คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2
CHAPTER 2
ทันทีที่ทั้งสองถึงหน้าประตูห้องน้ำร่างเล็กก็ผลักร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ด้านในสุดทันที ร่างสูงปิดล็อคประตูอย่างรวดเร็วก่อนจะผลักร่างเล็กให้แนบชิดกับผนังห้องน้ำก่อนบดเบียดริมฝีปากของตนเองลงแนบกับริมฝีปากคนตรงหน้าในทันที ทั้งสองยืนแลกจูบอันเร่าร้อนให้กันอย่างไม่รู้ลืม ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดลิ้นหนาของคนตัวสูงอย่างช่ำชอง ไล้ลิ้นไปตามไรฟันจนครบทุกซี่ ดูดดึงริมฝีปากของร่างสูง คริสครางออกมาเบาๆอย่างพอใจ ก่อนจะละริมฝีปากไปตามแก้มของคนตัวเล็ก ลากผ่านไปยังลำคอขาว ซุกไซร้สูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอหอมหวานของคนตรหน้า พร้อมขบเม้มเป็นรอยแดงไว้นับไม่ถ้วน ซูโฮครางออกมาด้วยความเสียวซ่านก่อนจะพูดประโยคหนึ่งออกมา
"คริส ฉันมันเป็นพวกมีความสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามคืน นายเข้าใจหรือเปล่า? วันต่อไปเราจะไม่เจอหน้ากันอีกนายเข้าใจใช่ไหม ฉันไม่ชอบการผูกมัดน่ะ" ร่างเล็กพูดขึ้นให้คริสได้ยินถึงข้อกำหนดของตัวเขาเอง ซึ่งทุกคนที่เข้ามาหาเขาก็ต้องการแค่ความสนุกชั่วข้ามคืนมาโดยตลอด และจะไม่มีการผูกมัดหรือติดต่อกันในชีวิตจริง เมื่อคริสได้ยินดังนั้นก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะกดริมฝีปากของตนแนบกับคนตรงหน้าแรงๆหนึ่งครั้งก่อนจะตอบประโยคของคนตัวเล็กนี้ว่า
"ครับผม เพียงแค่คืนนี้คืนเดียว ก็มีค่ามากพอสำหรับผมแล้วล่ะครับ" เมื่อร่างเล็กได้ยินดังนั้น ก็ยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจของคำตอบของคนตรงหน้าที่ยอมรับและเข้าใจข้อกำหนดของเขา
"แต่ถ้าบางที นายทำให้ฉันพอใจ ฉันอาจจะนัดนายออกมาเจออีกรอบก็ได้นะ" พูดจบร่างเล็กก็ยกมือคล้องคอคนตัวสูงพร้อมกับบดเบียดร่างกายตนเองให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิม เมื่อคริสเห็นการกระทำที่แสนจะยั่วยวนของคนตรงหน้านี้เขาจึงรั้งเอวบางเข้าหาตัว ทำให้ร่างทั้งสองไม่มีที่ว่างให้แก่กัน และพูดประโยคหนึ่งขึ้นก่อนที่จะเริ่มบทรักอันเร่าร้อนนี้ขึ้น
"เราได้เจอกันอีกแน่นอนครับคุณซูโฮ"
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นบ่งบอกว่าเป็นเวลา 10นาฬิกา ร่างสูงที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นรบกวนเวลานอนของเขา มือยาวคว้าสะเปะสะปะตามเสียงนาฬิกาก่อนจะกดปิดมันซะ ทันทีที่รู้สึกตัว คริสเริ่มปัดป่ายไปทั่วเตียง ควานหาร่างเล็กที่เมื่อคืนยังทำความรู้จักกันไม่ดีพอที่ห้องน้ำในคลับ เขาจึงพาซูโฮมายังคอนโดของเขา ก่อนจะสานบทรักต่ออย่างไม่มีใครยอมใครจนถึงเกือบรุ่งเช้า แต่ถึงแม้คริสจะควานหาเท่าไหร่ เขากลับหาร่างเล็กนุ่มนิ่มไม่เจอ คริสลุกขึ้นจากเตียงมองหาไปทั่วห้อง ทั้งห้องน้ำและห้องครัว แต่กลับไม่เจอเจ้าตัว เขาพยายามคิดเหตุผลว่าทำไมจึงรีบกลับไปเร็วขนาดนั้น มีแรงเดินเรอะ แต่เห็นตัวเล็กขนาดนั้นนี่ ไม่ธรรมดา เล่นเอาเขาที่ถือว่าช่ำชองเรื่องนี้ถึงกับต้องบอกว่าเหนื่อยเลยทีเดียว เห็นทีคุณหนูของเขาคงจะฤทธิ์เยอะสมคำร่ำลือจริงๆ ทันใดนั้นคริสก็นึกถึงประโยคเมื่อคืนที่ซูโฮได้พูดกับตนไว้ในห้องน้ำที่คลับออก พลางหัวเราะเบาๆออกมา ไม่คิดว่าคนตัวเล็กนี้จะเอาจริง คริสคิดในใจกับตนเองว่า 'แต่ถึงยังไงเราก็จะได้เจอกันแน่นอนอยู่ดีครับคุณหนู หนีผมไม่รอดหรอกนะครับ'
"ผมบอกพ่อแล้วนะครับว่าผมไม่เอาบอดี้การ์ด!!!!" ซูโฮตะโกนเสียงดังใส่คิม จงกุกผู้เป็นบิดา แม่บ้านทุกคนต่างชินชากับภาพเดิมๆที่เกิดขึ้นซ้ำทุกๆวัน คือภาพที่พ่อกับลูกชายทะเลาะกันได้ไม่เว้นแต่ละวัน หัวข้อเรื่องที่ทะเลาะกันก็คงไม่เว้นบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณหนูพวกเขา
"ไม่ได้ แกต้องมีไว้อย่างน้อยหนึ่งคน เพื่อความปลอดภัยของแก ฉันหาคนใหม่ไว้ให้แกแล้ว พรุ่งนี้เขาจะมาเริ่มงานวันแรกตอน9โมงเช้า เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้แกต้องตื่นเช้ากว่าเดิม ให้ทัน9โมงเช้า จะได้ทำความรู้จักกันไว้ซะ" ผู้เป็นบิดาพูดรวบรัดก่อนจะหมายกำหนดการในวันพรุ่งนี้เช้าของลูกชายตัวดีของเขาให้เรียบร้อย คิมซูโฮกำลังจะอ้าปากเถียงแต่ดีที่จงกุกเห็นและรีบพูดแทรกขึ้น
"ถ้าแกขัดขืนหรือไม่ทำตามที่ฉันสั่งล่ะก็ บัตรเครดิต ยึด รถ ยึด คอนโด ยึด โทรศัพท์ ยึด งดเที่ยว งดติดต่อเพื่อน งดทุกอย่าง อยู่แต่ในบ้าน" ชายสูงวัยพูดอย่างใจเย็นก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเล็กน้อย ซูโฮเห็นการกระทำที่เผด็จการของผู้เป็นพ่อแล้วก็ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงลุกขึ้นเดินขึ้นบันไดไป และตะโกนประโยคหนึ่งออกมาดังๆให้ผู้เป็นบิดาได้ยิน
"ได้!! ผมจะยอมมีบอดี้การ์ดก็ได้ แต่ผมจะทำให้มันอยู่ไม่ได้ ให้มันลาออกไปตั้งแต่วันแรกเลย พ่อคอยดู!!'"
ร่างสูงออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เผยให้เห็นร่างกายสมส่วนที่ถ้าเกิดใครได้เห็นก็ต้องต่างพากันชื่นชมอย่างแน่นอน กล้ามมัดที่สวยงามบวกกับหน้าท้องแบนราบ มีกล้ามขึ้นตรงบริเวณแผงอกและหน้าท้อง บ่งบอกว่าชายผู้นี้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ทำให้บุคคลนี้เรียกได้ว่าหุ่นเพอร์เฟ็คก็เป็นได้ ไรน้ำเกาะตามกลุ่มผมร่างสูงรำไร ทำให้ดูเซ็กซี่ลึกๆ เรือนผมสั้นสีดำตัดกับสีผิวทำให้ดูน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก
คริสแต่งตัวเสร็จภายในเวลาไม่กี่นาที เขาตรวจความเรียบร้อยภายในห้องของก่อนออกจากคอนโด โดยที่ไม่ลืมสวมสูททับตัวนอกและแว่นกันแดดสีดำ ที่ถ้าหากไปอยู่บนใบหน้าของผู้อื่นคงจะโดนเรียกว่า'ไอ้บอด' ก็เป็นได้ แต่เมื่อมันมาอยู่กับผู้ชายคนนี้แล้วล่ะก็ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีราคาถูกหรือไร้ค่าแค่ไหน มันไม่ทำให้คริสกลับดูแย่ลงได้เลย
คริสใช้เวลาเพียง20นาทีก็ขับมาถึงบ้านตามแผนที่ที่เพื่อนของเขาให้ไว้เมื่อสองวันก่อน พร้อมกับบอกว่าให้มาถึงตอน9โมงตรง และห้ามมาสาย เขายกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา ขณะนี้เป็นเวลา 08.55 พลางคิดในใจ อีก5นาที เข้าไปก่อนแล้วกัน ทันใดนั้นร่างสูงจึงขับเข้าไปหน้าประตูบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่ประตูไม้บานใหญ่จะเคลื่อนเปิดออกอัตโนมัติ ชั่วครู่รถคันสวยก็ขับมาจอดหน้าประตูทางเข้าบ้าน คริสเดินลงมาจากรถ พร้อมกับชายสูงวัยที่เดินออกมาจากตัวบ้านและยิ้มเล็กๆมายังคริสพอดี เขาจึงยิ้มรับและโค้งแสดงความเคารพทันที จงกุกพยักหน้ารับก่อนจะพูดว่า
"เธอชื่อคริสใช่ไหม มาก่อนเวลาแบบนี้ดีมากเลยนะ ชานยอลแนะนำคนไม่ผิดจริงๆ" เมื่อคริสได้ยินดังนั้นจึงกล่าวขอบคุณเล็กน้อยพร้อมกับโค้งรับอีกรอบ
"เธอคงจะรู้จักฉันแล้วสินะ นับแต่นี้ให้เธอเรียกฉันว่าท่านประธาน ส่วนคนที่เธอต้องดูแลคือลูกชายของฉัน คิมซูโฮ ให้เธอเรียกว่าคุณหนูแล้วกันนะ" ชายสูงวัยยิ้มเล็กน้อยกับท่าทางอ่อนน้อมของบอดี้การ์ดคนใหม่
"ครับท่านประธาน เอ่อ ว่าแต่ผมยังไม่เห็นคุณหนูเลยครับ คุณหนูไม่อยู่บ้านเหรอครับ?" คริสนึกอดสงสัยไม่ได้จึงออกปากถามท่านประธานของตนถึงร่างเล็กที่ป่านนี้เค้าควรจะได้แสดงความรู้จักอย่างจริงจังเสียทีก่อนที่จะมาเป็นบอดี้การ์ดให้กับคนตัวเล็กนี้
"ฮ่ะๆ รายนั้นยังไม่ตื่นเลย งั้นงานแรกของเธอในวันนี้ ไปปลุกซูโฮให้ลุกจากเตียง 9.30เขาต้องนั่งกินข้าวพร้อมฉัน" จงกุกบอกคริสก่อนจะเดินเข้าบ้านไปอ่านหนังสือพิมพ์พร้อมกับจิบกาแฟไปพลางๆ ร่างสูงโค้งรับและถามแม่บ้านแถวนั้นว่าห้องคุณหนูอยู่ห้องไหน ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องคุณหนูตัวแสบพร้อมกับคิดในใจ 'คุณหนูคนเก่งครับ ผมบอกแล้วว่าเราต้องได้เจอกันอีกแน่นอน'
TBC ...
#ฟิคการ์ด
ความคิดเห็น