'หลง' รักร้าย

               หลงรักร้าย ตอนที่ ๑ - ๒๘ เป็นของดั้งเดิมก่อนปรับปรุง บางตอนก็ลบเนื้อหาแล้ว และคนเขียนเก็บไว้ ไม่ได้ใส่เนื้อหาอะไรลงไป 

         ตั้งแต่ ตอนที่ ๒๙ เป็นต้นไป คือ ฉบับปรับปรุงแล้วและทำการเปิดขาย

                ข้อความนี้เป็นของเก่าแต่ขอเก็บไว้เด้อค่ะ  <<ประกาศจ้า... หลงรักร้าย ตอนจบ จะลงในวันอาทิตย์ที่ ๒๖ มีนาคม ๖๐ และจะลบในวันพุธที่ ๒๙ มีนาคม ๖๐ ...ขอรบกวนทุกท่านอย่าลืมวัน ... อย่าหลงวัน เป็นอันขาด ...ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ>>

“เปล่าค่ะ ไม่ได้เจ็บแผลแต่กำลังคิดถึงลูก คุณไป่เลยต้องมาวุ่นวายกับลูกของฉันไปด้วย คุณช่วยบอกเขาให้ทีได้มั้ยคะว่าไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ พอออกจากที่นี่ฉันก็จะไปเมืองไทยแล้ว”
คนฟังที่ยามนี้ขยับมายืนใกล้ห่างกันเพียงครึ่งก้าวอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไป จับเส้นผมที่ระแก้มออกให้ก่อนจะแตะแก้มนุ่มค้างไว้แบบนั้น รอจนคนที่เอาแต่ก้มมองอกเขายอมเงยหน้าเพื่อจะสบตากัน แล้วก็ได้เห็นแก้มซีดๆ แดงขึ้นทันตา
“ผมยังยืนยันคำเดิม”
“คะ?” คำเดิม อะไรคือคำเดิม
“ผมอยากคบกับคุณ” บอกไปแล้วก็ได้เห็นแววตาหลากหลายอารมณ์ ดีใจ เขิน กังขา สุดท้ายคือเศร้า
“อย่าเลยค่ะ ฉัน ฉันไม่คู่ควรกับคุณ คุณดีเกินไป แล้วอีกอย่างคือฉันจะกลับเมืองไทย”
“อธิบายสิ ที่บอกว่าไม่คู่ควรน่ะ มีอะไรบ้าง”
พันราที่นั่งห้อยขาคุยกับเขาตอนนี้กำลังอยู่ในสถานะเสียเปรียบนิดๆ เมื่อสองแขนกำยำวางลงข้างตัวเธอ ใบหน้าที่มองว่าหล่อนักหนาก้มลงมาจนแทบจะชนกันจนหญิงสาวต้องเบนหน้าออกห่าง แต่ก็ห่างไม่มากเพราะกลัวเขาคิดว่าเธอรังเกียจ
“ฉัน ฉัน เป็นม่ายนะคะ”
“ไม่ผ่าน เอาอย่างอื่น” อีธานยิ้มทั้งปากและตายามบอกออกไป พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่แนบปากลงกับปากซีดๆ นั่น
“ฉันมีลูกติดสองคน”
“ไม่ผ่าน”

            ............................    ฝากนิยายเรื่องอื่นๆ ด้วยค่ะ ^_^  .......................................

มิติรักลำนำใจ มลณ์พิฐฌาธ์ www.mebmarket.com ณีระการ์..ผู้หญิงผิวขาว หน้าจืด มีความยุ่งยากใจกับเด็กหนุ่มที่คอยตามติดแจ แต่แล้ววันหนึ่งพลังลึกลับจากห้องข้างๆ ก็ดึงเธอเข้าไปทว่ามันเป็นอีกมิติหนึ่ง ณีระการ์ตื่นเต้นที่ได้มาอยู่ในดินแดนแห่งเวทที่มองไปทางไหนก็ทันสมัยไปเสียหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืนที่ทุ่งดอกไม้จะมีหนุ่มรูปงามคนหนึ่งอยู่ที่นั้น แค่เพียงแวบแรกเห็นณีระการ์ก็ตกหลุมรักโอเซอาห์ทันทีซึ่งเขาก็ไม่ปฏิเสธ ทว่านั่นมันเป็นแผนการหลอกใช้ต่างหาก...ณีระการ์อกหักจึงขอให้พี่ชายส่งเธอกลับไปยังโลกมนุษย์ เมื่อเธอกลับไปแล้วดันเป็นชายหนุ่มเสียเองที่เพิ่งได้รู้ว่ารสจูบที่เคยฝากไว้ที่ริมฝีปากเธอมันมีความหมายเพียงใด โอเซอาห์ไม่รอช้า...เขาตามเธอมาด้วยการปลอมตัวมาหลงรักหล่อนอีกครั้ง ทว่าความรักอันมั่นคงของณีระการ์ไม่สามารถให้ชายใดเข้ามาได้อีกแล้วนอกจากเขา

รักยาตรามายาหัวใจ เมลิณช์ www.mebmarket.com เจ้าทำให้คนรักของข้าตาย เจ้าต้องชดใช้!

เล่ห์กลมนตรารัก เมลิณช์ www.mebmarket.com ข้าย้อนเวลากลับไปแก้ไขการกระทำที่ทำร้ายจิตใจเจ้าไม่ได้ ที่ทำได้มีเพียงรักเจ้าให้มากขึ้นเท่านั้นนะ อามิยา

<< คำสาปรักมนตราใจ >>    ...เล่มนี้ฟรี...    กดเถอะค่ะ     อยากให้ลองอ่าน        ^_^

รักล้นใจยัยจอมจุ้น เมลิณช์ www.mebmarket.com .................................เรื่องราวของน้ำผึ้งและนายทึ่มหรือธันต์ทกานต์นั่นเอง..................................ท่านใดเคยโหลดแล้วไม่ต้องโหลดซ้ำก็ได้นะคะ เพียงปรับเปลี่ยนปกเล็กน้อย

ด้วยแรงรักลิขิตใจ เมลิณช์ www.mebmarket.com ผมอยากให้คุณอธิษฐานว่าอยากเจอผมในทุกๆ ชาติ...การเกิดเป็นมนุษย์ สิ่งหนึ่งที่ควรทำและต้องทำให้ได้ คือ การให้อภัย...

..................................

หลงรักร้าย เมลิณช์ www.mebmarket.com พันรา - แม่เลี้ยงเดี่ยวผู้ทำทุกอย่างเพื่อลูก  อีธาน - โสด หล่อ รวย รักจริงหวังแต่ง เมื่อความต้องการของทั้งสองสวนทางกันจะเกิดสิ่งใดขึ้น...  เขาต้องร้ายใช่ไหมเธอถึงจะรับรัก  ...................................... จากที่พยายามจำเส้นทางกลับบ้านแต่นานไปกลับจำอะไรไม่ได้เลยเพราะคนขับเลี้ยวไปเลี้ยวมาอยู่เป็นชั่วโมง สุดท้ายก็ผ่านกำแพงรั้วสูงผ่านต้นไม้ใหญ่หลายต้นมาจอดอยู่หน้าบ้านสองชั้นขนาดกลางค่อนไปทางใหญ่หลังหนึ่ง ข้างๆ ก็มีบ้านอีกหลังแต่สร้างไว้ชั้นเดียวและกว้างใหญ่กว่าหลังแรกมาก “ลงได้แล้วครับ เอ้า เด็กๆ ลงรถครับ” ประโยคแรกบอกแม่ก่อนจะบอกลูก พลางถือปืนขึ้นขู่ก่อนจะวางลงคล้ายว่าไม่อยากพูดมากขอใช้ปืนพูดแทน “โรง’บาลเหรอครับ” พิธถามงงๆ เมื่อภาพในโทรทัศน์ที่เคยเห็นกับภาพตรงหน้าไม่เหมือนกันแต่ก็ไม่มีคำตอบจากคนที่ขับรถให้เขากับพี่ได้ดูแสงสียามค่ำคืน เด็กชายเลยหันไปมองแม่ที่เอาแต่เงียบแถมยังตาแดงๆ อีกด้วย ขยับปากจะถามว่าเหตุใดถึงตาแดงแต่พัธดิ้นลงรถไปแล้วเพราะผู้ชายตัวโตที่พามาเปิดประตูให้ พิธจึงรีบตามลงไปเพราะกลัวอีกฝ่ายจะหันกลับมาดึงแขนจนเจ็บเหมือนหลายครั้งที่ชอบทำยามตัวเองเชื่องช้า “พิธ พัธ มานี่ลูก อยู่กับแม่ อย่าไปไหน!” พันราตะโกนเรียกลูกด้วยความตกใจปนกลัว รีบลงรถไปดึงแขนลูกไว้พลางมองคนขับที่มองพวกเธอด้วยแววตานิ่งเฉยอย่างประเมินว่าเขาจะทำเช่นไรต่อ “แม่ครับ ป้าไจ๋ลุงยู่อยู่ไหนอะ ไปหากันเถอะ” พิธถามพลางดึงแขนแม่เพื่อจะพาเข้าไปในบ้านสองชั้น “ไม่พิธ ไม่ไปลูก ลุงกับป้าไม่ได้อยู่นี่ลูก” พันรากำลังจะร้องไห้อยู่แล้ว คนพวกนี้ต้องการอะไรจากเธอกันแน่ “ปล่อยพวกเรากลับได้ไหม ฉัน...ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใครเลยเรื่องวันนี้”

..........................