คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3
CHAPTER 3
ร่างสูงผลักประตูห้องของซูโฮอย่างแผ่วเบา เพราะเกรงว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นจะได้ยิน เขาเลือกที่จะไม่เปิดไฟห้องนอนและเดินตรงไปยังเตียงกว้างทันที ก็พบว่ามีร่างเล็กร่างหนึ่งนอนขดอยู่บนเตียง ไม่รอช้าคริสจึงโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูซูโฮ
“คุณหนูตื่นได้แล้วครับ”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ... คริสยิ้มมุมปากราวกับว่านึกอะไรสนุกๆออก เขาโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากร่างบางทันที มอบรสจูบอันหอมหวานให้ร่างข้างใต้ ทันใดนั้นเองร่างเล็กเหมือนกับรู้สึกตัวว่าโดนใครรุกราน ซูโฮเบิกตาโพลงขึ้น ถึงแม้ว่าแสงไฟแดดที่ส่องรำไรผ่านผ้าม่านทำให้เห็นคนด้านบนได้ไม่ชัดนัก แต่เขาก็จำโครงหน้าได้รูปนี้ได้ ว่าเป็นใคร ซูโฮผลุนผลันผลักร่างสูงให้ออกห่างจากร่างกายของตน
“นายเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง!!!” ซูโฮตะโกนใส่คริสเสียงดัง เขาทั้งโกรธทั้งสับสนว่าคนตรงหน้านี้รู้จักบ้านของเขาได้อย่างไร แถมยังกล้าบุกขึ้นมาถึงห้องนอนของเขาอีก
“คุณพ่อของคุณให้ผมขึ้นมาตามคุณลงไปรับประทานอาหารเช้าตอน9.30ครับ ตอนนี้เป็นเวลา9.15 คุณมีเวลา15นาทีในการอาบน้ำแต่งตัว ผมจะรออยู่หน้าห้อง แต่ถ้า9.30คุณยังไม่ออกมาจากห้องเมื่อไหร่ผมจะเข้าไปอุ้มคุณออกมาเองนะครับ” คริสเลี่ยงที่จะตอบคำถามคนตรงหน้า และพูดประโยคที่ออกจะดูเหมือนเป็นประโยคคำสั่งเสียมากกว่าขึ้นมา
“เรื่องอะไรฉันต้องทำตามที่นายสั่งด้วย ทั้งๆที่นายยังไม่ยอมตอบคำถามฉันก่อน” ซูโฮยืนกอดอกพร้อมกับจ้องคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง พลางนึกว่ามันเกิดอะไรขึ้น ว่าทำไมคนที่เขามีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเมื่อคืนก่อนได้มายืนสั่งเขาอยู่แบบนี้
“ตกลงจะอาบน้ำไหมครับ? หรือขี้เกียจอาบเอง งั้นเดี๋ยวผมอาบให้แล้วกันนะครับจะได้ไม่เหนื่อย แต่ว่าถ้าผมอาบให้นี่มันอาจจะเหนื่อยกว่าเดิมก็ได้นะครับ” คริสยกยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะก้าวไปหาร่างเล็กในทันที
“หยุด!!! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ออกไปรอหน้าห้อง เรื่องอื่นไว้คุยทีหลัง นายมีเรื่องต้องคุยกับฉันยาวเลยล่ะ!!!” ซูโฮถอยหลังหนีคนร่างสูงที่ดูเหมือนจะสาวเท้าเข้ามาหาเขา ก่อนจะพูดประโยคหนึ่งขึ้น และเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง
คริสจึงเดินออกไปรอซูโฮอาบน้ำหน้าห้องพร้อมกับนึกเรื่องสนุกที่ตามมาในไม่ช้า พลางนึกไปว่าร่างเล็กจะทำอย่างไร หากรู้ว่าเขาจะมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวคนใหม่
ไม่ช้าร่างเล็กก็เดินลงมาจากบันไดบ้านพร้อมกับร่างสูงตรงตามเวลาเป๊ะ คิมจงกุกอดยิ้มไม่ได้ที่เห็นบอดี้การ์ดคนใหม่ทำหน้าที่แรกได้ดี ทันทีที่ร่างเล็กเห็นพ่อของตนก๋รีบถามสิ่งที่สงสัยอยู่ในทันที
“พ่อ!! พ่อให้ไอ้นี่มาขึ้นห้องนอนผมได้ยังไง พ่อรู้จักมัน?!!”
“ใจเย็นหน่อยซูโฮ อย่าเสียมารยาท มากินข้าวก่อนแล้วพ่อจะอธิบายให้ฟังทีหลัง” ชายสูงวัยเอือมระอากับท่าทีใจร้อนของลูกชายตนเอง ถึงแม้ร่างเล็กจะอยากรู้คำตอบมากเท่าไหร่แต่ท้องของเขากลับส่งเสียงร้องครวญคราง เพราะนี่ก็สายแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง เขาจึงยอมนั่งลงกินข้าวเช้าอย่างช่วยไม่ได้
ปึก!
ซูโฮกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้เสียงดัง บ่งบอกถึงทำหงุดหงิดเป็นอย่างมาก ทำให้ร่างสูงที่ลอบมองอยู่ทุกฝีเก้าต้องหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“ขำอะไรไม่ทราบ” ร่างเล็กได้ยินเสียงแค่นหัวเราะคนของคนด้านหลังทำให้เขาต้องหันไปถามเจ้าตัว
“เปล่าครับ” คริสหยุดหัวเราะก่อนจะตอบเสียงเรียบออกมา ซูโฮได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ พลางคิดในใจว่าวันนั้นเขาเมามากหรืออย่างไร ไปคว้าไอ้หน้าหล่อแต่มารยาทแย่แบบนี้มานอนด้วย แถมตอนนี้ยังมายืนอยู่ในบ้านเขาอีก
บรรยากาศการรับประทานอาหารตอนเช้าเป็นไปอย่างเรียบง่าย ก่อนที่ร่างเล็กจะได้ถามคำถามที่เก็บไว้ ชายสูงวัยผู้เป็นบิดาก็พูดประโยคหนึ่งขึ้นก่อน
“คนนี้คือคริส หรือชื่อจริงอู๋ อี้ฟาน เขาจะมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวคนใหม่ให้แก” จงกุกพูดแนะนำตัวแทนร่างสูงขึ้น ร่างสูงโค้งรับเล็กน้อยให้กับคนตรงหน้า ซึ่งตอนนี้ทั้งตกใจทั้งสับสนจนพูดไม่ออก ไม่คิดว่าคนที่เขาเคยนอนด้วย ตอนนี้จะกลายมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขา แต่เมื่อซูโฮได้สติขึ้น ร่างเล็กจึงแสดงความไม่พอใจและตะโกนออกมาทันที
“ไม่!! ยังไงผมก็จะไม่ยอมมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเด็ดขาด โดยเฉพาะหมอนี่!!”
“ฉันว่าแกคงลืมข้อตกลงของเราไปแล้วนะ จะให้ฉันพูดทวนความจำแกอีกรอบไหม ว่าถ้าแกไม่เชื่อฟังฉันจะเกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มสูงวัยถอนหายใจออกรอบที่ร้อยทุกครั้งที่ลูกชายของเขาปฏิเสธหัวแข็งเรื่องการมีบอดี้การ์ดส่วนตัวไว้ปกป้องข้างกาย ถึงลูกชายของเขาจะโตเป็นหนุ่มที่สามารถดูแลตัวเองได้แล้วก็ตาม แต่เขายังไม่สามารถเชื่อใจศัตรูคู่แข่งของเขาได้ ว่าจะหาโอกาสเล่นเกมส์สกปรก
“ก็ได้!! ผมจะให้ไอ้นี่มันทนผมไม่ได้จนต้องรีบลาออกไปเลยคอยดู” ร่างเล็กเน้นตรงคำว่า ‘ไอ้นี่’ พร้อมกับมองไปที่ร่างสูง คริสไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา ริมฝีปากเรียบนิ่งเฉย
“เอาล่ะ ถ้าแกว่านั่นเป็นทางออกที่ดี ฉันก็จะไม่ห้าม” ชายหนุ่มสูงวัยถอนหายใจออกมาเบาๆราวกับว่าจะยอมแพ้ เมื่อซูโฮเห็นดังนั้นจึงยกยิ้มแสดงความดีใจออกมา แต่ไม่ทันใดรอยยิ้มนั้นก็ต้องหุบลงทันที และเปลี่ยนเป็นสีหน้าตกใจ เมื่อได้ยินบิดาของตนพูดประโยคหนึ่งขึ้นกับร่างสูง
“คริส ฉันจะจ่ายเงินเดือนล่วงหน้าให้เธอ3เดือน ภายในเวลานี้ฉันขอให้เธอดูแลลูกชายของฉันด้วยความสามารถของเธอเอง จะใช้วิธีการใดก็ได้ ควบคุมเจ้านี่ให้อยู่ในกรอบ ถ้าภายในสามเดือนนี้เธอสามารถทำสำเร็จฉันจะจ้างเธอทำงานต่อไปในหน้าที่อื่น แต่ถ้าเธอทำไม่สำเร็จ และขอลาออกกลางคัน นายหางานใหม่ได้เลย” จงกุกกล่าวขึ้นอย่างใจเย็น แต่นั่นทำให้บอดี้การ์ดคนใหม่เหงื่อตกได้เช่นกัน ถึงแม้ว่าเงินเดือน3เดือนจะมากมาย แต่นั่นคงไม่พอสำหรับในอนาคตแน่นอน ถ้าเพื่อนสนิทเขาไม่แนะนำเขาเข้าทำงานที่นี่ เขาคงต้องเคว้งเหมือนกัน เพราะไม่รู้จะไปสมัครงานที่ไหน เห็นทีเขาจะต้องหาทางเตรียมรับมือกับคุณหนูตัวแสบซะแล้ว!!!
TBC …
#ฟิคการ์ด
ความคิดเห็น