แฮรี่ พอตเตอร์ กับ รักอันตราย

ลำดับตอนที่ #8 : อันตราย

แฮรี่ยังคงนอนอยู่ในห้องพยาบาลโดยมีจินนี่คอยดูแล
"คนอื่นๆหละ"แฮรี่ถามเธอเมื่อเขาตื่นขึ้น
"เดี๊ยวคงมา"จินนี่ตอบ
"พี่รอนกับพี่เฮอร์ไมโอนี่กำลังสืบว่าลูกบัดเจอร์มาจากไหน"เธอเล่า
"แล้วเธอโอเครึยัง"จินนี่ถามเขาด้วยความเป็นห่วง
"อืม"เขาตอบ
"แล้วเธอไม่ไปหาเซมัสเหรอ"แฮรี่พูดเหมือนประชดจินนี่
"แล้วทำไมฉันต้องไปหาเขาด้วยหละ"เธอตอบ
"ก็..เธอไม่ได้ชอบเขาจนไม่ฟังเหตุผลของฉันหรอกเหรอ..เรื่องวันนั้นที่ฉันทำร้ายเขา"เขาตะคอกอย่างโกรธ
"แต่ทำไมเธอต้องทำร้ายเขา ฉันเห็นเธอสกดนิ่งเขา เธอทำร้ายเขานะ"จินนี่พูดเสียงดัง
"ก็ก่อนหน้านั้นหละ เธอไม่เห็น"แฮรี่พยายามจะอธิบาย
"ก่อนหน้านั้นทำไม"จินนี่ถามอย่างสงสัย
"ก็เขา.....ช่างเหอะ มันจบไปแล้วจามาทะเลาะกันทำไม"แฮรี่พูดเสียงเรียบ
"อืม"จินนี่เห็นด้วย
"แล้ว เธอเป็นอะไรไหม"แฮรี่ถาม แต่เมื่อเขาสังเกตุสีหน้าเธองง  "ฉันหมายความว่าเธอถูกลูกบัดเจอร์รึเปล่า"เขาถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่หรอก ฉันโอเคดี"เธอตอบเสียงใส
"แล้วเธอหละดีขึ้นรึยัง"จินนี่ถามเบาๆพร้อมก้มหน้าไปไกลเขา
"ฉันดีขึ้นแล้ว ฉันห่วงเธอนะ"เขาตอบจินนี่เบาๆแล้วยิ้ม
หน้าเธอกับเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้ว หัวใจของแฮรี่เต้นแรง
"เคยพูดแบบนี้กับใครรึเปล่าเนี๊ยะ"เธอถามเล่นๆแล้วจ้องตาเขา ทำให้แฮรี่รู้สึกหัวใจจะละลาย
"ไม่เคยเลย สาบานได้"เขาตอบเธอ
"แม้แต่โชก็ไม่เหรอ"เธอพูดแล้วยิ้ม
"ไม่เคย"เขาตอบเบาๆ แล้วจินนี่ก็ก้มหน้ามาจูบเขาทำให้เขาตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ปฏิเสธเขาจูบตอบแล้วเอื้อมมือไปโอบกอดรอบเอวเธอแล้วดึงตัวเธอมานั่งบนเตียง
"ว้าย"เฮอร์ไมโอนี่กรีดขณะที่เดินเข้ามาขัดจังหวะพวกเขา ส่วนรอนทำตาขวางใส่แฮรี่
"แฮรี่ฉันมีเรื่องจะบอก"เฮอร์ไมโอนี่เริ่มพูดแล้วเดินเข้ามาพร้อมรอน
"มีอะไรเหรอ"แฮรี่ถามเมื่อแยกจากจินนี่แล้ว
"ลูกบัดเจอร์ต้องคำสาป"รอนบอก
ทั้งสี่เงียบไปครู่หนึ่ง
"เออ...จินนี่เธอออกไปก่อนได้ไหม แล้วเดี๊ยวเจอกันที่ห้องโถงนะ"แฮรี่ขอร้องเธออย่างสุภาพ
"ได้สิ แล้วเจอกันนะ ฉันจะรอ"จินนี่บอก
"แล้วเจอกัน"เขาพูด
"ไปก่อนนะคะพี่"เธอหันมาบอกรอนและเฮอร์ไมโอนี่
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มให้เธอแล้วหัมมามองแฮรี่อย่างรู้ทัน ส่วนรอนมองตามน้องสาว
"มีคนคิดจะทำร้ายเธอแฮรี่"เฮอร์ไมโอนี่เริ่ม
"อืม...ก็วอเดอมอล์กลับมาแล้วหนิ"แฮรี่ตอบ
"แล้วดัมเบิลดอร์ก็ไม่คิดที่จะทำอะไรเลย"เขาต่อ
ทั้งสามมองหน้ากันอย่างหนักใจกับเรื่องที่จะต้องเจอในอนาคตข้างหน้า

ระหว่างทางเดินไปห้องโถงใหญ่

"จินนี่ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"เซมัสพูดพร้อมกับวิ่งเข้ามาหาเธอ
"วันหลังได้ไหมฉันรีบ"จินนี่ตอบ
"แค่แปบเดียว"เซมัสขอร้อง
"แค่แปบเดียวนะ ฉันนัดแฮรี่ไว้"เธอบอก
เซมัสโกรธเลือดขึ้นหน้าแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้ "อืม"เขาตอบเบาๆ
"ตามฉันมาสิ"เขาบอกจินนี่ แล้วจินนี่ก็เดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว เป็นระยะทางไกลพอสมควร และเธอก็สังเกตว่านี่เป็นทางไปห้องต้องประสงค์
"เธอมีอะไรก็รีบพูดมา ไม่งั้นฉันจะกลับ"จินนี่ตะคอก
"เดี๊ยวสิตามฉันมาเกือบถึงแล้ว"เซมัสตะคอกกลับ
"ไม่ฉันจะกลับ"จินนี่พูดแล้วหันหลังกลับ ไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเดินเธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาปะทะหลังเธอแล้วเธอก็หมดสติล้มลงไป เซมัสรีบอุ้มเธอเข้าไปในห้องต้องประสงค์ 
"นายท่านข้ามาถึงแล้ว"เซมัสตะโกน
"ข้ารู้ๆ ข้าดูเจ้าตลอด"เสียงอันเยือกเย็นของจอมมารตอบ
"ดีมาก แล้วแฮรี่  พอตเตอร์ก็จะมาเอง"จอมมารพูดแล้วหัวเราะลั่น
"เจ้าดูจินนี่  วีสลีย์ไว้"จอมมารหันมาสั่งเซมัส เขาพยักหน้า แล้วร่างของจอมมารก็กลายเป็นกลุ่มควันสีดำหายวับไป
"ฉันขอโทษจินนี่ ฉันต้องทำเพื่อเรา"เซมัสพูด
"เมื่อเจ้าพอตเตอร์ตายเธอจะเป็นของฉัน"เขาพูดเบาๆแล้วก้มหน้าไปหอมแก้มจินนี่ที่ไม่รู้สึกตัว
อย่างทนุถนอม