คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : os - irresistible
couple krisyeol
bgm (x)
0.00 AM.
Don't make me stay the night
Or ask if I'm alright
I don't have the answer.
อย่าทำให้ฉันต้องค้างคืนที่นี่ต่อไปเลย
หรือถามว่าฉันโอเคมั้ย
ฉันไม่มีคำตอบอะไรทั้งนั้น
"ไม่ไปได้ไหม"
เริ่มย่างเข้าวันใหม่แล้วสินะ... อุณหภูมิทั้งข้างในและข้างนอกของห้องนอนกว้างที่หนาวเหน็บจนใจจะขาดไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อย ดวงดาวบนท้องฟ้ายังคงสุกสว่างลอยเด่นอยู่บนพื้นฟ้สกว้างที่ยังคงมืดครึ้ม
"จงอินไม่อยู่... ชานยอลต้องอยู่คนเดียว"
"..."
"เหงา"
"..."
"อี้ฝาน...อยู่ด้วยกันต่อเถอะนะ"
แรงกระชับของอ้อมกอดจากด้านหลัง บวกกับเสียงทุ้มต่ำของเจ้าของลำแขนยาวที่โอบรอบลำตัวนั่นฟังดูเหงาหงอยจนน่าใจหาย เรียกให้ผมต้องหันกลับไปหาแล้วใช้สองแขนโอบรัดลำตัวสูงโปร่งแต่ลำตัวกลับบอบบางน่าทะนุถนอมเข้ามากอดเอาไว้แน่นแนบหน้่าอกแกร่ง มือแกร่งแข็งแรงลูบไปตามแผ่นหลังบางของคนขี้เหงา พร้อมกับมืออีกข้างที่คอยลูบกลุ่มผมนุ่มนิ่มลื่นมืออย่างอ่อนโยน
ผมกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง ปาร์คชานยอลช้อนดวงตากลมโตเหมือนลูกแมวขี้อ้อนขึ้นมามองผม เพียงแค่ได้สบตาก็ราวกับว่าโลกใบใหญ่กำลังหยุดหมุน... กว่าจะรู้สึกตัว แผ่นหลังแกร่งของผมก็รู้สึกได้ถึงความนุ่นของเตียงกว้าง เสียงยวบยาบของเตียงดังเข้ามาในหู โดยมีร่างอ้อนแอ้นเพรียวบางของปาร์คชานยอลตามทาบทับลงมาบนลำตัวหนา ริมฝีปากสีแดงจัดของเค้ากดจูบลงกลีบปากบางของผมโดยไม่ต้องรอให้ผมได้มีโอกาสพูดหรือคัดค้านอะไรทั้งสิ้น...
ผมอยากที่จะปฏิเสธเค้า
แต่ผมรู้ดีว่าผมไม่เคยมีวันทำแบบนั้นได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
ลิ้นเล็กไต่ต้อนกวาดไปทั่วโพรงปาก มือเรียวสวยปัดป่ายไปทั่วตัวพร้อมกับใบหน้าหวานที่ไต่ออกมาจากริมฝีปากถึงมาหยุดอยู่ตรงซอกคอแกร่ง ผมส่งฝ่ามือไปลูบไล้ก้นนิ่มและหยอกล้อกับเม็ดทับทิมสีหวานผ่านทางเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นตัวบางที่เค้าชอบใส่อยู่บ่อยๆ ชานยอลกัดปากตัวเอง เค้าเผลอปล่อยเสียงครางลื่นหูออกมาเบาๆ ชานยอลเหมือนมีพลังวิเศษ... เพียงแค่เห็นใบหน้าที่ยั่วยวนโดยไม่ได้ตั้งใจของเค้า ความรู้สึกของผมก็แตกกระเจิงอย่างกู่ไม่กลับ และตอนนี้เราทั้งคู่ไม่มีอะไรเหลือไว้บนร่างกายเลยแม้แต่อย่างเดียว พร้อมกับเสียงก้อนเนื้อที่หน้าอกด้านซ้ายกำลังกระหน่ำรัวเต้นเร็วจนจับจังหวะไม่ทัน
ปาร์คชานยอลเป็นคนน่ารัก
คนที่มีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ไม่ว่าใครต่อใครที่พบเห็นเป็นต้องหลงไหลไปกับมันตลอดเวลา
รอยยิ้มที่เปรียบเหมือนพระอาทิตย์ที่ทำให้โลกสว่างสดใส ตากลมโตราวกับลูกแมว ไม่ว่าจะพูดจะจา ไม่ว่าจะทำอะไรเค้าก็ดูน่ารักน่าหลงไปเสียหมด ไม่ว่าใครก็อยากที่จะครอบครองเป็นเจ้าของ
รวมทั้งผม อู๋อี้ฝาน
แต่แล้วคิมจงอินก็เป็นผู้โชคดีคนนั้น
คนนั้นที่ผมอยากจะเป็น
ผู้ชายผิวเข้มที่มีใบหน้าเรียบเฉยแต่ดูเซ็กซี่ทำเอาผู้หญิงผู้ชายหลายๆคนพากันกรี๊ดกร๊าดอยู่ตลอดเวลา รอยยิ้มที่นานๆจะได้เห็นแต่กลับทำให้ชานยอลหลงรักจนถอนตัวไม่ได้... น่าอิจฉา นี่คือคำๆเดียวที่ผมคิดในตอนที่รู้จักเค้าในครั้งแรกตอนที่ชานยอลพามาแนะนำ
It makes your lips so kissable
And your kiss unmissable
Your fingertips so touchable
And your eyes irresistible.
มันทำให้ริมฝีปากของเธอน่าจูบจริงๆ
และจูบของเธอนั้นเป็นสิ่งที่พลาดไม่ได้จริงๆ
นิ้วมือของเธอนั้นน่าสัมผัสเหลือเกิน
และสายตาของเธอนั้นเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลย
ร่างโปร่งบางของชานยอลขยับขึ้นลงอยู่บนตัวของผมด้วยจังหวะค่อยเป็นค่อยไปแต่กลับพาผมไปถึงสวรรค์ชั้นสูงสุดของรสชาติแห่งกามอารมณ์โดยการออกแรงกดกระแทกแค่เพียงไม่กี่ครั้ง ผมฉุดเค้าลงไปนอนแทนที่ แยกขาเรียวให้ออกจากกันแล้วเป็นฝ่ายควบคุมทุกอย่างเอง เสียงทุ้มต่ำกรีดร้องราวกับจะขาดใจไปตรงนั้นให้ได้ผสานกับเสียงครางต่ำฮึมฮำในลำคอของผมนั้นฟังดูเพราะยิ่งกว่าเพลงแร๊ปจังหวะเร็วน่าปวดหัวที่เค้ามักจะชอบฟัง สะโพกของผมขยับถี่รัวและรุนแรงจนผมรู้สึกถึงการโยกไหวของเตียงใหญ่เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะระรัวเร็ว และเสียงเอี้ยดอ้าดของขาเตียงที่เสียดสีกับพื้นไม้ราคาแพง ขาเพรียวของเค้าโอบรัดรอบเอวสอบของผมแน่นราวกับกลัวว่ามันจะหลุดออกจากกัน แอ่นสะโพกสวยรับสัมผัสที่โถมเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง มือของเขาจิกทึ้งกลุ่มผมของผมที่กำลังก้มลงไปซุกไซร้ขบเม้มหยอกล้อกับเม็ดทับทิมสีสวย มืออีกข้างเลื่อนไปขยี้ยอดอกของตัวเองในด้านที่ถูกผมละเลยไป เสียงทุ้มต่ำที่เร่งเร้าอยู่ข้างหูที่บอกให้ผมเร็วขึ้นอีกหรือว่าแรงอีกยิ่งทำให้ผมรู้สึกคลั่งมากขึ้นไปอีก
ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลงเมื่อชานยอลกรีดร้องออกมาจนดังลั่นไปทั่วทั้งห้องและรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่หน้าท้องและบางสิ่งบางอย่างที่ถูกฉีดเข้าไปในทางรักสีสวยที่กำลังดูดกลืนแกนกายของผมอยู่
ผมซบหน้าลงบนหน้าอกด้านซ้ายของเขา เสียงหัวใจของชานยอลยังคงเต้นเสียงดังไม่หยุด ทั้งห้องเงียบกริบมีเพียงเสียงหอบหายใจและเสียงหัวใจทั้งสองดวงเต้นประสานกันไม่เป็นจังหวะ
มือเรียวประครองใบหน้าของผมให้เงยขึ้นสบกับดวงตากลมโตออดอ้อนของเค้า ริมฝีปากของเราแตะสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสหยุ่นๆของเรียวลิ้นเล็กที่สอดแทรกเข้ามาอย่างเอาแต่ใจ ผมเลยใช้มือลูบไล้ เคล้นคลึงไปทั่วทั้งตัวของเค้าด้วยความหมั่นเขี้ยว ตัวของชานยอลนุ่มนิ่มเหมือนปุยนุ่นของตุ๊กตา กลิ่นตัวของเค้าหอมเหมือนกลิ่นขนมหวานๆที่ผมชอบ ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปดอมดมสูดกลิ่นหอมอ่อนๆบ่อยๆไม่ได้
ตาของผมเหลือบไปเห็นรูปคู่ของจงอินและชานยอลที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง ใบหน้าของเค้าทั้งคู่ดูมีความสุขดี ถึงแท้ในรูปนั้นจงอินจะเพียงแค่ยืนยิ้มอ่อนๆดดยมีชานยอลเกาะแขนชูสองนิ้วให้กล้องก็เท่านั้น... ผมผละออกจากร่างนุ่มนิ่มที่มีรอยแดงประปรายไปทั่วตัว ลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาสวมใส่แบบลวกๆ เตรียมจะเดินไปที่ประตูห้อง แต่สัมผัสบางเบาที่ด้านหลังพร้อมกับเสียงทุ้มต่ำที่ดังอูอี้อยู่ที่ข้างใบหูทำให้ผมได้แต่หยุดชะงักอยู่กับที่...
I've tried to ask myself
Should I see someone else?
I wish I knew the answer.
But I know, if I go now, if I leave
Then I'm on my own tonight
ฉันพยายามจะถามตัวเอง
ฉันควรไปมองคนอื่นอีกมั้ย?
ฉันหวังว่าฉันจะรู้คำตอบนะ
แต่ฉันรู้ หากฉันไปตอนนี้ หากฉันจากไป
ฉันคงต้องอยู่ตัวคนเดียวในคืนนี้
"อยู่กับชานยอลก่อนนะ อี้ฝาน... จนกว่าจงอินจะมาได้ไหม"
"..."
I'll never know the answer.
แล้วคงไม่มีวันได้รู้คำตอบ
"อืม"
ให้ตายเถอะ...
ไม่ว่าครั้งไหนผมก็ไม่เคยปฏิเสธชานยอลได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
แม้เแต่ครั้งเดียวจริงๆ...
แล้วก็ยังปฏิเสธไม่ได้อีกด้วยว่า... อู๋อี้ฝานหลงรักปาร์คชานยอลจนรักใครไม่ได้อีกแล้ว
It makes your lips so kissable
And your kiss unmissable
Your fingertips so touchable
And your eyes irresistible.
ความคิดเห็น