คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2 (*แก้ไขนิดหน่อยนะคะ)
2
เช้าวันศุกร์ที่ไม่แสนสุขเอาเสียเลย เพราะอะไรนะหรอ? ก็เพราะฉันต้องไปโรงเรียนไงล่ะ ถ้าเป็นโรงเรียนที่ฉันเคยอยู่ก็ไม่เท่าไรก็แค่ไปเรียนตามปกติ แต่นี่ฉันต้องย้ายโรงเรียน!!ฉันไม่เข้าใจเหมือนกัน สามวันก่อนหน้าที่พ่อกับแม่จะบินไปญี่ปุ่นท่านก็ได้ทำเรื่องย้ายโรงเรียนให้ฉันไปอยู่โรงเรียนเดียวกับฟรานเหตุผลเพราะพวกลุงๆป้าๆบ้านนั้นจะได้ดูแลฉันได้ง่ายขึ้น
แต่ฉันสงสัยอยู่อย่างหนึ่งว่าทำไมฉันได้เข้าโรงเรียนนี้โดยไม่ต้องสอบล่ะ มันเข้าได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอแล้วต้อนมอสามฉันมาสอบทำไมTT^TT ไหนบอกโรงเรียนนี้เครงล่ะ? คุณหลอกดาว…
‘แฟรี่ บริตตัน ออฟ ไฮสคูล’
ลงรถแท็กซี่มาก็เห็นป้ายชื่อโรงเรียนเด่นสง่างามร้อยเมตร ดูจากชื่อเหมือนจะเป็นโรงเรียนนานาชาติแต่โรงเรียนนี้จะเป็นแบบกึ่งๆนานาชาตินิดหน่อย มีสอนภาษาไทยด้วย จึงไม่ได้สอนทุกวิชาเป็นภาษาอังกฤษหมด ถ้าขืนสอนทุกวิชาเป็นภาษาอังกฤษ….เดี๊ยนไม่มาเรียนนะ555555555
ยูนิฟอร์มของนักเรียนหญิงก็แบบสูทนอกสีกรม ข้างในใส่เชิ้ตสีขาว เนคไทสีแดง กระโปรงก็ลายสก็อตแดงเทายาวประมาณเหนือเข่านิดๆไม่ได้สั้นมาก แอบเกาหลีหน่อยๆ ผู้ชายก็ท่อนบนเหมือนกันแต่ท่อนล่างเป็นกางเกงสีแดงเลือดหมู สีมันอาจจะน่าเกียดแต่เชื่อไหมฉันเห็นพวกเด็กโรงเรียนนี้ใส่แล้ว โอ้ววพระเจ้าจอร์จ~เธอเกิดมาเพื่อใส่มันจริงๆ *0*เป็นไงชุดนักเรียนที่นี่เลิศมะ? ย้ายมาเรียนที่นี่สิ>w< (ได้ค่าพรีเซนเตอร์มายี่สิบ)
แอบประหม่านิดหน่อยนะเนี่ย เดินมาเรื่อยๆรู้สึกนักเรียนที่นี่หน้าตาดีสมคำล่ำลือจริงๆเมื่อกี้แอบเห็นยามยังหน้าตาดีเลยอ่ะ ไม่แก่หนังเหนี่ยวเหมือนโรงเรียนเก่าฉันเลยT^T ถึงว่าใครๆก็อยากมาเข้าโรงเรียนนี้กันเพราะยามหล่อนี่เอง555555555555555 ไม่ใช่แหละ =_=
เป็นเพราะนายฟรานคนเดียวแท้ๆแอบหนีไปนอนค้างบ้านเพื่อนตั้งแต่เมื่อวานจนป่านนี้ฉันยังไม่เห็นหน้าหมอนั่นเลย ดูดิ๊อุตส่าห์รับปากพ่อแม่ของฉันว่าจะดูแลฉันให้ดีๆแต่ไหนแค่วันมาโรงเรียนวันแรกของฉันยังปล่อยให้ฉันมาคนเดียวเลย ก็รู้ว่าฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วแค่ไปโรงเรียนแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้แต่ฉันเป็นนี่…ก็คนมันเขินนิ คนก็มองตั้งเยอะ ก็ฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจของใครๆนี่ เข้าใจกันบ้างสิว่าฉันย้ายมากลางเทอมนะยะ เพื่อนหรือคนรู้จักก็ไม่มี ลุงจอห์นกับป้าทิพย์ก็ไม่ว่างมาส่ง L
แล้วตอนนี้ฉันก็เจอปัญหาเข้าซะแล้ว……ห้องฝ่ายปกครองอยู่ที่ส่วนไหนของโรงเรียนกันละเนี่ยยยยยย?? ลุงจอห์นบอกให้มาห้องฝ่ายปกครองแต่ฉันก็โง่ลืมถามว่ามันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน ฉันเดินไปเรื่อยๆตามถนนในโรงเรียน ชะเง้อมองหาป้ายบอกทางก็ไม่มี โรงเรียนนี้มันอะไรกันฟะ!เดี๋ยวแม่ก็กลับบ้านไปนอนตีพุงเลยนิ=____=
ฉันเดินลัดเลาะไปตามซอกตึกมุมตึกมาได้สักพักก็ยังไม่มีวี่แววของ ’ห้องฝ่ายปกครอง’เลย เอาวะ!ลองถามนักเรียนแถวนี้ดูละกัน อุตส่าห์ทำหยิ่งมาตั้งนาน=___=; มองซ้ายมองขวา(-_- )( -_-) อ๊ะเจอแล้ว
“ขอโทษนะ ห้องฝ่ายปกครองนี่ไปทางไหนหรอ?”
ฉันเสี่ยงเดินไปถามยัยป้าแว่นหนาๆที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ เธอหันมามองหน้าฉันสักพัก….พักใหญ่เลยล่ะ มองหน้าฉันแล้วคิดถึงแม่รึไงห๊า ไม่ตอบก็บอกจะมาจ้องหน้ากันทำไม
“เออ งั้นไม่เป็น..”
“เดินตรงไปอีกประมาณห้าสิบเมตร เจอตึกสีส้มๆก็เลี้ยวเข้าไปตรงซอกตึกนะ แล้วก็เลี้ยวซ้ายแล้วเดินตรงไปอีกนิดก็ถึงแล้ว เธอพึ่งย้ายมาหรอไม่เคยเห็นหน้าเลย” (‘ ‘);
อะไรนะ เลี้ยวตรงไหนบ้างนะ ถ้ามันจะซับซ้อนขนาดนี้ ห้องฝ่ายปกครองหรือห้องลับกันแน่เนี่ย?T^T
“เอ่อ…ใช่ฉันพึ่งย้ายมานะ ไงก็ขอบใจที่บอกนะ ฉันชื่อพายแล้วเธอล่ะ?”
“ฉันเจนนิเฟอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะพาย” J
โห่ ชื่อนางฝรั่งจ้ามากอ่า แต่หน้า….ขอโทษทีส่วนไหนที่เป็นฝรั่ง?=0= ไม่ได้ๆๆจะไปว่านางไม่ได้ เธออุตส่าห์บอกทางไปห้องลับเอ๊ยห้องฝ่ายปกครองให้
“งั้นฉันไปก่อนนะ เจนนิเฟอร์” J
ฉันหันหลังเดินตรงไปเรื่อยๆ เห็นแล้ว!เห็นตึกสีส้มๆแล้ว ใกล้จะถึงแล้วใช่ไหมเนี่ยT^T
“เฮ้ยยยย หยุดนะ!!จับมัน!!อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!”
เสียงอะไรฟะ ใครมาบอกให้หยุดหยึดอะไรแถวนี้ฉันจะไปห้องฝ่ายปกครองแล้วจะมาจับฉันทำไม??แล้วนั่นมันเสียงใคร? สักพักฉันก็ได้ยินเสียงคนวิ่งมาทางนี้กับเสียงโหวกเหวกโวยวาย
“เห้ยย หลบไปๆๆๆ หลบ!!”
หลบอะไร นี่ฉันกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยตึกส้มๆ จะให้มาหลบอะไรอีกแล้วนั่นเสียงใคร? แต่แถวนี้ก็ไม่ค่อยมีใครด้วยอ่ะ เพราะมันค่อนข้างเช้าจึงยังไม่ค่อยมีนักเรียนมากนัก ฉันจึงได้ยินเสียงนี้ชัดมาก เหมือนอยู่ใกล้ๆ หวังว่าจะไม่โดนฉุดนะ (_/\_)
“โอ๊ยยยยย นี่ไม่เห็นคนหรือไง วิ่งชนมาได้!!!” จู่ๆก็มีใครก็ไม่รู้ พุ่งมาชนฉัน โอ๊ย เจ็บข้อศอกอ่ะT^T
“โทษทีๆ พอดีฉันรีบๆ”
รีบ?! รีบเป็นคนเดียวหรือไง ฉันก็รีบนะ เจ็บศอกจัง ไหนดูหน่อยทำไมมับแสบๆ โห้ ถลอกเลยอ่ะ เลือดออกด้วย ก็แน่แหละฉันล้มบนถนนคอนกรีตนิ ไม่ถลอกก็บ้าแล้วT^T จู่ๆก็มีมือสวยๆคู่หนึ่งยื่นมาตรงหน้า สวยจริงๆนะ ขาวๆ นิ้วเรียว เล็บสวย ที่สำคัญเล็บสีชมพูอ่อนๆด้วย ผู้หญิงบ้าไรเนี่ยชนทีกระเด็นเลย แรงฟายจริงๆ=0=
“ไหวไหม? มาเดี๋ยวฉันช่วย ลุกเถอะ”
ห๊ะ! แต่เสียงเธอ…แมนมากๆ 0[]0 ฉันมั่วแต่ดูแผลที่ข้อศอกเลยไม่ได้มองหน้าคนที่ชนแต่ที่ดูจากมือน่าจะเป็นผู้หญิงแต่เสียงที่เธอพูดออกมา…..ขอดูหน้าหน่อยเถอะ
“*0*”
ไม่สวย…แต่น่ารักอ่า>< หน้าหวานมากเลย ผมดำซอยสั้นเหมือนผู้ชาย หน้าเรียว ข๊าวขาว ตาเฉียว จมูกไม่โด่งมากเหมือนฝรั่งแต่ก็มีมากกว่าฉัน ปากบางสีแดงๆนั่นอีก ฮืออออ~เธอน่ารักไปแล้วว แต่เลื่อนสายตาลงมาเรื่อยๆ เห้ยทำไมเธอใส่กางเกงล่ะ? (ยังโง่อยู่อีก=_____=)
“…เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?”
จะบ้าตาย นี่ฉันพูดอะไรออกไป ปากไวจริงๆเลยฉันT0T เธอคนนั้นมองหน้าฉันนิดหน่อยแล้วก็เลิกคิ้วขึ้น สักพักปากแดงๆของเธอก็คลี่ยิ้มแล้วก็หัวเราะออกมา ขำอะไรยะ!
“เธอคิดว่าไงล่ะ หึหึหึหึ”
สำหรับฉันนั่นเป็นเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่น่าเกียดมากจริงๆ แล้วเธอก็จับมือฉันฉุดให้ลุกขึ้นแล้วก็เอามือของฉันไปจับนม….นมของเขา โอ้วม่ายยยยน้า แต่เอ๊ะ นมเธอมันน้อยไปไหม? จะเรียกว่าไม่มีเลยก็ว่าได้ มันแบนๆ เธอควรไปเสริมนะ =.,= แต่มันไม่เหมือนหน้าอกผู้หญิงสักเท่าไหร่ มันแปลกๆ ขอลองบีบหน่อยเถอะ ไหนๆก็ให้จับแล้ว นี่มัน… ใช่เลย…. ผู้ชาย!!! เวรกรรมผู้ชายมีใบหน้าที่งามกว่าฉันที่เป็นผู้หญิงแท้ๆนี่นะ T0T
“เห้ยย!! เธอบีบนมของฉันทำไมเนี่ย โรคจิตรึไง??” 0[]0
“ไม่..ไม่ใช่นะ!! ฉันแค่ไม่แน่ใจเฉยๆ แฮ่ๆ” ^0^
“อยากจะลองจับข้างล่างดูไหมละ จะได้แน่ใจ!”
“ยะ อย่าดีกว่า” >///<
อย่าชวนแบบนี้สิ >///<
“เจอแล้ว!!มันอยู่นั่นไปจับมันมาเดี๋ยวนี้!!!”
อะไรอีกฟะ พอมองไปข้างหลังของหมอนี่มีกลุ่มคนประมาณสิบกว่าคนกำลังวิ่งมาทางนี้ หรือว่าตามจับหมอนี่อยู่หรอ?0[]0
“อะไรกันวะ ตื้อเป็นบ้าเลย เห้ออ”
หมอนี่บ่นพึมพำอะไรสักอย่าง สักพักก็วิ่ง!!แต่เขาไม่ได้วิ่งคนเดียวนะสิ ลากฉันไปด้วยทำไมละเนี่ยยยT0T วิ่งมาได้สักพักหมอนี่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างเดียว นายเป็นนักวิ่งเก่าหรือไง แต่ช่วยปล่อยมือฉันเถอะ ฉันเหนื่อย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันวิ่งได้เร็วและนานขนาดนี้~ โอ้วว ไม่ไหวแล้วขอยาดมหน่อย =..=
“นี่หยุดวิ่งก่อนได้ไหม ฉันไม่ไหวแล้ว แฮ่กๆ”
หมอนั่นหยุดกึกเลย หันมามองหน้าฉันอย่างตกใจ0 [] 0
“นี่เธอวิ่งตามฉันมาทำไมเนี่ย??”
อึ้งเลย0 [] 0 หมอนี่มันวิ่งมาแบบไม่รู้ตัวเลยหรอว่าลากฉันมาด้วย โอ้วเวรกรรมซ้ำซ้อนของฉัน T0T
“นายบ้าหรือไง ก็นายเป็นคนลากฉันออกมาเองนะ นี่ไงดูสิ มือนายยังจับมือฉันอยู่เลย…”
“อ้าวหรอ เหมือนไม่ได้จับเลยแฮะ55555555555” J
ฉันบีบคอหมอนี่ได้ไหมเนี่ย ประสาทจริงๆ แต่ก็จริงแฮะ ทั้งๆที่จับมือกันแต่ไม่รู้สึกอึดอัดเลย แถมรู้สึกดีอีกต่างหาก ก็มือหมอนี่นิ่มมาก >.,<
“นายวิ่งหนีพวกนั้นทำไม”
หน้าสวยๆแบบหมอนี่ไม่น่าจะไปมีเรื่องกับพวกนั้นเลยจริงๆ เป็นนายฟรานก็ว่าไปอย่าง…นี่ฉันจะพูดถึงหมอนั่นทำไมเนี่ย ดูสิป่านนี้แล้วยังไม่มีการติดต่อจากหมอนั่นเลย ฮึ่ยๆๆ
“เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยนะ แต่เธอ..”
หมอนี่มองหน้าฉันอีกครั้ง (อย่ามองบ่อยเดี๋ยวหวั่นไหว~)มอง…เอิ่มม จะเรียกว่าจ้องก็ได้ นี่ไม่เคยเห็นน้องของ อั้ม พัชราภาหรอ? ฉันเปลืองตัวนะ วันนี้มีแต่คนจ้อง>///<
“เธอพึ่งย้ายมาหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย”
ที่หน้าของฉันมีคำว่าพึ่งย้ายมาติดอยู่หรือไง ทำไมใครๆมองแล้วก็ถามว่าพึ่งย้ายมาหรอ?? โรงเรียนนี่มีนักเรียนสิบคนหรอ?ถึงรู้ว่าใครอยู่นานแล้วใครพึ่งย้ายมา =0=
“นายจำหน้านักเรียนทุกคนได้หรอ?”
“ก็ไม่เชิง พอดีฉันรู้จักสาวๆโรงเรียนนี้เยอะ แต่ฉันไม่เคยเจอเธอมาก่อนนะ”
‘เจ้าชู’คำๆนี้โผล่ขึ้นมาในหัวเลย หน้าไม่ให้เลยนะ มองแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆผู้ชายสมัยนี้
“ฉันไม่ได้เจ้าชู้นะ พวกสาวๆเข้ามาหาฉันเอง ฉันเป็นสุภาพบุรุษปฏิเสธผู้หญิงไม่ได้หรอก”
“ข้ออ้างชัดๆ”
“แล้วเธออยู่ห้องอะไรล่ะ เผื่อโชคดีได้อยู่ห้องเดียวกัน” J
ลืม!!ลืมสนิทไปเลย T^T ฉันยังไม่ได้ไปห้องฝ่ายปกครองเลยนิน่า แล้วนี่ฉันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนกันละเนี่ย วิ่งมาคนละทางกับซอยตึกสีส้มๆด้วย
“เอ่อ ฉันยังไม่รู้เลย ต้องไปห้องฝ่ายปกครองก่อนนะ นายพาฉันไปหน่อยสิ อย่ามาทำหน้าปฏิเสธแบบนั้นนะ เพราะนายคนเดียวเลยถ้านายไม่ลากฉันมาที่นี้ ป่านนี้ฉันถึงห้องฝ่ายปกครองไปนานแล้ว”
หมอนี่แสดงออกทางสีหน้าได้ดีเยี่ยมจริงๆแค่ขอให้พาไปส่งนิดหน่อยนี่ทำหน้าเหมือนขอให้ไปตาย นี่นะสุภาพบุรุษ…เหอะ =_____=
“เออๆก็ได้ๆๆ เลิกทำหน้าเหมือนด่าฉันในใจได้แล้ว ไปๆเดี๋ยวจะเริ่มคาบแรกแล้วด้วย” แสนรู้จริงๆ หึหึหึหึ
“ฉันชมนายต่างหาก” J
#ห้องฝ่ายปกครอง
เย้!~ฉันมาถึงห้องนี้สักที เหนื่อยจริงๆT0T ที่นี้ก็ไม่ได้ไกลจากที่ยืนอยู่เหมือนกี้สักเท่าไหร่ แต่ที่เหนื่อยนี่คงเป็นเพราะนายหน้าหวานนี่มีแรงดึงดูดทุกคนให้เข้าหาจริงๆ=_=; ไหนจะพวกที่ไล่ตาม(กระทืบ) ไหนจะสาวๆที่วนเวียนผลัดเปลี่ยนกันมาทักทายหมอนี่ แล้วไอ้ความที่หมอนี่มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเลิศ ใครเข้ามาทักหมอนี่ก็จะอยู่คุยด้วยอีกนาน ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบตั้งแต่วันจันทร์จนถึงวันนี้ ฉันต้องคอยลาก คอยบ่นหมอนี่ออกมาจากสาวๆตลอดทางกว่าจะถึงที่นี้เล่นเอาปากเปียกปากแฉะ
“ถึงซะที ขอบใจนายมากที่พามา”
แล้วก็ขอบใจมากที่ทำให้ฉันได้บริหารปากตลอดเวลา (-/\-)
“เธอขอบใจด้วยสีหน้าที่จริงใจมากจริงๆ 5555555555”
ยังจะมาทำหน้าละรื่นอีก ไอ้หมอนี่นิ=_=
“ก็แล้วเพราะใครละห๊า!”
“เอาน่าๆ สุดท้ายก็มาถึงแล้วไง เธอเข้าไปสิ เดี๋ยวฉันรอข้างนอก” J
“รอทำไม? นายไปเลยก็ได้ ไม่ต้องรอฉัน”
ขืนเดินไปพร้อมหมอนี่อีก วันนี้ฉันอาจจะไม่ถึงห้องเรียนก็ได้ เพราะต้องหยุดคุยกับชะนีเอ๊ยสาวๆอีกเยอะแน่ๆ
“ถือว่าไถ่โทษละกัน เดี๋ยวฉันเดินไปส่งที่ห้องเรียนด้วยเลย”
“ตามใจ รออยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันออกมา”
เก้าแรกที่เปิดประตูเข้าห้องฝ่ายปกครอง….นี่ฉันอยู่ขั้วโลกเหนืออยู่หรือไงเนี่ย หนาวมาก>0<
“อ้าว นั้นพิชญาใช่ไหม?”
ผู้หญิงวัยสี่สิบกว่าๆน่าจะเป็นอาจารย์ประจำที่ห้องนี้ ฉันเปิดประตูเข้ามาปุ๊บก็ถามฉันเลย ใช่แล้วนั่นชื่อของฉันเองแหละ ก็บอกแล้วฉันเป็นน้องของอั้ม พัชราภา ดูชื่อสิคล้องจองกันจะตาย เนอะๆ>-<
“ค่ะ”
“มาสักที ครูรอตั้งนาน เอานี่ หนังสือระเบียบการของโรงเรียนแล้วก็ตารางสอนห้องเรียนของเธอ ส่วนหนังสือกับชีทเธอก็ไปหาซื้อได้ที่ห้องตำราเรียน ห้องข้างๆนี้เอง”
ฉันรับหนังสือระเบียบการมาเปิดดู โห้ นี่มันกฎระเบียบอะไรนี่เยอะจัง หนาเท่าหนังสือพจนานุกรมเลย แล้วก็เห็นตารางสอนของตัวเอง ‘5/5’
เหลือเชื่อ!! ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับฟราน ดีเลยถ้าเจอหน้าเมื่อไหร่แม่จะตุบให้ โทษฐานทิ้งให้ฉันมาเจอเรื่องลำบากๆแบบนี้!
“อ้าวอาจารย์แอนนี่มาพอดีเลย เดี๋ยวพี่ฝากเด็กไปด้วยนะ พึ่งย้ายมาอยู่ห้องอาจารย์แอนนี่ด้วยนะ”
มีอาจารย์อีกคนเดินเข้ามา….เธอเป็นฝรั่ง 0 [] 0 ไม่นะฉันไม่ถูกกับฝรั่ง อย่ามาชวนหนูคุยนะ~T0T
“คนนี้หรอคะ ฮาโหล ~”J
“สวัสดีคะ หนูพิชญาค่ะ”(_/\_) พูดไทยเข้าสู้แถม
ไหว้งามๆให้ด้วย อย่าพูดเป็นภาษาอังกฤษกับหนูนะ เพราะหนูฟังไม่รู้เรื่อง
“อาจารย์ชื่อแอนนี่นะ แล้วชื่อเล่นเธอละ พิชญาพูดยากอาจารย์ไม่ค่อยถนัด”
เสียงพูดภาษาไทยเปล่งๆของอาจารย์แอนนี่น่ารักมากจริงๆ
“พายคะ อาจารย์แอนนี่”J
“โอเคพาย ตามอาจารย์มา วันนี้คาบแรกของเราเป็นโฮมรูมเดี๋ยวจะพาไปแนะนำกับเพื่อนๆนะจ๊ะ”
ฉันเดินตามอาจารย์แอนนี่สุดสวยออกมาจากห้องฝ่ายปกครอง ที่หน้าห้องควรจะมีนายหน้าหวานอยู่แต่….ว่างเปล่า!!ไหนนายหน้าหวานบอกจะรอไง ไหนละ?หมอนั่นอยู่ไหน ไม่เห็นแม้แต่เงา ไอ้ขี้โกหกเอ๊ย ชั่งเถอะฉันไม่ได้คาดหวังอะไรจากหมอนั่นมากนักหรอก ไม่ได้คาดหวังจริงๆ
ฉันเดินตามอาจารย์แอนนี่มาเรื่อยๆจนมาหยุดที่หน้าห้องเรียน ‘5/3’ ถึงแล้ว แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะเนี่ย><
“เดี๋ยวพายรอข้างนอกก่อนนะ รออาจารย์เรียกแล้วค่อยเข้าไปนะ เด็กๆในห้องจะได้เซอร์ไพรส์กัน หุหุหุหุหุ” เดี๋ยวนี้ฝรั่งหัวเราะแบบนี้หรอ=_=
“ค่ะ” J
แล้วอาจารย์แอนนี่ก็เดินเข้าไปในห้องไป ถึงจะอยู่นอกห้องแต่ฉันก็ยังได้ยินเสียงคุยของอาจารย์แอนนี่กับนักเรียนในห้อง
“อ้าวเด็กๆ นั่งที่กันได้แล้ว”
เสียงโหวกเหวกโวยวายภายในห้องเริ่มซ่าลงแต่ก็ไม่ได้เงียบมากมายอะไร
“วันนี้อาจารย์มีข่าวดีและข่าวร้ายมาบอก เด็กๆอยากฟังข่าวไหนก่อนดี”
ฟังจากน้ำเสียงและวิธีการพูดของอาจารย์แอนนี่ บอกได้คำเดียวเธอน่าจะเป็นอาจารย์ที่ใจดีและรักเด็กนักเรียนของเธอมากแน่ๆ
“ข่าวร้ายยยยยยยย” พร้อมใจกันพูดมาก =0=
“โอเค งั้นอาจารย์จะบอกข่าวดีก่อนนะกัน”
ง่ะนี่อาจารย์แอนนี่ฟังภาษาไทยออกแน่หรอ? ฉันแน่ใจนะว่าหูของฉันยังใช้งานได้ดีอยู่
“โห่ อาจารย์อะไรเนี่ย มามุขนี้อีกแล้ว”
“ยังไม่ชินอีกหรอจ๊ะ หุหุหุหุ อ้าวๆๆ ข่าวดีของวันนี้ก็คือ มีเด็กนักเรียนใหม่พึ่งย้ายมาแล้วเธอก็ได้มาอยู่ห้องของเราด้วยนะ”
“ว้าวววววว*0* ผู้หญิงซะด้วย น่ารักรึป่าวครับทิชเชอร์”
น่ารักยะ ฉันส่องกระจกทุกวัน>0<
“โห่ เสียดายนึกว่าจะเป็นผู้ชายเนอะกิ๊ฟ”
นังพวกบ้าผู้ชาย!!ความจริงเธอคนนี้พูดเบานะแต่ที่ฉันได้ยินเพราะคุณเธอนั่งติดประตูแล้วฉันก็ดันยืนอยู่พิงประตูอยู่ กลายเป็นได้ยินชัดเต็มสองรูหูเลยแหละ T0T
“ดูกันเองนะว่าน่ารักรึป่าว พายเข้ามาได้จ่ะ” J
ฉันค่อยๆเดินเข้าห้องไปยืนอยู่ที่กลางห้องที่มีอาจารย์แอนนี่ยืนอยู่ ฉันหันหน้าเข้าหาเพื่อนๆในห้อง สีหน้าแต่ละคนบ่งบอกถึงอารมณ์ ความคิดที่หลากหลายกันไป ฉันกวาดสายตาไปรอบๆอ๊ะ!นั่นฟรานนี่หมอนั่นไม่ได้มองมาที่ฉันเลยสักนิด เอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง หมอนั่นนั่งติดหน้าต่างเกือบหลังห้อง ที่ข้างๆของเขาว่าง สงสัยไม่มีเพื่อนคบแน่ๆเลย สม!!
“พายแนะนำตัวสิจ๊ะ”
“ฉันชื่อพาย ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน” J
“มีแฟนรึยังครับบบ~”
“ขอไลน์หน่อยได้ไหมจ๊ะสุดสวย”
มีเสียงแซวต่างๆนาๆของพวกผู้ชาย และเสียงสาปแช่งฉันของยัยพวกผู้หญิงที่ขี้อิจฉา เห้อออ เกิดเป็นคนสวยนี่ลำบากแท้ (ถีบมันเถอะจากคนเขียน)
“อ้าวๆหยุดเห่าได้แล้วเด็กๆ งั้นพายไปนั่งข้างๆวินเนอร์ก็ได้ แถวกลางตรงนั่นนะเห็นไหม”
เห่า?…ดูอาจารย์คนนี้ใช้คำ5555555555 ห้องนี้มีสามแถว ริมหน้าต่าง ตรงกลางแล้วก็ติดประตู แถวหนึ่งจะมีโต๊ะคู่ที่ต้องนั่งติดกัน ทั้งห้องว่างสองที่คือริมหน้าต่างข้างๆฟรานและอีกที่อยู่แถวถัดไปตรงข้ามกับฟรานเหมือนกัน นั่นคงเป็นที่ว่างข้างๆวินเนอร์สินะ
ฉันเห็นแต่หัวดำๆของนายวินเนอร์เพราะเขานอนฟุบมอบลงกับโต๊ะ นี่นายจะมาหลับตั้งแต่คาบแรกเลยหรอ กลับไปนอนที่บ้านไหมพ่อคุณ=_=
ฉันเดินตรงไปจะไปนั่งที่ของตัวเองตลอดทางฉันก็มองไปที่ฟราน หมอนี่ไม่คิดจะหันมามองฉันมั่งเลยหรอ บนฟ้านั่นมีอะไรดีห๊ะนายถึงมองไม่วางตาแบบนั้น!! ฉันกำลังเดินผ่านโต๊ะของฟรานแต่จู่ๆฟรานก็กระชากแขนของฉันให้นั่งลงที่ว่างข้างๆเขา 0[]0
“ทำอะไรนะฟราน! ฉันเจ็บนะ”
ไม่ให้เจ็บได้ไง หมอนี่จับตรงแผลที่ฉันล้มเมื่อเช้าจังๆเลย เจ็บชิบT0T
“เธอนั่งตรงนี้แหละ”
หน๋อยย ทำมาสั่งฉัน คิดว่าฉันจะทำตาม เชอะ! ก่อนจะมาสั่งฉันนายหันหน้ามามองหน้าฉันหน่อยไม่ได้หรือไง ขี้ติดหน้าฉันหรอนายถึงไม่มองอ่ะ -*-
“ไม่! อาจารย์แอนนี่บอกให้ฉันไปนั่งตรงโน้น”
ใช่!ที่นั่งของฉันอยู่ข้างๆไอ้หัวดำที่นอนเฝ้าพระอินทร์ยามเช้าอยู่โน้น
“นั่ง ตรง นี้”
ฟรานหันมามองหน้าฉันแล้วก็พูดเน้นๆทีละคำ คิดว่าฉันกลัว?
“อย่ามาสั่งฉันนะ ฟราน!”
หมอนี่ก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาสั่งก็ยังจะมาสั่งอยู่ได้ ฉันกำลังจะลุกจู่ๆฟรานก็เอามือมาจับมือของฉันให้นั่งลง เขาจับมือฉันแน่นมาก จะเรียกว่าบีบก็ว่าได้
“เอ่อ พาย อาจารย์ว่าเธอนั่งตรงนั้นก็ได้จ่ะ”
เออลืมไปเลยว่าไม่ได้มีแค่ฉันกับฟรานสองคน ฉันหันไปมองทุกคนในห้องปรากฏว่าสายตาหลายสิบคู่มองมาที่ฉันกับฟราน ฉันคงจะพูดเสียงดังไปสินะ ฮืออออยู่กับหมอนี่ทีไรจะต้องใช้เสียงตลอดเลยจริงๆ
“แต่ว่า…โอ๊ย”
ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ มือใหญ่ๆของฟรานก็บีบมือของฉันแรงขึ้นอีก มันจะแหลกคามือนายอยู่แล้วนะ
“มีอะไรหรือป่าวจ๊ะพาย?”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ พายจะนั่งตรงนี้ครับ”
“ใครบอกนายว่าฉันจะนั่งตรงนี้”
“หุบปาก แล้วนั่งเงียบๆได้แล้ว เธอกำลังทำให้คนอื่นเสียเวลาเรียนอยู่นะ อยากให้คนเกียดหรือไง”
หมอนี่เอาวิธีนี้มาใช้กับฉันอีกแล้ว ฉันไม่ชอบให้คนอื่นเกียดหรือไม่ชอบฉันเลย มันรู้สึกแย่มากๆเลยนะT0T ก็ได้ๆฉันยอมแพ้นายก็ได้ ฟราน!
“แล้วจะปล่อยมือของฉันได้ยัง”
ถึงหมอนี่จะไม่ได้บีบมือของฉันแล้วแต่ก็ไม่ปล่อยสักที T0T
“คิดว่าอยากจับนักหรือไง”
เดี๋ยวแม่ตบตกหน้าต่างเลยนิ =___=
“อ้าวละ ข่าวร้ายของอาจารย์ก็คือ ….วันนี้ช่วงเช้าอาจารย์ไม่สอนนะ..”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” \(>0<)/
ยังไม่ทันที่อาจารย์แอนนี่จะพูดจบนักเรียนในห้องก็แหกปากโห่ร้องด้วยความดีใจที่ตอนเช้าไม่ต้องเรียน ฉันก็แอบดีใจเหมือนกัน หุหุหุหุ>0<
“อาจารย์ยังพูดไม่จบเลยนะเด็กๆ ถึงจะไม่มีเรียนแต่ทุกคนต้องไปประชุมเกี่ยวกับการแสดงและจัดซุ้มกับห้องหนึ่งนะ รู้ใช่ไหมว่าเดือนหน้าจะมีงานครบรอบวันก่อตั้ง20ปีของโรงเรียนเรา”
“โห่ๆ ทำไมต้องทำร่วมกับห้องหนึ่งด้วยละคะ หนูไม่ชอบพวกเขาเลย”
“ใช่ๆๆ หนูก็ไม่ชอบ พวกนั้นหยิ่งจะตาย เนอะๆ”
“ไม่เอานะเด็กๆ อย่าไปว่าพวกเขาแบบนั้น เราอยู่โรงเรียนเดียวกันต้องรักกันสิถือว่าทำเพื่อโรงเรียนก็ได้นะ จริงๆเด็กห้องนั่นก็น่ารักดีนะสวยๆหล่อๆทั้งนั้น หุหุหุ”
นี่คือข้อดีของเด็กห้องหนึ่งสินะ =__=
“งั้นอาจารย์ฝากเรื่องนี้กับธันเดอร์แล้วก็เจนด้วยนะจ๊ะ”
“ครับ/ค่ะ”
แล้วก็มีผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าห้องยืนขึ้น แต่เอ๊ะ เธอดูคุ้นๆนะ มองดีๆแล้ว เห้ยย นั่นมันเจนนิเฟอร์ที่ฉันเจอเมื่อเช้านิ0 [] 0 โห่~โลกกลมมากอ่ะ เธอคงจะเป็นหัวหน้าห้องมั่ง แต่ลุคเธอก็ให้อยู่นะ
แล้วธันเดอร์ละ? หน้าห้องไม่มีก็ต้องหลังห้องสินะ ฉันหันไปมองด้านหลัง ก็เจอเลย…0.,0 หันไปตรงเป้าของธันเดอร์พอดีเลย แฮะๆๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจมองจริงๆนะ>///< เงยหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ สุดยอด!หมอนี่แต่งตัวเนี๊ยบชะมัด สูงอีกด้วย มองไล่ไปเรื่อยๆ ตั้งแต่หน้าอก ลำคอ คางจนถึงหน้า…โอ๊ะ!หล่อมากเถอะ ปากแม้จะไม่บางแต่ก็ดูดีมากเมื่ออยู่บนหน้าของเขา จมูกโด่งๆ รับกับตาและคิ้วเข้มๆของหมอนี่ได้ลงตัวมาก ผิวออกจะคล้ำๆทำให้ดูแมนมากขึ้น ดูดีเหมือนคุณชายเลยอ่ะ ทำไมตอนเข้าห้องมาฉันไม่เห็นเนี่ย *0*
“เช็ดน้ำลายหน่อย แล้วก็เลิกมองเพื่อนของฉันได้แล้ว”
ไม่พูดเปล่า ฟรานก็จับหัวฉันให้หันไปมองหน้าของเขาแทน ไอ้ฟรานบ้านายมันตัวขัดความสุขของฉันจริงๆ=0=
“งั้นอาจารย์ไปแล้วนะ ประชุมกันดีๆด้วยนะ อย่าดื้อนะเด็กๆ ซียู~”
พออาจารย์แอนนี่สุดสวยเดินออกจากห้องเรียนออกไป เจนหรือเจนนิเฟอร์ก็เดินไปยืนอยู่หน้าห้อง ไม่น่าเชื่อเมื่อเธอยืนอยู่หน้าห้องเธอดูเจิดจรัสมากๆ ฉันควรไปยืนมั่งไหมนะเผื่อจะเริดจรัสบ้าง><
“ใครมีไอเดียอะไรเจ๋งๆก็เสนอมาได้เลยนะ จำไว้ว่าถ้าเราไม่ช่วยกันคิด ไม่ร่วมมือกัน พวกเราได้เป็นขี้ข้าพวกห้องหนึ่งแน่ๆ”
“ไม่เอาหรอก ฉันคนหนึ่งแหละที่จะไม่เป็นขี้ข้าพวกนั้น คิดว่าสวยนักหรอ ชิ พวกหลงตัวเอง”
“ฉันก็ไม่เอาด้วยหรอก พวกนั้นมันชอบดูถูกพวกฉัน ไม่เห็นจะหล่อกว่าฉันตรงไหนเลย จริงไหมพวกเรา”
“ใช่ๆๆ”
พวกห้องหนึ่งนี่น่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมทุกคนถึงไม่อยากทำงานด้วยละ ได้แต่คิดและสงสัยจะถามใครดีละ หันหน้าไปมองฟราน เห้ออ~ ท้องฟ้ามันมีอะไรดี=_=
“นายเห็นกางเกงในนางฟ้าหรอ มองอยู่ได้”
“ก็ไม่ได้มองผู้ชายจนน้ำลายยืดเหมือนเธอก็แล้วกัน”
“ไม่ได้ยืดนะ ฮึ่ย! ไม่คุยด้วยแล้ว หันไปมองกางเกงในนางฟ้าของนายต่อไปเถอะ เชอะ!”
หาเพื่อนคุยดีกว่า หันซ้าย หันขวา (=_= )(=_= )( 0_0) เห้ยยย! นั่นมันนายหน้าหวานนิ ไม่อยากจะเชื่อ! โลกมันกลมไปไหม?? อย่างกับละครหลังข่าว นายหน้าหวานนั่นก็คือนายวินเนอร์ที่ตอนนี้ก็ยังหลับอยู่แต่หมอนั่นนอนหันหน้ามาทางฉันพอดี ไปแกล้งหมอนั่นดีกว่าอยากมาโกหกฉันว่าจะรอดีนัก หึหึหึหึ แค้นนี้ต้องชำระ!!
ความคิดเห็น