Fic: Night of love (1827)

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : บทนำ

ชี้ที่นี่สิเรามีไรจะบอก ขอบคุณนะที่อ่า

ขอกราบงามๆ~~          
คอมเม้นต์ที่นะเป็นกำลังใจให้นักเขียนที่เถอะอย่าทำตัวเป็นนักอ่านไร้เงาเลยน่ะค่ะ
~ก้มลงกราบอีกครั้ง~

ณ เมื่องของเหล่าสุนัขหมาป่า
  เปลวเพลิงกำลังแผดเผ่าทุกสรรพสิ่งให้หายไปภายในเมืองแห่งนี้ที่เคยสงบสุขบันนี้เหล่าสุนัขหมาป่าน้อยใหญ่กำลังหนีตายกัน แต่สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของเหล่าแวมไพร์ที่กระหายในเลือดไม่เว้นแม้ในราชวังค์ 
"ฆ่ามันให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว พวกเราจำเป็นที่จะต้องใช้เลือดของหมาป่าที่บริสุทธิ์ใครไม่ใช้ก็ฆ่ามันสะ"แวมไพร์ที่เป็นหัวหน้าสั่งเหล่าลูกน้องก่อนที่เหล่าแวมไพร์จะกระจายตัวกันออกไป
"รีบพาลูกของเราหนีไปซ่ะ"ราชีนีที่เห็นท่าที่ไม่ดิรีบสั่งให้คนสนิทนำพารัชทายาทหนีออกไปจากเมือง
"ทำไมเราถึงไม่สู้ละเพคะ"
"พวกเราไม่สามารถสู้กับแวมไพร์ที่มีเชื้อผสมระหว่างแวมไพร์กับหมาป่าได้หรอก"
"ทั้งที่พวกนี้หากไม่ใช้ผู้ที่ให้กำเนิดเป็นผู้ที่มีเลือดบริสุทธิ์ทั้งสองฝ่ายก็จะอยู่ได้ไม่นานก็จะตายนะหรอเพคะ"
"แต่พวกมันสามารถฆ่าพวกเราได้ทั้งเมืองเพียงแค่ชั่วพริบตา"
"ไม่จริงนะ"
"รีบพาลูกของเราหนีไปเถอะเขาคือคนเดียวที่มีสายเลือดบริสุทธิ์ในตอนนี้ ส่วนเราจะอยู่คอยขัดขวางของเจ้าพวกนี้เอง"
"หม่อนฉันรับใช้พระนางมานานหากต้องตายก็ขอตายใต้พระบาทของพระนาง"
"แต่ว่า..."
"โกคุเดระ ลูกจงพารัชทายาทหนีออกไปจากที่นี้แล้วคุ้มครองพระอง์เข้าใจหรอไม่"หญิงสาวหันไปถามลูกชายของตน
"ครับแม่"เด็กน้อยตอบมารดาก่อนจะรับรัชทายาทมาอุ้มไว้
"หนีไปสะโกคุเดระแม่เชื่อใจในตัวลูก"เด็กน้อยรีบวิ่งออกไปได้ไม่นานก็ต้องมาเจอกับแวมไพร์
"จงส่งเด็กคนนั้นมาให้เรา"
"ไม่"
"ถ้าเจ้านำเด็กคนนันมาให้เราทุกคนก็จะรอด"
"ไม่มีทาง"
"งั้นเจ้าก็ตายสะเถอะ"แวมไพร์ตนนั้นพุ่งมายังร่างของเด็กชายแต่ก็ถูกสุนัขหมาป่ากระโดดพุ่งเข้ามาช่วยไวเสียก่อนจะกระโดดเข้าไปฆ่าแวมไพร์ตนนั้น
"หนีไปเสียโกคุเดระ ต่อจากนี้เราของฟากลูกของเราด้วย"สุนัขหมาป่าตนนั้นเอ่ยพูดกับยามาโมโตะ
"ครับ ผมจะดูและเขาเท่าชีวิต"
"ขอบใจเจ้ามาก"เด็กน้อยรับคำก่อนจะรีบวิ่งออกมาด้วยความเร็วของหมาป่า

'ต่อให้ขั้าต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ยอม'


**********************************************************************************************


ขอประทานอภัยด้วยเจ้าค่ะ เป็นบทนำเลยแต่งสั้นไปนิดนึง







:-Daisy ✿