Chapter 1 ซาชูเกะ / /Chapter2 ซากุระ

เนื้อเรื่อง

 Chapter 1 ซาชูเกะ

"ตอนเช้า วันที่เท่าไร กี่โมงแล้ว ผมไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้ผมมี จดหมายของพ่อ กับจิตวิญญาณของผม ที่มันไม่มีค่าอะไร นอกจากล้างแค้นไห้ พ่อ "

หลังจากที่พ่อของซาชูเกะ (คุโรจิมา ไซ) ได้ถูกเพื่อนของตนหักหลัง โดยการฆ่าล้างครอบครัวแต่ซาชูเกะกลับรอดมาได้ เพราะพวกนั้นคิดว่าเขาตายแล้ว เขาได้เห็นพ่อตัวเองถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตา กลิ่นเลือดของพ่อนั้นเขายังจำได้ไม่เปลี่ยนแปลง เด็กคนนี้จึงเกิดมาพร้อมกลับความโกรธแค้น ความโกรธ ความโศกเศร้า ความงล งง เพราะสิ่งเหล่านี้ทำไห้เกิดเหตุประหลาดกับเขา เขาสามารถที่จะบังคับ พลังของธาตุต่างๆได้ สามารถนำสิ่งที่ไม่เหมือนกันมา ผสาน กันไห้กลายเป็นหนึ่งเดียว ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

"  นี้คงถึงเวลาแล้ว ที่ผมจะได้อ่าน จดหมายของพ่อซะที ตอนนี้ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่หือ ๆ ๆ " ซาชูเกะ แกะจดหมายพร้อมน้ำตาของเขา

                                            ข้อความในจดหมาย

ซาชูเกะลูกพ่อไม่ว่ายังไงก็ตามลูกต้องเดินตามความฝันของลูกนะลูกต้องอย่าท้อถอยลูกต้องสู้เพราะพ่อก็เคยเป็นแบบลูกมาแล้วแต่พ่อไม่คิดว่ามันจะมาเกิดกับลูกของพ่ออีกลูกได้รับสายเลือดของพ่อไปนั่นก็คือลูกสามารถ บังคับธาตุที่เป็นเหล็กได้

ลูกจงใช้มันอย่างมีค่าส่วนเรื่องที่พ่อถูกเพื่อนๆของพ่อหักหลังนั่นขอฝากไว้ไห้ลูกด้วยแล้วกัน  ส่วนปืนที่พ่อได้สร้างไว้นั่นไห้ลูกไปตามหาตามแผนที่ๆพ่อได้เขียนเอาไว้ไห้

ปืนนั่นจะอยู่ในกล่องดำมีกระสุนเงินขาวอยู่8นัด แต่ละนัดจะเขียนชื่อสลักเอาไว้แต่ละนัดได้แก่

1 อิทะจิ คิมูระ

2 ซึชินะ อาระชิ

3 เนกิมะ กาเรกิ

                     }เป็นฝาแฝดกัน

4 เนมิกะ กาเรกิ

5 นาเอจิ มุโตชิ

6 โกมูอิ  นาริกะ

7 เอดะ   มะซาอิชิ

8 นาเรดะ  มุโตอิเดะ

ขอไห้ลูกจงโชคดี  พ่อขอฝากให้ลูกด้วยแล้วกัน

"......................"

"ด....ได้ครับพ่อ"

หลังจากที่ซาชึเกะได้อ่านจดหมายของพ่อจบเขาก็ได้ออกตามหาปืนของพ่อเขาทันทีเพื่อที่จะได้ไปล้างแค้นคือไห้พ่อ

"นี่ไงละ!!   เจอแล้ว"  ซาชูเกะตาเป็นประการเมื่อเห็นปืนกระบอกนั้นเพราะความสวยงามของมันปืนกระบอกนี่ไม่ใช่สีเงินแต่ถูกตีขึ้นด้วยเงินแท้แต่กลับมีสีขาวส่วนกระสุนนั่นก็ได้สลักชื่อของแต่ละคนไว้ด้วยสีแดงเหมือนเหลือดแต่ไม่ใช่สีเหลืองกลับเป็นสีขาวซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องมีสีขาว 

หลังจากที่เขาได้ได้ชื่นชมกับความงามของปืนเขาก็เริ่มมองดูที่กระสุนมองหาชื่อที่อยู่บนลูกกระสุน

"อิทะจิ คิมูระ  คนนี้ละคนแรก"

เมื่อเขาพูดจบเขาเริ่มมองดูเสื้อผ้าของที่ใส่อยู่เป้นเสื้อผ้า ขาดๆ รุยๆ เขาจึงลองเข้าไปในบ้านเก่าของเขาที่พ่อของเขาถูกฆ่านั่นเองเขาเจอกับเสื้อคลุ้มสีดำๆ คล้ายๆ กับเสื้อกันฝนจึงหยิบมาใส่เพราะความหนาวระหว่างนั่นเองเขาได้ไปเจอกับกล่องกระสุนปืนเต็มกล่องเป้นกระสุ่นปืนธรรมดาๆ ที่พ่อของเขาได้เก็บไว้เพื่อลองปืนที่เพิ่งสร้าง

เสร็จ

   เมื่อเขาเตรียมตัวเสร็จก็เริ่มออกเดินทางไปตามหาคนที่ฆ่าพ่อของเขา

"อิทะจิ คิมูระ เตียมตัวไว้เถอะ ตระกูล คุโรจิมา ยังไม่สิ้นลมหมดทุกคน"

เขาพึมพัมอยู่ในใจ  

                                                Chapter2 ซากุระ

ภายใต้อากาศเย็นเยือกขอยามค่ำคืน และสายฝนที่ตกพร่ำๆ ยังปรากฎ ร่างของชายผู้นึงซึ่งมีบุหรี่คาบอยู่ที่ปากนั่งลงชื่นชมกับปืนของเขา และนำกระสุนธรรมดาๆ ใส่ลงไปในปืน7นัดแล้วนำกระสุนสีเงินๆ ใส่ลงไปอีก1นัดฉันได้เห็นเหมือนชื่อคนไว้ที่ปลอกสุน

ซาชูเกะ     " แคก ๆ เจ้าต้องการสิ่งใด"

เด็กผู้หญิง  "........."

     ครืนๆๆ เสียงฟ้าฝ่าลงมาทำไห้เด็กผู้หญิงตกใจวิ่งเข้าไปกอดชายผู้นั่นเอาไว้

ซาชูเกะ     "นี่!!....เธอจะทำอะไรน่ะ"  

เด็กผู้หญิง  "หือ ๆ ๆ ๆ" เด็กผู้หญิงร้องไหเพราะความกลัว

ซาชูเกะ     "............"

ซาชูเกะไม่รุ้จะยังไงไห้เด็กผู้หญิงหยุดร้องไห้เขาจึงเลิกชายเสื้อหคุมของเขาที่คล้ายๆกับเสื้อกันฝนมาคลุมเด็กผู้หญิงไว้ทำไห้เสียงของผู้หญิงนั่นเวียบลงไปได้และอาจเป็นเพราะความอบอุ่นของเสื้อกันฝนและตัวของซาชูเกะที่เต็มเปลี่ยมไปด้วยความแค้นเด็กผู้หญิงคนนั่นจึง

ผลอยหลับไป

เมื่อเด็กผู้หญิงตื่นขึ้นมา ก็ได้สัมผัสกับ แสงแดดยามเช้าที่อบอุ่น ทันใดนั่นเอง

"ตูมมมมมมมมมม"

เสียงของต้นไม้ล้มลงมา พร้อมกลับมีแท่งเหล็กปักไว้ตรงกลางของ ต้น

"กรีดดดดดดดดดด" เสียงของเด็กผู้หญิงกรีดด้วยความตกใจ

ซาชูเกะรีบวิ่งมาดูเพื่อดูว่าอะไรเกิดขึ้นกับเด็ก

"เกิดอะไรขึ้น"

เด็กน้อยไม่พูดอะไรเพียงแต่ชี้นิ้วไปที่ต้นไม้ที่มีแท่งเหล็กปักค้างไว้

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ซาชูเกะหัวเราะร่าพร้อมกับตวัดมือไปที่ต้นไม้แม่งเหล็กที่ปักค้างอยู่ก็ละลายเหมือนน้ำกลับเข้ามาที่มือของซาชูเกะแล้วเขาก็ตวัดอีกครั้งนึงเพื่อที่จะทำไห้ก็อนเหล็กที่อยู่ในมือหายไป

จากนั้นเขาก็เดินทางต่อไปทิ้งไห้เด็กผู้หญิงนั่ง งง อยู่อย่างนั้น

เด็กผู้หญิง "อ..เอ่อเดียวค่ะ"

ซาชูเกะหันหน้ามามองเด็กผู้หญิงพร้อมกับสายตาที่อบอุ่นเหมือนกับพ่อของเธอ

ซาชูเกะ   "มีอะไร!!"

เด็กผู้หญิง "เอ่อ..คือฉันอยากจะ...."

ซาชูเกะ    "หืม.."

เด็กผู้หญิง "ฉัน...อยากจะขอบคุณที่ช่วยฉันไว้เมื่อคืนไม่งั้นฉันคงหนาวตายไปแล้ว  

                ฉันอยากจะตอบแทนคุณ"

ซาชูเกะ    " ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เด็กน้อยไม่ต้องตอบแทนฉันหรอก "

เด็กผู้หญิง "แต่ฉันอยากช่วยนี่ค่ะ มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้บ้างหรอกค่ะ"

ซาชูเกะ    "อืม.....จริงๆก็มีอยู่นะ"

เด็กผู้หญิง "หา!!...จริงเหรอค่ะ" เด็กผู้หญิงตาเป็นประการพร้อมกัลบกระตืนรือร้นที่จะ

               ช่วยเหลือชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก

เด็กผู้หญิง "งั้นฉันขอถามชื่อคุณก่อนแล้วกันไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอค่ะ"

               เด็กผู้หญิงรีบพูดก่อนที่ซาชูเกะจะอาปากซะอีก

ซาชูเกะ   " ซาชูเกะ ฉันชื่อคุโรจิมา ซาชูเกะ"

เด็กผู้หญิง "แซ่ของพี่นี่คุ้นๆนะค่ะ"

ซาชูเกะ   ".............."

ซาชูเกะ   "แล้วเธอละชื่อะไร?"

เด็กผู้หญิง "ฉันชื่อซากุระค่ะ"