ย้ายมิติมาทั้งที ขอใช้ชีวิตเรียบง่ายได้หรือไม่

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่านค่าา 

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นมาได้ เพราะไรท์เสพติดซีรี่ย์แนวเทพเซียน และการอ่านนิยายที่ไม่สามารถนับจำนวนได้อีกต่อไปแล้ว 

พล็อตในหัวก็ถูกปูทางมาจนเสร็จสิ้น เหลือระหว่างทางที่ควรเติมแต่งให้สมบูรณ์ 

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ปั้นมันมาเองกับมือ ทุก ๆ คำ ทุก ๆ ตอน พยายามให้นักอ่านรู้สึกคุ้มค่าเวลาที่เสียไป และเงินที่จ่ายให้มา 

ไม่ต้องห่วงนะคะ ไรท์ไม่เทนิยายแน่นอน แต่อาจจะช้าบ้าง หายบ้าง เพราะงานด้วยและสุขภาพจิปาถะ 

ตอนไหนที่ขึ้น rewrite แล้ว แสดงว่าพล็อตเดินทางมาแบบนี้จริง ๆ ส่วนคนที่อ่านไปแล้วไม่ต้องตกใจนะคะ ไรท์ปรับคำให้ดีขึ้นและต่อเนื่องมากขึ้น ไม่โดดไปมา เรียงลำดับเหตุการณ์ให้สมูทเท่านั้นเอง กลับมาอ่านก็จะยังคงเดิม และไร้คำผิดแบบ 99.99% ค่า

เริ่มเรื่องของเรา

โดยนางเอกของเรา 'ไป๋อวี้' ผู้นี้ ในตอนมีชีวิตอยู่ทำงานอย่างหนักเพียงเพื่อหวังแก่ไปจะได้สบาย นางใช้ชีวิตราบเรียบ ราบเรียบและเงียบเหงาจนเกินไป เหมือนเกิดมาเพื่ออยู่ตัวคนเดียว

แต่แล้วสุดท้าย ไหงยังไม่ทันแก่ ได้ไปสบายของจริง สบายในยมโลกเสียด้วยสิ !! 

นางพยายามตั้งสติให้มั่นคงที่สุด ก่อนจะรับฟังเรื่องราวที่ ‘ยมทูต’ ท่านนี้เสนอมา ความรู้สึกของนางมีความขัดแย้งอยู่ลึก ๆ ว่าเหตุการณ์นี้เคยเกิดและดับไปแล้ว นางแค่ต้องวนกลับไปเจ็บปวดดังเดิม …

งั้นหรือ ?

ตอนนี้นางตกตะกอนบางอย่าง นางเหนื่อยแล้วกับการใช้ชีวิตที่ไร้ซึ่งคนที่นางรักและรักนาง โลกก่อนหน้านางมีเพียงเด็กน้อยกำพร้า หมาสวนสาธารณะ และคุณยายแก่ ๆ ที่ยังพอทำให้นางนึกถึง พวกเขาเงียบเหงาเช่นเดียวกับนางเลย 

ครั้งนี้ ถ้านางได้เกิดใหม่อีกครั้ง ด้วยความทรงจำที่มีอยู่ และคนที่รอคอยนางอยู่ นางอยากจะหวงแหนสิ่งเหล่านี้ให้อยู่กับตนเองตลอดไป แม้จะไม่นิรันด์แต่อย่างน้อยก็ควรดีกว่าใช้ชีวิตเพื่อสรรพสิ่งอะไรก็ไม่รู้ที่ไม่ได้รักนางเลยแม้แต่น้อย

คนในนิมิตนางจะรักใครก็รักไป 

แต่นางจะรักแค่คนในครอบครัวของนางเท่านั้น !

ชะตาจะมาสู้ฉันที่ลิขิตตนเองได้อย่างไร อย่ามั่นให้มันมาก ข้าจะฝึกฝนจนพังพวกเทพเซียนลิขิตชะตานี้ให้สิ้นใจเลยคอยดู ! 

… 

แต่นะ สภาพบ้านเช่นนี้ เจ้าของร่างคนก่อนเคยคิดถึงน้องชายตนเองไหม ให้ตายเถอะ เจ้าก้อนซาลาเปาทำไมน่าสงสารเช่นนี้ ไม่ได้การข้าต้องรื้อระบบบ้านหลังนี้เสียใหม่ ให้ดี ให้เด่น ให้ครบครันที่สุดไปเลย ! 

…

แล้วนั่นอะไร บุรุษผู้นี้พบเจอสภาพดี ๆ ก็ได้ ทำไมเลือดอาบตอนเจอนางเลยล่ะ …

ข้าก็รู้เรื่องการแพทย์อยู่หรอก แต่ข้าไม่ใช่หมอ เจ้าทำใจดี ๆ ก่อนตื่นมาพบความจริงละกันนะพ่อหนุ่ม ! 

************************************************************************************************

ไรท์ขอแจ้งนักอ่านทุกท่านอีกครั้งนะคะ เราดำเนินเรื่องด้วยจินตนาการ ล้วน ๆ อาจจะยึดอาหารบางอย่างเป็นทั้งไทยและจีนบ้าง 

เราไม่อิงประวัติศาสตร์และความเป็นไปได้ อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้เมื่ออารมณ์พาไป ติชมได้นะคะ แต่อย่าด่าไรท์เลย ไรท์ใจบางเกิ๊นนนน 

เน้นการเดินเรื่องเรียบง่าย พีคบ้างในบางช่วง เรียกน้ำตาบ้างในบางที (หมายถึงคนแต่งนี่ล่ะ) 

ขอบคุณทุกการสนับสนุน ทุกของขวัญที่รี้ด ๆ มอบให้ สัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด เท่าที่ไรท์จะทำได้ คุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์แน่นอน คอมเมนต์พูดคุย ส่งสติ๊กเกอร์ให้กระชุ่มกระชวยได้เลยนะคะ ยิ่งตอนเหนื่อยงานแล้วเห็นเมนต์รี้ด ๆ มันฮึกเหิมอะทุกคนนนนนนน 

ฝากด้วยนะคะทุกคน