ทอรักธารา (เปลี่ยนชื่อค่ะ)

ทอรัก  อายุ 23ปี อ่อนโยน มองโลกในแง่ดี 

ธารา อายุ35 ปี

เงียบขรึม เก็บความรู้สึกเก่ง เขามีชีวิตอยู่เพื่อการแก้แค้น

ทดลองอ่าน

“ตกต่ำขนาดมาล้างจานที่นี่เหรอ”

ทอรักตัวแข็งทื่อได้กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคย เสียงที่ไม่เคยลืม หญิงสาวหันหน้าหาธาราช้าๆ

“จำคนผิดแล้วคะคุณ เราไม่เคยรู้จักกัน”

เขาเยาะ เขาเย้ยได้ก็ทำไป จากนี้ชีวิตเธอไม่มีเขา ไม่มีให้ต้องเสียน้ำตา

“อะไรนะ!”

เขาคำราม ทอรักเดินหนี

“หนีทำไม ไม่รู้จักกันพูดคำนี้ทำไม ทั้งที่ให้เพื่อนไปบอกฉันว่าตนเองท้องลูกของฉันนี่นะ”

คราวนี้ว่าที่คุณแม่ก้าวขาไม่ได้…เป้ทำไมทำแบบนี้ ทำไม

“เงียบแสดงว่าแค่อยากเห็นหน้าฉันใช่ไหม คุณลูกสาวคนขี้คุกครับ ผมไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เพื่อนคุณบอก บังเอิญผ่านมาแถวนี้ เลยอยากมาดูความตกต่ำของพวกคุณก็เท่านั้น”

ถ้าเป็นมีดก็เสียบตรงกลางใจจนเลือดสีแดงฉานไหลนอง ทอรักฝืนยิ้ม

“ฉันค่อนข้างลำบากจริง ฉันไม่ต่างเด็กล้างจานของที่นี่จริง พ่อก็ไม่ชอบพูดจา พบปะใครเหมือนเป็นโรคอยากตาย ฉันเองแม่ตายอยู่ตัวคนเดียว เกือบจะอดมื้อกินมื้อเหมือนตอนเด็กแต่เงินคุณช่วยได้มาก เสียใจนะคะ ที่คุณช่วยให้ฉันยังมีที่ซุกหัวนอน”

“ประชดหรือ”

 ธาราที่ดื่มมานิดหน่อยโมโห ยโสเหลือเกิน ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนเฉยชากับเขาขนาดนี้ ไม่เรียกร้องอะไร ซ้ำหนีออกมาจากกรุงเทพเสียด้วย เก่งกล้าเสียจริง

“คุณไม่พอใจก็ทำอย่างที่คุณอยากทำสิคะ ฉันจะได้ย้ายอีก ชีวิตนี้ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ไม่หวังสุขสบาย ฉันคงเกิดมาเพื่อจมกับความทุกข์เท่านั้น”

นัยน์ตาว่างเปล่ามองเขา ธาราลำคอแห้งผาก

“จะโทษฉันคนเดียวหรือไง” เขาคำราม

“ไม่แม้จะคิด” ทอรักเดินหนี

“จะไปไหน ถ้าในท้องลูกฉันจริงก็อย่าหวังจะเดินจากไปง่ายๆ แบบนี้”

นิยายดราม่า ฝากแอดแฟน คอมเม้นนะคะ เพื่อกำลังใจคนเขียนค่ะ

ขอบคุณค่ะ

พรรณพัฒน์

เครดิตภาพ

กลูเกิล