ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    '爱丽丝' STORY

    ลำดับตอนที่ #1 : REALISM GAME - Volunteer

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 56


    SINTHIA KENT

    เฮ้ๆ ทุกคน ไปรวมตัวที่ลานประชุมด่วนคนจากเมืองหลวงกำลังจะเริ่มหาเครื่องบรรณาการของปีนี้แล้ว!” ไอ้หนุ่มส่งผักประจำตลาดขนาดใหญ่ของเมืองวิ่งกระหืดกระหอบมาประกาศข่าวสำคัญ

    ผู้คนต่างรีบเก็บข้าวของมุ่งหน้าไปทางลานประชุมที่ห่างหายจากการใช้งานมาร่วมปี มีแต่งานใหญ่และสำคัญจริงๆที่จะได้ใช้ลานประชุมกลางแห่งนี้

    เริ่มแล้วสินะเสียงพึมพำจากมุมมืดในตลาด มือเรียวใต้ถุงมือผ้ากำมะหยี่สีดำ คว้าเอาแอปเปิ้ลลูกหนึ่งจากแผงที่ไม่มีคนเฝ้าอยู่

     

    ลานประชุมกลางเมือง

    Ladies and gentlemen...สำเนียงคนเมืองดังขึ้นท่ามกลางเสียงพูดคุยของผู้คนที่มารวมตัวกัน

    พลัน เสียงพูดคุยก็เริ่มเบาลง เบาลง เหมือนกำลังรอคอยให้คนเมืองพูดต่อ

    ยินดีต้อนรับสู่การเฟ้นหาเครื่องบรรณาการ Realism Games ครั้งที่ 1

    ฮือ ฮา

    จบประโยคเฉลยคำตอบให้กับผู้คนที่มารวมตัวกันอย่างล้นหลามในลานประชุมเก่าๆ เสียงเซ็งแซ่ดังจากทุกสารทิศ

    คงไม่มีใครอยากเอาชีวิตไปทิ้งกับเกมส์เพื่อความบันเทิงของคนเมืองนักหรอก

    หากไม่มีอาสาสมัคร เราจะทำการจับฉลากสิ้นเสียง หญิงสาวจากเมืองหลวงค่อยๆถอดถุงมือขนสัตว์เนื้อดีออก มือเรียวจับกล่องใสบรรจุลูกบอลจำนวนมาก เตรียมจะเสี่ยงโชคหาเครื่องบรรณาการที่น่าสนใจสักคน

    เดี๋ยวก่อนฉันขออาสา...ร่างหญิงสาวในชุดคลุมสีดำก้าวออกมาจากมุมมืดด้านหลังสุดของผู้คน

    ฮือ ฮา เสียงพูดคุยซุบซิบดังขึ้นอีกระลอก

    มือเรียวใต้ถุงมือผ้ากำมะหยี่สีเดียวกับชุดคลุมค่อยๆเปิดผ้าคลุมออก เผยโฉมที่แท้จริงของหญิงสาวจากมุมมืด

    แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นจากสาวชาวเมือง เธอสวมถุงมือเนื้อดีกลับเข้าที่

    ยินดีด้วย...เธอคือเครื่องบรรณาการจากแคว้นตะวันตกเสียงคนเมืองดังก้องกลางลานประชุม เป็นสัญญาณว่าหญิงสาวในชุดคลุมสีดำได้เป็นหนึ่งในเครื่องบรรณาการของปีนี้แล้ว

    นั่นมันไอ้ลูกโจร

    สมควรแล้ว เลวกันทั้งบ้าน

    ก็ดี เอาชีวิตคนขี้ขโมยแบบนั้นไปแหละดีแล้ว

    ถ้าจะคิดว่านี่เป็นการชดเชย...ก็ตามใจสิบกว่าปีที่ต้องใช้ชีวิตลำพังอย่างยากลำบาก ไม่มีที่ว่างให้ลูกโจรในสังคมนี้ บางที...การไปเป็นเครื่องบรรณาการ อาจทำให้ชีวิตที่ถูกตัดสินว่าไร้ค่า ดูมีค่าขึ้นมาอีกนิด อีกสักนิดก็พอ

    คงไม่มีใครอยากเอาชีวิตไปทิ้งกับเกมส์เพื่อความบันเทิงของคนเมืองนักหรอก ยกเว้นเสียแต่ว่า คนๆนั้นไม่มีใครต้องการ

     

    :)  Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×