ด้วยแรงรักลิขิตใจ

           
               ไม่อยากเปลี่ยนพ.ศ. 54 ข้างล่าง เลยขอมาตอบตรงนี้นะคะ
               23 เมย. 58  ตอบกลับ ข้อความที่ 6 จากคุณ LITTLELTE ขอบคุณมากเลยนะคะที่ช่วยซื้ออีบุ๊คเรื่องนี้ ^__^ ดีใจที่คุณชอบเนื้อเรื่อง ส่วนเรื่องภาคต่อ...มลณ์ขอรับไปคิดก่อนนะคะ หากเขียนต่อจะต้องเริ่มจากตรงไหน  ยอมรับตามตรงว่าไม่ได้คิดไว้เลย แต่จะเริ่มคิดตอนได้ข้อความจากคุณนี่เองค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ หากอยากพูดคุยกันอีกก็ส่งข้อความมาได้เลยนะคะ ^__^ 




 

เล่าสู่กันฟัง...

เรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อเข้าแข่งประเภทเขียนให้จบในสองเดือน ด้วยจำนวนหน้าไม่เกิน ๗๐ หน้า ของ www.forwriter.com (เรื่องสั้นขนาดยาว)


ข่าวดีคือ...เขียนได้จบในเวลาที่กำหนด เป็นคนแรกเลย


ข่าวร้ายคือ...จำนวนหน้าดันเกิน ๗๐ หน้า - -' ทำให้หมดสิทธิ์ในรางวัลและคำวิจารณ์ที่อยากกกกกกกกกก..ได้มาก


ข่าวร้ายยิ่งกว่าคือ...ช่วงหนึ่งเดือนนับจากเขียนเสร็จ สมองจะจ่อมจมอยู่กับคำว่า...เป็นคนไทยหรือเปล่า...เพราะคิดถึงกติกาที่ตัวเองอ่านไม่ชัดเจนเอง

    กติกาบอกจัดหน้าแล้วไม่เกิน ๗๐ หน้า แต่ตัวเองกลับคิดไปถึงพิมพ์ในเวิร์ดไม่เกิน ๗๐ หน้า  พอเอามาจัดหน้าจริงมันเกิน ๗๐ แน่นอน  ....ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเป็นคนไทยหรือเปล่า  ทำไมอ่านภาษาไทยยังต้อง...แปลไทยเป็นไทย

ช่วงนั้นไม่เข้าเวบที่ลงแข่งอยู่เป็นเดือน     


พอมาย้อนคิดตอนนี้...ก็รู้แล้วล่ะว่าตัวเองมีปัญหาเรื่องการแปลไทยเป็นไทย..ค่อนข้างชัดเจน 

การมาฝึกเขียนนิยายเลยเป็นการช่วยไปในตัว

และหากเป็นไปได้ก็คงจะเลี่ยงการลงแข่งทุกชนิดที่มีกำหนดจำนวนวันในการแข่ง...เพราะหากลงแล้วนิยายไม่จบในเวลาที่กำหนด  จนทำให้คนอ่านค้างคา มลณ์จะรู้สึกผิดมาก (โชคดีว่าเรื่องนี้จบ ทำให้คนอ่านไม่ค้างคา) หากจะลง...ต้องมั่นใจก่อนว่า...มีเวลามากพอที่จะเขียนจนจบ

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

หลังจากจบการแข่งขันก็เลยเอาเรื่องนี้กลับมาปรับปรุงเพิ่มให้ยาวอีกนิด (ไหนๆ ก็เขียนให้สั้นแล้วดันพลาดรางวัลนิ) จะเป็นฉากในยุคโบราณและฉากปัจจุบันที่เพิ่มมาอีกนิด แต่ฉากยุคโบราณจะพยายามไม่เขียนเยอะ เพราะยังไม่กล้าพอ  ดังนั้นหากอ่านแล้วขัดใจที่มีน้อยเกิน...ก็ขออภัย

จะมีฉากในยุคโบราณที่ทำให้ข้าน้อยเกือบถอดใจเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการใช้คำของคนในยุคนั้น  โชคดีที่มีคนใจดีช่วยเหลือให้คำแนะนำจนผ่านมาได้ในระดับหนึ่ง 
ขอบคุณ คุณรัชนีกานต์  คุณชวา คุณรัณศุมา คุณployyery คุณรุ้งพระจันทร์


แต่หากทุกคนอ่านแล้วแหม่งๆ กับการใช้ภาษาโบราณของมลณ์ก็บอกกันได้ค่ะ  เพราะบางคำ บางประโยคมลณ์มั่วขึ้นมาเอง (แหะ แหะ)


เรื่องนี้เขียนแบบให้ดูลึกลับซับซ้อนหน่อย (คนเขียนคิดว่านะ...แต่คนอ่านอ่านแล้วจะเห็นด้วยมั้ย...ไม่รู้ค่ะ)
                            




           ณ ตอนนี้ นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้วและทำเป็นอีบุ๊ควางขายที่เมพค่ะ ท่านใดสนใจก็กดเลือกบทความที่เป็น...อีบุ๊ค+นิยายที่ตีพิมพ์แล้ว...เพื่อเข้าหน้าเมพได้เลยค่ะ

        มลณ์มีนิยายอีกสองเรื่องให้ทุกคนอ่านค่ะ  

                        นั่นคือ....

                          แนวปัจจุบัน  โรแมนติก  (จิ้มเลย) >>>>>   ยอดรักของพญามาร 


                           อีกเรื่องนั่นคือ....

                               
                             แนวแฟนตาซี โรแมนติก >>>>>>> รักยาตรา มายาหัวใจ      



                  คนอ่านท่านใดที่ชอบอ่านสำนวนเขียนของมลณ์ขอเชิญอ่านกันได้ตามสบายค่ะ ^___^