+++ รักของฉันที่ไม่เคยสมหวัง +++

เนื้อเรื่อง

ฉันคิดว่าตัวเองเนี่ยเป็นคนที่ไม่ค่อยสวยมากนัก หน้าตาธรรมดามาก แต่ในบรรดากลุ่มของฉัน ฉันเนี่ยเป็นคนที่มีคนมาจีบมากที่สุด จนเพื่อนในกลุ่มต้องพูดว่า
“ ออม แกทำไงอ่ะถึงมีแต่คนมาจีบแกห่ะ ” ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ส่วนฉันนะหรอก็ทำตามปกติไม่ได้ทำตัวเด่นนักหรอกนะ  แต่คงเป็นเพราะพวกฉันเนี่ยอัธยาศัยดีมั้ง

      พอเข้าม.4 ฉันก็ได้เลือกชมรมนะคือ ชมรมห้องสมุด ฉันเป็นพวกชอบอ่านอ่ะ เลยเข้าชมรมนี้ ทำให้ฉันได้รู้จักกับพี่นัท ( พี่นัทอยู่ม.5 ) แต่ว่าก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ เพราะว่าตอนนั้นฉันคบกับรุ่นพี่ที่อยู่ม.6 อ่ะชื่อ ป็อป พี่เค้าเป็นคนที่น่ารักมากฉันแอบชอบพี่เค้าต้องแต่ม.3 แล้ว นี้เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันอยากจะ เข้าโรงเรียนนี้  พี่ป็อป เนี่ยป็อปสมชื่อค่ะ เค้าเป็นนักบาสโรงเรียนด้วย ทำให้พี่เค้าเป็นคนสูง ส่วนฉันนะหรอสูงแค่168 เองค่ะ พี่เค้าอ่ะมีคนมาชอบมากทั้งรุ่นเดียวกัน รุ่นน้องค่ะ พี่ที่รุ่นเดียวกันกับพี่ป็อป ชอบมาพูดท้าตบกับฉันบ่อยๆและชอบพูดคำที่ฉันมักจะร้องไห้ด้วย มันทำให้ฉันต้องแอบร้องไห้บ่อยๆกับเพื่อน  บ้างครั้งฉันก็ตาบวมเค้าไปที่ชมรมแล้วพี่นัทเค้าก็จะมาถามว่าถูกว่าอีกแล้วหรอ จากนั่นพี่นัทก็จะปลอบฉันเป็นประจำ  
จนวันหนึ่งฉันได้รู้ว่าเพื่อนสนิทของฉัน ชื่อ มินท์ นะก็แอบชอบพี่ป็อปเค้าเหมือนกัน มันทำให้ฉันสับสนมาก เพราะคนที่เป็นเพื่อนเราแอบชอบแฟนเรา  ฉันได้พูดเรื่องนี้กับพี่ป็อป แต่พี่เค้าก็จะบอกว่าไม่ต้องไปสนหรอก เพราะยังไงพี่ก็ไม่ชอบคบที่เดียวหลายคน แล้วอีกอย่างพี่คบกับออมอยู่นะจะให้พี่ไปคบกับเพื่อนออมยังไง  แต่แล้ววันหนึ่งฉันก็ต้องตัดใจจากพี่ป็อป เพราะ มินท์ได้มาขอให้ฉันเลิกกับพี่ป็อป เพราะเป็นเพื่อนสนิทฉันจึงยอมแต่ เพื่อนในกลุ่มอีกหลายคนไม่เห็นด้วย
แต่ในเมื่อฉันตัดใจแล้วนิใครจะห้ามได้  แล้วเย็นของวันนั้นพี่ป็อปก็โทรมาถามว่า
    
                “ จะเลิกจริงๆหรอ  หรือว่าเห็นแก่เพื่อน ”
    “ ป่าวหรอก  ออมเหนื่อยแล้วอ่ะพี่ออมเบื่อที่จะทนฟังพี่ตั๋นเค้ามาว่าออมแล้ว  แต่ออมอยากเป็นน้องสาวพี่อีกคนนะ ” พี่ตั๋นที่ว่าก็คือพี่ที่ชอบมาว่าและท้าตบฉันอยู่เสมออ่ะ  จากวันนั้นเราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ถึงเจอกันฉันกับพี่เค้าก็พูดกันอย่างปกติ ถึงแม้เลิกกันแล้วฉันก็ไม่เห็นพี่เค้าคบกับใครเลย จนกระทั่งพี่เค้าจบไป ฉันจะไม่ลืมพี่เค้าเลยเราคบกันมา ครึ่งปีอ่ะนานนะสำหรับฉันเพราะไม่เคยที่จะคบใครนานขนาดนี้เลย  
    
    พอเปิดเทอมมาม.5แล้ว ฉันได้ย้ายชมรมไปอยู่ที่แนะแนว ซึ่งชมรมห้องสมุดจะคัดเลือกคนเพื่อที่จะได้สอนน้องรุ่นต่อไป พี่นัทก็ยังได้อยู่ชมรมนี้เหมือนเดิมค่ะ
    ตอนนี้ฉันคบกับเจตน์ เพื่อนรุ่นเดียวกันตั้งแต่ช่วงปิดเทอมแล้วล่ะ เนื่องจากจะไดทดแทนพี่ป็อปที่ย้ายออกไปแล้ว เจตน์นิสัยดีมาก  มาวันหนึ่งที่เป็นวันที่ฉันจำได้ดีคือ ก่อนสอบกลางภาคเทอมที่1 เพียงแค่วันเดียวพี่บีเพื่อนพี่นัทได้มาพูดคำที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ฟังเลย
    “ ออม มีแฟนยัง ”
    “ ถามทำไมพี่บี  ”
    “ คือ ถ้ามีแล้วก็ไม่เป็นไร ”
    “ ยังไม่มีอ่ะ ” ความอยากรู้ทำให้ฉันได้ตอบไปอย่างงั้น
    “ หรอ คืองี้นะ ไอ้นัทมันชอบออมนะ คบกับมันได้มั้ย ” ไม่อยากเชื่อ พี่นัทนี้นะชอบฉัน ฉันไม่เชื่อหรอกค่ะว่าพี่นัทชอบฉัน  แต่วันต่อมาพี่นัทได้มาขอคบกับฉันนี้สิ แล้วเจตน์ละไม่อยากจะพูดเลย คือ เจตน์เค้าอยู่คนละโรงเรียนค่ะ  พอกลับมาบ้านฉันเลยโทรหาเจตน์นะแล้วบอกเรื่องที่เกิดขึ้น โดยไม่ปิดบังเลย เจตน์ก็เลยบอกว่าแล้วแต่ออมสิ แต่ถ้าพี่เค้าทำออมเจ็บนะก็มาหาเจตน์นะ เพราะไงเจตน์ก็รักออมเสมอ ( เจตน์เค้าชอบฉันตั้งแต่ม.2 แล้ว เวอร์เนอะแต่เรื่องจริงขนาดตอนคบกับพี่ป็อปเจตน์ก็รู้ แล้วก็เป็นอีกคนที่ปลอบฉัน )
    ความใกล้ชิดทำให้ฉันได้คบกันพี่นัท  พี่นัทเค้าก็ดีนะเดินไปส่งฉันขึ้นรถทุกวันตามใจฉันทุกอย่าง แต่ฉันก็พูดเสมอว่าถ้าเบื่อกันก็บอกออมเป็นอย่างนี้แหละนะ ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกันเลย ( นี้เป็นคำที่ฉันมักพูดกับคนที่คบด้วยทุกคนเลย ) เราคบกันได้ประมาณ 1 เดือนกับอีก 22 วัน
               นี้ฉันจำได้เลยนะเพราะตอนนี้ฉันรักพี่เค้าไปแล้ว ( ไม่รู้ว่าเรียกว่ารักรึป่าวนะ )  พักหลังเราก็เริ่มที่จะทะเลาะกันแล้ว แต่คนที่ช่วยให้เราปรับความเข้าใจกันคือ วิปเพื่อนรักที่รู้ใจของฉัน ต้องขอบคุณวิปมาก
วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่เราปรับความเข้าใจกัน  วันจันทร์มาพี่นัทก็เริ่มหายหน้าไปแล้ว ด้วยเหตุผลว่าจะไปหาเพื่อน แล้วก็ไม่ไปส่งฉันที่รถอย่างเคย จนความอดทนฉันสิ้นสุดเมื่อได้ยินพี่ปาล์มเพื่อนสนิทอีกคนของพี่นัทพูดกับปอยน้องสาวพี่ปาล์ม ( ปอยเป็นเพื่อนของฉันด้วย ) ว่าพี่นัทมีแฟนใหม่ชื่อโอ๋ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย วันศุกร์ฉันได้โทรไปถามเรื่องนี้กับพี่นัท นั้นเป็นครั้งแรกในรอบสัปดาห์ที่ฉันได้โทรคุยกับพี่นัท เหตุผลคือ พี่ไม่ว่างถ้าว่างเดี๋ยวพี่โทรกลับเอง
    “ สวัสดีค่ะ พี่นัท ”
    “ ว่าไงออม  ตอนนี้พี่มีธุระนะเดี๋ยวพี่จะโทรกลับ ”
    “ อย่าพึ่งค่ะ ออมจะพูดเรื่องสำคัญกับพี่อ่ะ  ค่อยไปทำธุระของพี่ที่หลังได้มั้ย ”
    “ งั้น ก็ได้ ” พี่นัทคงจับน้ำเสียงที่สั่นเครือของฉันได้มั้งเลยยอมคุยด้วย
    “ คือ  พี่กินข้าวยัง ” ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มเรื่องยังไงอ่ะ เพราะฉันสังหรณ์ใจว่าถ้าพูดเรื่องนี้ออกไปคงจะไม่มีทางเป็นอย่างเดิมได้แน่
    “ ออม มีไรกันแน่ ”
    “ พี่นัท คือ ออมจะบอกว่าถ้าเบื่อกันแล้วก็บอกนะ ”
    “ อือ ”
    “ พี่นัท รำคาญออมแล้วใช่มั้ย ”
    “ เออ…. ”
    “ พูดความจริงเถอะ ”
    “ ใช่ ” คำตอบสั้นๆแต่ทำให้ฉันน้ำตาไหลออกมาเลย
    “ ว้า เรื่องสำคัญเอาไว้พูดกันวันจันทร์ดีกว่าเนอะ ” ฉันพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้
    “ อืม… ”
    “ พี่นัท คนที่ชื่อโอ๋ที่พี่ปาล์มพูดนี้ใครหรอ ”
    “ ใครโอ๋ ไม่มีหรอก ”
    “ อ้าว ทำไมพี่ปาล์มพูดว่าพี่ชอบพี่โอ๋ ”
    “ พี่ให้มันพูดเองแหละ ”
    “ งั้นทำไมถึงทำอย่างงี้ละ แล้วที่ว่ารำคาญนี้เรื่องจริงมั้ย ”
    “ จริง ”
    “ หระ หรอ อือ ใช่เนอะเมื่อรำคาญกันแล้วจะคบกันต่อทำไมหล่ะจริงมั้ย ” ตอนนี้น้ำตาฉันไหนออกมาเต็มเลย    “ จริง ”        “  งั้นหรองั้นเราเลิกกันดีกว่านะ ”
    “ อือ ” พี่เค้าไม่พูดอะไรเลยอ่ะนอกจากคำว่า อือ
    “ ออม ถามหน่อยได้มั้ยว่าออมตื้อไปหรอ แล้วก็เอาแต่ใจไปหรอ ”
    “ ใช่ ” ตกลงนี้ฉันผิดหรอทั้งที่ฉันไม่เคยตื้อพี่แกเลย ไม่เอาแต่ใจด้วย
    “ หรอ งั้นออมขอเป็นน้องสาวพี่นะ ว้าว ดีใจจังออมมีพี่ชายอีกคนแล้ว ” ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา
    “ งั้นโชคดีนะพี่ชายที่รัก ของออม ” จากนั้นฉันก็วางสายไปเลย แล้วก็มานอนร้องไห้เป็นวันเลย วิปก็เลยได้มานอนที่บ้านฉันแล้วก็คอยปลอบ วันจันทร์ไปโรงเรียนฉันพยายามร่าเริงแต่พอเห็นหน้าพี่นัทแล้วน้ำตาก็มักจะไหลอยู่ตลอด  ผ่านมา 2 เดือนแล้วฉันเลยกลายเป็นคนที่ร่าเริงเกินเหตุด้วยซ้ำ  มีไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นหน้าตาที่เคร่งเครียดของฉัน ส่วนตอนนี้ฉันโสดค่ะ เจตน์ก็ยังดูแลฉันอย่างเดิม และยังน่ารักเหมือน