"เมื่อไรพี่จะเลิกยุ่งกับผมสักที"
"แล้วเมื่อไรนายจะมีพี่อยู่ในสายตาสักที"
"ยุ่ง"
"ถ้างั้นก็กลับไปนอนฝันกลางวันเอาเถอะ ว่าพี่จะเลิกยุ่งกับเราอะ"
. . .
"ขอบคุณที่ช่วยกอดปลอบผม แต่วันหลังไม่ต้องก็ได้"
"อ้าว ทำไมอะ"
"ก็พี่ตัวเตี้ย ผมขี้เกียจโน้มตัว"
"งั้นวันหลังพี่จะเขย่งให้แล้วกัน เพราะพี่ก็ยังอยากกอดเราไปเรื่อย ๆ"
ต้นไม้ x พริก
ผม.. ผู้เผชิญอยู่กับโรคซึมเศร้ามาหนึ่งปีเต็ม หนึ่งปีเต็มที่แสนทรมาน หนึ่งปีเต็มที่ลืมตาตื่นมาพร้อมกับความอยากฆ่าตัวตาย และหนึ่งปีเต็มที่ผมกับความผิดหวังกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน มันอาจฟังดูแย่ แต่คุณรู้อะไรไหม มันแย่เสียยิ่งกว่าที่คุณคิดเสียอีก ใครว่าผมไม่ต้องการความรัก อันที่จริงผมต้องการมัน เพียงแต่หัวใจของผมมันยังไม่กล้าพอที่จะเปิดรับใครเลยสักคน ผมแค่หวังว่าจะมีสักคนมาแต้มสีสดใสให้แก่ชีวิตเทา ๆ ของผม เพราะผมเองก็ไม่อยากจะทรมานอย่างนี้อีกต่อไปแล้ว
ผมแอบรักเขามาเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม หนึ่งปีเต็มที่ฟังเพลงรักทีไรก็นึกถึงหน้าเขา หนึ่งปีเต็มที่มีเขาอยู่ในหัวใจ และหนึ่งปีเต็มที่ผมพร้อมเสมอที่จะอยู่ข้าง ๆ เขา มันอาจฟังดูน้ำเน่า แต่ถ้าคุณเคยแอบรักใครสักคน คุณคงเข้าใจมันได้อย่างดี ความรักของผมไม่ได้มีท่าทีว่าจะลงเอยกันง่าย ๆ เพราะเขาคนนั้นสร้างกำแพงกั้นระหว่างเขาเองกับผู้คนรวมถึงตัวผมไว้สูงลิบ และมันอาจจะง่ายกว่านี้ถ้าเขาคนนั้นไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า โรคที่พรากความสุขทั้งหมดทั้งมวลของเขาไป และผมนี่แหละจะเป็นคนแต่งเติมความรักลงไปแทนที่ความเศร้าของเขาให้ได้ คอยดู!
TALK WITH WRITER
สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านทุกท่าน
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยสำหรับเรา
ยังไงก็ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่าน
ขอฝากเนื้อฝากตัวไว้คนนะคะ
มีอะไรติชมได้ค่ะ ยังไงก็ช่วยคอมเมนท์
เป็นกำลังใจให้หน่อยด้วยแล้วกันนะคะ
TWITTER
อันนี้ทวีตเตอร์ของเราค่ะ: @myzanear
สามารถพูดคุยถึงเรื่องนี้กันได้ผ่านแท็ก #เติมรัก ในทวิตเตอร์เลยค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น