ของขวัญแสนโปรดปราน

   ของขวัญพิเศษ ที่พ่อซึ่งไม่เคยเลี้ยงดูมอบให้ ในวันที่เรียนจบ คือการส่งเธอไปเป็นของขวัญให้กับผู้ชายหล่อเหลา ร่ำรวย และร้ายกาจเหมือนปีศาจ เพื่อแลกกับเงินลงทุนก้อนโต

********

“พอแล้ว” 

มือหนายื่นมาดึงแก้วไวน์ในมือเรียวเล็กออกไป 

“แค่ไวน์ ก็ต้องหวงด้วยหรือ? ไหนใครบอกว่า คุณรวยนักรวยหนาไง?” 

น้ำเสียงประชดประเทียดว่า แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดมองกลับมาอย่างชิงชังรังเกียจ

อุ้งมือร้อนผ่าวตะปบที่หัวไหล่บอบบาง แล้วออกแรงดึงจนร่างอรชรเอนเข้ามาอิงซบกับร่างของเขา บนโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยนักธุรกิจระดับพันล้าน เขาทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ทั้งที่ใจนั้น อยากตวัดหล่อนขึ้นไปนอนแทนที่อาหารเลิศรสที่เรียงราย แล้วฉีกทึ้งกินเนื้อตัวสวยๆ นี่ เหมือนเมื่อสองคืนที่ผ่านมา 

“มีอะไรกับผู้หญิงเมามันไม่สนุกนักหรอก” 

หันไปกระซิบชิดใบหูเรียวสวย ใกล้จนเห็นตุ่มขนที่คอลุกเบาๆ  

คำพูดแสนตรงทื่อนั่นทำให้เธอหน้าร้อนผะผ่าว 

“อย่าฝันไปเลย”

“คุณนั่นแหละ อย่าอวดเก่งไปเลย” 

ว่าพลางวาดลูบไล้ฝ่ามือไปตามส่วนโค้งเว้าบนร่างกายงดงาม กวาดสายตามอง ร่างสะคราญอยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีแดงไวน์ที่เลือกไซต์เล็กกว่าขนาดตัว เนื้อผ้าจึงแนบเน้นรัดรึงไปกับเรือนร่างสวยให้ยิ่งดูเซ็กซี่จนเขาแทบอดใจไม่ไหว

“เพราะคุณยังต้องเป็นของขวัญของผมอีกหลายวัน”

ชาลิตาหลับตาลงอย่างหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ในเวลานี้ เธอก็แค่สินค้าชิ้นหนึ่งที่ต้องทำให้เจ้าของเงินพึงพอใจที่สุด

“ร่างกายฉัน...มันยัง เจ็บอยู่เลย” ทิ้งกายโอนอ่อนอยู่ในอ้อมแขนให้เขาตะกองกอด เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นใดดีไปกว่านี้อีกแล้ว

“ไม่ต้องกลัวไป มันจะไม่เจ็บเหมือนครั้งแรก และคืนนี้ ผมจะนุ่มนวลกับคุณให้มากขึ้น” 

ปากอุ่น จรดจูบแทนคำมั่นสัญญาลงบนหัวไหล่เปลือย เควิน เฉิง สัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นระริกภายใต้อ้อมกอด ถึงจะรู้สึกสงสารเห็นใจอยู่บ้าง แต่ยังไง เขาคงงดเว้นเธอไปอีกคืนไม่ได้ 

แค่เมื่อคืนนี้ คืนเดียว ก็แทบจะลงแดงตายอยู่แล้ว อีกทั้งเขาตักตวงความสุขจากเธอได้ไม่ถึงเศษเสี้ยวของค่าตัวแสนแพงที่จ่ายไป