เดินทางอยู่ดีๆได้กลายเป็นจอมมารซะงั้น - นิยาย เดินทางอยู่ดีๆได้กลายเป็นจอมมารซะงั้น : Dek-D.com - Writer
×

    เดินทางอยู่ดีๆได้กลายเป็นจอมมารซะงั้น

    คารินแค่กำลังเดินทางไปเทือกเขามายาเพื่อวาดภาพส่งประกวด จนกระทั่งเดินทางมาถึงต่างโลก พบเหล่าปิศาจที่หน้าซีดทุกครั้งเมื่อเธอเข้าหา และได้รับบทบาทเป็นจอมมารผู้ชั่วร้าย(?)​ #นิยายสายฮา

    ผู้เข้าชมรวม

    8,579

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    29

    ผู้เข้าชมรวม


    8.57K

    ความคิดเห็น


    181

    คนติดตาม


    584
    จำนวนตอน :  8 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 เม.ย. 61 / 20:45 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    ทุกอย่างมันเริ่มต้นที่การเดินทางเพื่อเฟ้นหาสถานที่อันแสนวิจิตร 
    เทือกเขามายา ภูผาในตำนานที่ถูกเล่าขานพรรณนา​ถึงความงดงามหาที่ใดเปรียบ
    สถานที่ที่มนุษย์​ผู้หลงรักในการผจญภัย​ต้องเคยได้ยินผ่านหู

    คาริน เองก็เป็นหนึ่งในบุคคล​เหล่านั้น 
    เป็นเด็กสาวคนที่มีจิตวิญญาณ​แห่งศิลปิน​ 
    ต้องออกเสาะแสวงหาแรงบันดาลใจ​ เพื่อสร้างสรรค์​ผลงานชิ้นสำคัญ 
    สำหรับการประกวดวาดภาพระดับโลกที่จะจัดขึ้นทุกสามปี
    เธอจึงต้องออกเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อ​พิสูจน์​ความตั้งใจที่แท้จริง
    ถึงแม้ว่างานศิลปะของเธอจะมีหลายความเห็นแตกต่างกันไปก็ตาม
    บ้างก็ว่าผลงานของเธอต้องตีความยาก แต่มีจิตวิญญาณ​ที่มากล้น
    มีทั้งกล่าวว่าผลงานของเธอน่ากลัวและเข้าถึงยาก 
    ราวกับงานภาพของปิกัสโซ่ผสมแวนโก๊ะ
    ทั้งน่าขนลุกและไม่งดงาม

    แต่เสียงนกเสียงกาเหล่านั้น เธอจำเป็นต้องสนใจด้วยหรือ
    ทั้งชีวิตนี้คารินได้อุทิศให้แด่ศิลปะไปหมดแล้ว 
    พวกมนุษย์​ไร้ความรักในงานศิลป์ไม่มีทางเข้าใจได้หรอก




    ท่านคือจอมมารที่พวกข้าเฝ้ารอ

    แต่แล้วราวสวรรค์​เล่นตลก จากการเดินทางอันแสนทรหดกลับกลายเป็นเธอเดินทะลุมิติมายังทางเชื่อมของโลกปิศาจได้เสียอย่างนั้น

    ยังดีที่เหล่าปิศาจที่เธอพบเป็นพวกหลงรักในงานศิลป์เช่นกัน เพียงแค่เห็นผลงานอันน่าภูมิใจในสมุดวาดภาพของเด็กสาว เป็นอันเปลี่ยนจากทีท่าคุกคามกลายเป็นบูชายกย่องเธอเสียยิ่งใหญ่ ถึงแม้คำวิจารณ์​ของพวกเขาจะฟังแปลกๆไปบ้าง 

    "ช่างน่าสยองขวัญยิ่ง! ขนลุกไปหมดแล้ว ตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่เคยพบเคยเจอผลงานที่มีจิตวิญญาณ​ชั่วร้ายขนาดนี้มาก่อน ท่าน...ท่านคือจอมมารผู้ยิ่งใหญ่​ของพวกเรา!" 

    "เฮ!" เสียงโห่ร้องของบริวารปิศาจสองสามตนด้านหลังช่างฟังดูปลื้มปิติยิ่ง

    แต่ทำไมคารินกลับไม่ค่อยรู้สึกดีใจเลย

    หรือว่าคำชมในภาษาปิศาจมักจะแปลกประหลาดเช่นนี้อยู่แล้ว? 



    เพียงเอ่ยคำบัญชา​มา พวกข้าจะไปบดขยี้มนุษย์​ไร้ค่าเหล่านั้นให้ท่านเองขอรับ


    "ผู้กล้าอันดับหนึ่งงั้นเหรอ เขาชื่ออะไร" 

    "นามของเขาคือ คร๊อคแคร๊คขอรับ"

    "...อีกรอบ"

    "คร๊อคแคร๊คครับ"

    "คล๊อกแคล๊ก? นั่นชื่อคนจริงๆเหรอ"

    "ไม่ ไม่ใช่คล๊อกแคล๊ก คร๊อคแคร๊คต่างหากครับ"

    "คล๊อคแคล๊ค.."

    "กระดกลิ้นด้วยครับ คร๊อคแคร๊ค"

    "...คร้อกแคร้ก" 

    "อ่า สำเนียงยังไม่ได้ครับต้องเป็น คะ--"

    "พอเถอะ เดินทางกันต่อได้แล้ว" 


    มาเปิดเรื่องใหม่แก้เครียดจากการสอบค่ะ เรื่องนี้จะเป็นแนวเบาสมองเฮฮาสดใส ได้แรงบันดาลใจ​มากจากนิยายผู้กล้าจอมมารอะไรเทือกนั้น ผสมกับ one punch man ด้วย อืม~ อย่างที่รีดคิดค่ะ คารินของเราเป็นพวกเมพหน้าตายนั่นเอง สัตว์ประหลาด ปิศาจ ผู้กล้า เจ้าชาย นางซัดกระจุยจบในหมัดเดียวค่ะ ฮ่าๆ


    แนะนำตัวละครแบบคร่าวๆ

    คำเตือน ตัวละครในเรื่องมีความขี้มโนขัดกับอิมเมจสูงมาก 



    คาริน เอวาลีน จิตรกรสาวผู้มีพรสวรรค์​
    (ดวงตาสีแดง ผมสีเงินยาว)



    เฮลรัส



    ธีโอ


    คิลเลียน 



    ??? 

    CR.รูป Pinterest

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น