คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1
CHAPTER 1
ร่างเล็กขยับร่างกายของตนไปตามจังหวะเพลงที่เปิดลั่นทั่วบริเวณคลับชื่อดังแห่งหนึ่ง อีกทั้งกระดกแก้วน้ำสีอำพันเข้าปากไปในเวลารวดเร็ว ทั้งเสียงเพลงที่สนุกสนานพร้อมกับร่างกายอันร้อนรุ่มที่เกิดจากแอลกอฮอล์ที่หลั่งไหลไปทั่วร่างกายทำให้ต้องปลดกระดุมเม็ดบนออกสองเม็ด เผยให้เห็นผิวขาวเปล่งขึ้นสีแดงซึ่งเกิดจากอุณหภูมิในร่างกาย ร่างเล็กเบียดตัวเข้าไปในกลุ่มคนพร้อมขยับร่างกานอย่างสนุกสนาน หารู้ไม่ว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจ้องมองเขาราวกับจะกลืนกินทั้งตัว
“ซูโฮกลับบ้านเถอะ ป่านนี้พ่อนายคงเป็นห่วงแล้วนะ” เสียงใสของคนข้างๆที่ลากเขาให้ออกมาจากกลุ่มคนเยอะๆกลางฟลอร์พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง
“หืมม ยังก่อนดีโอ ยังสนุกไม่สุดเลย วันนี้แม่บ้านโทรมาบอกว่าพ่อติดประชุมคงกลับบ้านดึก” ร่างเล็กส่ายหน้าก่อนจะกระดกแก้วเข้าปากอีกอึก
“เฮ้อ นายนี่นะ งั้นฉันกลับก่อนนะ ช่วงนี้ไม่อยากกลับบ้านดึกน่ะ แม่เป็นห่วง” ดีโอถอนหายใจให้กับเพื่อนของเขาอย่างช่วยไม่ได้ ซูโฮเป็นอย่างนี้ล่ะ ใครห้ามก็ไม่ฟัง ใครเตือนก็ไม่เชื่อ สิ่งที่ทำนั้นต้องมาจากความพอใจของเจ้าตัวเท่านั้น
“อ่าหะ นายกลับไปเถอะ ฉันกลับเองได้ไม่ต้องห่วง ถ้าฉันถึงบ้านแล้วจะส่งsmsไปละกัน หวังว่านายคงยังไม่หลับหรอกนะ” ซูโฮพูดจบก่อนจะแค่นหัวเราะออกมาเล็กน้อยอีกทั้งยังกระดกแก้วเข้าปากอีก
ทั้งสองล่ำลากันพอเป็นพิธีก่อนที่ซูโฮจะนั่งลงบนโซฟาซึ่งเป็นที่ประจำของเขาเวลามาที่นี่หรือพากลุ่มเพื่อนมาสังสรรค์ โดยไม่รับรู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังเกินเข้ามาหาเขา
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ?” ร่างสูงก้มหน้าถามคนร่างเล็กที่เขามองมานานตั้งแต่ออกไปวาดลวดลายกลางฟลอร์ ไม่รู้ว่าสิ่งใดบนร่างเล็กนี้ที่ทำให้เขาต้องสะกดตามองทุกฝีก้าว ร่างสูงมองตามอยู่นานก่อนจะหาจังหวะดีๆเข้ามาทักทายทำความรู้จักคนๆนี้
“เชิญครับ”ร่างเล็กไม่หันไปสบตามองว่าใครกันที่เดินเข้ามาขออนุญาตนั่งกับเขา ทั้งๆที่มองไปรอบๆก็ยังมีที่ว่างอีกตั้งหลายที่
“คุณชื่ออะไรเหรอครับ?” เมื่อร่างสูงเห็นว่าร่างเล็กไม่หันมามอง เขาจึงพูดประโยคที่ค่อนข้างจะเบสิคสำหรับคนที่เพิ่งจะรู้จักกันครั้งแรกขึ้น ซึ่งก็ได้ผล ร่างเล็กหันมามองเขาอย่างช้าๆด้วยสีหน้าบูดบึ้งแต่ไม่กี่วินาทีที่เห็นหน้าเขา ร่างเล็กตรงหน้าก็ยกยิ้มมุมปากด้วยสีหน้ายั่วยวน คงจะพอใจในความหล่อของเขาสินะ ฮ่ะๆ
“ซูโฮครับ คิมซูโฮ” ร่างเล็กตอบคำถามด้วยการกระซิบที่ริมใบหูของคนตรงหน้า สร้างความเย้ายวนให้กับเขาเป็นอย่างมาก แต่กระนั้น ชื่ออันคุ้นหูของร่างเล็กทำให้เขาหยุดความคิดอันยั่วเย้าจากคนตรงหน้าไปสักพัก ก่อนจะถามคำถามขึ้นอีกครั้ง “คุณเป็นลูกชายคิม จงกุก เจ้าของบริษัท K กรุ๊ปใช่ไหมครับ?” ร่างเล็กยกคิ้วอย่างสงสัยในคำถามของคนตัวที่สูงที่ไม่รู้ว่าเขารู้ได้อย่างไร ก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดว่า
“ใช่ คุณรู้ได้ยังไงครับ?” ร่างสูงกดยิ้มมุมปาก คำตอบของร่างเล็กทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก ‘คนนี้สินะ คุณหนูตัวแสบของเขาที่เพื่อนสนิทได้เล่าวีรกรรมแต่ละอย่างที่ทำกับบอดี้การ์ดส่วนตัวของเจ้าตัวแต่ละคน ดูท่าทางแล้วคงหนักเอาการเหมือนกัน คืนนี้เราจะมาสนุกกันก่อนเจอกันวันมะรืนนี้นะครับคุณหนู’
“อ้อ พอดีผมอ่านข่าวเจอน่ะครับ พ่อของคุณเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ ก็ต้องมีประวัติครอบครัวลงตามข่าวบ้างเป็นธรรมดา แต่ผมไม่เคยเห็นคุณในหนังสือพิมพ์หรือโทรทัศน์เลยนะครับ เลยทราบแต่ชื่อ ถ้าผมรู้ว่าลูกชายของเขาหน้าตาดีขนาดนี้ ผมคงเข้ามาทำตามรู้จักให้เร็วกว่านี้แล้วล่ะครับ” ร่างสูงโกหกคำโตออกไปก่อนจะปิดท้ายประโยคด้วยคำพูดชวนหว่านล้อมร่างเล็กให้ติดกับ ซึ่งนั่นก็ได้ผลอีกเช่นกัน ซูโฮเบียดตัวเข้าแนบร่างสูงพร้อมกับโน้มตัวเข้าใกล้ริมหูก่อนจะพูดประโยคหนึ่งขึ้น
“งั้นเราไปหาที่ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นดีไหมครับ?” คนฟังถึงกับยิ้มอย่างพอใจในคำชักชวนของร่างบางขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนคว้าข้อมือของคนตัวเล็กหวังจะพาไปทำความรู้จักกันที่ลับตาคน แต่ทันใดนั้นร่างเล็กก็พูดประโยคหนึ่งขึ้นว่า
“เดี๋ยวสิครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะ ผมจะไว้ใจคุณได้ไหมครับเนี่ย” ซูโฮพูดติดตลกก่อนจะแค่นหัวเราะเล็กน้อย เมื่อร่างสูงได้ยินคำถามของคนตัวเล็กข้างหน้านี้ก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นก่อนจะตอบคำถามโดยไว
“คุณไม่ต้องกลัวหรอกครับ ผมน่ะไว้ใจได้ อ้อ เรียกผมว่า อู๋ฟาน หรือคริสนะครับ”
TBC….
:) Shalunla
ความคิดเห็น