วัชระรัก...
แค่อยากค้นหาทางที่ใช่...แต่ดั๊น เจอคนที่ใช่ (โคแก่หน้าดุขี้บ่น) แถมมาด้วย!
ผู้เข้าชมรวม
73,879
ผู้เข้าชมเดือนนี้
431
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เพราะเส้นทางนักเขียนที่ตัวเองใฝ่ฝัน ยังไม่สามารถการันตีอนาคตชีวิตที่ดีตามความหมายของพ่อแม่ได้
ท่านทั้งสองจึงสั่งแกมบังคับ
ให้ล้มเลิกความคิดที่จะเป็นนักเขียนลงเสีย...แล้วมามุ่งในเส้นทางที่ท่านเลือกให้จะดีกว่า
ความเป็นลูก...ทำให้ทับทิมต้องเออออ ยอมตามนั้น...
เธอ (จำใจ) ยอมเรียนในสิ่งที่พ่อแม่ต้องการให้เรียน (ก็ได้)
ทว่า...นอกจากความเป็นลูกแล้ว ทับทิมยังมีความเป็นกบฏที่ซ่อนอยู่ในตัว...การที่เธอยอมทำตามคำของพ่อแม่
ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะล้มเลิกสิ่งที่เธออยากทำเสียหน่อย!
นามปากกา ‘พัพพุ’
ไม่ได้ตั้งขึ้นมาเล่นๆ
ประเดี๋ยวประด๋าวนะ!
เธอขอพิสูจน์ตัวเองควบคู่ไปพร้อมๆ กับทำตามคำขอของพ่อแม่เลยละกัน
และไม่ต้องเป็นห่วงเลยว่าทับทิมจะล้มเลิกง่ายๆ เพราะเธอมีผู้คุมส่วนตัว...เขา... 'วัชระ' ...พี่วัชหน้าดุ ชอบสอน ชอบสั่ง และคอยดูแลตบชีวิตของทับทิมให้เข้าที่อย่างที่ทับทิมคิดว่านี่มันเกินคำว่าดูแลไปแล้วกระมัง
ด้วยเขาควบคุมกันทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องแฟน!
สั่งอยู่ได้ว่าอย่าพึ่งมี... ‘ยังเด็ก’
เฮ้อ...อุตส่าห์หนีพ่อแม่แสนดุมาเรียนไกลถึงเชียงใหม่
ทับทิมก็ยังไม่วายต้องมาเจอคนแสนดุกว่า จนเธอคิดว่านี่คือร่างอวตารรวมของพ่อแม่หรืออย่างไร!
คอยดูเถอะ...ชอบดุเธอนัก...ทับทิมจะจับมาเป็นตัวร้ายในนิยายเธอเสียเลย!
#ความสปอยบางฉากค่าาา
ชายหนุ่มประคองพวงแก้ม แล้วก้มหน้าลงไปจูบ พร้อมทั้งสอดลิ้นเข้าไปใน...
อ่านถึงตรงนี้วัชระถึงกับผงะ...เด็กนั่นเขียนอะไรเนี่ย!
และในขณะที่กำลังอึ้งงันกับฉากเลิฟซีนฝีมือการเขียนของทับทิมอยู่นั่นเอง วัชระก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาใกล้ พอเงยหน้าไปมองก็เห็นว่าเป็นทับทิม ชายหนุ่มเลยม้วนกระดาษให้เป็นทรงกระบอก พอทับทิมทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขาเลยใช้กระดาษตีไปที่หน้าผากนูนใสนั่นเสียหนึ่งที
“โอ๊ย พี่วัชมาตีทับทิมทำไมคะเนี่ย” เด็กสาวยกมือคลำหน้าผากป้อยๆ
“ก็เราทำอะไรล่ะ”
“ทำอะไรคะ?”
ชายหนุ่มแบกระดาษออก “เขียนนิยายอะไรเนี่ย มีสอดล้งสอดลิ้น ยัยเด็กทะลึ่ง”
ทับทิมเบิกตาโตอย่างตกใจ...พี่วัชบ้า มาแอบอ่านฉากเลิฟซีนเธอได้ไง!
“เอาคืนมานะคะ” ทับทิมปรี่ประชิดตัวเพื่อจะแย่งสมุดคืนมาจากมือเขา แต่เขาก็เอนตัวหนี “เอามาให้ทับทิมเถอะ ทับทิมอายนะเนี่ย”
“ไม่ต้องมาอายเลย ทีตอนเขียนทำไมไม่รู้จักอาย”
“นิยายรักมันก็ต้องมีฉากกุ๊กกิ๊กของพระนางบ้างแหละค่ะ”
“แล้วเขียนได้ยังไง รู้ได้ไงว่าผู้หญิงผู้ชายเวลาจูบกันมันต้องมีสอดลิ้น”
“ก็จากประสบการณ์ไงคะ”
วัชระถลึงตาอย่างโมโห โพล่งถามเสียงดัง “แล้วไปเอาประสบการณ์มาจากไหนฮะ!”
#แอร๊ยยยย...มาติดตามเรื่องราวความรักของโคแก่หน้าดุกับสาวน้อยน่ารักมุ้งมิ้งกันนะค้าาาาาา
หากใครอยากติดตามข่าวสารนิยายงานเขียนของพัพพุ สามารถไปที่เพจเฟซบุ๊ก พัพพุ นะคะ
ผลงานอื่นๆ ของ พัพพุ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พัพพุ
ความคิดเห็น