คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Los (loss) Angeles (สิบเปอร์เซนต์)
MARK X BAMBAM
Episodes (1/1)
R NC18
Author BMine
♥ Los (loss) Angeles ♥
I'm not good at a one-night stand
But I still need love 'cause I'm just a man
ใครว่ามีแค่นิวยอร์กหอกหัก
ลอสแอนเจลิสก็ห่วยสัสด้วยเหมือนกัน
เพล้ง!!! โคร้มม!!!
“BAMBAM!! GET OUT OF HERE!”
“ไม่ต้องมาพูดภาษาอังกฤษกับฉัน ไปลงนรกกับยัยแหม่มหัวทองแฟนแกเถอะ ไอ้ตูดเอ้ย”
“Huh Loser!”
“พูดให้มันสวยๆ เหมือนหน้าเธอหน่อยยัยหัวทอง แกว่าใครวะ”
“หยุดนะแบมแบม ออกไปจากที่นี่ซะ วางกระถางต้นไม้ลง ไม่! โอ้ววว นั่นกระถางต้นไม้ใบสุดท้ายของฉัน”
หมอนั่นยกมือทั้งสองข้างขึ้นขยี้หัวตัวเองแล้วยื่นมือมาตรงหน้าด้วยความอาลัยในกระถางต้นไม้ใบสุดท้ายในสวนซึ่งผมเผลอทำมันหลุดมือ พูดความจริงคือผมทุ่มมันลงกับพื้นด้วยความโมโหแล้วชูนิ้วกลางใส่ผู้ชายตรงหน้ารวมทั้งยัยแหม่มหัวทอง นัยน์ตาสีฟ้าชวนฝัน หุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจประหนึ่งนางแบบวิคตอเรียซีเคร็ท
ยิ่งผมมองเธอซึ่งยืนอยู่ข้าง ‘แฟนหนุ่ม’ ของผม…เอ่อ แค่อดีตแฟนแล้วนะ ผมยิ่งพบข้อเปรียบเทียบอันแตกต่าง หนึ่งคือผมไม่มีดูมดูมแบบเธอ สองคือผมไม่มีสะโพกขยี้ใจ สามคือผมไม่มีผมทองสวยเหมือนเส้นไหม สี่คือผมมีไอ้จ้อนเหมือนกันกับเขาและห้า หก เจ็ด แปดถึงร้อยผมเป็นผู้ชาย ผมพ่ายแพ้ราบคาบ
‘พี่แค่ผู้ชายคนนึงที่มาลอสแอนเจลิสแล้วค้นพบว่านางฟ้าไม่ต้องรอให้ตายก็เจอได้ตามถนน แล้วมาเรียคือนางฟ้าของพี่ เธอเป็นนางฟ้าผู้มีสัดส่วน 38 24 35 เธอแบบว่าโครตฮอตแล้วยังทำให้พี่ลอยไปแตะสวรรค์ทั้งที่นอนอยู่บนเตียงขนาด 5 ฟุต จากนั้นพี่พบว่าชีวิตของพี่ต้องการแค่เธอคนเดียว’
ผมชื่อแบมแบม เป็นคนไทย อายุ26 ปี อาศัยอยู่เมืองไทยมาตั้งแต่เกิดและไม่เคยบินออกนอกประเทศของตัวเองเลยสักครั้ง การเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกในชีวิตยังเลือกบินข้ามทวีปมาเสียไกลถึงลอสแอนเจลิส เหตุผลน่ะเหรอ? ถ้าคุณฉลาดพอ คุณคงจับใจความได้จากบรรทัดบนๆ ว่าผมมาที่นี่ทำไม
ผมใช้เงินเก็บมาทั้งชีวิตเพื่อบินมาหาผู้ชายที่ผมรักเพียงเพื่อค้นพบว่าเขาไม่ได้รักผมอีกต่อไปแล้ว เขายังเริงระรื่นอยู่กับแหม่มหัวทองสุดฮอตที่ไม่ว่ามองยังไงก็ดูดีกว่าผมหลายขุม ผมนั่งเมื่อยก้นมากับสายการบินแห่งชาติชั้นประหยัดถึง 16 ชั่วโมงเพื่อมาพบความพ่ายแพ้ที่นี่ เมืองเฮงซวยมันพรากความรักของผมไป ผู้ชายห่วยๆ ซึ่งหลอกให้ผมรอมาสามปี
ข่าวดีของผมยังพอมีนะ นั่นคือผมต้องติดแหง็กอยู่ในเมืองนี้อีกสองสัปดาห์เพราะตั๋วเครื่องบินที่ผมจองไว้ขากลับมีกำหนดกลับในวันวันจันทร์หน้าๆ ตอนบ่ายสองโมงเย็น สุดยอดจริงๆ ผมต้องหายใจอยู่ในเมืองเดียวกับอสรพิษอย่างไอ้เวรนั่น
นั่นคือเรื่องราวการมาลอสแอนเจลิสของผม…จบ
ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนี้… ที่เกริ่นมา มันแค่ปฐมบทเริ่มต้น ส่วนเรื่องราวในลอสแอนเจลิสของผมจริงๆ มันคือหลังจากนี้ต่างหาก
เอามาทิ้งไว้แค่นี้เพื่อดูว่ามีคนจะอ่านต่อไหม เดี๋ยวมาลงต่อ อิอิ
ความคิดเห็น