เกาะเสม็ด จ.ระยอง

ข้อมูลเบื้องต้น

เกาะเสม็ด จ.ระยอง การเดินทางไม่ไกล ไปสะดวกมากแล้วสำหรับวันนี้

เนื้อเรื่อง

ครั้งแรกกับการได้ไปเยือนเกาะเสม็ด จ.ระยองตอนวัยใกล้ชราในงานเสม็ดอินเลิฟ 13 ก.พ.53 แต่เพิ่งจะเขียนเพราะแว่วมาว่าจะได้ไปอีกกลางเดือนหน้า ฮู้เล่..... อยากไปมานานแล้วแต่คนที่บ้านไม่พาไปสักทีจนตอนนี้ลูกเรียนมหา'ลัย ที่ได้ไปเพราะว่าหน.ครอบครัวไปทำงานแล้วเราก็ตามไปทีหลังตอนแรกว่าจะไปกับลูกขับรถไปกันสองคนแต่ลูกเกิดติดพรีเซ้นต์งานกระทันหันวันเสาร์ที่ 13 ก.พ.พอดีเลยต้องไปส่งเขาที่มหา'ลัยก่อนแล้วก็เดินทางไปคนเดียว ตามประสาสาวใหญ่วัยชราที่กล้าหาญ หุ หุ ขับรถจากถนนกาญจนาภิเษกตรงขึ้นทางด่วนวงแหวนอุตสาหกรรมแล้วกะลงไปวิ่งต่อถนนบางนา-ตราด แต่ป้ายบอกทางเจ้ากรรมอ่านแล้วงงพาขึ้นทางด่วนขั้นที่ 2ซะงั้น เฮ้อ..แฟนเคยบอกว่าอย่าขึ้นเลยมันวิ่งสบายเกินไปขับคนเดียวเหงา มันจริงๆด้วยแหละเพราะว่าขึ้นมาได้แป๊บเดียวเราเกิดง่วงนอนทำท่าจะหลับในต้องปลอบใจว่า มีลูกรอให้กลับไปดูแลอยู่นะโว้ย แถมน้องหมาบางแก้วอีกสองตัวที่ใครๆก็ไม่เอาเพราะดุมากกก เลยต้องตบหน้าตั้งสติรวบรวมสมาธิ ขับสบายๆเหยียบได้ 130-140 กม./ชม.และแล้วก็ถึงทางลงด่านสุดท้าย เฮ้อ...ปลอดภัยมาได้แล้ว

ออกเลี่ยงเมืองชลฯแวะปั้มน้ำมันที่มีหลายปั้มใกล้ๆกัน เลือกเอาตามสบาย แต่เราแวะปั้มเจ็ทที่ไกลหน่อยเพราะว่าใหญ่ดีมีคนจอดรถเยอะ เอาปลอดภัยไว้ก่อนเนื่องจากมาคนเดียว แวะซื้อมะขามขลุก ไอศครีมกินซะหน่อยกระตุ้นร่างกายให้สดชื่น แวะห้องน้ำเพื่อเป็นการผ่อนคลาย เฮ้ออออออ ขับต่อไปดูป้าย พัทยา-ระยอง(หาข้อมูลมาอย่างดีว่าไปทางนี้จะสะดวกรวดเร็วในการไปถึงท่าเรือบ้านเพ) และแล้วป้ายระยองก็หายไปเหลือแค่ พัทยา-ชลบุรี อ้าวววเฮ้ยยย แต่ข้าจะไประยองนะเว้ย...ได้แต่แหกปากร้องอยู่คนเดียว(ซึ่งจริงๆก็ต้องไปทางพัทยา-ชลบุรีนี่แหละแล้วจะมีแยกซ้ายไประยองอีกที) จำต้องเลี้ยวซ้ายไปป้ายที่บอกว่า ระยอง(ทางนี้จ้า) ผลก็คือทางเดิมที่เคยขับรถมากะลูกงานเร็กเก้หาดแม่พิมพ์ปีที่แล้ว วิ่งตรงอย่างเดียวไปโผล่แยกแกลงนั่นเอง แต่...ยังไม่หนำใจ ยังมีหน้าจะหาทางตัดออกไปสุขุมวิทที่ใกล้บ้านเพมากที่สุด เพราะถ้าไปแยกแกลงต้องเลี้ยวขวาย้อนกลับมาเพื่อไปท่าเรือบ้านเพอีกประมาณ 40 กว่าโลมันเสียเวลา เสียอารมณ์ความรู้สึกว่าอ้อม เปลืองน้ำมัน เห็นป้ายบอกว่าไประยองอยู่ขวาเลยเลี้ยวเข้าไป ทางดีมากค่ะสองเลนสวนแต่เหงาจับใจไม่มีรถข้างหน้าและข้างหลัง นานๆจะมีบรรทุกสวนมาสักคัน แต่ไหนๆก็เข้ามาแล้วและป้ายบอกว่าไประยองคิดว่ายังไงไม่มีหลงแน่ๆแค่เจอถนนสุขุมวิทก็เลี้ยวซ้ายไปเท่านั้น ปรากฏว่าขับเหงาๆไปไกลมากแล้วไปเจอถนนสายเก่าสองเลนสวนแคบๆคันหน้าขับช้าแซงก็ลำบากคู่ขนานสุขุมวิทเป็นชุมชนดันทำถนนซะอีกรถติด ทางเบี่ยง ถ้าขับไปแยกแกลงถึงท่าเรือไปนานแล้ว เสียวตลอดทางว่าถ้าเกิดเหตุแล้วไม่สามารถบอกใครได้ว่าอยู่ตรงไหนของระยอง แฟนก็โทร.ถามเป็นระยะด้วยความห่วงใยว่าถึงไหนแล้ว เราก็ตอบได้แต่ว่า ถึงระยองแล้ว แต่ไม่รู้ตรงไหนของระยอง พอออกสุขุมวิทได้ก็โล่งอก (รวมเวลาตั้งแต่ขึ้นทางด่วนจากกทม.-ท่าเรือ 9.50 - 12.35 น. เคยขับจากกทม.ไปแยกแกลงเข้าแหลมแม่พิมพ์ 2 ชม.เอง)เลี้ยวขวาเข้าบ้านเพ ไปท่าเรือโชคกฤษดา(ถ้าข้ามไปเกาะแค่คืนเดียวเขาจะให้ไปจอดรถข้างนอกที่เขาจัดให้เสียค่าจอดจำไม่ได้ว่าคันละ 60.-ต่อคืนหรือเปล่าไปจอดที่รีสอร์ทของท่าเรือมีคนเฝ้าปลอดภัยแล้วเขาจะมีรถกระบะไว้รับ-ส่ง) มันฉุกละหุกตอนที่รถกระบะที่รอเรามาส่งที่ท่าเรือเร่งให้เราขนสัมภาระกลัวล๊อครถไม่เรียบร้อยเครียดตลอดการเดินทางไปเกาะมาก ถ้าหลายคืนจะมีที่จอดตรงท่าเรือให้เลย)

ค่าเรือโดยสารไป-กลับคนละ 100.- และมีค่าขึ้นเกาะไม่แน่ใจว่าคนละ 40.-หรือเปล่าจะเสียตอนนั่งรถกระบะไปที่พักหรือหาดต่างๆ ค่ารถบนเกาะเก็บตามระยะทางเริ่มที่หาดทรายแก้ว 10.-(จริงๆเดินไปก็ได้ถ้าของไม่เยอะจนหิ้วเดินไม่ไหว) รีสอร์ทหรือที่พักบางที่ที่แพงๆจะมีเรือมารับตามท่าต่างๆและไม่ต้องเสียค่าขึ้นเกาะด้วย ขาไปนั่งเรือโดยสารไปผู้ร่วมเดินทางก็ดีเห็นหญิงชราเดินทางคนเดียวก็คอยมองๆคอยช่วยพยุงขึ้น-ลงเรือ ตอนนั่งเรือรู้สึกสดชื่น มีความสุขมากทะเลสวย ฟ้าใส แดดแรง รถกระบะเต็มแต่คนขับเดินมาถามคงเห็นว่าหญิงชรามาคนเดียวพอบอกว่าไปหาดทรายแก้วเขาบอกว่านั่งหน้านะแอร์เย็นๆแต่ 20.- เราก็ยิ้มๆไม่เป็นไรอยู่กทม.ค่ารถยิ่งกว่านี้อีก 7-11 ของแพงกว่าบนเกาะนิดหน่อยนะหาของติดมือไปก็ดี

เข้าที่พักสวยหรูสมราคาแพงสระว่ายน้ำอยู่หน้าห้องพอดี จั๊กจี้ที่ห้องนอนโผล่หัวไปมองคนนั่งชักโครกได้ เหอะๆๆ ถ้าช่วงข้าวใหม่ปลามันคนนึงเข้าห้องน้ำคงต้องให้อีกคนออกไปข้างนอกห้อง มันไม่เก็บกลิ่นเต็มร้อยหรอกนะแม้ว่าจะมีเครื่องดูดกลิ่นก็เถอะ ทำเป็นมีประตูเปิดเข้าห้องน้ำแต่ดันมีตู้กั้นมีช่องว่างวางแจกันใบใหญ่ ชะโงกหน้ามองก็เห็นชักโครกแล้ว ยกแจกันออกแทรกตัวเข้าไปได้เลย
พักแป๊บนึงก็ออกมาเดินชายหาด สวยสมกับที่ได้ยินมาเลยค่ะ ทรายขาวละเอียดเนียนมือยังกะแป้งมาก มีคนบอกว่าเมื่อก่อนสีขาวกว่าปัจจุบันเยอะ นั่งขยำทรายเล่นไปยิ้มไปเหมือนคนไข้หมอปล่อยทิ้ง อยากเล่นน้ำแต่แดดแรงเหลือเกิน พอเย็นก็มีคนเยอะเตรียมปูผ้าหาที่นั่งดูคอนเสิร์ต อดเล่น... คอนเสิร์ตสนุกมากค่ะแต่สังขารไม่เอื้อให้อยู่ดึกเที่ยงคืนเข้านอนแล้ว อาหารการกินก็ค่อนข้างแพงเพราะว่าการซื้อหาขนส่งมันต้องใช้เงินน่าเห็นใจค่ะ 
ตื่นเช้าไปหาอาหารเช้าของรีสอร์ทกินนั่งริมทะเล ทานเสร็จเดินเล่นแต่น้ำทะเลขึ้นไม่น่าเล่นเจ้าหน้าที่ก็กำลังเก็บอุปกรณ์เวที ทำความสะอาดชายหาด พอเที่ยวก็เดินทางกลับฝั่ง ขากลับนั่งเรือสปีดโบ้ทพร้อมเพื่อนๆแฟน อยากบอกว่า...นั่งเรือโดยสารดีกว่าเยอะเลยดูปลอดภัยอบอุ่นกว่ามาก คนขับเรือสปีดโบ้ทซิ่งโคตร ก้นแตะที่นั่งเป็นจังหวะตลอด เครื่องในรวนกระเพาะอาหาร กระเพาะปัสสาวะแทบสลับที่ ยังมีการเขียนแปะว่า คนขับไม่สุภาพโทร.แจ้ง....... ลองโทร.ไปซิ คนรับคงบอกว่า คนนี้ขับดีที่สุดแล้ว
เกาะเสม็ดเวลานี้จะหาที่พักราคาไม่แพง สะอาด ปลอดภัย ส่วนตัว หรือว่าสะดวกสบายยากขึ้นทุกวันแล้วนะคะ เพราะว่ารีสอร์ทที่เราไปพักเมื่อก่อนดูในเน็ตหลังละ 2500.-3000.- ตอนนี้ปรับปรุงแล้วไม่แน่ใจว่าเปลี่ยนเจ้าของหรือเปล่าทำใหม่สวยหรูกลายเป็นห้องละ 5000-9000 บาทแล้วค่ะ หาดวงเดือนที่ตอนนี้ทรุดโทรมไปเยอะเพราะคนพลุกพล่านมากไป ถนนบนเกาะก็ไม่ค่อยดีหากเช่ารถขับระวังด้วยนะ มีโอกาสรีบๆไปเที่ยวทะเลสวยๆน้ำใสๆเกาะที่ใกล้ไปสะดวกกันซะนะคะ
*-*-*-*-*
อีกครั้งกับโอกาสไปแถวท่าเรือบ้านเพกับงานเร้กเก้ที่หาดแม่พิมพ์ แต่งานนี้นั่งรถทัวร์ไปคนเดียว โดยการนั่งรถไฟฟ้าไปเอกมัย ขึ้นรถบจ.เชิดชัยทัวร์-บ้านเพ สะดวกค่ะ ค่ารถ 157.- มีขนม 1 น้ำ 1 บริการ แต่ร่วมๆ 4 ชม.กว่าจะถึง มีจอดตามจุดของบริษัทฯรับผู้โดยสาร แล้วทางที่วิ่งก็มีตัด ลัด ไม่ใช่ทางหลักสุขุมวิท หรือถนนตัดใหม่ด้วย ดีตรงที่ท่ารถของบริษัทฯอยู่ตรงข้ามกับท่าเรือนวลทิพย์เลยค่ะ ข้างๆท่าเรือนวลทิพย์มีร้านขายทุเรียนอบ ทุเรียนทอดถุงใหญ่ 180.- อร่อยมาก มีรถสองแถววิ่งไปหาดสวนสน แหลมแม่พิมพ์ผ่านด้วยนะคะ มีตลาดขายอาหารสดและอาหารแห้งที่ทางเดินรถเป็นวันเวย์จะไปอควาเรี่ยมน่ะทางซ้ายมือขายพวกอาหารทะเลแห้งๆมีร้านนึงขายปลาอินทรีแดดเดียวหั่นเป็นชิ้นๆต้องคอยดูป้าแกชั่งนะเพราะว่า 9 ขีดแต่คิด 1 โล(ไม่ตรงไปตรงมาเลิกซื้อแล้ว) ทุเรียนทอดฝั่งขวาใกล้ลานจอดรถกว้าง ขาย 200.-

แหลมแม่พิมพ์วันนี้ช่างเงียบเหงา ร้านค้าปิดกิจการไปมาก
ท่าเรือบ้านเพวันนี้ไม่คึกคักดั่งเคย
อยากเห็นเหมือนวันวานครั้งกาลโน้น ที่ขับรถผ่านแล้วรถติดเพราะคนเดินขวักไขว่ ถนนหนาแน่นด้วยรถและคนข้าม บรรยากาศชายทะเลคึกคัก ร้านค้ามีคนจับจ่ายมากมายจังเลยค่ะ...