คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ' มิ่ง : 00
แบคฮยอนไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าชีวิตของเขาจะดำเนินมาถึงจุดนี้ได้
เรียกได้ว่าชะตาพลิกจากหน้าไปหลัง จากหัวไปท้าย จากซ้ายไปขวา
“ทำให้ฉันพอใจ”
นั่นคือคำพูดที่กระเด้งกระดอนไปมาในหัวของเขาแม้มันจะเป็นถ้อยคำที่ ‘เจ้านาย’ ได้เอื้อนเอ่ยมานานหลายนาทีแล้วก็ตาม คนพูดราวกับจะลงประกาศิต ซึ่งแน่นอนว่าแบคฮยอนรู้ความหมายโดยนัยจากประโยคสั้นๆนั้นเป็นอย่างดี
เขายืนตัวแข็ง... ‘ทำให้ฉันพอใจ’ อย่างนั้นหรือ?
พี่ชานยอลผู้แสนอ่อนโยนที่เขาเคยรู้จักมีรสนิยมอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
แบคฮยอนช้อนตาขึ้นมองเบื้องหน้าอีกครั้ง ปาร์คชานยอลยังคงนั่งเอนหลังอยู่บนเตียงกว้างด้วยท่าทางนิ่งสงบ ทว่าทุกความรู้สึกนึกคิดก็แสดงออกมาทางแววตาได้อย่างชัดเจน เขาเร่งรัด วางอำนาจ ต้องการความพอใจแต่โดยเร็ว
แบคฮยอนเม้มริมฝีปาก ประหม่าสั่นอยู่ในใจ หากเป็นพี่ชานยอลคนเดิมที่เขาเคยสนิทสนมด้วยเหมือนอย่างอดีต การรับมือนั้นไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร แต่กับพ่อเลี้ยงชานยอลที่มีตำแหน่งประมุขหมาดๆแห่งไร่กังยู แบคฮยอนคิดไม่ตกถึงวิธีเอาตัวรอด
กระนั้นก็ไม่อาจจนปัญญาและกระโดดขึ้นเตียงเพื่อตอบสนองความ ‘พอใจ’ ของชายร่างสูง เนื่องด้วยคนตัวเล็กรู้ดีว่าตนมีพันธะอยู่แล้ว การเป็นคนสองใจจึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคิดจะเป็น
ลอบกลืนน้ำลายเงียบๆ ก่อนขาเรียวจะพาเจ้าของเดินไปยังชั้นวางหนังสือ ไม่รู้อะไรดลใจให้แบคฮยอนแกล้งซื่อด้วยการหยิบ ‘สารานุกรม: สัตว์ปีก’ มาอ่านให้พ่อเลี้ยงแห่งอาณาจักรกังยูฟัง ด้วยคิดว่าเขาจะพอใจ
“สัตว์ปีก เป็นสัตว์ที่มีลักษณะแตกต่างจะ..จากสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิดอื่นๆ โดยมีลักษณะภายนอก
“แบคฮยอน” เป็นไปตามที่คาด ร่างสูงส่งเสียงเข้มมากำราบเป็นครั้งที่หนึ่ง
แบคฮยอนลดหนังสือลง อีกฝ่ายตบฟูกเตียงเรียกให้เข้าไปหา แต่เขาจำต้องพาซื่อต่อไป
“ผมไม่อยากเบียดพ่อเลี้ยง”
“มานั่งตรงนี้” น้ำเสียงเริ่มมีอารมณ์ฉุนเฉียวเข้ามาสอดแทรก แบคฮยอนลอบถอนหายใจ คราวนี้จำต้องปฏิบัติตามบัญชาอย่างเลี่ยงไม่ได้
มือใหญ่กระตุกต้นแขนเล็กให้เข้าไปแนบชิดลำตัวด้วยความรวดเร็ว เมื่อคนฐานะต่ำกว่าเอาแต่ชักช้าไม่ได้ดั่งใจ
“ถ้านายคิดว่าฉันพอใจกับสารานุกรม นายก็อ่านให้จบ”
“...”
“เพราะถ้านายมีแรงจะอ่านได้ทั้งคืน ฉันก็มีแรงพอจะฟังไปทั้งคืนเช่นกัน”
วิธีแก้เผ็ดเด็ดขาดและพาซื่อสมน้ำสมเนื้อกัน แบคฮยอนหน้าเหย หนังสือบนตักเล่มหนากว่าลิ้นชักใส่ของเสียอีก ที่น่าอายไปกว่านั้นคือเขาไม่สามารถอ่านตัวอักษรตัวถัดไปจากที่อ่านค้างไว้ อยู่ได้
“คงยากหน่อยสำหรับเด็กป่าเขาไร้การศึกษา บนโต๊ะฉันมีพจนา..”
“พ่อเลี้ยงครับ” แบคฮยอนรีบดักไว้ก่อนที่ชานยอลจะพูดดูถูกเขาได้จบ “ผมจะอ่านเท่าที่ผมอ่านได้ ...สัตว์ ปีกหายใจด้วยปอน..ปอ..ปอด สืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ มีการปฏิสนธิภายนะ..ใน โดยออกลูกเป็นไข่ วางไข่บนบก ไข่มีจำนวนไม่มากนัก ไข่มีเปลือกแข็งหุ้ม สัตว์ปีกไม่มีฟัน แต่จะมีจะงอยปากแข็งรอ..แรง มีรูปแบบแตกต่างกัน”
จู่ๆแบคฮยอนก็ไพล่คิดไปถึงตอนเด็ก พี่ชานยอลจับเขานั่งบนเก้าอี้หวาย อ่านนิทานอีสปให้ฟัง มีหลายเรื่องที่เขาประทับใจ สุนัขจิ้งจอกกับไก่ ลาโง่กับสิงโต กาหลงฝูง
ภาพอดีตที่ผุดขึ้นทำให้อดไม่ได้ที่จะขมขื่นขึ้นมาในใจ อันที่จริงเขาก็พอจะรู้ว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสาเหตุของความเปลี่ยนแปลงใน ครั้งนี้ ความเปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิงของปาร์คชานยอล
อย่างน้อยถ้าเขาไม่รับรักคนอื่น บางที...
แบคฮยอนสะบัดความคิดนั้นออกจากหัว เปล่าประโยชน์จะคิดแก้ไขหรือเสียดายอดีตที่ผ่านมา ทุกเหตุการณ์ตอนนี้มีเพียงแต่รอดำเนินการสานต่อ และเขาก็กำลังชดใช้กรรมที่ได้ทำเอาไว้
“สัตว์พวกนี้เป็นสัตว์ละ..เลือดอุ่น มีอุณหภูมิของร่างกายคงที่ ไม่เปลี่ยนไปตามสภาพ
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่คนตัวเล็กอ่านหนังสือแบบตะกุกตะกักให้ด๊อกเตอร์จากอังกฤษ ฟัง ชานยอลเค้นเสียงขึ้นจมูกเหมือนหยามเหยียด บางครั้งก็หัวเราะเบาๆในลำคอ
อันที่จริง หากแบคฮยอนจะมองให้ลึกกว่าการดูถูก ชานยอลก็แค่เอ็นดูเขาเหมือนที่เคยเอ็นดูมาโดยตลอด แม้จะถูกหักหลังอย่างสาหัสสากรรจ์ก็ตามที
“แบคฮยอน” น้ำเสียงทุ้มต่ำฟังหวานกว่าครั้งไหน ทำเอาคนได้ยินใจสั่น
ชานยอลสอดมือมาแย่งหนังสือเล่มหนาไปถือไว้เอง เขาพลิกหน้ากระดาษท่ามกลางความเงียบจนได้ยินเสียงเสียดสีของแผ่นขาวเบาๆ
“นายรู้ไหม มีนกอยู่ชนิดหนึ่งที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าแห่งรักแท้” เขาเปิดไปจนถึงหน้าที่มีรูปนกเคียงคู่กันอยู่สองตัว แบคฮยอนมองตาม ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาได้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของพ่อเลี้ยงแห่งไร่กังยูที่ยิ่ง ใหญ่ไพศาลเสียแล้ว
“นกเงือก เมื่อมันได้ลองรักดูแล้ว มันก็รักได้แค่ครั้งเดียวตลอดไป ต่อให้เจอใครอื่นหรือคู่ของมันตายลง มันก็ยังปักใจอยู่กับรักแรก รักแรกจึงมีความหมายต่อมันเสมอ”
ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนเข้าไปใกล้พวงแก้มนวลที่เริ่มขึ้นสีเลือดฝาด หากน้ำคำที่กำลังได้ยินเป็นน้ำหวาน ก็เป็นน้ำหวานที่เคลือบด้วยยาพิษและแอบแฝงด้วยความแค้นอย่างไม่อาจหาปริมาณ ใดมาเปรียบเทียบ
“ถึงแม้ว่านายจะทำฉันเจ็บจนแทบขาดใจลงตรงนี้ แต่นายก็ยังเป็นรักเดียวที่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนใจไปมอบให้ใครได้อีก ฉันรักนายเสมอ ไม่ว่าอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต”
“...”
“ฉันรักนายทุกเวลา แม้กระทั่งตอนที่ฉันเกลียดนาย ...ฉันก็รักนาย”
จึงกลายเป็นวัฏจักรการแก้แค้นที่แสนหวาน แบคฮยอนรู้ดีว่านับแต่นี้ เขาจะได้รับแต่ความเกลียดชังที่ชานยอลเรียกมันว่าความรัก
ไร่ที่แสนสุขกำลังจะลุกเป็นไฟ เผากระทั่งอดีตที่แบคฮยอนหวงแหนเป็นที่สุด
. . . . . . . . . . . . . . .
เป็นบทนำที่ตัดมาจากกลางเรื่อง
ฝากด้วยนะคะ ปาหัวใจ
ความคิดเห็น