สายไปแล้ว...ใช่ไหม

เนื้อเรื่อง

ความเงียบเหงา...ที่ว่างเปล่า

กับความคิดถึง ซึ่งบางเบา...อย่างหวั่นไหว

สายลมคล้อยเคลื่อน เลื่อนมา...กระทบใจ

หอบความเศร้า ถึงคนไกล...ต่างแดนดิน

 

วันเวลา เนิ่นนาน ผ่านอดีต

นอนนั่งคิด พินิจนัย ใจถวิล

ณ นภา ไร้เมฆ ซึ่งนกบิน

ใจโผผิน บินไป ไกลลับตา

 

หนาว-หนาวใจ ไหวหวั่น อยู่ลึก-ลึก

เพิ่งรู้สึก ว่ารักเธอ นั้นมีค่า

คงสายไป ถ้าร้องเรียก เธอกลับมา

รู้ตัวเอง เมื่อเธอลา จากกันไกล

 

ขอโทษนะ ฉันผิดเอง ฉันขอโทษ

เธอคงโกรธ เกลียดฉัน มากใช่ไหม

ที่วันนั้นฉั นทำร้าย เธอลงไป

ไม่เห็นค่า รักที่ให้ กลับทิ้งมัน

 

วอนสายลม...ช่วยพา เธอกลับมา

วอนฟากฟ้า...ชวยใจเธอ แปรเปลี่ยนผัน

วอนแสงจันทร์...ให้เธอกลับ มารักกัน

จะรักเธอ ให้คงมั่น...ฉัน-สัญ-ญา

...