ณ ปราสาทที่เหงียบเหงาแห่งหนึ่ง วันหนึ่งถือเป็นวันโชคร้ายที่สุดในชีวิตของเขาที่หลงทางมา ณ ปราสาทแห่งนี้ในความหวาดกลัวเขาก็ได้พบกับเธอเด็กหญึงรุ่นราวคราวเดียวกับเขา เขาอดดีใจไม่ได้ที่ได้พบเธอ เขาเดินมาทักทายกับเธอแต่เธอกลับเดินหนีเข้าไปในปราสาท เขารีบเดินตามเธอไป ณ ห้องโถงแห่งหนึ่งเขาพบเธอยืนมองดอกไม้ดอกหนึ่งอยู่เขาพูดขึ้นไปว่า
"แบบนี้นี่เองทำไมเธอถึงไม่ยอมคุยกับฉัน"
เด็กสาวหันมองแต่ยังคงใบหน้าเย็นชาเช่นเดิม
"ดอกไม้นั่นคือเธอสินะ"
เด็กชายพูดพลางคลายยิ้ม
"ดอกไม้นั่นแม้จะมีแต่น้ำแข็งเกาะเต็มเช่นหัวใจของเธอก็เถอะ!! แต่ไม่เป็นไรนะชั้นจะช่วยเธอเอง!!"
เด็กหญิงมองตระหนกและแล้วเขา ผู้หลงทางได้ช่วยเธอ!!!!ให้มีรอยยิ้มได้
แล้วคุณล่ะค่ะพร้อมไหมที่จะเปิดใจยอมรับคนอื่น @_@
(อิอิ!! ขอบคุณที่ทนอ่านค่ะ)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น