ชายาของยมราช

“ดูเหมือนเจ้าทั้งสองจะรู้จักกันมาก่อน ก็นับว่าดี” องค์อินทร์เอ่ยเมื่อจับคู่ให้กับยมราชได้สำเร็จ 

“นับว่าดีอันใดของท่าน ข้ามิได้อยากออกเรือน ไม่ได้อยากสมรสกับเจ้าเด็กนี่” ยมราชแย้งขึ้นในทันที ไอร้อนเริ่มแผ่ปะทุออกจากเจ้าแห่งนรก ถึงกระนั้นเขายังคงถูกรัดรึงไว้ด้วยเส้นสายแห่งโชคชะตา

“แล้วท่านคิดว่าข้าอยากสมรสกับท่านหรืออย่างไร.....ใครเขาอยากไปอยู่ในนรกกับท่านกัน” นพเก้าเอ่ยขึ้นมาบ้างเมื่อทนฟังยมราชกล่าวหาว่าเป็นเด็กอยู่หลายครา เขาโตแล้วอยู่ในวัยหนุ่มเต็มตัว มิใช่เด็กน้อยดังที่ถูกกล่าวหา

ยมราชตวัดมองไปยังเทวาน้อยด้วยแววตาดุดัน ดูเหมือนนพเก้าจะพลาดพลั้งไป ประโยคนั้นของเขาทำให้ยมราชเปลี่ยนความคิด ด้วยทิฐิที่สูงลิ่วและไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร

ไม่อยากสมรสเช่นนั้นเขาจะสมรส ไม่อยากอยู่ในนรก เช่นนั้นเขาจะลากลงสู่นรกชั่วกัปชั่วกัลป์

ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นแล้วบีบไปรอบคางมน ขยับใบหน้าเข้าใกล้

“นั่นสินะ ใครจะไปอยากอยู่ในนรกกับข้ากัน.........คงต้องเป็นเจ้าที่ถูกเลือกและไม่มีทางปฏิเสธได้” ยมราชเอ่ยจบแล้วกดจุมพิตลงไปอย่างจาบจ้วงต่อหน้าธารกำนัล