้ล้ม เลยแค่จะไปช่วยเขาลุกขึ้นมาเท่านั้นเอง 

‘ครูเวรประจำวัน’ ก่อนที่จะช่วยชายหนุ่มลุกขึ้นมา 

เป็นอะไรไหมไปทำแผลที่ห้องพยาบาลก่อนไป เดี๋ยวครูพาไป 

บาสได้มองมาที่ผมแล้วชี้หน้า ก่อนที่ผมจะหาวรับ แล้วมันได้พยักหน้าและยิ้มโต้ตอบ

เหมือนกำลังจะบอกว่ามี..เรื่องแน่

ผมได้กินข้าวเสร็จก่อนที่จะเอาจานไปเก็บและรีบไปพบกับเพื่อนของเจ้าร่างนี้ 

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดิน

หลังจากที่เจมส์ได้เดินไปแล้ว… 

‘บาส’

ถ้ามึงอยากเข้ากลุ่มกูนะ มึงไปจัดการไอ้นั่นให้กูมันอยู่ห้องมึงไม่ใช่หรอ แต่ถ้ามึงทำไม่สำเร็จตัวมึงเองนั่นแหละที่จะรับผลของมัน 

‘ตั้ม’

ครับพี่ ผมไปจัดให้พี่แบบแจ่มๆเลยครับ (_ _'')

‘บาส’

เข้าใจก็ดีแล้ว รีบไปทำงานของมึงซะ  ^_^ 

‘เบบี้’ =_=*

มึงรู้ไหมเจมส์ว่ามึงกำลังจะซวยอ่ะ กูขอโทษจริงๆนะเว้ย ที่กูยุมึง ให้มึงไปจีบอีแก้มอ่ะ กูไม่รู้ว่ามึงจะทำจริงๆนะ กูเห็นว่ามึงดูปอดซะขนาดนั้นน่ะ มึงก็จริงๆเลยนะผู้หญิงแม่ง มีทั้งโรงเรียนเสือกไม่ชอบ ไปชอบ อีตัวแสบ และเป็นอีตัวแสบที่มีผัวด้วย 

‘หมิง’ T_T ใจมึงมันได้ว่ะเจมส์ 

เจมส์ถ้ามึงมาถามกูแทนที่จะเป็นไอ้เบบี๋  กูอาจจะแนะนำสาวแจ่มๆให้มึง โดยที่ไม่มีของแถมติดมาหรือยกประเคนให้มึงเลยก็ได้ แบบว่ามึงได้ขึ้นครูเลยอ่ะเพื่อน 

‘แว่น’ =_=''

พวกมึงหยุดซ้ำเติมมันก่อน ตอนนี้หาวิธี ช่วยมันก่อนเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เกรด 7 

‘เบบี้’ (_ _) 

ดันไปมีเรื่องกับ ไอ้บาสด้วย 

‘หมิง’

ใช่กูเห็นด้วยกับเบบี๋นะ ไอ้บาสมันเป็นคนที่คุยยากสุดๆเลยอ่ะ ถ้ามันไม่ชอบหน้าใครขึ้นมาแล้วอ่ะไอ้คนๆนั้นจะอยู่ในโรงเรียนยากมากด้วย กูเข้าใจดีเพราะกูอยู่กลุ่มเดียวกับมัน 

‘แว่น’ =_=

กูว่ามีทางเดียวที่ฉลาดที่สุดคือเจมส์มึงต้องลาออกแล้วไปเรียน โรงเรียนใหม่ว่ะ 

‘หมิง’

กูขอโทษว่ะที่ช่วยอะไรมึงไม่ได้เพราะมันเป็นหัวโจก ในแก๊งกู ถ้าเกิดกูมีปากเสียงกับมัน มันก็จะมัดรวมกูกับมึงไปด้วย อย่าโทษกูเลยนะเพื่อน 

‘เบบี้’ 

ก็ขอโทษนะเพื่อนบ้านกูไม่ได้มีเหมือนมันว่ะกูก็พยายามหลีกเลี่ยงปัญหา

‘ผม’ =_=^

ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ถ้าพวกมึงรู้ว่ากูทำอะไรได้พวกมึงจะไม่มาบอกกูอย่างนี้ 

ก่อนที่จะเดินจากไปทิ้งให้ 3 คนนั้นงงกับเพื่อนที่เปลี่ยนไปของเขา 

‘แว่น’ TOT

กูช่วยมันได้แค่นี้แหละได้แค่แนะนำมัน กูไม่มีปัญญาจะไปสู้อะไรกับพวกมันหรอก 

กริ่ง…………… เสียงกริ่งเลิกเรียน

‘ตั้ม’

ตามพวกกูมา…. 

หลังพูดจบมันได้เดินนำพาผมไป โดยมีลิ่วล้อ 2 คนเดินอยู่ข้างหลังผม 

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดิน

พวกมันได้พาเดินลงบันไดผ่านสนามหญ้าใจกลางโรงเรียน เดินทะลุไปยังหลังตึก 

ที่ตรงนั้น มีแสงอาทิตย์ส่องกระทบตึกเป็น เงาตรงนั้นทำให้บรรยากาศตรงนั้นดูเปลี่ยว

อีกฝั่งหนึ่งของตึกเป็นรั้วโรงเรียนสูงมากพอที่ทำให้ออกได้เพียงแค่ประตูด้านหน้าโรงเรียนเท่านั้นต่อให้ออกไปได้มองไปสุดตาเห็นต้นไม้ดกหนาเขียวมืดครึ้ม ร่วมกับบรรยากาศที่เลิกเรียนนักเรียนได้รีบพากันกลับบ้านทำให้เงียบงำแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย  ผสมกับสายลมที่พัดผ่านช่องตึกเย็นและแรง 

‘ตั้ม’ $O$ ได้กระชากคอเสื้อของเจมส์

เอาเงินออกมาให้หมด 

‘ลิ่วล้อ1’

มึงได้ยินที่พี่ตั้มสั่งแล้วนี่

‘ลิ่วล้อ2’ -_-/

ใช่ๆ 

‘ผม’

ได้สิจะเอาอะไรอีกล่ะ แล้วหยุดกระชากคอเสื้อสักที…มันยับนะ -_-

‘ตั้ม’ -_-'' ได้โมโห

นี่มึงอยากจะโดนพวกกูกระทืบจริงๆใช่ไหม

‘ลิ่วล้อ2’

จัดการมันเลยพี่

‘ลิ่วล้อ1’

มึงมันตึงมาจากไหนวะ

สิ้นเสียงลูกน้อง ตั้มได้ต่อยเข้าไปที่ขมับซ้ายของผม 

‘ตั้ม’ 

ถ้ามึงไม่หยุดลีลาแล้วส่งเงินมาให้พวกกูมึงได้เจอของจริงแน่ 

‘ผม’

ของจริงงั้นหรอ…ขี้โม้และของจริง 

หลังพูดจบ ทั้ง 3 คนได้วิ่งเข้าไปหวังว่าจะได้ต่อยหน้าของเจมส์ ตั้มปล่อยหมัดฮุก มือขวา เจมส์ โยกหลบด้วยความชำนาญ ลิ่วล้อ 2 คนตามเข้ามาหวังจะต่อย โดยวิ่งมาคู่กัน เจมส์ได้กระโดดเหยียบไหล่สองคนนั้นไปข้างหลัง 

‘ผม’

มาทำให้มันจบไปเลยดีกว่า ‘ผมมองนาฬิกา’ นี่มันก็เริ่มจะเย็นมากแล้ว หยุดทำให้ผมเสียเวลาสักที 

‘ตั้ม’ ได้วิ่งเข้าไปหวังที่จะต่อย

หนอยแน่..มึง พวกมึงเข้าไปพร้อมกันเลย 

หมัดที่กำลังปล่อยออกมานั้น ดูเชื่องช้า 

‘ผม’

ช้าจัง ‘เอามือขวาปัดหมัดซ้ายที่ต่อยจากขวาไปซ้าย’

เจมส์ได้ตั้งท่าเท้าซ้ายอยู่ด้านหน้าเท้าขวาอยู่ด้านหลังเตะวงกว้างเฉียงขึ้นก้านคอเต็มๆแค่ทีเดียว

เปรี้ยง! ภาพตัด..ตั้มก็ลงไปนอน

ลิ่วล้อ 2 หยุดชะงักทันที 

‘ลิ่วล้อ1’

อะไรกัน…ตั้มแม่งสลบคาตีนเลย

‘ลิ่วล้อ2’

รีบไปกันเถอะ 

ลิ่วล้อ 2คนตั้งท่ากำลังจะหนี

‘ผม’-_-

เดี๋ยว…เอาขยะมูลฝอยนี่ติดมือไปด้วย และเล่าให้มันฟังด้วยนะ 

‘ลิ่วล้อ1’ ‘ลิ่วล้อ2’ ได้พูดพร้อมกัน 

ครับพี่ 

ลิวล้อ 2 คนได้พยุงร่างตั้มและรีบเดินไปอย่างเร็ว

‘ผม’-_-

เหอะ…‘น่าเบื่อ’

ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ…เสียงเดิน 

ดูเหมือนว่าเราคงต้องเริ่มฟื้นฟูร่างกายแล้วสินะ เหมือนจะยังไม่ชินกับ ร่างกายนี้สักเท่าไหร่เลย การเคลื่อนไหวไม่ได้ดั่งใจ ความจริงผมตั้งใจเตะให้โดนขมับ แต่ดันไปโดนก้านคอ 

ถึงจะเป็นร่างใหม่แต่การเคลื่อนไหวยังคงไม่สามารถทำได้อย่างคล่องแคล่ว 

ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ..เริ่มวิ่งเพื่อกลับบ้าน

 “ ‘ผม’ เหนื่อยจังแฮะ ความรู้สึกเหมือนเด็กกำลังหัดเดินเลย ”

เหมือนว่าการที่ผมวิ่งกลับบ้านนั้นเป็นทางเลือกที่ถูกต้อง สภาพการจราจรของทั้งสองฝั่งทางนั้นติดมาก เวลา 17.34 น คนต่างเลิกงานและเลิกเรียนในเวลาเดียวกันทำให้ทุกๆคน ออกมาพร้อมกัน ผมวิ่งผ่าน ตลาด ผ่านป้อมจราจร ผ่านปั๊ม ผ่านกองทัพ ผ่านร้านกรองน้ำ ผ่านโรงพยาบาล ผ่านมหาวิทยาลัยปวช ผ่านตลาดอีก ผ่านวัดที่อยู่ใกล้ไฟจราจร

2 ข้างทางที่วิ่งมามีแลนด์มาร์คส่วนช่องว่างถูกเติมเต็มด้วยพื้นที่ป่ารกร้าง ที่นายทุนได้ซื้อไว้แต่ไม่ได้สร้างประโยชน์ 

เลี้ยวขวา ผ่านหอพักของข้าราชการ ร้านอาหาร คาร์แคร์ มีทาวน์เฮ้าส์อยู่ด้านซ้าย กองทัพอากาศอยู่ด้านขวา 

ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ.ตุ๊บ..เสียงวิ่ง 

วิ่งมานาน..ผ่านแหวกลมที่เย็นในหน้าหนาวทำให้มือและเท้าเย็นมากกว่าร่างกายที่มีเหงื่อเปียก โทรมกาย 

ผ่านตึกคอนโดมิเนียมที่ถูกเติมเต็มด้วยร้านอาหารร้านซ่อมรถร้านแบตเตอรี่ร้านกาแฟร้านอาหารและอีกมากมาย

แถวบ้านผมสะดวกสบายเพราะว่ามี Supermarket ตั้งอยู่ใกล้ๆกันตั้ง 5 ยี่ห้อ รวมถึงคนที่ขายยำขายปลาหมึกย่างขายขนมครก ขายข้าวผัดปูอาหารตามสั่งก๋วยเตี๋ยวเรือ บะหมี่เกี๊ยว โรงรับจำนำ 

“ ‘ผม’ ถึงแล้วสินะ…เหนื่อยดีแฮะแต่เดี๋ยวร่างกายจะปรับตัวและคงชินผมจำได้ว่าผมทำอย่างนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ”

อี๊ด….ปึ้ง  เสียงเปิดประตูและปิด

‘ผม’ -_-''