[Fic date a live]ภูติแปลกประหลาดกับข้อผูกมัดของเธอ

ถ้านับกันจริงๆแล้วล่ะก็ เธอคือน้องสาวของเดอุส ถึงเธอจะไม่มีพลังงานภูติเลย แต่แทนที่เธอจะอ่อนแอดังคนธรรมดา เธอกลับแข็งแกร่งเหนือวิซาร์ดทุกคน หรืออาจจะแข็งแกร่งเหนือกว่าเดอุสด้วยซ้ำ เพราะสองพี่น้องไม่เคยปะทะกันเลยสักครั้ง ทำให้คนอื่นไม่รู้ว่า เธอหรือพี่สาวกันแน่ที่แข็งแกร่งกว่า พวกเธอก็ได้แต่โยนให้กันไปให้กันมา เดอุสก็บอกว่าน้องสาวแข็งแกร่งกว่า ทางเธอเองก็บอกว่าพี่สาวแข็งแกร่งกว่า 

ถ้าจะให้พูดแบบชัดเจนแล้วล่ะก็ ทั้งคู่แข็งแกร่งที่สุด แข็งแกร่งแบบกินกันไม่ลง เดอุสไม่สามารถใช้ทูตสวรรค์พระเจ้าของตนทำอะไรน้องสาวได้ เพราะร่างกายของเธอมันพิเศษ ในทางกลับกัน เธอเองก็ไม่สามารถเข็าถึงตัวของพี่สาวได้เช่นกัน ถ้าพวกเธอสู้กันเอง ต่อให้ใช้เวลานับอนันต์ก็ไม่สามารถตัดสินได้  ซึ่งสองพี่น้องเองก็รู้เรื่องนั้นอยู่แก่ใจ พวกเธอจึงไม่ได้สู้กันเอง 

แต่เมื่อเวลานั้นมาถึง เวลาที่คนรักของพี่สาวของเธอนั้นโดนสังหารต่อหน้าต่อตา ด้วยความโกรธและความเศร้าทั้งหมดที่มี เธอจึงสามารถเรียกใช้ทูตสวรรค์ของตนได้เป็นครั้งแรก ทั้งๆที่มันไม่น่าเป็นไปได้ พลังที่ท้าทายทุกระเบียบแห่งสวรรค์ 

นี่เป็นเหตุที่ว่าทำไมเธอถึงไม่มีพลังงานภูติในตัว เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมร่างกายของเธอพิเศษ ทูตสวรรค์…ไม่สิ จอมมารนาม ‘อาร์นอส’ นั้นคือคำตอบ 

อาร์นอส เป็นพลังในรูปแบบเดียวกันกับทูตสวรรค์ มันได้ดูดเอาพลังงานภูติของเธอไปจนเกลี้ยง ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของพลังงาน แต่ค่าตอบแทนของมันนั้ช่างคุ้มค่า เพราะเธอมีทั้งร่างกายที่ไม่อยู่ภายใต้กฎของพระเจ้า ไม่สูญสลาย ไม่ถูกควบคุม สิ่งเดียวที่ควบคุมตัวเธอได้ นั่นคือตัวเธอเอง 

เมื่อรูปร่างที่แท้จริงของมันถูกปลดปล่อย มันก็ได้ให้พลังอันมหาศาลแก่ผู้ถือครอง กองทัพวิซาร์ดนับหมื่นตายด้วยน้ำมือของเธอ ศพแล้วศพเล่าที่โดนกำปั้นของเธอ ไม่มีศพไหนที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ ถ้าโชคดีหน่อยเธอจะเหลือแขนขาซักท่อนไว้ให้ แต่ถ้าไม่ แม้แต่โมเลกุลของอะตอมเธอก็ไม่เหลือให้

ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ถูกตั้งโค้ดเนมว่า ‘ลูซิเฟอร์’ 

หลังจากล้างบางวิซาร์ดทั้งหมดแล้ว เธอได้เดินมาหาพี่สาวที่กำลังกอดร่างของผู้เป็นที่รักอยู่…

“พี่จ๋า…”

“มาโอะ…”

“หนูว่านะ หนูจะแยกกับพี่ตรงนี้แหละ”

“ท…ทำไมล่ะ…”

มาโอะไม่พูดอะไร แต่เธอยกมือทั้งสองข้างของเธอให้มาอยุ่ในระดับสายตา มันชุ่มไปด้วยเลือด ถึงแม้จะไม่ใช่เลือดของเธอ แต่มันก็น่ากลัวอยู่ดี 

“หนูมีพลังที่แข็งแกร่ง…แต่มันกลับไม่สามารถช่วยชินจิเอาไว้ได้”

“มันเป็นความผิดของพี่…”

“ทั้งหมดมันเป็นความผิดของหนู!!”

“!?!??!”

จู่ๆมาโอะก็กระแทกเสียงขึ้นมา มิโอะไม่เคยเห็นน้องสาวเป็นแบบนี้มาก่อน เพราะปกติมาโอะจะเป็นคนที่เงียบ เงียบจนนึกว่าเป็นใบ้ 

“ทั้งๆที่เมื่อกี้หนูอยู่ใกล้ชินจิมากกว่า…ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น หนูกลับไม่รู้ตัว…”

สิ่งที่มิโอะเห็นคือใบหน้าของน้องสาวที่เปื้อนน้ำตา น้ำตาแห่งความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยเอาไว้ได้ 

“หนูไม่ได้มีญาณทิพย์เหมือนพี่ ไม่ได้มีพลังระดับพระเจ้าเหมือนพี่ หนูมีเพียงร่างกายและสัญชาตญาณที่ดีกว่าคนอื่น…”

มาโอะเงยหน้าขึ้นมาสบตาของพี่สาวที่เปื้อนน้ำตาหนักยิ่งกว่าเธอ แต่ในด้านความรู้สึกแล้ว…

“แต่หนูเองก็ชอบและรักชินจิไม่น้อยไปกว่าพี่…แล้วทำไม…แล้วทำไมหนูไม่สามารถช่วยเขาเอาไว้ได้ล่ะ?”

ชายหาดในความทรงจำในตอนนี้เหมือนกับสถานที่ที่เป็นแผลใจของเธอไปแล้ว เมื่อเธอมองหน้าของพี่สาวเธอก็จะนึกใบหน้าของคนทีี่แอบชอบอยู่ข้างเดียว ทาคามิยะ มาโอะ คือสิ่งมีชีวิตที่อิจฉาพี่สาวของตัวเองมาโดยตลอด เป็นจอมมารที่รักผลไม้ทองคำไม่น้อยไปกว่าพระเจ้า แต่กลับไม่สามารถครอบครองมันได้ โชคชะตามันได้กำหนดเอาไว้แล้วว่าผลไม้ทองคำคือผลไม้ของพระเจ้า จอมมารไม่มีสิทธิที่จะครอบครองมันมาตั้งแต่แรก แต่ถึงอย่างงั้น จอมมารก็ยังรักและห่วงแหนผลไม้ทองคำอยู่อย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง 

“พี่จ๋าน่ะเป็นพระเจ้า…ส่วนหนูเป็นจอมมาร เส้นทางของเราสองคนน่ะ….มันไม่สามารถบรรจบกันได้มาตั้งแต่แรก”

มิโอะที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเหมือนตกเหว แผ่นหลังของน้องสาวที่ค่อยๆเดินห่างออกไปเรื่อยๆนั้นมันทำให้เธอเหมือนจะแตกสลาย 

เธอไม่สามารถห้ามหรือบังคับมาโอะได้ มันเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ที่พวกเธอเกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว 

พระเจ้าน่ะไม่สามารถบงการหรือบังคับจอมมารได้มาตั้งแต่แรก แต่ที่จอมมารนั้นตกสวรรค์ มันเป็นเพราะความเต็มใจของจอมมารเอง ต่อให้พระเจ้าจะใช้พลังของตนเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหน จอมมารก็คือจอมมาร เป็นสิิ่งๆเดียวที่พระเจ้ากลัวจากจิตวิญญาณ 

ถึงจอมมารจะโดนพระเจ้ากีดขวางจากทุกสิ่ง แต่จอมมารก็ไม่สามารถโกรธหรือเกลียดพระเจ้าได้ เพราะถ้าไม่มีพระเจ้าจอมมารก็ไม่ได้เกิด 

“หนูน่ะ…รักพี่จ๋านะ”

“มาโอะ!”

---