ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Break it down : 8 Try 100% -NC-
-Try-
"มาร์" แบมแบมอุทานออมาหลัาที่เห็นบุลรหน้า
"ใ่ันเอ แบมเป็นยัไบ้า" มาร์ำลัเินเ้ามาหาแบมแบม ร่าบาถอยัวหนีอัโนมัิ
"หยุนะ อย่าเ้ามาไม่ั้นันะร้อริๆ้วย" แบมแบมู่ มาร์ยิ้มบาๆออมา นอย่าแบมแบมหนะหรอะร้อให้น่วย ถ้าแบมแบมะร้อร้อั้แ่เห็นหน้าเาไปแล้ว
"็เอาสิ" แบมแบมนิ่ับำอบอมาร์ ร่าบาำลัใ้วามิหาวิธีให้มาร์ออไปาที่นี่ เายัไม่พร้อมที่ะเผิหน้าและุยทุเรื่อับมาร์ในอนนี้ วามรู้สึและวามิยัีรวนันเ็มสมอ ั้แ่มีเ้าัวน้อยมา แบมแบมรู้เลยว่าไม่อาทำามำสั่ใรไ้อี่อไป
"ลับไปะ" แบมแบมยืนึ้นที่พื้นห้อ พร้อมี้ไปที่หน้า่า มาร์หน้าาับำอบที่ไ้รับ ร่าสูเินเ้าไปอแบมแบมไว้ ร่าบาันมาร์ออไปาัว แ่ยิ่ผลัเท่าไหร่ มาร์ยิ่อแน่นเท่านั้น
"อย่าบอให้ันไปเลยนะ ้อร้อหละ" แบมแบมสะบััวออามาร์ไ้สำเร็ มาร์ทำท่าว่าะเ้ามาเาะุมัวร่าบาอีรั้
"อย่ามาแะ้อัวแบมนะ เรื่ออเรามันบไปแล้ว" แบมแบมพูพลายับัวหนี เาำลัลัว ลัวหัวใัวเอ
"แ่แบม เราำลัมีลู้วยันอยู่นะ"
"ลูที่ไม่ไ้เิาวามรัั้นหรอ ลูทีุ่แ่ อึ แ่อยาทำร้ายแม่เา อึ แ่ไม่เป็นไรนะ แบมสัาว่าะเลี้ยเ้า้วยวามรัอแบมเอ " น้ำาไหลอาบสอแ้มเนียน เพราะเผลอิเรื่อที่ถูทำร้าย ลูที่เิมา้วยวามแ้น มาร์ะรัลูเาไ้เ็มหัวใั้นหรอ ทุวันนี้แบมแบมไม่เยเื่อสิ่ที่มาร์พูมาเลยสันิ
"หมายวามว่าไ" มาร์มีวามรู้สึไม่อบมาพาล
"เราเลิยุ่เี่ยวันเถอะนะ าวันนี้ไปถือว่าเราไม่เบพบัน" มาร์ำลัะใสลายยิ่ว่าอนรู้ว่าินยอับแบอมบันอยู่ะอี นี่แบมแบมมีอิทธิพลับเามานานั้นเลยหรอ
"อร้อหละแบม อย่าทำแบบนี้ับันเลยนะ" มาร์เ้าไปอาแบมแบม ร่าสูปล่อยน้ำาที่ลั้นไว้ออมา แบมแบมสัมผัสวามื้นอน้ำาที่หยลมาโนเท้าเา ใวเล็มันเ้นไม่เป็นัหวะ
"ปล่อยแบม"
"แบมแบม ันอโทษ ให้อภัยันนะ อึ ถ้าีวิันาแบมับลูไปันอยู่ไม่ไ้แน่ๆ" มาร์โผล่ำพูที่ถูเ็บัออมาทั้หม แบมแบมำลัไม่เื่อว่าสิ่ที่พูออมาะเป็นวามริ
"ปล่อย" แบมแบมสั่มาร์อีรั้ ร่าสูส่ายหัวเป็นารปิเสธ
"ันรัแบมับลูมานะ ลับมาเริ่ม้นันใหม่ไ้มั้ย อร้อหละ" มาร์ยัพูำที่้าาในใออมา แบมแบมถึั้นะั มาร์รัเาั้นหรอ
"เมื่อี้พูว่าอะไรนะ" แบมแบมนั่ลในระับเียวับมาร์
"มาร์รัแบมับลูมานะ แบมะให้มาร์ทำอะไร็ไ้ เพื่อทำให้แบมยอมลับมาเริ่ม้นใหม่ับมาร์" ร่าสูเอ่ย แบมแบมับไหล่มาร์พร้อมับปาน้ำาให้เบาๆ มาร์โผเ้าไปอ้วยวามีใ
"แบมไม่เื่อำว่ารัอมาร์นะ" แบมแบมพู ในะที่มาร์ำลัลายอ นี่เา้อเสียแบมแบมไปใ่ไหม
"......"
"แ่มาร์ทำให้เห็นไ้ไหม ว่ารัแบมับลูริๆ" ์อแบมแบมแน่น้วยวามีใ ในที่สุแบมแบม็ยอมให้โอาสเา
"ไ้สิแบม อบุนะ อบุ"
่อร้า
"วันนี้มาร์ลับไป่อนนะ แบมอยาพัผ่อน" แบมแบมพูึ้นมา มาร์มอหน้าแบมแบมแล้วยิ้มบาๆออมา ถึเวลาพัผ่อนอแบมแบมับลูแล้วสินะ แ่เายัไม่อยาลับเลย
"อพี่อยู่ที่นี่ับแบม่อนไ้ไหม" มาร์เินเ้าไปอแบมแบมา้าหลั เาเยหน้าไว้ที่ไหล่บา แบมแบมใับแรอเล็น้อยแ่ไม่เท่าับที่มาร์เรียแทนัวเอว่าพี่
"ไม่ไ้หรอเี๋ยวใรมาเห็นเ้า มาร์ะลำบาเอานะ"
"นะแบมนะ เี๋ยวีสามมาร์่อยลับ็ไ้" มาร์ประทับริมฝีปาลบนแ้มนวล แบมแบมายามอ้วยวามหุหิ มาอนอนไม่พอ ยัมาโมยหอมแ้มเาอีนะ
"็ไ้ๆ นอนันไ้แล้วนะ ลู่วแล้ว" แบมแบมบอมาร์พลาหาว้วยวาม่วนอน มาร์ลายอพร้อมับเินเ้าไปัผ้าปูที่นอนให้แบมแบม ร่าบาหย่อนัวลพร้อมับมุใ้ผ้าห่ม มาร์เผลอยิ้มออมา้วยวามเอ็นู น่ารั !
"ยืนมออยู่นั่นแหละ มานอนไ้แล้วมาร์" แบมแบมบ่นมาร์ เาุัวลใ้ผ้าห่มผืนเียวันับแบมแบม มือหนาสอมือเ้าไปใ้เสื้ออแบมแบม
"หยุเลยนะ แบมะนอน ห้ามวนันสิ" แบมแบมพลิัวหันหลัให้มาร์ เาอแบมแบมพลาลูบไล้หน้าท้อลมอแบมแบมเล่น
"มาร์เอามือออไปเลยนะ" แบมแบมพูเสียัวเีย
"พี่แ่อยารู้ว่าลูเราเาะัวแ่ไหนแล้วนะ" มาร์พูลอยๆ
"เว่อร์น่า" แบมแบมปรือาึ้นมาอบ มาร์หัวเราะเบาๆ ่อนะหลับานอนามแบมแบมไปิๆ
เวลาแห่วามสุมัะผ่านไปเร็วเสมอ เสียนาฬิาปลุัึ้นรบวนเวลานอนอมาร์ เาปิมันไปพร้อมับลุึ้นมามอร่าบา เา้มัวุมพิที่ฝีปาอิ่มอแบมแบม
"ฝันีนะเ้าหิอพี่" ร่าสูพูบ้มัวลไปุมพิที่หน้าท้ออแบมแบม
"ฝันีนะลูรั"
ร่าสูพูบนั่เียนโน๊ระาษบนโ๊ะอแบมแบมไว้ให้ร่าบาที่ื่นมาะไ้อ่านวามรู้สึอเาอนนี้ วามสุที่มาร์ไม่สามารถแสออมาไ้หม เียนบแล้ววาระาษไว้ที่หัวเีย เาปีนลบันไพร้อมพลาัวออไปาบ้านอแบมแบม โยไม่รู้ว่าสายาลมู่นี้อแบมแบมมอเาอยู่ แบมแบมเปิโมไฟบนหัวเียพร้อมอ่านำสารภาพามาร์ มือน้อยำระาษแน่น สำนึผิั้นหรอ อยาแ้ไเรื่อที่ผ่านมาั้นหรอ ้อเสียใ้วยนะมาร์้วน เพราะแบมแบมนนี้ไม่สามารถให้อภัยนเลวๆแบบนายไ้
่อร้า
่อร้า
ว่าแบมแบมะ่มาหลับไ้เล่นทำเอาเือบเ้า ยับัวลาที่นอนเินเ้าไปยัห้อน้ำ ร่าบามอหน้าัวเอในระเา ่อไปนี้้อเ้มแ็เพื่อัวเอับลู เายอมรับเลยว่าใเา็อยาะให้อภัยมาร์เหมือนัน แ่พอนึถึวันที่ถู่มเหึ้นมา ทำให้แบมแบมสลัวามิบ้าๆนั้นออาสมอ สิ่ที่มาร์วรไ้รับ่อานี้ือวามเลียัาเาและลู่าหาหละ
"๊อ ๊อ" เสียเาะประูทำเอาแบมแบมหลุาภวั์ ร่าบาเินรไปเปิประู
"ไปทาน้าวันนะ วันนี้มีแ่อที่แบมอบทั้นั้นเลย" แบอมับไหล่แบมแบม แบมแบมมอหน้าแบอมแล้วเผลอยิ้มออมา ไม่มีวันไหนที่ะไม่มาปลุเาสินะ แบอมยัเป็นพี่ที่ีเหมือนเิมไม่เปลี่ยน
"ออาบน้ำแป๊บนึนะ อนนี้เหนียวัวมา" แบมแบมพูพลาลูบัวเบาๆ แบอมหัวเราะออมา
"ั้นพี่ลไปรอ้าล่านะ" แบอมหมุนัวำลัะเินลไป้าล่า
"พี่แบอม เี๋ยว่อน" แบอมหันลับมาทำหน้า
"พี่ินยอทาน้าวรึยั ถ้าหิวให้ทาน่อนไ้เลยนะ ไม่้อรอ" แบอมพยั แบมแบมห่วินยอและลูในท้ออินยอมานานี้ เาเอะ้อูแลแบมแบมับลูให้ีเ่นัน
"อย่าอาบน้ำนานนะ เี๋ยวะเป็นหวัเอา" แบอมเินเ้ามาลูบหัวแบมแบม้วยวามเป็นห่ว ร่าบาเผลอร้อไห้ออมา แ่ิว่าลูในท้อเป็นลูมาร์ แบอมะรัเียลูเาหรือเปล่า
"แบมมีเรื่อ อึ ไม่สบายใ" แบอมมอหน้าแบมแบมพลาปาน้ำาร่าบา
"เป็นอะไรอีหละเรา หืม"
"พี่ะเลียลูแบมไหม" แบมแบมเอ่ยถามแบอม เามอหน้าแบมแบม้วยวามปะหลาใ
"พี่ะเลียลูแบมทำไมในเมื่อเาเป็นหลานพี่นะ พี่็้อรัเาอยู่แล้ว ไม่เอาไม่ิมา ไปอาบน้ำแล้วลมาิน้าวไ้แล้ว" แบอมันัวแบมแบมเ้าไปในห้อน้ำ พร้อมปิประูเบาๆ ถึแม้ว่าเ็ในท้อะมีสายเลืออมาร์รึ่หนึ่ แ่เา็ยัรัเ้าัวน้อยอแบมแบมอยู่ี
หลัาที่ไ้ทาน้าวันเรียบร้อยแล้วแบอมัสินใพาแบมแบมและินยอไปร้านายอเ็อ่อน ึ่อนนี้แบมแบมำลัเินเลือุให้ลูสาวอแบอม หยิบเสื้อลุมเ็สีฟ้าอ่อนึ้นมาู้วยวามื่นเ้น ถ้าเ้าัวเล็ไ้ใสุ่นี้ะีใ่น้อย
"ว้าว ุน่ารัั แ่เสื้อเ็ผู้ายนี่ อยาไ้ลูายหรอ" ินยอทัแบมแบมที่ำลัหยิบเสื้อมาู
"ไม่ว่าเาะออมาเป็นเพศไหน แบม็รัทั้นั้นแหละ" แบมแบมอบอารม์ี
"ินยอ มาูแปลรนี้สิ สวยีนะ" แบอมเรีย ินยอเินอุ้ยอ้ายเ้าไปู แบมแบมมอทัู้่้วยวามิบาอย่า เาเอ็อยามีรอบรัวที่สมบูร์แบบบ้า แ่ทำไม่ไ้ ร่าบาลูบท้อเหม่อลอยไปนอร้าน สายาเหลือบไปเห็นผู้ายนนึที่ล้ายมาร์ นั่นไม่ไ้ล้าย แ่นั่นมันมาร์ำลัยืนยิ้มให้เา่าหาหละ
"แบมแบม แบมแบม" แบอมเย่าัวแบมแบมเบาๆ ร่าบารู้สึัวพลามอหน้าแบอม
"ไ้อรบไหม" แบมแบมถามพลามอไปนอร้าน เาโล่อที่มาร์ไปแล้ว
"รบแล้ว แบมะเอาอะไรไหม"
"ไม่เอาอ่ะ ลับบ้านันเถอะแบมอยาพั"
รถันหรูอเทียบทาึ้นบ้านระูลอิม แบมแบมเินลาบ้าน้วยวามเหนื่อยบ้า วันนี้แบอมพาเาไปอปปิ้ ิน้าว ูหนั ว่าะไ้ลับมา็่ำแล้ว ร่าบาเินเ้าไปยัห้อนเอ วาระเป๋าใบเล็ลที่เีย ร่าบาปลเสื้อผ้าออเหลือแ่ร่าเปลือยเปล่า ำลัะหยิบผ้านหนูเพื่อเ้าไปอาบน้ำ
"หมับ" แบมแบมหันมอมือให่ที่ว้ามือัวเออยู่
"มาร์!!! มาไ้ไ ปล่อย่อนนะ แบมโป๊อยู่" แบมแบมึมือออามาร์แ่ไม่สำเร็
"ะอายทำไม เยเห็นมาทุอทุมุมแล้ว" สิ้นเสียมาร์ แบมแบมหน้าึ้นสี้วยวามอาย
"ปล่อย่อนนะ อแบมอาบน้ำ่อน" มาร์ไม่อบแ่อุ้มร่าเปลือยเปล่าอแบมแบมในท่าเ้าสาว
"เี๋ยวพี่อาบให้เอนะ"
่อร้า
--------------- NC----------------
่อร้า
--------------- NC----------------
"ไปอาบน้ำ่อนสิ มันเหนียวัวนะ"แบมแบมสะิ แ่มาร์ลับอเาแน่น
"พรุ่นี้่อยอาบไ้ไหมุเมีย" มาร์หลับาพู
"ถามริทำไมเ้ามาบ้านแบมไ้่ายๆแบบนี้" แบมแบมถาม มาร์ลืมาึ้นมามอพร้อมับยิ้มบาๆ
"ให้ินไปู้นทาให้ แล้ว็มีเส้นสายในบ้านแบมนิหน่อย" แบมแบมมอมาร์้วยวามใ ใรันเป็นเส้นสายให้มาร์
"บอมานะว่าใร" แบมแบมหยิมาร์้วยวามโมโห
"อะ โอ้ย มันเ็บนะ บอไปเี๋ยวพี่็เ้ามาหาเมียไม่ไ้อี ไม่บอหรอ นอนีว่านะ" มาร์มูลบนลุ่มผมเบาๆ พลาอแบมแบมไว้แน่นับัว แบมแบมหลับาลในอ้อมออสามี้วยวามอุ่นใ เารู้ีว่าถ้าเา้อารที่ะใ้ีวิู่ับมาร์ริๆ ยัไเา็ทำไ้อยู่แล้ว แ่มาร์ยั้อไ้รับบทเรียนอีเยอะ
แสแระทบลมาที่ใบหน้าใส แบมแบมยี้าึ้นมา้วยวามัวเีย เาลุึ้นมาาเียนอนเพื่อไปำระร่าาย สายาเหลือบไปเห็นโพสอิสที่ิไว้ ำว่ารัที่แบมแบมไม่เยิว่าเาะเห็นาผู้ายใร้ายนนั้น เินเ้าไปำระร่าายพร้อมับแ่ัวเพื่อลไปิน้าวโยที่เาลืมที่ะปปิเรื่อบาอย่าไป
แบมแบมเินเ้าไปนั่ที่โ๊ะรับประทานอาหาร โยมีินยอ และแบอมอยู่้วย เารู้สึีริๆที่แบอมูแลเาและินยอีมา วันนี้มีอาหารไทยที่แบมแบมอบ้วย แบอมยิ้มอย่าใี
"เห็นบ่นว่าอยาินผัระเพรา พี่เลยสั่แม่บ้านทำให้ิน" แบอมบอ
"อบุพี่มาๆเลยนะ แ่ะีว่านี้ถ้ามีเ้"
"หยุพูเรื่อเ้แล้วิน้าวไปเลยนะแบม" แบมแบมหน้าอเพราะเสียุอแบอม
"อนพี่็ห้ามินแบบนี้หละ ินพวน้ำาลมาๆมันะไม่ีไ" ินยอปลอบใแบมแบม แบมแบมยู่ปา้วยวามน้อยใ มาร์็ห้าม แบอม็ยัมาห้ามอี
"แบม อไปโนอะไรมา" แบอมถาม้วยสายาับผิ ินยอมอลำออแบมแบม รอยมัน่าเหมือนับรอยิสมาร์ ไม่ไ้มีแ่รอยเียวสินะ
"เอ่อ วันนี้เี๋ยวเราสามนไปร้านายอเ็อ่อนันมั้ย พอีผมลืมื้ออบาอย่า" ินยอพูออมาเพื่อเบี่ยเบนวามสนใ แบมแบมรีบพยัหน้า
"็เอาสิ แ่เี๋ยวินยอไปับแบมแล้ว็แม่บ้านแล้วันนะพอีพี่มีาน่วน" แบอมบอ ทุนเริ่มั้หน้าั้าิน้าว แบมแบมเพิ่นึถึรอยบนอึ้นมาไ้ ร่าบารีบิน้าวพร้อมับรีบลาินยอออไปนอบ้านทันที แบอมรู้ไ้ถึวามผิปิ
อิมแบอมำลัสสัยว่าทำไมบนอแบมแบมเิร่อรอยิสมาร์ึ้นมาไ้ เา้าวเท้าแล้วเินเ้าไปยัห้ออแบมแบม วาสายาไปทั่วห้อพลาสะุไปยัโพสอิสสีมพู ที่ิอยู่หน้าออมพิวเอร์อแบมแบม
-พี่รัแบมับลูนะรับ-
มาร์
แบอมโรธถึั้นะโยนมันทิ้แ่เาทำไม่ไ้เพราะน้ออเายัไม่บอเาเรื่อนี้ับเาเลย หลัาเอโพสอิสแล้ว ร่าสูวาสายาไปทั่วห้อพลาเินไปยัหัวเีย สิ่ที่ทำให้เา็อือเลที่มาร์ลืมทิ้ไว้ ับผ้าปูที่นอนในถัยะ ร่าสูำมือแน่น้วยวามโรธ เาะไม่ปล่อยให้มาร์ไ้มาเหยียบใเา้ำอีแน่นอน หยิบมือถือในระเป๋าาเ พลาเบอร์เพื่อนที่ไม่่อยุ้นเยออมา
"เฮุน ันมีเรื่อะุย้วย เรื่อสำัเียวหละ"
่อร้า
----------Break it down----------
"นายะไม่มาเสียใทีหลัแน่นะ" เฮุนถาม แบอมพยัหน้ารับ เาไม่สามารถให้อภัยมาร์ไ้อี่อไป นแบบมาร์้อเอะบ้า
"ันะไม่ทนอี่อไป" เฮุนยิ้มร้ายออมา ใรๆ ็่ารู้ีว่าเาเป็นู่แ่ับมาร์มาแ่ไหนแ่ไรแล้ว ถ้าไ้โอาสทำให้มาร์ล้มเา็ะทำ
"ไม่เอาถึายนะ เอาแ่เ็บๆ พอมั้ยหละ" เฮุนถาม
"แล้วแ่นายเลย ถ้ามันมาเี๋ยวันโทรบอเอ"
"แล้วมาร์มันไปทำอะไรให้นายฟิวาหรอ" เฮุนยิ้มร้ายในะที่ถาม
"ไม่ใ่เรื่ออนาย เอาเป็นว่าถ้าเหยื่อมาเมื่อไหร่ันะโทรหานายแล้วัน" อิมแบอมเินออไปาห้อทำานอเฮุน เฮุนรู้ีว่าทำไมแบอมถึไ้ยอมหอบสัารมาหาเาถึบริษัท แ่ที่ถามไปเพราะอยาไ้ำอบที่มาาปาแบอม แ่แบอม็ยัปิปาเียบสินะ
"็ี เพราะันไม่ไ้อยาให้ไอ้มาร์เ็บายอย่าเียว"
แบอมับรถเ้ามาในบ้าน เานำรถอไว้ที่โรอรถพร้อมับเินเ้าไปในบ้าน สมออเาำลัทำานหนัเพราะมัวแ่ิเรื่อที่ะทำร้ายมาร์ มันะีหรอที่ทำแบบนี้ แ่เา้อไม่ลืมเรื่อเลวๆที่มาร์ทำับแบมแบมสิ
"หิว้าวไหม ผมเรียม้าวไว้" ินยอเินลำท้อมา้วยวามทุลัทุเล
"บอแล้วไว่าอย่าเินบ่อย" แบอมยัุินยอเพราะหมอสั่แล้วว่าท้อแ่แบบนี้ไม่ให้เินเยอะ
"รู้แล้วน่า" ินยอหัวเราะออมาเบาๆ
"แบมแบมหละ ไปไหนแล้ว ไม่เรียลมาิน้าวหรอ" แบอมลอหยั่เิ
"แบมแบมเหนื่อยมา บอว่าวันนี้ไม่ทาน้าวเย็น้าล่า แ่ผมให้แม่บ้านเอาึ้นไปให้แล้ว" แบอมมั่นใว่าแบมแบมรู้ัวเรื่อรอยที่อแล้ว ึไม่อยาให้นเอมาาั้นอะไร
"ั้นเราไปิน้าวันเถอะ" แบอมประอร่าบาไปยัโ๊ะรับประทานอาหาร พร้อมับรับประทานมื้อ่ำันอย่ามีวามสุ
แบมแบมำลัยืนส่อระใส เผยให้เห็นร่อรอยิสมาร์ที่สามีเาฝาไว้ให้ นี่เา้อหลบๆ่อนๆพี่เานว่ารอยะหายั้นหรอ หรือเาะบอวามริเรื่อมาร์ให้แบอมรู้เรื่อีนะ เาเบื่อเหมือนันที่้อมาหลบๆ่อนๆแบบนี้
"๊อ ๆ ๆ " เสียเาะระัึ้น ทำให้แบมแบมไปมอที่้นเสีย นั่นมันมาร์!!! นี่ยัหัว่ำอยู่เลยนะ แบมแบมเินไปยัหน้า่าพร้อมับเปิให้มาร์เ้ามาไ้สะวึ้น
"ิถึัเลย ออหน่อยนะ" มาร์ริ่เ้าไปอแบมแบม ร่าบายับัวห่าเล็น้อย
"ไม่้อเลยนะ เมื่อืนทำอะไรไว้ ูิอแบมแไปหม พี่แบอม็เริ่มสสัยแล้ว้วย"
"ั้นเราลไปบอเรื่อนี้ับแบอมเลยมั้ย" มาร์ว้ามือแบมแบมทำท่าว่าะออาห้อ แ่ร่าบารั้ัวมาร์ไว้
"มาร์ะบ้าหรอ ืนพี่แบอมรู้ึ้นมา มาร์นั่นแหละที่ะาย รอให้พี่แบอมเย็นว่านี้่อน เรา่อยบอเรื่อนี้ให้เารู้" แบมแบมบอ
"ั้นนอนันเลยีมั้ย ุเมีย" มาร์พูเสร็อุ้มร่าแบมแบมลมานอนที่เียนุ่ม พร้อมหย่อนัวล้าๆัน มาร์ยับัวไปอแบมแบม เาูบแ้มนิ่มอแบมแบมเบาๆ
"มาร์ อย่าวนแบมสิ" ร่าสูไม่ไ้สนใำพูนั้นสันิ เาลับอแบมแบมแน่นึ้นราวับว่าะหายไป
"มาร์อยาอยู่แบบเปิเผยแล้ว เราไปุยับพ่อแม่เราันไหม" มาร์ถาม แบมแบมปรือามอ้วยวาม่วนอน มาร์ยิ้มออมาเบาๆ พร้อมับหลับาลไปพร้อมแบมแบม
รรมือผลแห่ารระทำ
มาร์ื่นึ้นมาเพราะเสียนาฬิาปลุ ร่าสูไม่ลืมที่ะลุึ้นไปเียนโน๊บอรัแบมแบมับลู เา่อยๆไ่บันไลมาาหน้า่า เินลัเลาะทาลัที่สายในบ้านบอไว้ มาร์เินมาถึยัรั้วบ้าน เาปีนมันออไป้วยวามำนา ึ่้าล่ามีินยืนรออยู่แล้ว
"พรุ่นี้นายะไปหนานิเลยมั้ยรับ" ินสอบถามมาร์ เามีานที่้อเลียร์ที่นั่น
"ป๊าบอแล้วว่าะเลียร์านที่นั่นให้"
"อ๋อ รับ'" ินไม่ถามอะไรมาร์มา เพียแ่เา้อทำาราานให้เ้านายแ่นั้น เปิประูรถออมา มาร์เ้าไปนั่้าในรถ ินสาร์ทเรื่อยน์แล้วับรถออไป
"ปั"เสียระสุนปืนเาะเ้าที่ัวรถ และอีหลายนัเาะเ้าที่ยารถยน์อมาร์ รถเสียหลัพุ่ล้าทา รถอมาร์พุ่นเ้าับ้นไม้ ร่าอมาร์ระแทเ้าับเบาะหน้าอย่าั ศีรษะระแทเ้าับัวรถนเลืออาบออมา เายับัวไม่ไ้เลย สายาเหลือบไปเห็นบุลที่เินเ้ามาหานเอ
"ว๊า แย่หน่อยนะที่นายไม่าย แ่ไม่เป็นไรนะ ันโทรเรียรถโรพยาบาลให้แล้ว" มาร์มอหน้า้นเสีย นี่มันโอเฮุน อริลอาลอเานี่
"บาทีัน็เริ่มอยาไ้แบมแบมับลูแล้ววะ ันวระทำยัไีนะ ฮ่าๆๆๆ" มาร์ไม่สามารถอบโ้โอเฮุนไ้เลย ไ้เพียแ่มอศัรูัวร้ายเินออไปพร้อมสิที่ับวูบอเา
ฤหาสน์ระูล้วน
"ริ๊"
"สวัสี่ะ บ้านระูล้วน่ะ" แม่บ้านรับสายโทรศัพท์ ุนาย้วนเินลมาพร้อมับระเป๋าเินทา หล่อน้อไปหาสามีที่หนานิ เพราะเรื่อานที่้าอยู่
"อะ อะไรนะะ ุมาร์รถประสบอุบัิเหุอยู่ที่โรพยาบาล" ุนาย้วนหันไปามเสียแม่บ้าน
"มานี่ันุยเอ" หยิบโทรศัพท์มาามือแม่บ้าน
"ุว่ายัไนะะ มาร์ลูายันอยู่โรพยาบาลั้นหรอ" ุนาย้วนำลัุมสิเพื่อุยับทาโรพยาบาล
"แล้วเป็นอะไรมารึป่าว่ะ" หล่อนยัใเย็นถาม
"อ๋อ แนหั แล้ว็หัวแ ่ะ ไ้่ะ" ุนาย้วนโทรบอสามีเรื่อมาร์ เธอรีบออรถไปยัโรพยาบาลทันที ปิแล้วินไม่ใ่นสะเพร่า มัน้อมีอะไรแน่นอน
Talk
มาสปอยส์่อน เี๋ยวะมา่อ ไม่ามอารม์แ่ามรีเวส 5555
พาร์ทนี้ไม่มีไรมา แ่ มาร์ พยายาม่อไปนะ555
าัอยู่หน้าไบโอทวินะรัสสสส
ใรรอรวมเล่มบ้า อบผมที....
talk 2
ะบอว่าแบมแบมไม่ไ้ให้อภัยมาร์่ายๆนะ
ือใรเอแบบนี้ไม่มีทายโทษให้ไ้
แ่อย่าลืมว่ามาร์มันเป็นนยัไในเรื่อ
เรื่อำลัเริ่ม้นราม่าแล้ว 55555
ใรถามว่านี่ยัไม่ราม่าอีเหรอมึ / ยัโว้ยนี่แ่น้ำิ้มมมมมมมม
หัวเราะอย่าบ้าวลั่
ฤๅ
นี่ะเป็นุเริ่ม้นอ NC 5555
หาาัหน้าไอโอทวินะรั ยัไม่ถึร้อยอย่าเพิ่บันนะ ฮรือออ
สัาไม่หายแล้วร้า 555555555
ทุนรู้ยัว่าทำไมมันเ้า รพ 55555+
เี๋ยวๆๆๆๆ นาร้ายยัไม่ออ รออออออออออออ
@pypb778
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น