` Fic 400 Days ( ChanBaek ).

ลำดับตอนที่ #5 : (Episode Four) 300 Days Ago.

Episode  four

300 Days Ago.

ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ .. ถ้าหากผมหายตัวได้

ผมจะไม่ปรากฎตัวให้คุณเห็น ..

ผมจะเฝ้ามองคุณอยู่อย่างนี้

ชานยอลกับแบคฮยอนอยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือนถึงแม้ว่าชานยอลกำลังจะรู้ว่าชีวิตของเขามีแบคฮยอนเพิ่มเขามาเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ชานยอลยังคงใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม ทำงานตอนกลางคืน นอนตอนเช้า แต่งเพลงที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะจบสักที และคอยทำห้องให้รกเพื่อให้คนตัวเล็กคอยทำความสะอาดห้องให้เขาอยู่บ่อยๆ

วันนี้เขาตื่นเช้ากว่าปกติเพราะเสียงดังโครมครามที่ดังเข้ามาในห้องนอนของเขาทำให้ชานยอลต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ .. เมื่อเช้าแบคฮยอนปลุกเขาตั้งแต่เช้าเพื่อถามว่าเขาจะเอาเศษกระดาษพวกนี้อยู่ไหม ? เศษกระดาษเจ้าปัญหาที่ทำให้ชานยอลไม่สามารถข่มตาหลับได้อีกเลยจนถึงตอนนี้

            ก็อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ..

เสียงเคาะประตูห้องที่รัวไม่หยุดทำให้ชานยอลต้องลุกออกมาจากเตียงและออกไปเปิดประตูห้องอย่างช่วยไม่ได้

‘ อะไรอีกแบคฮ .. ’

‘ หวัดดีพี่ ! / หวัดดีพี่ ! ’

ชานยอลกุมขมับของตัวเองทันทีเมื่อคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของเขาคือ จงอินและคยองซู ร่างสูงหรี่ตามองคนทั้งคู่ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงของตัวเอง .. ชายผิวสีแทนวางกระเป๋าเป้ของเขาไว้ข้างเตียงของชานยอลก่อนจะกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงทันที

‘ ฉันจะนอนเว้ย ไอ้จงอิน ออกไป ! ’ ชานยอลโพล่หน้าออกมาจากผ้าห่มที่เขาใช้คลุมโปงตัวเองอยู่

‘ พี่ผมกับพี่คยองซูขอค้างด้วยสองสามคืนนะ ’

ชานยอลทะลึ่งตัวขึ้นมาทันทีที่จงอินพูดจบ .. ร่างสูงมองไปที่จงอินก่อนจะมองคยองซูที่ยืนยิ้มแหยๆให้เขาอยู่ ชานยอลถอนหายใจออกมาพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ขนของมาซะขนาดนี้แล้วขืนไล่กลับไปคงโดนไอ้จงอินกับคยองซูน้อยใจแน่ๆ ..

‘ ห้องพักของพี่ดูสะอาดกว่าครั้งที่แล้วนะ ’ ชายผิวสีแทนพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงบนโซฟา

‘ สะอาดก็บ่นไม่สะอาดก็บ่น อะไรของแกวะไอ้จงอิน ’ ชานยอลพูดพร้อมกับเดินหายเข้าไปในห้องครัวทิ้งให้จงอินกับคยองซูอยู่ด้วยกันตามลำพัง

‘ เอ่อ .. พี่ .. ? ’ จงอินเดินเข้าไปใกล้ๆแบคฮยอนที่กำลังเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ชายผิวสีแทนจ้องมองไปที่คนตัวเล็กอยู่นานสองนานเพื่อจะนึกชื่อร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาให้ออก

‘ แบคฮยอนครับ ’ คนตัวเล็กบอกพร้อมกับยิ้มจนตาหยีให้จงอิน

‘ อ๋อพี่แบคฮยอน ! ’ จงอินทำตาโตทันทีที่นึกชื่อของแบคฮยอนออก .. อันที่จริงแบคฮยอนยังไม่เคยบอกชื่อให้จงอินได้รู้เลย

‘ แบคฮยอนเป็นแฟนชานยอลเหรอครับ  ? ’ คยองซูที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเล็กเอียงหน้ามาถาม

‘ เอ่อ.. ไม่ .. ’

‘ ใช่ แบคฮยอนเป็นแฟนของฉันเอง ’ ชานยอลที่อยู่ดีๆก็เดินเข้ามาโอบไหล่แบคฮยอนพร้อมกับหันหน้ามายิ้มจนไม่เห็นตาให้กับคนตัวเล็ก ทำเอาแบคฮยอนต้องหลบตามองไปอีกทางทันที

ชานยอลโดนตัวของแบคฮยอนได้อีกแล้ว .. ร่างสูงหันมามองหน้าแบคฮยอนอย่างไม่เข้าใจนี่เขาโดนตัวแบคฮยอนได้อีกแล้วอย่างนั้นเหรอ ? คนตัวเล็กรีบหันกลับไปมองชานยอลทันที พวกเขาทั้งคู่มองหน้ากันอยู่สักพักก่อนที่ชานยอลจะถูกแบคฮยอนผลักให้ห่างออกไป

‘ พี่ไม่ต้องเขินหรอกน่า .. ผมกับพี่คยองซูจะไม่แซวพวกพี่สองคนแน่นอน ’ จงอินว่าพลางนั่งลงข้างๆคนรักของเขา

แบคฮยอนยิ้มแห้งๆให้กับคู่รักที่อยู่ตรงหน้าเขาก่อนจะรีบเดินหายออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที..

จงอินหยิบกระดาษโน้ตเพลงที่ถูกจัดเป็นระเบียบอยู่บนโต้ะขึ้นมาไล่ดู เขายื่นกระดาษโน้ตเพลงให้กับคยองซูคนรักของเขาที่นั่งอยู่ข้างๆก่อนจะล้มตัวลงนอนบนตักของคนตัวเล็ก

‘ นายเอามาให้ฉันทำไมเนี่ยจงอิน ? ’ คนตัวเล็กก้มหน้าลงมาถาม

‘ ผมอยากให้พี่ร้องเพลงนี้ให้ผมฟัง พี่ร้องให้ผมฟังหน่อย ’

‘ ไม่เอาอะ ’ คยองซูวางแผ่นกระดาษลงบนหน้าของจงอินก่อนจะเอื้อมมือไปบีบจมูกคนตัวสูงที่นอนหนุนตักเขาอยู่เบาๆ

‘ .. เมื่อไหร่พี่จะแต่งเพลงเสร็จวะ ? ’ ชายผิวสีแทนหันหน้าไปถามชานยอลที่ไล่เก็บโน้ตกีต้าร์ที่เขาทำหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น

‘ ยังอีกนาน .. แต่งเพลงนะเว้ยไม่ใช่เปลี่ยนกางเกงใน ’ ชานยอลว่าพลางขยำกระดาษเป็นก้อนๆและปาใส่จงอิน

ใช่ว่าจงอินจะยอมเขาหันไปหยิบเศษกกระดาษที่ชานยอลปาใส่เขาเมื่อกี้นี้ ชายผิวสีแทนขยำกระดาษให้เป็นก้อนๆเพื่อให้กระดาษแข็งกว่าเดิมและปาคืนไปโดนหน้าของชานยอลเต็มๆ

‘ ท้าฉันเหรอจงอิน ? ’ ชานยอลหันหน้ากลับมาหาจงอินพร้อมกับขยำกระดาษที่เขาเพิ่งเก็บมาเป็นก้อนๆอีกก่อนจะปามันใส่จงอินไม่ยั้ง

กลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งจงอินและชานยอลทั้งคู่ต่างหาเศษกระดาษที่ไม่ค่อยจะมีในห้องนี้ปาใส่กันไปมา ชานยอลขยำกระดาษโน้ตเพลงจำนวนมากที่แบคฮยอนเพิ่งจัดให้เป็นระเบียบไปเมื่อเช้านี้ปาใส่จงอินไม่ยั้งมือ .. ชายผิวสีแทนรีบวิ่งไปค้นขยะที่มีแต่เศษกระดาษทันทีเขาหยิบกระดาษจำนวนมากมาขยำเป็นก้อนๆและปาใส่ชานยอลคืน คยองซูที่ตอนแรกห้ามจงอินกับชานยอลไม่ให้เล่นกันตอนนี้เขาหนีไปยืนหลบอยู่หน้าห้องนั่งเล่นแทน ทิ้งให้ชายทั้งสองคนทำศึกปากระดาษกันอยู่ในนั้น..

‘ พวกคุณเล่นบ้าอะไรกันเนี่ย ! ผมเพิ่งทำความสะอาดไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเองนะ !! ’ ทันทีที่แบคฮยอนเข้ามาเห็นสภาพของห้องนั่งเล่นที่เขาเพิ่งทำความสะอาดไป คนตัวเล็กเลยอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

‘ ฉันห้ามพวกนายแล้วนะ’ คยองซูที่อยู่ข้างหลังของแบคฮยอนบอก

‘ พวกคุณทั้งสองทำความสะอาดให้หมดเลยนะ .. ผมไม่ทำให้แล้ว ! ’ คนตัวเล็กว่าก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว

ชานยอลมองหน้าจงอินอย่างคาดโทษก่อนจะรีบเก็บเศษกระดาษที่พวกเขาปาเล่นกันที่เกลื่อนอยู่เต็มพื้นอย่างรีบร้อน

‘ แฟนพี่ดุวะ .. ’ จงอินที่หอบกระดาษเข้าไปใส่ในถังขยะหันมาบอก

‘ กำลังเคยเห็นเป็นแบบนี้วะ .. ’ ชานยอลบอกพร้อมกับส่ายหัวน้อยๆและเก็บเศษกระดาษที่พวกเขาเล่นกันต่อ

‘ คุณแบคฮยอน .. เอ่อ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ? ’ คยองซูที่เดินตามแบคฮยอนเข้าไปในครัวถามออกมาเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังยุ่งอยู่กับการล้างจานที่กองเป็นภูเขา

‘ เรียกผมแบคฮยอนก็ได้ครับ ไม่ต้องมีคุณหรอก ’ แบคฮยอนหันมายิ้มให้กับคยองซูที่เดินมายืนอยู่ข้างๆเขา

‘ โอเค.. แบคฮยอนมีอะไรให้ผมช่วยไหม ?’

‘ ไม่มีหรอกครับ .. ผมทำเกือบจะเสร็จแล้วละ ’

คยองซูจ้องมองไปที่แบคฮยอนอยู่นานสองนานอย่างกดดัน .. ไอ้ที่ว่าเกือบจะเสร็จแล้วของแบคฮยอนคือ จานที่กำลังล้างกองสูงเป็นภูเขา จานที่ล้างเสร็จแล้วอีกจำนวนหนึ่งที่ยังไม่ได้ถูกเก็บเขาตู้ให้เรียบร้อย .. นี่หรือไอ้ที่ว่าเกือบจะเสร็จแล้วของแบคฮยอน

‘ งั้น .. คยองซูช่วยเช็ดจานแล้วเอาไปเก็บไว้ในตู้หน่อยได้ไหม ? ’ แบคฮยอนหันมาบอกคยองซูก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆให้

‘ ได้เลย ! ’ คยองซูรีบเดินเข้าไปหยิบผ้าและเช็ดจานที่วางอยู่ตรงหน้าเขาทันที

คยองซูที่ช่วยแบคฮยอนเก็บของในห้องครัวจนเสร็จ ร่างเล็กนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรงพร้อมกับบีบไหล่ของตัวเองไปด้วย แบคฮยอนนั่งลงตรงข้ามกับคยองซูร่างเล็กมองคยองซูยิ้มๆก่อนจะยื่นน้ำเย็นๆให้กับคยองซู

‘ แบคฮยอนทำงานแบบนี้คนเดียวได้ยังไงเนี่ย ? ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ ? ’

‘ ไม่นะครับ .. ผมชินแล้ว ฮ่ะๆๆ’

‘ ชานยอลได้แฟนดีจังเลยน้า ’ คยองซูบอกพร้อมกับเค้าคางกับโต้ะพลางยิ้มให้แบคฮยอนน้อยๆ

‘ ฮ่ะๆๆ .. ’ แบคฮยอนได้ยิ้มและหัวเราะให้กับคยองซูไป

คยองซูลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงมาหาแบคฮยอนร่างเล็กทำท่าจะวางมือลงบนบ่าของแบคฮยอน ก่อนที่มือของคยองซูจะโดนตัวแบคฮยอนก็เบี่ยงตัวหลบได้ก่อน

‘ เอ่อ ผมขอโทษผมไม่รู้ว่าแบคฮยอนจะไม่ชอบ.. ’

‘ ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ! .. คือผมจะรู้สึกจั้กจี้เวลามีใครมาจับไหล่ของผมน่ะครับ’

‘ จั้กจี้ ? ’

‘ ใช่ครับ .. เอ่อ .. เพราะผมจั้กจี้ผมเลยไม่ค่อยชอบให้ใครมาจับไหล่ของผมเท่าไหร่น่ะครับ’ แบคฮยอนหาข้ออ้างมาแก้ตัวสารพัดเพื่อให้คยองซูเชื่อเขา .. เขาเป็นเพียงแค่วิญญาณไม่สามารถจับต้องได้ ถ้าหากคยองซูโดนตัวเขาขึ้นมามีหวังความแตกแน่ๆ

คยองซูพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น ..

‘ คืนนี้นายคงได้มานานกับฉันแล้วละแบคฮยอน ’

ชานยอลที่เดินมาหาแบคฮยอนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เขายืนอยู่ข้างหลังร่างเล็กก่อนจะก้มหน้ามากระซิบที่ข้างหูของแบคฮยอน ทำเอาคนตัวเล็กเขยิบตัวออกห่างเขาไปไกล ชานยอลหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปจับตัวของแบคฮยอน .. แต่ครั้งนี้มือของเขาทะลุตัวของแบคฮยอนไป .. ชานยอลยืนนิ่งเหมือนกับแบคฮยอนร่างสูงยิ้มแห้งให้แบคฮยอนก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป

ชานยอลกำลังนั่งอยู่ตรงปลายเตียงมือของเขากำลังยุ่งอยู่กับเกมส์ในโทรศัพท์มือถือของเขาโดยไม่สนใจว่าตอนนี้แบคฮยอนเดินเข้าห้องนอนของเขามาแล้ว .. ร่างเล็กยืนมองชานยอลที่มัวแต่สนใจเกมส์ในโทรศัพท์ของเขาอยู่ห่างๆ

ร่างสูงกดปิดเกมส์ในโทรศัพท์ของเขาก่อนจะเดินเอาโทรศัพท์ไปวางไว้บนโต้ะคอม .. ชานยอลหันมายิ้มให้กับคนตัวเล็กน้อยๆก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง

‘ ฉันจะนอนฝั่งนี้เอง .. นายนอนฝั่งนั้น ’ ชานยอลบอกพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปยังที่ว่างบนเตียงของเขา

‘ ความจริงผมนอนพื้นได้นะครับ .. เอ่อ ’ ร่างเล็กเดินเข้ามาบอกพร้อมกับเกาท้ายทอยไปด้วย

‘ ปิดไฟด้วยนะแบคฮยอน ’

‘ คือผม.. ’

‘ นอนได้แล้ว มันดึกแล้วนะครับคุณบยอน’ ร่างสูงว่าพร้อมกับหลับตาลงทันที

แบคฮยอนเดินไปปิดไฟอย่างช่วยไม่ได้ภายในห้องมืดลงทันทีทำให้คนตัวเล็กต้องค่อยๆเดินมาที่เตียงอย่างช้าๆ ร่างเล็กล้มตัวลงนอนข้างๆชานยอลเขาแอบมองร่างสูงอยู่นานสองนานจนทำให้ชานยอลรู้สึกตัวและหันกลับมามองเขา .. แบคฮยอนรีบหลับตาลงทันทีก่อนจะพลิกตัวไปอีกทางหนึ่ง

‘ แบคฮยอน ’

‘ ครับ ? ’

‘ … ’

‘ ชานยอลมีอะไรจะพูดกับผมหรือเปล่า ? ’

‘ .. แค่จะบอกว่าฝันดี ’ ร่างงสูงบอกก่อนจะหลับไปจริงๆ

แบคฮยอนนอนตัวเกร็งหลังจากชานยอลบอกฝันดีเขา ร่างเล็กอมยิ้มน้อยๆก่อนจะพลิกตัวกลับไป .. แบคฮยอนนอนมองหน้าชานยอลที่เห็นเลือนลางเพราะแสงไฟที่ส่องเข้ามาในห้องไม่มาก คนตัวเล็กมองชานยอลอยู่อย่างนั้นจนหลับไป ..

ชานยอลตื่นเร็วกว่าทุกครั้งร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาบนหัวเตียงขึ้นมาดู 7โมงเช้าอยู่เลยเหรอ ทำไมวันนี้เขาตื่นเร็วกว่าปกตินักละ ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะวางนาฬิกาไว้ที่เดิม ชานยอลพลิกตัวมามองคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆเขา ร่างสูงลองเอามือสัมผัสที่แก้มคนตัวเล็กเบาๆ .. และปรากฏว่าเขาไม่สามารถสัมผัสแบคฮยอนได้ ชานยอลถอนหายใจออกมาเบาก่อนจะหลับตาลง

นายช่วยคิดว่าตัวเองเป็นคนเหมือนกันกับฉันได้ไหมแบคฮยอน ..

ร่างเล็กลืมตาขึ้นมาหลังจากที่ชานยอลหลับไปได้ไม่นาน แบคฮยอนเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มของตัวเองเบาๆ เมื่อกี้ชานยอลพยายามจะสัมผัสเขาอยู่ใช่ไหม ? คนตัวเล็กนอนเท้าคางมองร่างสูงที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆเขา คนตัวเล็กกำลังจะใช้มือจิ้มไปที่จมูกของชานยอลแต่แล้วมือเล็กๆของเขาก็ถูกร่างสูงที่นอนหลับตาอยู่ตรงหน้าเขาจับเอาไว้ซะก่อน

‘ จะแกล้งฉันตอนหลับหรือไงแบคฮยอน ? ’

‘ เปล่านะครับ .. ’ คนตัวเล็กบอกพร้อมกับดึงมือออกจากการจับกุมของร่างสูง

ชานยอลสัมผัสตัวของแบคฮยอนได้อีกครั้งแล้ว ร่างสูงยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปบีบจมูกคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆเขาเบาๆ แบคฮยอนทำหน้ามุ่ยก่อนจะเอื้อมมือมาบีบจมูกของชานยอลคืนบ้างแต่ก่อนมือเล็กๆของแบคฮยอนจะถูกตัวของชานยอลประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกมาซะก่อน ..

‘ โทษทีวะพี่ .. พอดีห้องน้ำข้างนอกพี่คยองซูเขาเข้าอยู่ .. เอ่อตามสบายนะพี่ ’ ชายผิวสีแทนที่อยู่ดีๆก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาทำให้สองร่างที่นอนเล่นกันอยู่บนที่นอนหันไปมองเขาแทบจะในทันที

จงอินรีบปิดประตูห้องนอนของชานยอลลงพร้อมกับยีหัวตัวเองแรงๆสองสามครั้ง .. ไม่น่าเข้าไปเลย ไอ้จงอินเอ้ย !  

ชานยอลหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอื้อมมือจะไปบีบจมูกของแบคฮยอนต่อ .. แต่ตอนนี้เขากลับโดนตัวของแบคฮยอนไม่ได้ .. ร่างสูงหยุดการกระทำลงก่อนจะมองหน้าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขา

‘ นายลองไม่คิดว่าตัวเองตายไปแล้วจะได้ไหม .. แบคฮยอน ? ’

‘ .. ทำไมละครับ ? ’

‘ เอ่อ .. ช่างเหอะไม่มีอะไรหรอก ฉันจะนอนต่อแล้ว ’

ร่างสูงบอกพร้อมกับนอนหันหลังให้แบคฮยอน .. คนตัวเล็กนั่งเกาหัวอย่างไม่เข้าใจพร้อมกับนั่งมองแผ่นหลังกว้างๆของชานยอลจนเจ้าตัวหลับไป ..

บ่ายของวันคยองซูกับจงอินอยู่กินข้าวกลางวันที่นี่ก่อนจะกลับคอนโดของพวกเขาไป .. แบคฮยอนกำลังยืนล้างจานอยู่ในครัว และชานยอลที่กำลังค้นตู้เย็นของเขาเพื่อหาของกิน

‘ แบคฮยอนนมในตู้เย็นหมดแล้วเหรอ ? ’ ร่างสูงถามแบคฮยอนหลังจากที่เขาเพิ่งจะปิดประตูตู้เย็นได้ไม่นาน

‘ อ๋า .. ครับ ’

‘ รามมยอนก็หมด ขนมก็หมด ไอ้จงอิน .. ’ ชานยอลบ่นพลางเปิดเคาท์เตอร์ในห้องครัวที่เขาเอาไว้เก็บขนมและของกิน .. ที่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะหายไปหมดแล้ว

‘ ไปซื้อใหม่ก็ได้นี่ครับ .. เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อนชานยอลเอง ’ คนตัวเล็กหันหน้ามาบอกชานยอลพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักๆให้เขา

‘ โอเค .. งั้นเย็นนี้เราไปซื้อของกัน ’ ร่างสูงว่าก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัว

ซุปเปอร์มาเก็ตขนาดใหญ่ที่อยู่ไม่ห่างจากคอนโดของชานยอลมาก ทำให้ชานยอลไม่เดือดร้อนเรื่องการหาของกินซักเท่าไหร่ .. ร่างสูงเดินเข็นรถเข็นตามแบคฮยอนที่กำลังเดินเลือกของอยู่

แบคฮยอนหยิบของกินต่างๆมากมายตามที่ชานยอลบอกลงไปในรถเข็น.. ร่างสูงอมยิ้มออกมาน้อยๆเมื่อคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเขาเริ่มบ่นออกมาน้อยๆแล้ว

‘ ของกินจะเต็มรถเข็นแล้วนะครับ.. ไปจ่ายเงินกันเถอะ’ คนตัวเล็กว่าก่อนจะเดินนำไปทางแคชเชียร์

‘ แบคฮยอนเดี๋ยวก่อน  ’ ร่างสูงว่าพลางหยุดรถเข็นลงตรงหน้าป้ายลดราคาอาหารสด

ชานยอลชี้ไปที่ป้ายลดราคา เบคอน ที่ตั้งอยู่ตรงกลางของโซนเนื้อให้แบคฮยอนดู คนตัวเล็กตาโตทันทีที่เห็นราคาเบคอนลดราคา แบคฮยอนรีบเดินนำชานยอลไปทันที

‘ ชอบก็ซื้อไปเยอะๆสิแบคฮยอน ’ ร่างสูงบอกพลางเดินเข้าไปหยิบกล่องพลาสติกที่ใส่เบคอนมาเต็มมือทั้งสองข้าง

‘ ไม่ต้องเอาไปเยออะขนาดนั้นหรอกครับชานยอล .. แค่นี้ก็พอ ’ คนตัวเล็กเดินไปหยิบเบคอนออกจากมือของชานยอลและหยิบติดมือมาแค่สองกล่องเท่านั้น

‘ ตามใจนายก็แล้วกัน ’

ร่างสูงบอกพลางเข็นรถเข็นเดินนำหน้าแบคฮยอนออกไปไกลคนตัวเล็กยืนมองชานยอลที่เดินห่างเขาออกไปพร้อมกับยิ้มออกมาน้อยๆ ..

แบคฮยอนกำลังเดินตามชานยอลไป .. แต่แล้วเขาก็ถูกแรงกระแทกเหมือนคนชนจนเขาเกือบล้มลงไปกองกับพื้นดีที่ชายร่างสูงที่ชนจับแขนของแบคฮยอนได้ทัน

‘ อย่าพยายามทำให้ผู้ชายคนนั้นผูกพันธ์กับนายมากกว่านี้เลย ..

เวลาของนายเหลืออยู่ไม่มากแล้ว ’

ชายร่างสูงบอกแบคฮยอนก่อนจะเดินหายไป

:)  Shalunla