` Fic 400 Days ( ChanBaek ).

ลำดับตอนที่ #10 : (Episode eight) 187 Days Ago.

Episode  Eight

187 Days Ago.

ByunBaekhyun . Who makes me fall in love .

‘ ชานยอลดอกไม้เต็มกระเป๋ากีต้าร์ของชานยอลเลย.. ใครให้มาเยอะขนาดนี้เนี่ยครับ? ’ คนตัวเล็กตะโกนออกมาถามชานยอลที่กำลังวุ่นกับการฝึกทำอาหารอยู่ในห้องครัว

‘ อ่า .. ฉันซื้อมาให้นายนั่นแหละ ’ ร่างสูงเดินออกมาจากห้องครัว ในมือของเขายังคงถือตะหลิวไม่ยอมปล่อย

‘ ให้ผม ? ทั้งหมดนี่เลยเหรอครับ ? ’ แบคฮยอนหอบดอกไม้ทั้งหมดขึ้นมาก่อนจะถามออกไป ดอกไม้ในมือของแบคฮยอนมีทั้งดอกไม้ที่เหี่ยวจนแห้งไปแล้วหลายดอกและดอกไม้สดหนึ่งดอกที่ยังดูดีอยู่

‘ ก็กะว่าจะให้นานแล้วแต่.. ลืม ’ ร่างสูงพูดออกมาพร้อมกับเกาท้ายทอยแก้เก้อน้อยๆ ทำไมชานยอลถึงได้น่ารักแบบนี้นะ คนตัวเล็กคิดในใจพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา

‘ ขอบคุณนะครับชานยอล ’ แบคฮยอนอมยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อหาที่สำหรับเก็บดอกไม้ที่ชานยอลซื้อมาให้เขา

ร่างสูงยืนยิ้มอยู่คนเดียวจนแบคฮยอนเดินหายเข้าไปในห้องนอน .. ความจริงชานยอลซื้อดอกไม้มาให้แบคฮยอนทุกวันแต่ติดตรงที่ว่าเขาไม่กล้าที่จะเอาให้แบคฮยอนเขาเลยต้องแบบซ่อนดอกกุหลาบที่เขาซื้อมาไว้ในกระเป๋ากีต้าร์ของเขาแบบนี้

แบคฮยอนเดินหอบดอกกุหลาบเข้ามาในห้องพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มไม่หุบ คนตัวเล็กพยายามหากล่องเพื่อนำมาใส่ดอกไม้แห้งกองโตกองนี้ แต่เขาก็หาไม่เจอ .. สงสัยคงต้องออกไปซื้อกล่องข้างนอกซะแล้ว  แบคฮยอนวางดอกไม้กองไว้บนโต้ะทำงานของชานยอลก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากห้องไป

‘ ชานยอลครับตอนเย็นเราออกไปข้างนอกกันเถอะน้าาาาาา ’ แบคฮยอนเดินเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับพูดอ้อนใส่ชานยอล

‘ อ่า .. ฮะได้สิ ’ ร่างสูงหันมายิ้มกว้างให้กับแบคฮยอนก่อนจะหันหน้ากลับไปสนใจผัดผักที่อยู่ในกระทะของเขาต่อ

‘ ชานยอลทำอาหารเก่งขึ้นเยอะกว่าเมื่อก่อนนะครับ .. ’

‘ ก็ได้ครูสอนดีนี่หว่า ’ ร่างสูงพูดยิ้มๆก่อนจะเอื้อมมือมายีผมแบคฮยอนที่ยืนอยู่ข้างเขาเบาๆ

‘ ดีแล้วละครับ เผื่อผมไม่อยู่ชานยอลจะได้ไม่ต้องเอาแต่กินอาหารแช่แข็งกับรามยอนบ่อยๆ ’ คนตัวเล็กพูดกับยื่นปากออกไปเหมือนเป็ดตัวน้อยๆ ทำให้ชานยอลที่ยืนมองหน้าแบคฮยอนอยู่อดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มแบคฮยอนเบาๆ

‘ ชานยอล ! ’ แบคฮยอนที่ยืนทำหน้าเหวออยู่เอื้อมมือไปตีแขนของชานยอลซะเต็มแรงทำให้ร่างสูงทำหน้าเหยเกไปเลย

‘ แบคฮยอนอา.. ทำไมต้องรุนแรงด้วย ’ ชานยอลลูบแขนตัวเองป้อยๆก่อนจะหันกลับไปสนใจผัดผักที่อยู่ในกระทะของเขาต่อ

‘ แบคฮยอนนี่.. ลองชิมหน่อยสิว่ามันโอเคไหม ? ’ ชานยอลถือจานผัดผักที่เขาฝึกทำด้วยตัวเองก่อนจะเดินเข้ามาหาแบคฮยอนที่นั่งเท้าคางรอชานยอลอยู่

‘ ผมหวังว่ามันจะไม่เค็มเหมือนคราวที่แล้วนะครับ ’ คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นไปมองชานยอลก่อนจะใช้ตะเกียบคีบผัดผักเข้าปาก

แบคฮยอนทำหน้าไม่ถูกตอนที่ผัดผักเข้าไปอยู่ในปากของเขาแล้ว ทำเอาร่างสูงที่ยืนมองคนตัวเล็กชิมผัดผักของเขาแทบจะยืนไม่นิ่งเลย ..

‘ เป็นไง .. มันไม่อร่อยอีกแล้วใช่ไหม ? ’ ชานยอลเสียงเบาก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับแบคฮยอนอย่างคนหมดแรง

‘ อ่า .. ผมว่ามัน .. ’

‘ มัน .. ? ’

‘ โอเคเลยละครับชานยอล ! ’ คนตัวเล็กบอกพร้อมกับคีบผัดผักเข้าปากของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำเอาร่างสูงที่นั่งมองแบคฮยอนอยู่ยิ้มกว้างออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ชานยอลขอร้องให้แบคฮยอนช่วยสอนเขาทำอาหารหลายๆอย่างเมื่อหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา.. ทำไมชานยอลถึงอยากให้แบคฮยอนสอนทำอาหารน่ะเหรอ ? เอาความจริงจากใจของชานยอลเลยไหมล่ะ ? ที่เขาขอร้องให้แบคฮยอนช่วนสอนเขาทำอาหารก็เพื่อที่จะให้เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับแบคฮยอนมากขึ้นกว่านี้ .. และมันก็ได้ผลมากด้วยชานยอลและแบคฮยอนผูกพันธ์กันมากขึ้นและดูเหมือนว่าจะมากเกินไปซะด้วยซ้ำ แบคฮยอนดูจะเหมือนคนปกติเข้าไปทุกๆวันราวกับว่าเขาไม่ได้เป็นวิญญาณเลย นั่นยิ่งทำให้ชานยอลได้ใจไปกันใหญ่ยิ่งเขาสามารถจับต้องแบคฮยอนได้ก็เหมือนว่าเขาจะยิ่งลืมว่าแบคฮยอนนั้น เป็นอะไร ..

‘ แบคฮยอน.. ไปนั่งรถเล่นกันไหม?’ ชานยอลเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งกอดเข่าอยู่ตรงระเบียงห้องนั่งเล่น

‘ หือ ? .. ไปไหนนะครับ ? ’ แบคฮยอนเอียงคอหันหน้ากลับมาถามคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงประตู

‘ ไปนั่งรถเล่นกันไง ไปนั่งรถเล่นรอบเมือง ’

‘ อ๋า .. ผมไปครับผมไป ’ คนตัวเล็กรีบกระโดดลงมาจากเก้าอี้ก่อนจะรีบเดินเข้าไปกอดแขนชานยอลอย่างอ้อนๆทันที

ร่างสูงถอนหายใจออกมาน้อยๆก่อนจะพาคนตัวเล็กให้เดิมตามเขาออกมา .. ทำไมแบคฮยอนชอบทำตัวน่ารักนักนะ? ชานยอลได้แต่คิดในใจแบบนี้หลายต่อหลายครั้งทุกวัน แบคฮยอนมักจะชอบทำตัวน่ารักใส่เขาเสมอ ไม่ว่าคนตัวเล็กนี่จะทำอะไรชานยอลก็มองว่าน่ารักไปหมด นี่เขาหลงแบคฮยอนไปแล้วหรือยังไง? ..

เพราะรถเมล์เที่ยวสุดท้ายที่พวกเขาทั้งคู่จะขึ้นไปเพื่อเที่ยวชมวิวรอบเมืองดันหมดไปก่อนหน้าที่พวกเขาจะเดินมาถึงไม่กี่นาทีเท่านั้น ชานยอลเลยต้องกลับไปเอารถจักรยานของเขาที่นานๆทีเขาจะขับมันออกมาปั่นเล่นกับแบคฮยอนแทน ร่างสูงเป็นคนปั่นส่วนแบคฮยอนเป็นคนซ้อนทั้งคู่ปั่นจักรยานไปตามทางเล็กๆที่มีไว้ให้สำหรับทางของรถจักรยาน ชานยอลปั่นจักรยานไปตามทางเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย บางครั้งพวกเขาทั้งคู่ก็จะจอดรถเพื่อหยุดดูวิวที่สวยงามข้างทาง ..

ร่างสูงจอดจักรยานของเขาไว้ข้างๆจุดชมวิวในสวนแห่งหนึ่ง.. ก่อนจะเดิมกลับไปหาแบคฮยอนที่นั่งรอเขาอยู่ตรงที่นั่งพักนักท่องเที่ยว ชานยอลยืนมองร่างเล็กที่นั่งแหงนหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้าอย่างสนใจ .. ร่างสูงลอบยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แบคฮยอนโดยไม่ทันให้คนตัวเล็กรู้ตัว

‘ เฮ้ย ! ตกใจหมดเลยครับ ’ แบคฮยอนสะดุ้งน้อยๆก่อนจะรีบกลับมานั่งหลังตรงทันที

‘ เหม่ออะไรอยู่หืม? แบคฮยอน’

‘ ก็.. นับดาวอยู่น่ะครับชานยอล มันเยอะมากจนผมนับไม่ไหวแล้ว ’ คนตัวเล็กบอกก่อนจะนอนแผ่ลงไปบนม้านั่งตัวยาว

‘ เรามมานับแข่งกันไหมแบคฮยอน ? ใครจะนับได้มากกว่ากัน ’ ร่างสูงหันหน้าไปถามแบคฮยอนที่นอนนับดาวอยู่ข้างๆเขา

‘ อื้อ ! .. เอาสิครับชานยอล เรามานับดาวแข่งกัน ’ คนตัวเล็กพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มนับดาวทันที

ร่างสูงหันไปมองคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆเขาก่อนจะล้มตัวลงนอนนับดาวตามบ้าง.. ทั้งสองคนแข่งกันนับดาวบนท้องฟ้าอย่างไม่รู้สึกเบื่อ บางครั้งชานยอลก็แกล้งทำให้แบคฮยอนสับสนกับจำนวนของดาวที่แบคฮยอนนับได้ โดยการนับเลขเสียงดังๆ จนคนตัวเล็กต้องเอื้อมมือมาปิดปากชานยอลเพื่อไม่ให้คนตัวสูงพูดเสียงดังรบกวนสมาธิแบคฮยอนอีก

เวลาผ่านไปนานจนทั้งคู่ไม่รู้ว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้ว .. พวกเขาเอาแต่แข่งกันนับดาวโดยไม่สนใจเวลาที่ผ่านไปเลย .. แบคฮยอนยังคงนอนนับดาวด้วยมือข้างเดียวของเขา ส่วนอีกมือนึงถูกชานยอลดึงไปกุมแน่นไม่ยอมปล่อย คนตัวเล็กหันหน้าไปมองชานยอลที่นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แบคฮยอนหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปบีบจมูกคนตัวสูงที่นอนอยู่ข้างๆเขาอย่างหมั่นเขี้ยว .. กระแสลมพัดเข้ามาปะทะคนตัวเล็กเบาๆเป็นช่วงๆทำให้แบคฮยอนต้องขยับเข้าไปใกล้ชานยอลอีก ..

แบคฮยอนไม่รู้ตัวเลยว่า คริส ได้มานั่งอยู่ข้างๆเขาสักพักแล้ว .. แบคฮยอนไม่ได้รู้ตัวเลย ..คริสไม่อยากที่จะให้แบคฮยอนรู้ตัวว่าเขาตามแบคฮยอนกับชานยอลมาที่นี่ด้วย .. ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะลุกเดินออกไปอย่างช้าๆ

‘ คุณครับ ? ’ แบคฮยอนพูดออกมาเสียงเบาหลังจากเห็นแผ่นหลังกว้างๆของคริสที่กำลังเดินห่างออกไป

ร่างสูงโปร่งหยุดชะงักลงทันที .. เขาหันหน้ากลับมาก่อนจะยิ้มให้แบคฮยอนอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินหันหลังกลับไป .. ทิ้งให้คนตัวเล็กนั่งมองแผ่นหลังกว้างเดินหายไปในความมืด..

เวลาของนายยังเหลือมากพอให้นายได้เตรียมใจบยอนแบคฮยอน .. ออกห่างจากผู้ชายคนนี้ได้แล้ว ..

ชานยอลและแบคฮยอนรีบปั่นจักรยานกลับมายังคอนโดทันทีที่หิมะเริ่มตกไล่พวกเขา ชานยอลหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับจูงมือแบคฮยอนเข้าไปในห้องพักของพวกเขา .. คนตัวเล็กแทรกตัวเข้าไปในห้องทันทีที่ชานยอลไขประตูเสร็จ ทั้งคู่ถอดรองเท้าไว้หน้าห้องก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังห้องนอน .. เข็มนาฬิกาตรงผนังห้องของชานยอลบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้ ตีหนึ่งกว่าแล้ว แบคฮยอนชี้ไปที่นาฬิกาให้ชานยอลดูก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ นี่พวกเขาทั้งคู่ออกไปข้างนอกนานขนาดนี้เลยเหรอ ?

ร่างสูงส่ายหัวเบาๆก่อนจะดันหลังแบคฮยอนให้เดินนำหน้าเขาไปที่เตียง ชานยอลรอให้แบคฮยอนนอนก่อนเขาถึงจะนอนตาม.. เพราะชานยอลเอาแต่มองแบคฮยอน ทำให้คนตัวเล็กไม่สามารถข่มตาหลับได้ จนแบคฮยอนต้องเอื้อมมือไปปิดตาชานยอลอย่างอดไม่ได้จริงๆ

‘ ชานยอลครับ จ้องแบบนี้ผมนอนไม่หลับกันพอดี ’

‘ นายรู้ได้ไงว่าฉันจ้องนายหืม? ’ คนตัวสูงบอกพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแบคฮยอน

‘ ไม่รู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมจะนอนแล้วครับชานยอล’ แบคฮยอนบอกพร้อมกับใช้มือดันหน้าของชานยอลให้ถอยออกไป

ร่างสูงได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะหลับตานอนตามแบคฮยอนบ้าง ..

ชานยอลนอนดิ้นไปดิ้นมาเพราะว่าเขานอนไม่หลับในหัวของเขาเอาแต่คิดเรื่องเดิมๆแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา .. เขาควรจะทำดีไหม? ร่างสูงได้แต่คิดในใจแบบนี้ตั้งแต่เขารู้ว่าแบคฮยอนหลับไปแล้ว.. ชานยอลถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างชั่งใจก่อนจะเอื้อมมือไปดึงแบคฮยอนเข้ามานอนในอ้อมกอดของเขาอย่างแผ่วเบา .. ชานยอลชอบที่จะนอนกอดคนรักของเขาแบบนี้ ความจริงเขาอยากจะกอดแบคฮยอนแบบนี้มาตั้งนานแล้ว.. แต่ติดตรงที่เขาไม่กล้าพอ .. เพราะเขายังไม่แน่ใจว่าถ้าเขากอดแบคฮยอนไปแล้วจะโดนคนตัวเล็กต่อยกลับมาหรือเปล่า..

‘ แบคฮยอนนี่ฝันดีนะครับ ’ 

ร่างสูงบอกพร้อมกับลูบผมของคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา .. เขายิ้มกว้างออกมาก่อนจะหลับไปจริงๆ

แบคฮยอนใจเต้นไม่เป็นจังหวะเขาไม่คิดว่าชานยอลจะดึงเขาเข้าไปกอด ความจริงแบคฮยอนยังไม่หลับเลยด้วยซ้ำ .. แต่เขาก็ต้องแกล้งทำเป็นว่าหลับไปแล้วเพื่อที่จะให้ชานยอลได้นอนหลับสักที .. แต่ชานยอลดันดึงเขาเข้าไปกอดแบบไม่ทันได้ตั้งตัวซะอย่างนั้น ในหัวของแบคฮยอนสั่งให้เขาผลักชานยอลออกไป .. แต่ร่างกายของเขาไม่ยอมทำตามที่สมองสั่ง แบคฮยอนเลยต้องยอมให้ชานยอลนอนกอดเขาไปอย่างนั้น .. ไม่ใช่ว่าแบคฮยอนจะไม่ชอบให้ชานยอลกอดสักหน่อย มันรู้สึกอบอุ่นนี่นา .. คนตัวเล็กระบายยิ้มออกมาน้อยๆเมื่อเสียงลมหายใจของชานยอลดังเออกสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าร่างสูงที่นอนกอดเขาอยู่นั้นได้หลับไปแล้ว..

‘ ฝันดีนะครับ ชานยอล ’

คนตัวเล็กบอกพร้อมกับหอมไปที่แก้มของชานยอลเบาๆ..

จางอี้ชิงกำลังนั่งเคาะปากกาลงกับโต้ะทำงานของเขาอย่างเป็นจังหวะเบาๆ.. ร่างบางนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงานของเขาอย่างคนใจลอย .. ทำไมอยู่ดีๆเขาก็ได้ยินเสียง คริส คนรักของเขาดังเข้ามาในหัวเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน ? ทั้งๆที่เขาไม่ได้พบคริสไม่ได้เห็นคริสมาสักพักใหญ่ๆแล้ว แต่ทำไมเขากลับได้ยินมัน ? อี้ชิงมั่นใจว่าเขาไม่ได้หูฝาดไป เสียงนั้นเป็นเสียงของคริสจริงๆ ..

คนตัวบางถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาบนแก้มของเขาอย่างลวกๆก่อนจะจัดการเก็บเอกสารงานของเขาทั้งหมดวางไว้บนโต้ะอย่างเป็นระเบียบร้อย .. อี้ชิงหยิบกระเป๋าทำงานของเขาพร้อมกับเดินออกมาจากห้องทำงาน ..

‘ คุณหมออี้ชิงจะกลับแล้วเหรอคะ ? ’ พยาบาลฝึกหัดที่เดินสวนทางกับร่างบางทักขึ้นมาอย่างสุภาพ

‘ ครับผม .. อ้อ ! ตั้งใจทำงานนะครับ สู้ๆ’ อี้ชิงยิ้มจนเห็นลักยิ้มพร้อมกับบอกพยาบาลสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างสุภาพก่อนจะขอตัวกลับบ้าน ..

คนตัวบางเดินกลับบ้านของเขาใช้เวลานานมากกว่าทุกครั้ง .. ถ้าเป็นปกติที่เขาได้เดินกลับบ้านพร้อมกับ คนรัก ของเขามันคงไม่ใช้เวลานานขนาดนี้.. หยดน้ำตาร่วงลงสู่พื้นถนนหยดแล้วหยดเล่าพร้อมกับร่างบางที่ก้มหน้าร้องไห้จนตัวสั่นคลอนไปหมด.. คนที่เดินผ่านมาเอาแต่มองอี้ชิงอย่างสงสัย ..ผู้ชายคนนี้โดนแฟนทิ้งหรือไงนะทำไมถึงได้มายืนร้องไห้แบบนี้ .. เขาเป็นอะไรของเขากัน.. ผู้ชายคนนี้มายืนร้องไห้อะไรตรงนี้เนี่ย? สารพัดคำพูดดังเข้ามาให้หูของอี้ชิงแต่ร่างบางก็ไม่สนใจกับคำพูดของคนเหล่านั้น เขาปาดน้ำตาของตัวเองลวกๆก่อนจะเดินตรงกลับไปยังบ้านพักของเขา..

ตุ้ยจาง .. ผมคิดถึงคุณมากเหลือเกิน ..

อี้ชิง

 ไม่ได้ตั้งใจหายไปแงๆ T _ T  ติดสอบของม.เลยไม่ได้มาอัพเลย

อัพครบ 100 % แล้วเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็ลงครบ 100% สักที   ดีใจสุดๆไปเลย หลังจากนี้จะไม่หายไปนานอีกแล้วสัญญาเลย สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์ สามารถติดแท็ก #fic400days เอาไว้บ่นให้เราฟังได้น้า  แค่แท็กบ่นฟิคเรา เราก็ดีใจแล้ว T_T

 

 

เห็นลีดเดอร์ถามว่าฟิคเรื่องนี้ตอนจบดราม่าไหม?
 

บอกเลยว่าไม่ดราม่าแน่นอนคะ แต่จะมีบ้างเป็นบางตอน ตอนจบจริงๆไม่ดราม่าแน่นอนเค้าบอกเลย

ตอนจบเป็นยังไงต้องติดตามกันเอาเองนะตัว 

ยังไงก็ขอให้ติดตามความรักของ ชานแบค ต่อไปนะคะว่าจะเป็นยังไง 

เจอกันใหม่ตอนต่อไปนะคะ 

Cooming Soon.. Episode Nine 159 Days Ago .

:)  Shalunla